Στήλη: Εφηβικές Ανησυχίες

Καλοκαίρι 2021 & κορωνοϊός

  Γράφουν οι μαθήτριες της Γ΄ τάξης, Μαββίδου Ελένη & Μοσχοπούλου Παναγιώτα

  summer-covid19Είναι πασίγνωστο ότι αυτήν την περίοδο περνάμε μια έντονη κρίση λόγω του κορωνοϊού. Βέβαια, προηγήθηκε μια περίοδος βελτίωσης της κατάστασης, από τον Μάιο της προηγούμενης χρονιάς μέχρι και τις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου. Ωστόσο, τα πράγματα χειροτέρεψαν και πάλι. Σε πολλούς ανθρώπους κυριαρχούν φόβος και ανησυχία για την εξέλιξη της κρίσης, καθώς και θλίψη για τις ψυχές που χάνονται καθημερινά. Είναι φανερό, λοιπόν, πως παρόλη την πρόοδο που είχε σημειωθεί, το φετινό καλοκαίρι δεν θα είναι σε καμία περίπτωση ίδιο με τα προηγούμενα.

  Αρχικά, οι περισσότεροι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα μέτρα που συστήνονται από την πολιτεία και θεωρούν ότι όλη αυτή η κατάσταση δεν θα τους επηρεάσει και δεν θα σταθεί εμπόδιο στις καλοκαιρινές τους διακοπές. Για παράδειγμα, στις παραλίες πιθανό να ξαναδημιουργηθεί συνωστισμός, κάτι που θα κάνει πιο έντονη την κρίση. Με άλλα λόγια, παρόλο που λαμβάνονται κάποια μέτρα, όπως έχει αποδειχθεί ήδη, δεν θα τα τηρούν όλοι, με επίσης πιθανή συνέπεια να επιβληθούν αυστηρότεροι περιορισμοί σε σύγκριση με την αρχή της πανδημίας. Επίσης, αναμένεται να επηρεαστεί αρνητικά ο τουρισμός, με αποτέλεσμα η οικονομία στην χώρα μας να παρακμάσει περισσότερο.

  Εκτός αυτών, η λειτουργία των κατασκηνώσεων εξαρτάται, επίσης, από την εξέλιξη της κρίσης. Είναι γνωστό ότι στις κατασκηνώσεις διαμένουν  μεγάλος αριθμός παιδιών, άρα είναι επικίνδυνο το ενδεχόμενο να αυξηθούν τα κρούσματα. Επομένως, υπάρχει σοβαρή περίπτωση να παραμείνουν κλειστές. Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι προβληματίζονται σχετικά με την παρακολούθηση μουσικών συναυλιών και θεατρικών παραστάσεων, οι οποίες είναι πολύ πιθανό να μην πραγματοποιηθούν, γιατί η συγκέντρωση πλήθους σε αυτές δεν ευνοεί την τήρηση αποστάσεων, με συνέπεια την πιθανότητα εξάπλωσης του ιού.

  Για το καλύτερο, λοιπόν, της κοινωνίας, αφού το καλοκαίρι πλησιάζει, θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε την σοβαρότητα της κατάστασης και να υπομείνουμε με κουράγιο όλη αυτήν κατάσταση, ώστε να επιστρέψουμε άμεσα και οριστικά στην προηγούμενη φυσιολογική καθημερινότητά μας.

 

Σχέσεις γονέων και παιδιών

γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Χρυσούλα Σιαμπίρη και Μαριάννα Μπάλιου.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η περίοδος της εφηβείας προκαλεί διάφορες εντάσεις ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Ας δούμε παρακάτω αναλυτικότερα τα προβλήματα που δημιουργούνται.

Η εφηβεία είμαι μια ηλικία που αλλάζει το κάθε παιδί, ψυχικά και σωματικά. Πρώτα απ’ όλα, υπάρχει αλλαγή στη συμπεριφορά του ,καθώς γίνεται συχνά επιθετικό και οξύθυμο ,αλλά και στην άποψή του για διάφορα θέματα που το απασχολούν. Επιπλέον, έχει διαφορετικές προτιμήσεις από τους γονείς του σχετικά με την εμφάνισή του, επειδή  πλέον το ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων. Ακόμα, αποφασίζει να κάνει παρέα με καινούρια άτομα, τα οποία όμως τις περισσότερες φορές υπάρχει περίπτωση να είναι μία κακή επιρροή για το ίδιο. Επίσης, παρατηρείται πως περνάει  τις πιο πολλές ώρες της ημέρας πάνω από μία οθόνη (κινητό , υπολογιστή κ.τ.λ.), με αποτέλεσμα την αντίδραση των γονιών του.

Από την άλλη πλευρά, οι γονείς προσπαθούν να  καταλάβουν και να  αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο τρόπο τις ανησυχίες των παιδιών τους , διότι καταλαβαίνουν πώς περνάνε μία δύσκολη φάση της ζωής τους . Αντιμετωπίζουν  την αλλαγή της συμπεριφοράς , προσπαθώντας να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, άσχετα αν πολλές φορές δεν τα καταφέρνουν. Όσον αφορά την εμφάνισή των παιδιών τους, στην αρχή αντιδρούν υπερβολικά ,αλλά στη συνέχεια ‘καταθέτουν τα όπλα’. Τέλος, οι πολλές ώρες στο κινητό ή σε άλλες ηλεκτρονικές συσκευές οδηγούν σε καυγάδες , με αποτέλεσμα τιμωρίες.

Συμπερασματικά, όπως είδαμε παραπάνω τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία της ζωής τους  περνάν δύσκολα  και οι γονείς θα πρέπει να δείχνουν κατανόηση και να μην τους πηγαίνουν συνέχεια κόντρα!

Αδιαφορία των εφήβων για το σχολείο: γιατί άραγε;

Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου Εύα Τραγιαννοπούλου και Ελισάβετ Τσαρούχα

      Ένα από τα θέματα που σχετίζονται με το σχολείο είναι και η επίδοση των μαθητών. Όλο και λιγότερα παιδιά καταβάλλουν αξιόλογη προσπάθεια σχετικά με τα μαθήματα, προκειμένου να πετύχουν διάφορους στόχους

sxoleio2

 στη ζωή τους, και ακόμα λιγότερα θέλουν να αριστεύουν. Επίσης, το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών δε νοιάζονται για τη σχολική τους ζωή, γι” αυτό και αδιαφορούν. Αλλά τι τους προκαλεί τέτοια αδιαφορία για το σχολείο και την επίδοσή τους σε αυτό;

Είναι αλήθεια ότι όλο και πιο συχνά τα παιδιά παίρνουν από το περιβάλλον τους και την κοινωνία το μήνυμα πως όση προσπάθεια και να καταβάλλουν να σημειώσουν υψηλές επιδόσεις και αριστεία, ποτέ δεν θα είναι αρκετό, για να πετύχουν τους στόχους τους. Κι εκτός αυτού, οι έφηβοι αντιλαμβάνονται ότι, ακόμα και να πραγματοποιήσουν κάποιους από τους στόχους τους, όταν πια βγουν στην κοινωνία, οι πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης είναι ελάχιστες έως και μηδαμινές. Είναι, λοιπόν, λογικό τα παιδιά να ‘‘βαραίνουν’’ από συναισθήματα απαισιοδοξίας, απογοήτευσης και μελαγχολίας. Αρκετά μεγάλο ποσοστό τους, μάλιστα, ‘‘πέφτουν’’ σε κατάθλιψη.

Ακόμα, στις μέρες μας η τεχνολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή κάθε ανθρώπου. Γι” αυτό, είναι πολύ δύσκολο να μην επηρεαστεί κάποιος από διάφορα πρότυπα, που προβάλλονται μέσω των social media. Είδωλα, όπως τραγουδιστές, μακιγιέρ και influencers, ‘‘σαρώνουν’’ το διαδίκτυο με εικόνες και βίντεο, στα οποία προβάλλεται η περιουσία τους και ο πολυτελής τρόπος ζωής τους. Είναι φυσιολογικό οι μαθητές να επηρεάζονται, ιδίως εξαιτίας της ψυχολογίας τους λόγω εφηβείας, νομίζοντας ότι μπορούν να ζήσουν κι αυτοί μία πολυτελή ζωή, δίχως να κοπιάσουν στη ζωή τους, όπως άλλωστε και τα «πρότυπά» τους.

Αυτοί είναι δύο από τους πιο σημαντικούς λόγους, για τους οποίους οι περισσότεροι μαθητές αδιαφορούν για το σχολείο και αμελούν τις σχολικές υποχρεώσεις τους. Επειδή, όμως, όλα τα προβλήματα των ανθρώπων έχουν ως βασική αιτία την αγωγή και επειδή το σχολείο προσφέρει αγωγή, ας ελπίσουμε ότι πρώτα η οικογένεια και η πολιτεία θα φροντίσουν για την κατάλληλη εκπαίδευση των εφήβων, για τη βελτίωση των σχολείων και κυρίως για την ψυχική τους υγεία.

«Smartphone/ Screen addiction», η σύγχρονη εξάρτηση των εφήβων

                                       γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Ελένη Παναγιωτίδου και Ζωήνα Μιχαλοπούλου

  smartphoneΤην τελευταία δεκαετία παρατηρείται στην Ελλάδα θεαματική αύξηση των εφήβων  που δεν κατέχουν απλώς ένα κινητό τηλέφωνο αλλά ασχολούνται πολλές ώρες με αυτό, είτε για να επικοινωνούν με τους φίλους τους, είτε για να παίζουν παιχνίδια σε αυτό, είτε για να παρακολουθούν ιστοσελίδες ενδιαφέροντός τους. Η υπερβολική αυτή ενασχόληση έχει ήδη χαρακτηριστεί από πολλούς  ψυχιάτρους παγκοσμίως ως είδος εθισμού. Λόγω αυτού, πολλά παιδιά δυσκολεύονται να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία, γεγονός που συχνά τα οδηγεί  σε παραβατικές συμπεριφορές.

  Η διαρκής καταφυγή στο διαδίκτυο αποτελεί συνήθως ένδειξη αυξημένων εντάσεων ή δυσκολιών στο πλαίσιο της οικογένειας και επιθυμία του νέου να αποστασιοποιείται από το απαίσιο κλίμα που βιώνει στο σπίτι του. Στον χώρο του διαδικτύου, ο νέος -ιδίως ο έφηβος- αισθάνεται την ελευθερία να υιοθετεί και να διαμορφώνει μια προσωπικότητα διαφορετική από την πραγματική. Μολονότι ο διαδικτυακός εθισμός δεν αποτελεί ακόμη «επίσημη κατηγορία» στα εγχειρίδια ταξινόμησης ψυχικών διαταραχών, ωστόσο συγκεντρώνει εκείνα τα χαρακτηριστικά που αφορούν στους εθισμένους σε ουσίες και στον τζόγο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί ερευνητές, αναφερόμενοι στη «Spartphone/ Screen Addiction», εξισώνουν πια την έννοια της «ουσίας» με αυτήν του διαδικτύου. Παράλληλα, έρευνες περιγράφουν τον εθισμό στο διαδίκτυο και με όρους ψυχαναγκασμού. Σύμφωνα με αυτές τις έρευνες, ένα  παιδί εθισμένο στο διαδίκτυο τις περισσότερες φορές εμφανίζει τα ακόλουθα συμπτώματα:
•  Εξιδανίκευση του μέσου: Ο χρήστης θεωρεί τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και το Διαδίκτυο το σημαντικότερο «κεφάλαιο» της καθημερινότητάς του.
• Τροποποίηση της διάθεσης: Σε όσους εθίζονται στα ηλεκτρονικά  παιχνίδια, παρουσιάζεται αύξηση της παραγωγής του νευροδιαβιβαστή του εγκεφάλου «ντοπαμίνη», η οποία συνδέεται με την ευχαρίστηση.
• Αίσθημα του ανικανοποίητου: Το άτομο χρειάζεται σταδιακά όλο και περισσότερες ώρες χρήσης του υπολογιστή, ώστε να νιώθει ευχαρίστηση.
• Σύγκρουση: Ενώ το παιδί αισθάνεται ότι έχει πρόβλημα, δεν μπορεί να κάνει κάτι, ώστε να περιορίσει τη χρήση του υπολογιστή.

   Όλα αυτά επιφέρουν, όπως είναι επόμενο, σοβαρές επιπτώσεις σε διάφορους τομείς της λειτουργικότητας του ατόμου. Μειώνεται ο χρόνος που περνάει ο έφηβος με την οικογένειά του, περιορίζονται τα χόμπι και οι κοινωνικές συναναστροφές του, αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης παχυσαρκίας, καθώς και διάφορων παθήσεων (οφθαλμικών και ορθοπαιδικών) λόγω των πολλών ωρών ακινησίας μπροστά στην οθόνη. Παράλληλα, οι εθισμένοι στο Διαδίκτυο νέοι παραμελούν τη σωματική τους υγιεινή ενώ απουσιάζουν συχνά από το σχολείο, με αποτέλεσμα ακόμη και να χάνουν την σχολική χρονιά.

   Δεν είναι ανάγκη, όμως, να φθάσουν τα πράγματα σε τέτοια άκρα. Συμπεριφορές όπως οι παραπάνω αποτελούν προειδοποιητικά καμπανάκια και οι γονείς πρέπει να έχουν ανοικτά τα αφτιά τους, ώστε να τα ακούν. Αν οι γονείς δουν ότι οι σχολικές επιδόσεις του παιδιού πέφτουν, χωρίς να υπάρχει άλλος λόγος εκτός από τη συνεχή ενασχόληση με τον υπολογιστή, αν καταλάβουν ότι το παιδί χάνει την κοινωνικότητά του και απομονώνεται, επιβάλλεται να αντιδρούν, να βρίσκουν τρόπους διαχείρισης της κατάστασης, θέτοντας ένα ξεκάθαρο πλαίσιο, για να απομακρύνουν τον έφηβο από την εμμονική ενασχόλησή του με το διαδίκτυο.

   Κλείνοντας, το συγκεκριμένο είδος εθισμού είναι σοβαρό, ώστε έχει  προκαλέσει έντονη ανησυχία ακόμα και σε κύκλους ειδικών, οι οποίοι ήδη καταβάλλουν προσπάθεια να περιορίσουν την ενασχόληση των εφήβων με τα κινητά και τα υπόλοιπα τεχνολογικά μέσα. Τελικά, το αρχαιοελληνικό «παν μέτρον άριστον» είναι ανάγκη επίκαιρη όσο καμία άλλη.

Καταπίεση εφήβων

γράφει η μαθήτρια της Γ” τάξης Γρηγοράκη Ιωάννα 

  Λαμβάνοντας υπόψη αποτελέσματα σχετικών ερευνών, ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα θέματα, που έχει καταλήξει αντικείμενο προσοχής και συζήτησης παγκοσμίως είναι η καθημερινή καταπίεση που βιώνουν τα παιδιά, και ιδιαίτερα οι έφηβοι, στα πλαίσια της οικογένειάς τους, από τους γονείς.

     Ως προς τις απόψεις που διατυπώνονται, είναι διαμετρικά αντίθετες. Αφενός μεγάλο ποσοστό των ερωτώμενων υποστηρίζουν ότι για τα παιδιά είναι απαραίτητες τόσο η ηθική ενίσχυση από τους γονείς όσο και η γενικότερη στήριξή τους. Αφετέρου, θα ήταν σημαντική παράλειψη να μην αναφερθούμε και στην άλλη όψη του νομίσματος δηλαδή στην άποψη ότι αρκετοί τρόποι γονεϊκής συμπεριφοράς, συντελούν στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανηλίκων, στερώντας τους την ευκαιρία να απολαύσουν ξένοιαστα την παιδική τους ηλικία, όπως από τη φύση αρμόζει.
Όσον αναφορά στην πρώτη άποψη, με την ενθάρρυνση των γονέων, οι νέοι καταβάλλουν προσπάθειες, ώστε να καλλιεργούν και να βελτιώνουν τα ταλέντα και τις ικανότητές τους. Μεταξύ άλλων, αναπτύσσεται στενότερη σχέση ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, καθώς πυρήνα της σχέσεις γονέων και νέων αποτελούν η εμπιστοσύνη και η αλληλοκατανόηση. Τέλος, οι έφηβοι επιθυμώντας να ικανοποιούν όλο και περισσότερο τον εαυτό τους αλλά και τους γονείς τους, θέτουν υψηλούς στόχους στο σχολικό περιβάλλον, επιχειρώντας να επιτυγχάνουν όλο και καλύτερες επιδόσεις στα μαθήματα.
Από την αντίθετη πλευρά, υποστηρίζεται πως οι νέοι που προσλαμβάνουν υπερπροστατευτική αγωγή και βρίσκονται διαρκώς υπό πίεση, κατακλύζονται από συναισθήματα ενοχής, καταπιέζονται, μετατρέπονται με τον καιρό σε άβουλα όντα, εξαρτημένα από τους άλλους και ανίκανα να συμμετέχουν στη λήψη τον κατάλληλων αποφάσεων για τους ίδιους. Ένα άλλο εξίσου δυσάρεστο επακόλουθο είναι το γεγονός ότι εξαιτίας της έλλειψης αυτονομίας και της επακόλουθης παθητικότητας τους, διακρίνονται για τη χαμηλή αυτοπεποίθηση και για συμπλέγματα κατωτερότητας. Τέλος, δυστυχώς προάγεται αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών, λόγω της επιδίωξης πρωτείων και της βαθμοθηρίας, που καταλήγουν αυτοσκοπός τους.
Αποτιμώντας, λοιπόν, τις παραπάνω όψεις του ζητήματος και τις συνέπειές του καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι γονείς οφείλουν να μην προβάλλουν τις ψυχικές ανεπάρκειες, τα απωθημένα και τις ανασφάλειες τους, στα παιδιά ούτε να πάψουν να επιβάλλουν σε αυτά την προσωπική τους κοσμοθεωρία, επιτρέποντας τα να διαμορφώσουν τη δική τους προσωπικότητα και να ζουν τα πιο αθώα τους χρόνια αυθόρμητα, δίχως καταπιέσεις και τους περιορισμούς που γεννά η γονική υπερπροστασία.

Εφηβική παχυσαρκία

γράφουν οι μαθήτριες της Β΄ τάξης Έλενα Καβάγια και Χριστίνα Κάσα

      Tα τελευταία χρόνια το φαινόμενο της εφηβική παχυσαρκίας έχει ενταθεί υπερβολικά στη χώρα μας. Σύμφωνα με μελέτες, η εφηβική παχυσαρκία πιθανότατα προκαλεί μακροπρόθεσμα διάφορες ασθένειες, όπως καρκίνο, οστεοαρθρίτιδα, σακχαρώδη διαβήτη, καρδιοαγγειακές παθήσεις, ακόμα και το θάνατο κατά τη μέση ηλικία.

  teen-paxosΟι αιτίες τις παχυσαρκίας οφείλονται κυρίως στη λανθασμένη διατροφή των εφήβων,  καθώς και στην καθιστική ζωή. Συνήθως, όμως, οι λόγοι που τον προκαλούν  ανάγονται στη βρεφική ηλικία. Για παράδειγμα, μία από τις αιτίες είναι η εσφαλμένη αντίληψη των γονέων, ότι το παιδί πρέπει να τρώει συγκεκριμένες φορές και συγκεκριμένες ποσότητες, ακόμα και μέσω πίεσής του από πλευράς τους, παρόλο που κάποιες φορές το βρέφος δεν έχει όρεξη. Σημαντικό, επίσης, ρόλο παίζουν και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, από τα οποία προβάλλεται γενικότερα το καταναλωτικό πρότυπο και ταυτίζεται η ευτυχία με την υπερβολική κατανάλωση.

       Όμως αυτή η κατάσταση μπορεί να αλλάξει, καθώς υπάρχουν πολλές λύσεις. Αρχικά, η συνεργασία με ειδικούς διατροφολόγους και διαιτολόγους σε συνδυασμό με ειδική διατροφή που συστήνεται από αυτούς συνήθως αποφέρει θετικά αποτελέσματα. Επίσης, όταν η παχυσαρκία είναι υπερβολική, είναι δυνατή και η ιατρική χειρουργική επέμβαση, που συνήθως απαιτεί σύντομο χρονικό διάστημα και είναι αποτελεσματική, αν προσέχει στο εξής τη δίαιτά του και ο ασθενής. Μια ακόμα λύση είναι η καθημερινή άσκηση, δηλαδή να αθλείται ο υπέρβαρος τουλάχιστον μία ώρα την ημέρα σε συνδυασμό με υγιεινή διατροφή είναι σαν να κάνουμε δώρο στον εαυτό μας.

        Πολλοί άνθρωποι έχουν καταφέρει να χάσουν πολλά περιττά κιλά, επομένως πολλές είναι και οι αποδείξεις ότι η απώλεια βάρους είναι δυνατή. Οι βασικότερες προϋποθέσεις για επιτυχία είναι η θέληση του παχύσαρκου, η αυτοκυριαρχία και, πρώτιστα, η σχετική ψυχοσυναισθηματική ισορροπία του κατά την περίοδο πριν την έναρξη της δίαιτας.

Έρωτας στην εφηβεία

Γράφουν οι μαθήτριες της Γ΄ Γυμνασίου, Θωμαή  Χρηστίδου και Άντζελα Κόντρα

love_teen Στην ηλικία των 13 έως 18 τα παιδιά αρχίζουν να έλκονται με το αντίθετο φύλο.Πότε όμως είναι ασφαλές; Ο έρωτας στην εφηβεία είναι ένα σημαντικό και περίπλοκο θέμα που οι γονείς,αλλά και μερικές φορές εμείς οι ίδιοι το αγνοούμε.Πολλοί γονείς ανησυχούν για την ώρα που τα παιδιά τους θα νιώσουν για πρώτη φορά ερωτευμένα .Κύριο άγχος τους τις περισσότερες φορές είναι να μην πληγωθούν,να τα φροντίζουν και να υπάρχει εμπιστοσύνη ανάμεσα σε αυτούς και τα παιδιά τους .Ο έφηβος αρχίζει να ενδιαφέρεται  για το αντίθετο φύλο και θέλει οπωσδήποτε να είναι επιθυμητός για να νιώθει καλά.

Στην αρχή ξεκινούν όλα από αθώα φλερτ και στην συνέχεια σε γρήγορους ρυθμούς το αίσθημα γίνετε ακόμα πιο δυνατό.Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ωστόσο, ως γονείς ή συγγενείς του εφήβου πως θα πρέπει να κάνουμε σαφές πως η ερωτική πράξη δεν είναι ούτε προϊόν μιμητισμού «το έχουν κάνει όλοι», αλλά ούτε και πίεσης «ή το κάνουμε ή χωρίζουμε». Ο έρωτας είναι υπέροχος όταν μοιράζεται και βιώνεται εξίσου και από τους δύο και γίνεται υπό την σκέπη ωραίων συναισθημάτων.

Ο έρωτας όμως κρύβει και μια απομυθοποίηση και απογοήτευση. Ο κόσμος του εφήβου καταρρέει και βυθίζεται στη θλίψη του, αποσύρεται και απομονώνεται. Του επιτρέπουμε να το ζήσει. Του δίνουμε το χώρο και τον χρόνο που χρειάζεται. Σε καμία περίπτωση δεν κατηγορούμε ή νουθετούμε με φράσεις «καλά να πάθεις» ή «στα έλεγα εγώ…». Είμαστε στο πλάι του για να τον ακούσουμε, να τον στηρίξουμε και να τον ενθαρρύνουμε ενώ δεν ξεχνάμε ποτέ πως ο νέος άνθρωπος εισάγεται σταδιακά στον κόσμο των ενηλίκων, στο δικό μας κόσμο που μπορεί να είναι την ίδια στιγμή γοητευτικός και σκληρός, παράλογος και συναρπαστικός και αυτά θα του τα δείξουμε εμείς.

Γνήσια φιλία

                       Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου Γάρου Ελευθερία & Ασπροκαμπίτη Φωτεινή

  filia2Η σχολική μας εφημερίδα δίνει σε όλους τους μαθητές το βήμα από το οποίο μπορούμε να δημοσιεύσουμε τις απόψεις για θέματα επικαιρότητας που απασχολούν τους νέους της ηλικίας μας. Ένα τέτοιο φαινόμενο είναι και η φιλία.

   Η φιλία αποτελεί τον ισχυρό ψυχικό συνεκτικό δεσμό που αναπτύσσεται ανάμεσα στους ανθρώπους και βασίζεται στην αμοιβαία συμπάθεια, στην ανταπόκριση των αισθημάτων και στα κοινά ενδιαφέροντα. Φιλία μπορεί να υπάρξει μεταξύ ατόμων, λαών ή αθλητικών, πολιτικών, επαγγελματικών, θρησκευτικών και άλλων ομάδων. Σημειωτέων ότι δεν νοείται φιλική σχέση, εάν δεν υφίσταται η αγάπη και δεν επικρατούν υψηλά συναισθήματα.

  Η φιλία ξεκίνησε λόγω της ανάγκης του ατόμου να επικοινωνήσει πνευματικά και ψυχικά, εφόσον ο άνθρωπος είναι από την φύση του κοινωνικό ον, για αυτό δεν μπορεί να ζήσει μόνος του. Η αδυναμία του ανθρώπου να καλύψει μόνος του τις φυσικές του ανάγκες και η επιθυμία να μοιραστεί τις ψυχικές του ανάγκες, όπως και να μεταδώσει τα συναισθήματα που βιώνει, είναι επίσης ένας σημαντικός λόγος της δημιουργίας της φιλίας.

   Τα χαρακτηριστικά μίας γνήσιας φιλίας είναι αρκετά. Η ειλικρίνεια, η καθαρότητα σκέψης και ήθους, η εντιμότητα, η ευκρίνεια πράξεων, η αξιοπρέπεια και κυρίως η αγάπη συντελούν σε μία γνήσια φιλία. Τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, για να υπάρξει μία αληθινή και σταθερή φιλία πρέπει τα μέλη της να είναι κοντά σε ηλικία, να έχουνε κοινούς σκοπούς και επιδιώξεις, κοινό πνευματικό επίπεδο, κοινές ιδεολογίες και αμφότερες επιθυμίες για ψυχική προσέγγιση.

   Επομένως, συμπεραίνουμε ότι η φιλία είναι ένα σημαντικό και αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Μας προσφέρει αξέχαστες εμπειρίες και πολλά μαθήματα ζωής. Είναι στο χέρι μας να δημιουργήσουμε μια καθαρή φιλία και να είμαστε πάντα ο «εαυτός» μας…

Δικαιώματα του παιδιού

γράφει η μαθήτρια της Γ”  Γυμνασίου,  Αναδολού Έλλη

   Τα παιδιά αξίζει να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μιας κοινωνίας, αφού αποτελούν το μέλλον της κοινωνίας και διότι από την ποιότητα της προσωπικότητας και της συμπεριφοράς τους εξαρτάται η πρόοδος του συνόλου. Χρειάζεται, λοιπόν, να δίνονται σ” αυτά τα απαραίτητα εφόδια απ’όλους τους φορείς αγωγής.

   Πρώτα απ’όλα, το παιδί έχει το δικαίωμα να μεγαλώνει και να αναπτύσσεται μέσα σε μια ασφαλή κοινωνία. Επιπλέον, δικαιούται τη στέγαση, την ιατρική περίθαλψη και την ψυχαγωγία. Η κοινωνία υποχρεώνεται να εξασφαλίζει σ’αυτό όχι απλώς τη βασική μόρφωση, αλλά να το προσανατολίζει στην ουσιαστική παιδεία, ώστε να μαθαίνει να κρίνει και να προβληματίζεται σχετικά με ποικίλα ζητήματα της ζωής και του κόσμου. Είναι απαραίτητο ο άνθρωπος να προετοιμάζεται από τη βρεφική ηλικία σωστά για την ομαλή κοινωνικοποίησή του. Οι μεγαλύτεροι οφείλουν να στέκονται ως πρότυπα τήρησης των νόμων, για να μην οδηγούνται τα παιδιά σε παραβάσεις και αντικοινωνική συμπεριφορά. Ακόμη, τα παιδιά ωφελεί να ζουν απολαμβάνοντας ουσιαστική ελευθερία, μέσω της οποίας καλλιεργούνται ο διάλογος και ο σεβασμός στον συνάνθρωπο. Όταν από νωρίς το παιδί συνειδητοποιεί τι σημαίνει δημοκρατικό πολίτευμα, είναι πιθανότερο αργότερα να εξελιχθεί σε υπεύθυνο και συνεπή στις υποχρεώσεις του πολίτη. Τέλος, τα παιδιά αξίζει να δέχονται έναν σωστό επαγγελματικό προσανατολισμό, μέσω του οποίου θα επιλέγουν το επάγγελμα που θα αναλογεί στις επιθυμίες και τις ικανότητές τους. Βέβαια, δεν πρέπει να εργάζονται πριν φτάσουν σε μια ορισμένη ηλικία. Αντίθετα, έχουν δικαίωμα στο παιχνίδι, την ανεμελιά και την ξεγνοιασιά.

   Τελικά, για να αντιμετωπίζεται το παιδί όπως αρμόζει  από την κοινωνία, είναι απαραίτητη η ουσιαστική λειτουργία κυρίως των θεσμών αγωγής, όπως η οικογένεια, το σχολείο, τα ΜΜΕ και η πολιτεία, που οφείλουν να σέβονται την προσωπικότητά του και να μην το εκμεταλλεύονται. Ιδίως το κράτος είναι το κατ” εξοχήν αρμόδιο να συντελέσει στη σύσταση κοινωνίας πιο ανθρώπινης για τα παιδιά, ώστε και εκείνα, αργότερα, να καταστούν ενεργά μέλη της.

Οι αρνητικές επιπτώσεις των ριάλιτι στους νέους σήμερα

Γράφουν οι μαθήτριες της Γ” Γυμνασίου, Ηλιάνα Παπαδοπούλου και Παναγιώτα Τσιάρτα

   Τα τελευταία  χρόνια η ελληνική τηλεόραση έχει κατακλυστεί από τις γνωστές εκπομπές τύπου ριάλιτι. Τα reality shows είναι τηλεοπτικά προγράμματα στα οποία εμφανίζονται πρόσωπα με την πραγματική τους ταυτότητα, με αληθινές αντιδράσεις και αληθινά συναισθήματα. Το βασικό τους χαρακτηριστικό είναι η μεγάλη διάδοσή τους και η τεράστια επιτυχία τους. Σε αυτές τις εκπομπές καλούνται καθημερινοί άνθρωποι να εκθέσουν τα προσωπικά τους προβλήματα σε ένα studio   παρουσία κοινού , καθώς και ειδικών επιστημόνων (ψυχολόγων, ψυχιάτρων, κοινωνικών λειτουργών, συμβούλων κλπ). Οι εκπομπές αυτές κατηγορούνται συχνά από πολλούς, γιατί εξευτελίζουν την ανθρώπινη προσωπικότητα, αλλά υπάρχουν και πολλοί που τις υποστηρίζουν φανατικά, γιατί πιστεύουν ότι δίνουν σε πολλούς ανθρώπους ένα δημόσιο βήμα κι έναν τρόπο να εκφράσουν τα προβλήματά τους, να ζητήσουν βοήθεια και να ευαισθητοποιήσουν την κοινή γνώμη.

   Πολλές φορές τα reality shows πείθουν τους ανθρώπους και ειδικά τους νέους να πιστέψουν ότι η επιτυχία, η αποδοχή και η αναγνωρισιμότητα επιτυγχάνονται χωρίς ιδιαίτερο κόπο και χωρίς να χρειάζεται ο άνθρωπος να έχει δημιουργήσει ένα ουσιαστικό υπόβαθρο και μια ισχυρή προσωπικότητα κατά το παρελθόν.  Επιπλέον αυτή η γρήγορη, απότομη και μεγάλη αναγνωρισιμότητα και η ξαφνική επιστροφή στην καθημερινότητα και στην αφάνεια αποτελεί για πολλούς νέους ανθρώπους μια σκληρή μεταβολή, που δεν μπορούν να την διαχειριστούν και τους τραυματίζει σε ψυχολογικό επίπεδο. Οι νέοι και οι έφηβοι αποκτούν την λανθασμένη αντίληψη ότι η επιτυχία έρχεται μόνο μέσα από τα φώτα της δημοσιότητας και ξεχνούν ότι η έκθεση των προσωπικών τους προβλημάτων σε ένα μεγάλο και άγνωστο κοινό τους καθιστά ευάλωτους συναισθηματικά, ψυχικά και ψυχολογικά.  Ακόμη, η προσοχή του τηλεοπτικού κοινού και ειδικά των νέων, μέσω αυτών των προγραμμάτων, αποσπάται από την καθημερινή πραγματικότητα και από τους ουσιαστικούς στόχους τους οποίους θα έπρεπε να έχουν και τους οδηγεί σε μια κατάσταση παθητική που είναι επιζήμια . Η υπερπροβολή τέτοιων προγραμμάτων από τους τηλεοπτικούς σταθμούς (αφού αποτελούν μία από τις οικονομικότερες επιλογές τους) οδηγεί τους νέους στο να εθιστούν και να συνηθίσουν σε μια μορφή <<διασκέδασης>> που βασίζεται στη γελοιοποίηση των συνανθρώπων τους.  Τέλος, πολλές φορές, οι νέοι άνθρωποι συμμετέχουν οι ίδιοι σε αυτά τα shows και στην προσπάθειά τους να παραμείνουν δε διστάζουν να προχωρήσουν σε ακραίες και ανήθικες συμπεριφορές με συνέπεια να βλάπτουν τον εαυτό τους και να γίνονται αρνητικά παραδείγματα για ανθρώπους της ηλικίας τους ή και μικρότερους ακόμη.

   Το κράτος και οι πνευματικοί άνθρωποι πρέπει να βοηθήσουν στην ενίσχυση της πνευματικής καλλιέργειας των νέων και της κριτικής τους σκέψης, ώστε η νέα γενιά να απαξιώσει τέτοιου είδους θεάματα. Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί να πείσουν τους εφήβους ότι αυτό που έχει σημασία στη ζωή δεν είναι το πρόσκαιρο και η ελάχιστη προσπάθεια, αλλά ο συνεχής αγώνας για βελτίωση και η εργατικότητα. Οι νέοι να βοηθηθούν ώστε να συνειδητοποιήσουν ότι αυτό που είναι σημαντικό στην πορεία της ζωής τους είναι όχι η χαλαρότητα και τα ανούσια θεάματα αλλά η ουσιαστική ενημέρωση και πληροφόρησή τους. Οι έφηβοι και οι νέοι να καταλάβουν ότι τέτοιου είδους τηλεοπτικά προϊόντα έχουν ως βασικό στόχο τον αποπροσανατολισμό τους από βασικούς προβληματισμούς  και ερωτήματα που έχουν σχέση με την εξέλιξή τους και την μελλοντική τους πορεία στη ζωή.

 

Top