Γονείς και Εκπαιδευτικοί γίνονται καθημερινά μάρτυρες εκδήλωσης πολυδιάστατης βίαιης συμπεριφοράς μέσα στο σχολείο, αλλά και έξω από αυτό. Λεκτική, σωματική, ψυχολογική, αλλά και σεξουαλική βία, που επαναλαμβάνεται με σκοπό να βλάψει, να πονέσει και να αναστατώσει ένα παιδί, χωρίς το ίδιο να έχει προκαλέσει άμεσα αυτήν τη συμπεριφορά. Αναπτύσσεται μια σχέση θύματος και θύτη που χρησιμοποιεί κάθε μέσο για εκφοβισμό, ακόμα και διάφορα   ηλεκτρονικά μέσα, όπως κινητά τηλέφωνα, internet κλπ. Μειωμένη επίδοση, αυξημένα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονικές τάσεις  είναι κάποια από τα έκδηλα συμπτώματα.

Στις 6  Μαρτίου, Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας και του Εκφοβισμού, ας αφιερώσουμε όλοι λίγο από το διδακτικό ή τον «οικογενειακό» μας χρόνο  για ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και πρόληψη όλων αυτών των φαινομένων. Το  σχολείο, από μόνο του,  δεν αρκεί για να  αλλάξει  ένα  βίαιο επιθετικό άτομο ούτε για να αλλάξει μια βίαιη κοινωνία. Χρειάζεται να καλλιεργηθεί  η συνεργασία μεταξύ γονέων, εκπαιδευτικών αλλά και ειδικών επιστημόνων ενώ κρίνεται απαραίτητη η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, από τις αρμόδιες υπηρεσίες, στην αναγνώριση, πρόληψη και καταπολέμηση τέτοιων φαινομένων αλλά και στη διαχείριση περιστατικών βίας.