Η Β” Λυκείου στα πλαίσια του μαθήματος της ερευνητικής εργασίας / project ασχολήθηκε υπό την καθοδήγηση και επίβλεψη της κας Π. Δήμου με το κόσμημα, την τεχνική κατασκευής του, τον κοινωνικό του ρόλο και την ιστορία του. Τα πορίσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν σε ειδική εκδήλωση του σχολείου στις 28 Φεβρουαρίου, τελευταία μέρα της Αποκριάς – εξ ου και η ανάλογη εμφάνιση των μαθητών μας!
Μετά την παρουσίαση, ακολούθησε έκθεση κοσμημάτων που κατασκεύασαν οι μαθητές υπό τις οδηγίες της κυρίας Δήμου και τα οποία κέρδισαν τις εντυπώσεις και τα επαινετικά σχόλια των παρευρισκομένων και εν δυνάμει πελατών!
ΚΟΣΜΗΜΑ
«Eίναι παν αντικείμενον εις το σώμα προστιθέμενον, το οποίον φέρει ο άνθρωπος ως διακριτικόν γνώρισμα, και προς έξαρσιν της υπό του ατόμου παραγομένης εντυπώσεως».
Κόσμημα είναι ένα δαχτυλίδι, περιδέραιο ή βραχιόλι που έχει φτιαχτεί από πολύτιμα υλικά και πολύτιμους ή ημιπολύτιμους λίθους. Τα υλικά της κατασκευής τους είναι χρυσός, άργυρος, μόλυβδος, σμάλτο, ξύλο επενδυμένο με χρυσό, όλα σφυρήλατα και χυτά με πρόσθετες διακοσμήσεις.
Το «κόσμημα» σχετίζεται με τη λέξη «κόσμος» και άπαντά πρώιμα στην ιστορία του ανθρώπου. Το κόσμημα με πολύτιμα ή ευτελή υλικά φαίνεται να κρατά τη διττή σημασία της έννοιας «κόσμος», κοσμεί ,στολίζει δηλαδή, αλλά και συγγενεύει με το σύμπαν – με το φυσικό, το κοινωνικό και το πολιτισμικό περιβάλλον – διά της ύλης από την οποία κατασκευάζεται.
Η ιστορία του κοσμήματος
Την ιδέα για την κατασκευή των πρώτων κοσμημάτων την συνέλαβαν οι άνθρωποι πριν από 40.000 χρόνια. Ο λόγος ήταν να στολίζουν τον εαυτό τους , για να προσελκύουν το άλλο φύλο , αλλά και για να διώχνουν το κακό και να προσελκύουν ευνοϊκές δυνάμεις.
Χρησιμοποιώντας ως μοναδικά τους εργαλεία την φωτιά και το σφυρί, έπλασαν με διάφορα ανεπεξέργαστα υλικά, αριστουργήματα εξαιρετικής λεπτότητας και τεχνικής.
Τα πρώτα χειροποίητα κοσμήματα ήταν φτιαγμένα από κόκαλα, δόντια ζώων, κοχύλια, πέτρες και χρυσό. Τα χρυσά κοσμήματα κατασκευάστηκαν σε περιοχές όπου ο χρυσός αφθονούσε όπως η Αίγυπτος, η Μεσοποταμία και τα νησιά του Αιγαίου. Τα κοσμήματα στην αρχαιότητα απευθύνονταν σε ανθρώπους υψηλότερων τάξεων και συμβόλιζαν την κοινωνική και θρησκευτική τους δύναμη. Στην Αίγυπτο θάβονταν με τους ιδιοκτήτες τους σε ένδειξη φόρου τιμής, αλλά και για να μην χάσουν την κοινωνική τους θέση στον άλλο κόσμο. Σε αρχαιολογικές ανασκαφές έχουν βρεθεί θησαυροί αμύθητης αξίας μέσα στους Αιγυπτιακούς τάφους. Στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία οι στολές των αυτοκρατόρων ήταν φτιαγμένες με χρυσό και τα έπιπλα των σπιτιών τους ήταν και αυτά χρυσά ή ασημένια. Τα χρυσά κοσμήματα ήταν θρησκευτικά σύμβολα και προσφέρονταν ως δώρα ειδωλολατρικής λατρείας.
Στην εποχή μας μπορεί το κόσμημα να μην συμβολίζει τις κοινωνικές τάξεις, αλλά το υψηλό του κόστος είναι περιοριστικό για πολλούς .Τα πολυτελή κοσμήματα είναι σίγουρα εντυπωσιακά και η συχνή χρήση τους δεν είναι ασφαλής . Για αυτό το λόγο τα χειροποίητα κοσμήματα έχουν κερδίσει μεγαλύτερη προτίμηση και εμπιστοσύνη για καθημερινή χρήση ,τόσο από τις γυναίκες , όσο και από τους άνδρες.
Ο άνθρωπος φύσει ερευνητικό ον , είχε από πάντοτε την τάση του καλλωπισμού. Εξ αιτίας αυτού, με συνεχείς προσπάθειες που κατέβαλλε, δημιούργησε ένα σύνολο στολιδιών τα οποία συνδύαζαν λεπτότητα και ομορφιά.
Η Ιστορία του Ελληνικού κοσμήματος
Τα πρώτα κοσμήματα που φόρεσε ο άνθρωπος χάνονται στο βάθος της προϊστορίας καθώς υπολογίζεται ότι πρωτοφορέθηκαν 40.000 χρόνια πριν. Οι λόγοι που ώθησαν τον άνθρωπο στην σύλληψη της ιδέας του κοσμήματος είναι η προσέλκυση του άλλου φύλου, ο καλλωπισμός και σε κάποιες περιπτώσεις για λόγους φύλαξης από το κακό (φυλαχτό) και οι υπερφυσικές ιδιότητες του κοσμήματος. Τα πρώτα κοσμήματα ήταν φτιαγμένα από ανεπεξέργαστα υλικά όπως για παράδειγμα δόντια ζώων, όστρακα, καρποί, κουκούτσια ή ακόμα και πέτρες.
Η ιστορία του ελληνικού κοσμήματος ανάγεται στα απώτερα χρόνια της προϊστορίας. Αριστουργήματα εξαιρετικής λεπτότητας και τεχνικής ευρέθησαν στην Κρήτη και σε άλλα νησιά του Αιγαίου όπου άνθισε ο Μινωικός πολιτισμός , ενώ μας αφήνουν έκπληκτους τα ευρήματα των Μυκηνών, του πολιτισμού που διαδέχθηκε τον Μινωικό και αποτέλεσε την βάση για την ανάπτυξη και εξέλιξη του ιστορικού ελληνικού πολιτισμού, που τροφοδότησε με αφηγηματικό υλικό τα Ομηρικά Έπη καθώς και την λογοτεχνία και την καλλιτεχνική εικονογραφία της αρχαιότητος. Οι σύγχρονοι ¨Έλληνες τεχνίτες αργυροχρυσοχόοι και καλλιτέχνες συνεχίζουν να εμπνέονται και να δημιουργούν από τις καταπληκτικές περιγραφές του Ομήρου: όπως της ασπίδας του Αχιλλέως , τη ζώνη της Αφροδίτης , τα χρυσά εξαρτήματα των θυρών των ανακτόρων της Τροία.
Την άνθιση του Μυκηναϊκού πολιτισμού διαδέχθηκε η Γεωμετρική και Ανατολίζουσα περίοδος 1100-800 π. Χ., τα λεγόμενα σκοτεινά χρόνια. Η αργυροχρυσοχοΐα όπως και οι άλλες τέχνες δεν έχουν να επιδείξουν την φαντασία και τον πλούτο των προηγούμενων αιώνων. Εντούτοις όμως παρατηρούμε την επιβίωση της παράδοσης η οποία συντηρεί, θα λέγαμε, τη φλόγα μέχρις ότου η κοσμηματοτεχνία θα οδηγηθεί σε νέα άνθιση λίγο μετά το 800 π.Χ. όπου στα νησιά του Αιγαίου θα βρεθούν πάλι κοσμήματα υψηλής τέχνης και τεχνικής.
Μετά το τέλος αυτής της περιόδου στην κυρίως Ελλάδα έχουμε πάλι λιγοστά μεν κοσμήματα αλλά υψηλής τέχνης όπου η ποικιλία των σχεδίων και η τεχνική τελειότητα αποδεικνύουν τα υψηλά επίπεδα της κοσμηματικής τέχνης ανάγοντάς την σε μικρογλυπτική ισάξια των άλλων καλλιτεχνικών δημιουργημάτων της κλασσικής αρχαιότητας.
Tο ελληνικό κόσμημα, όχι μόνο θα εμπλουτιστεί από πλευράς σχεδίων δεχόμενο τις επιδράσεις της ανατολής, αλλά και για πρώτη φορά χρησιμοποιούνται οι πολύτιμοι και οι ημιπολύτιμοι λίθοι που μέχρι τώρα χαρακτηρίζονταν από την απουσία τους.
Κατά τη Ρωμαϊκή περίοδο η λεπτή επεξεργασία του κοσμήματος παραμελείται προς όφελος των πολύτιμων και ημιπολύτιμων λίθων. Στο αποκορύφωμα της ποικιλίας , του πλούτου της φαντασίας και της μεγαλοπρέπειας θα φθάσει το ελληνικό κόσμημα κατά την ακμή της Βυζαντινής αυτοκρατορίας 10ο – 11ο αιώνα περίπου. Παράλληλα αναπτύσσεται η μικροτεχνία και δημιουργούνται εκκλησιαστικά σκεύη εξαιρετικής τέχνης και λεπτότητας. Το επάγγελμα του κοσμηματοποιού ήταν από τα πιο ευγενή της βυζαντινής εποχής και η άσκησή του ρυθμιζόταν από ειδικές νομοθετικές διατάξεις. Κοσμήματα όπως και εκκλησιαστικά σκεύη της περιόδου αυτής, ευρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές αλλά και σε μεγάλα Μουσεία που κληρονομούνται από γενιά σε γενιά και φθάνουν μέχρι σήμερα.
Η τέχνη της αργυροχρυσοχοΐας κάτω από εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες διατηρείται ζωντανή και τον 17ο -18ο αιώνα θα γνωρίσει νέα άνθιση. Αργυροχρυσοχοϊκά κέντρα δημιουργούνται σε πολλά μέρη της Ελλάδας και την έλλειψη του χρυσού αντικαθιστούν το ασήμι και ο μπρούτζος. Με τις παραδοσιακές τεχνικές της συρματερής, του σφυρήλατου, εγχάρακτης κ.λπ. παράγονται κοσμήματα που δεν υστερούν σε μεγαλείο, κομψότητα και τέχνη των κοσμημάτων της βυζαντινής περιόδου.
Έχουμε χωρίσει την εξέλιξη τους με βάση τους πολιτισμούς και τις εποχές.
Μινωική εποχή
Ο Μινωικός πολιτισμός αναπτύχθηκε στην Κρήτη από το 3000 π.Χ. μέχρι το 1400 π.Χ. Κατά την διάρκεια της 2ης χιλιετίας π.Χ. αναδείχθηκε σε έναν από τους πιό λαμπρούς πολιτισμούς της προιστορικής εποχής. Ήδη από το 2.400 π. Χ. έχουμε τα πρώτα δείγματα της εξαιρετικής μινωικής κοσμηματοποιίας. Οι μινωίτες, δεινοί θαλασσοπόροι και έμποροι είχαν επαφές με όλους τους πολιτισμένους λαούς της εποχής, Αιγύπτιους Σουμέριους, Χετταίους, Κυκλαδίτες, Μυκηναίους. Ο χρυσός που χρησιμοποιούσαν για τα κοσμήματά τους όπως και τα υπόλοιπα υλικά, ελεφαντόδοντο, πολύτιμες πέτρες κ.λ.π. εισάγονταν στην Κρήτη από άλλες περιοχές
Μυκηναϊκή εποχή (1600 – 1100 π. Χ)
Η Μυκηναϊκή Ελλάδα παρέδωσε πολλά κοσμήματα τα οποία διακρίνονται για την καλλιτεχνική τους αξία παρόλο που χρονολογούνται εδώ και 2500 χρόνια π.Χ. Την εποχή του μυκηναϊκού πολιτισμού , ακμάζει στις πόλεις – κράτη της ηπειρωτικής Ελλάδας η μεταλλοτεχνία. Τα κύρια υλικά που χρησιμοποιούν είναι ο χαλκός ,το ασήμι, ο κασσίτερος και ο χρυσός. Παράλληλα αναπτύσσεται ιδιαίτερα η τέχνη της χρυσοχοΐας και η επεξεργασία των ημιπολύτιμων λίθων.
Πολλές ανασκαφές τάφων αποκαλύπτουν σκεύη της καθημερινής ζωής από χαλκό και ασήμι, εγχειρίδια και ξίφη με εμπίεστη διακόσμηση, αλλά κυρίως πληθώρα χρυσών κοσμημάτων, όπως αυτά που βρέθηκαν στους βασιλικούς τάφους των ταφικών κύκλων Α και Β της ακρόπολης των Μυκηνών.
Τα περισσότερα από αυτά τα κοσμήματα είναι σφυρήλατα με εξώγλυφο διάκοσμο, δουλεμένα περίτεχνα σε χρυσό έλασμα, όπως οι χρυσές βασιλικές μάσκες της πρώιμης μυκηναϊκής περιόδου , συχνά όμως συνδυάζουν και άλλες πολύτιμες ύλες, όπως το ασήμι, το χαλκό, το σμάλτο και αρκετούς ημιπολύτιμους λίθους.
Τα Μυκηναϊκά κοσμήματα που φορούσαν οι βασιλείς και η άρχουσα τάξη ήταν σύμβολα εξουσίας, κατασκευασμένα με ποικίλες τεχνικές και πλούσια θεματολογία.
Γεωμετρική εποχή (περίοδος 1100 πΧ – 700 πΧ)
Τα υλικά της κατασκευής τους( χρυσός, άργυρος, μόλυβδος, σμάλτο, ξύλο):
Δακτυλίδια σε μορφή απλού κρίκου ή με ελλειψοειδή σχήματα και χαραγμένες παραστάσεις, σκουλαρίκια, βραχιόλια, προτιμούν χάνδρες για τα περιδέραια, τα βραχιόλια και τα διαδήματα σε απλά γεωμετρικά σχήματα και σχηματοποιημένες απομιμήσεις διαφόρων προτύπων του ζωικού, φυτικού και θαλάσσιου βασιλείου και χρυσές χάντρες.
Τα κοσμήματα της εποχής είναι σπάνια και προέρχονται από ταφές.
Τα χρυσά κοσμήματα της περιόδου είναι λιγοστά, όμως μαρτυρούν δεξιοτεχνία στην κατασκευή καθώς είναι διακριτικά και λεπτεπίλεπτα.
ΑΡΧΑΪΚΗ ΕΠΟΧΗ (περίοδος 800 πΧ – 479 πΧ)
Το κόσμημα γνώρισε μεγάλη άνθιση κατά την Αρχαϊκή περίοδο. Οι κυριότερες τεχνικές του κοσμήματος ήταν: η σφυρηλάτηση, η εμπίεστη εργασία σε λίθινες, ξύλινες και χάλκινες μήτρες, η εγχάραξη, η χρήση σταμπών για τα επαναλαμβανόμενα μοτίβα, η χύτευση με τη μέθοδο του «χαμένου κεριού», η συρματερή τεχνική και η τεχνική της κοκκίδωσης. Γνωρίζουμε αρκετούς τύπους κοσμημάτων. Μεταξύ των παλαιότερων δειγμάτων είναι κάποια χρυσά και ασημένια επίχρυσα φύλλα από στεφάνια αφιερωμένα στο ιερό της Άρτεμης Ορθίας στη Σπάρτη. Μερικές καινοτομίες που παρουσιάστηκαν στη χρυσοχοΐα της εποχής αυτής είναι κάποια νέα σχήματα στα δαχτυλίδια και τα βραχιόλια, τα σκουλαρίκια από ήλεκτρο (κράμα χρυσού και άργυρο) σε συνδυασμό με σμάλτο και τα περιδέραια από χρυσές ψήφους με αμαρτήματα από ημιπολύτιμους λίθους
Κλασική εποχή (περίοδος 500 πΧ – 323 πΧ)
Η πρώτη ύλη του κλασσικού κοσμήματος ήταν κυρίως ο χρυσός, που προερχόταν από την Μ. Ασία, την Κολχίδα και την Μακεδονία. Τα κοσμήματα που φορούσαν οι γυναίκες ήταν: χρυσά μακριά σκουλαρίκια, χρυσά περιδέραια, βραχιόλια, δαχτυλίδια και κάτι μικρούς χρυσούς δακτυλίους στην κλείδωση του χεριού.
Ελληνιστική εποχή (περίοδος 330 πΧ – 27 πΧ)
Η καινούρια αυτή εποχή είναι μια περίοδος ευημερίας αυξανόμενης λάμψης και δύναμης. Οι άνθρωποι είναι επηρεασμένοι από τις κατακτήσεις του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην Ανατολή και στην Αίγυπτο. Στην κοσμηματοτεχνία καθιερώνετε η πολυχρωμία και η χρήση πολυτίμων λίθων καθώς είναι επηρεασμένοι από τις κατακτήσεις αυτές!
Μακεδονικά κοσμήματα
Από τη δεκαετία του 1930 ξεκίνησαν σποραδικές αρχαιολογικές ανασκαφές στην περιοχή της Μακεδονίας. Οι ανασκαφές διακόπηκαν επί πολλά χρόνια και ξεκίνησαν πάλι κατά τη δεκαετία του 1960 και πιό συστηματικά κατά την δεκαετία του 1970. Η μεγάλη επιτυχία, μία ανακάλυψη με παγκόσμια εμβέλεια ήρθε το 1977 όταν ο Μανόλης Ανδρόνικος ανακάλυψε κοντά στο χωριό Βεργίνα τους τάφους των Μακεδόνων βασιλέων στην αρχαία πρωτεύουσά τους τις Αιγές. Έναν αιώνα μετά την ανακάλυψη των βασιλικών τάφων στις Μυκήνες, από τον Ερρίκο Σλήμαν ο Έλληνας αρχαιολόγος έφερε στο φως τα υπέροχα χρυσά κοσμήματα και αντικείμενα που συνόδευαν τους επιφανείς Μακεδόνες νεκρούς.
Ρωμαϊκή εποχή (περίοδος γύρω στο 100 πΧ )
Η περίοδος αυτή είναι επηρεασμένη από τον ελληνικό πολιτισμό. Τα κοσμήματα εξελίσσονται με πολύτιμους λίθους όπως μαργαριτάρια και άλλα διακοσμητικά στοιχειά. Οι Ρωμαίοι αυτοκράτορες για να δείξουν τη δύναμη τους φορούσαν βαριά όπως χρυσές αλυσίδες και μεγάλα δαχτυλίδια (σφραγιδογλυφία).
Βυζαντινή εποχή
Τη βυζαντινή περίοδο τα κοσμήματα ήταν λιτά λόγω των συνεχών πολέμων που είχε ως αποτέλεσμα να μην μπορούν να προμηθευτούν πολύτιμες πέτρες και χρυσό.
Τα βυζαντινά κοσμήματα του 400 -500 μ. Χ παρέμειναν καθαρά διακοσμητικού χαρακτήρα και με ολοένα αυξανόμενη μορφολογική λιτότητα. Η λιτότητα αυτή οφειλόταν εν μέρει και στις οικονομικές δυσκολίες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, η οποία λόγω των βαρβαρικών επιδρομών και συνεχών πολέμων, αδυνατούσε να προμηθεύσει την αγορά με χρυσό και πολύτιμες πέτρες.
Με την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από του Φράγκους σταυροφόρους το 1204 μ. Χ. καταστράφηκαν τα περισσότερα έργα τέχνης και αργυροχρυσοχοΐας της βασιλεύουσας, ενώ άλλα παίρνουν τον δρόμο για την Δύση και σήμερα στολίζουν τα μουσεία και τους καθεδρικούς ναούς πολλών πόλεων της Ευρώπης όπως π.χ. του Αγίου Μάρκου της Βενετίας.
Νεοελληνική εποχή
Στην νεοελληνική περίοδο τα κοσμήματα χωρίζονται σε τέσσερις κατηγορίες τα σφυρήλατα, τα διάτρητα, τα χυτά και τα συρματερά. Ήταν διακοσμημένα με διάφορα νομίσματα που κρέμονταν, σταυρούς η ακόμη και στοιχεία από τον φυτικό διάκοσμο.
Έχοντας ως κύριο άξονα τις πιο κοντινές μνήμες του Βυζαντινού πολιτισμού η νεοελληνική αργυροχρυσοχοΐα, συνεχίζει μια ακόμη παλαιότερη αταβιστική παράδοση, αφομοιώνει και αναπλάθει μια αισθητική βασισμένη όχι μόνο σε ενδογενή στοιχεία, αλλά και σε στοιχεία δανεισμένα τόσο από τη Δύση όσο και από την Ισλαμική Ανατολή. Το νεοελληνικό κόσμημα, τα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρα-τίας, χαρακτηρίζεται από μια πηγαία έμπνευση και πρωτοτυπία, αλλά κυρίως από το πάθος του ανώνυμου καλλιτέχνη ΄΄χρυσικού΄΄ να δημιουργήσει με υπομονή κάτι ξέχωρο και μοναδικό, έστω και με τα ευτελή υλικά που διέθετε, λόγω της γενικότερης φτώχιας των κατακτημένων Ελλήνων. Έτσι, χρησιμοποιεί κυρίως τον μπρούτζο και το ασήμι, αναμειγμένο σε μεγάλες ποσότητες με χαλκό, στο οποίο προσθέτουν αρσενικό για να πάρει λίγη λάμψη , ενώ παράλληλα, όταν οι συνθήκες το επέτρεπαν , τα επιχρύσωναν.
ΤΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΑ ΚΟΣΜΗΜΑΤΑ
Υπάρχουν ιστορίες για πέντε καταραμένα κοσμήματα
Αιγυπτιακά κοσμήματα
Από την ανασκαφή στον τάφο του Φαραώ Τουταγχαμών στις αρχές του 20ου αι. και από μία σειρά ανασκαφικές αποστολές στη συνέχεια, ήρθε στο φως μία σειρά από υπέροχα κοσμήματα μεγάλης τεχνικής και αισθητικής αξίας. Οι τεχνίτες της αρχαίας Αιγύπτου ήταν οι πρώτοι στην ιστορία που με συστηματικό τρόπο επεξεργάστηκαν τα μέταλλα και τους λίθους σε μία πολύ πρώιμη εποχή. Τα κοσμήματα της αρχαίας Αιγύπτου και τα αρχαία Ελληνικά κοσμήματα είναι τα σπουδαιότερα δείγματα της κοσμηματοποιίας στην προ Χριστού εποχή.
Αναγεννησιακά Κοσμήματα
Η Αναγέννηση που διήρκεσε από τον 14ο έως τον 17ο αιώνα στην Ευρώπη εκφράστηκε πρώτα και κύρια σαν ένα πολιτιστικό φαινόμενο, νοσταλγίας προς την κλασσική αρχαιότητα εξύψωσης του ανθρώπου, και θαυμασμού του ωραίου.
Τα κοσμήματα της εποχής που κυρίως τα γνωρίζουμε από τους πίνακες, αναπαριστούν την ομορφιά της φύσης και στηρίζονται πολύ στο χρώμα. Το χρώμα αποδίδεται από τα σμάλτα που χρησιμοποιούνται ευρύτατα, αλλά και τις χρωματιστές πολύτιμες πέτρες που φέρνουν μαζί τους οι θαλασσοπόροι από τις εξερευνήσεις
Βικτωριανά κοσμήματα
Η Βικτωρία ήταν βασίλισσα στη Βρετανία για περισσότερα από 60 χρόνια, από το 1837 έως το 1901, και η περίοδος αυτή έχει ονομαστεί βικτωριανή. Όταν αναφερόμαστε στα Βικτωριανά κοσμήματα εννοούμε αυτά που κατασκευάστηκαν όχι μόνο στο έδαφος της Βρετανίας, αλλά και στις υπόλοιπες Ευρωπαϊκές χώρες αυτά τα χρόνια. Κατά την διάρκεια των 64 χρόνων της βικτωριανής περιόδου, εμφανίστηκαν τρία διακριτά στυλ στην κοσμηματοποιία.
Γεωργιανά Κοσμήματα
Δεν πρόκειται για κοσμήματα που κατασκευάστηκαν στη Γεωργία αλλά για κάποια άλλα που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της βασιλείας των 4 βασιλέων του Αγγλικού θρόνου που είχαν τα ονόματα Γεώργιος I, II, III, IV, ανάμεσα στα έτη 1714 – 1830.
Τα γεωργιανά κοσμήματα ευδοκίμησαν στην αυλή του Παρισιού από τα πρώιμα χρόνια του Λουδοβίκου 14ου και στη συνέχεια του Λουδοβίκου 15ου, και 16ου. Άλλες χώρες που δημιουργήθηκαν κοσμήματα αυτού του ρυθμού ήταν η Αγγλία και η Ολλανδία. Τα κοσμήματα αυτά χαρακτηρίζονται για την προσήλωσή τους στη συμμετρία και συνηθισμένα θέματα είναι ανθικά και φυτικά θέματα, σπειροειδή σχήματα, (καράβολοι) και κιονόκρανα από την κλασσική αρχαιότητα.
Γοτθικά-Μεσαιωνικά Κοσμήματα
Με την ονομασία Γοτθική τέχνη (Gothic Art) χαρακτηρίζουμε ένα κίνημα της τέχνης που γεννήθηκε και αναπτύχθηκε κατά τα μεσαιωνικά χρόνια. Ο γοτθικός ρυθμός ξεκίνησε από την Γαλλία κατά τον δωδέκατο αιώνα μ.Χ. με την χαρακτηριστική γοτθική αρχιτεκτονική των καθεδρικών ναών. Ο γοτθικός ρυθμός κυριαρχούσε σε όλες τις μορφές της τέχνης (γλυπτική, ζωγραφική κ.λ.π.) μέχρι τον 15ο αιώνα σε εκκλησιαστικά και κοσμικά έργα.
Στα κοσμήματα της περιόδου αυτής η σχεδίαση εμπνέεται από τις γραμμές των καθεδρικών ναών και γενικώς των γοτθικών αρχιτεκτονημάτων. Τα σχέδια σταδιακά εκλεπτύνονται, και οι τεχνικές που προτιμώνται είναι η διάτρηση, η χύτευση και τα σμάλτα όλων των ειδών.
Περσικά Κοσμήματα
Χάρη στις θαλάσσιες τεχνολογικές προόδους της Αγγλίας και της Πορτογαλίας το πολεμικό ναυτικό, η εξερεύνηση και η επακόλουθη λεηλασία των ιθαγενών πολιτισμών, οδήγησε σε μια έκρηξη των διαθέσιμων υλικών από εξωτικούς τόπους. Εξωτικά πετράδια και διαμάντια από την Ινδία και την Άπω Ανατολή, καθώς και χρυσό και σμαράγδια από την Κεντρική και Νότια Αμερική άρχισαν να εισρέουν στην Ευρώπη κατά τον 16ο αιώνα, αυξάνοντας κατακόρυφα τη χλιδή της άρχουσας τάξης.
Μεταξύ του 1500 και 1600 τα θησαυροφυλάκια της Αυστρίας, της Αγγλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας είναι γεμάτα με διαμάντια και πολύτιμους λίθους από όλο τον κόσμο.
Σκυθικά κοσμήματα
Σκύθες ονομάστηκαν οι λαοί που έζησαν από τον 7ο έως τον 3ο π.Χ. αιώνα στις στέπες βόρεια από την Μαύρη Θάλασσα. Οι φυλές αυτές μιλούσαν διαλέκτους της οικογένειας των ιρανικών γλωσσών, ήταν κατά βάση νομαδικές και πολεμοχαρείς. Οι Σκύθες (όπως και πολλοί λαοί του αρχαίου κόσμου) είχαν τη συνήθεια να θάβουν τους νεκρούς μαζί με κάποια από τα αντικείμενα που χρησιμοποιούσαν κατά τη διάρκεια της ζωής τους (κτερίσματα). Ήδη από τον 18ο αιώνα σποραδικά βρίσκονταν χρυσά και ασημένια αντικείμενα στις περιοχές που είχαν ζήσει οι Σκύθες.
Art and crafts
Ένα αισθητικό και καλλιτεχνικό ρεύμα, που ξεκίνησε το 1860 στην Αγγλία και ανανέωσε το design, οδηγώντας σε επανεκτίμηση των διακοσμητικών τεχνών στην Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία. Ήταν μία αντίδραση στην ανέμπνευστη ομοιομορφία της μαζικής αναπαραγωγής, που έφερε η βιομηχανική επανάσταση. Το κίνημα Arts & Crafts ανύψωσε τη χειροποίητη δημιουργία και είχε σκοπό τη σύζευξη «καλών» και «εφαρμοσμένων» τεχνών. Σήμερα το κίνημα Arts & Crafts, που διήρκεσε ως το 1910, θεωρείται πρόδρομος του μοντερνισμού του 20ού αιώνα,
Μολονότι κατηγορήθηκε ως ρομαντικά οπισθοδρομικό και ασύμβατο με την εποχή της αστικής εκβιομηχάνισης, το κίνημα Arts and Crafts γνώρισε τεράστια διάδοση και επηρέασε την Art Nouveau, το βιενέζικο Secession, το ολλανδικό De Stijl, το Bauhaus.
