Στήλη: Εφηβικές Ανησυχίες

Τι σημαίνει η λέξη «επανάσταση» για έναν έφηβο;

 Γράφουν οι μαθήτριες της Β Γυμνασίου,  Χαντζοπούλου Δέσποινα και Ματοπούλου Βασιλική

 iStock_000023099536SmallΗ εφηβεία είναι περίοδος-σταθμός στη ζωή όλων. Πολλοί την αποκαλούν «ηλικία της επανάστασης». Κατά τη συγκεκριμένη φάση, προετοιμάζεται το έδαφος για την ενηλικίωση, μιας και οι νέοι αρχίζουν να διαμορφώνουν τη δική τους ταυτότητα, να αναπτύσσουν την ικανότητα σκέψης, να αντιλαμβάνονται όλο και περισσότερα για τη ζωή και τον κόσμο που τους περιβάλλει και, βέβαια, όλα αυτά ξεκινώντας την «επανάστασή» τους.

Αυτή η αντίδραση είναι δύο ειδών. Η πρώτη, ενάντια στην κοινωνική συμμόρφωση και η δεύτερη, στη γονεϊκή εξουσία. Και στις δύο περιπτώσεις ο έφηβος αντιδράει έντονα και υπερβολικά. Βιώνοντας ταχύτατες και συνταρακτικές αλλαγές στο σώμα, το μυαλό και την ψυχή του, αφήνοντας στο παρελθόν την παιδική ηλικία και προχωρώντας στην ενηλικίωση (για την οποία δεν γνωρίζει οτιδήποτε), νιώθει χείμαρρο έντονων αισθημάτων, κυρίως ανασφάλειας, θλίψης, άγχους, μοναξιάς, ντροπής, πλήξης, αναστάτωσης και χαμηλής αυτοεκτίμησης. Επίσης, εκφράζει εναντιωματική συμπεριφορά προς τους γονείς, αποστασιοποιείται από το οικογενειακό περιβάλλον και προσκολλάται περισσότερο σε παρέες συνομηλίκων. Αξιοσημείωτο ότι συχνά νιώθει παραμελημένος, γι” αυτό και αποζητά συνεχώς την προσοχή των άλλων. Με όλο αυτό το «πακέτο» συμπεριφοράς οι νέοι εκδηλώνουν την επανάστασή τους.

Ειδικότερα, η ανάγκη για αντίδραση φουντώνει στον έφηβο, όταν το οικογενειακό περιβάλλον απορρίπτει τις απόψεις και τα «θέλω» του. Οι νέοι διαμορφώνοντας την προσωπικότητά τους, συνήθως κρίνουν τις απόψεις των γονέων τους και εναντιώνονται σε αυτές και τις απαιτήσεις τους. Αν οι γονείς επιμένουν στις δικές θέσεις τους προσπαθώντας να τις επιβάλλουν στους εφήβους και, ταυτόχρονα, αγνοώντας τις απόψεις των τελευταίων, τότε η σύγκρουση μεταξύ τους γίνεται εντονότερη. Συχνά, οι έφηβοι επαναστατούν, επειδή νιώθουν πίεση λόγω των σχολικών και εξωσχολικών δραστηριοτήτων τους. Ιδίως, όταν οι επιδόσεις τους στο σχολείο δεν ανταποκρίνονται στις προσδοκίες των γονέων, νιώθουν ισοπεδωμένη την αυτοπεποίθησή τους. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις, αισθάνονται τόσο ασήμαντοι και ανάξιοι, ώστε είτε παύουν να ασχολούνται με το σχολείο είτε διακόπτουν τη φοίτηση.

Τελικά, η τάση για επανάσταση και η αντιδραστική συμπεριφορά των εφήβων είναι απολύτως δικαιολογημένη, εξαιτίας και της φύσης της ίδιας εφηβείας και των αυξανόμενων υποχρεώσεων στις οποίες καλούνται να ανταποκριθούν οι σημερινοί νέοι. Η στάση των γονέων είναι καθοριστική, ώστε αυτή η φάση της ζωής των παιδιών τους να κυλήσει όσο γίνεται πιο αρμονικά και ωφέλιμα για τα ίδια. Κυρίως, να στέκονται δίπλα στους εφήβους, να τους ακούν, να τους συμβουλεύουν δίχως να «κάνουν κήρυγμα», να τους αποφορτίζουν από το άγχος και, ιδιαίτερα, να εκφράζουν σε αυτά την αγάπη τους, κερδίζοντας την εμπιστοσύνη τους.

Για ποιούς λόγους μπορεί να μαλώνουν οι έφηβοι μεταξύ τους;

Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Τσόλη Μαρία και Τσούκα Ματίλντα

teenΗ εφηβεία είναι μία περίοδος της ζωής με πολλά σκαμπανεβάσματα. Παρουσιάζονται αλλαγές όχι μόνο στην εξωτερική εμφάνιση του ατόμου αλλά και στην συμπεριφορά του. Οι εκρήξεις θυμού είναι ιδιαίτερα έντονες και συναρπαστικές.

    Στην καθημερινότητα τους οι έφηβοι έρχονται σε αντιπαράθεση μεταξύ τους, για διάφορους λόγους που δεν μπορούν ούτε οι ίδιοι να τους κατανοήσουν. Σε κάθε γωνιά του σχολείου, της πλατείας, της γειτονιάς βλέπεις μια παρέα νέων να καυγαδίζουν και να ανταλλάσσουν άσχημες κουβέντες.   Άραγε γιατί;

    Αρχικά γίνονται καβγάδες για το ποιος θα είναι ο αρχηγός της παρέας, του παιχνιδιού, του συντονισμού μιας εργασίας. Θεωρούν ότι με αυτόν τον τρόπο είναι αυτοδύναμοι και ικανοί για τα πάντα. Άλλες φορές γίνονται διαμάχες για μικροπράγματα όπως για το ποιος έχει το καλύτερο κινητό, ποιος φοράει τα πιο μοντέρνα ρούχα και μοδάτα παπούτσια. Επίσης συγκρούονται για το είδος της μουσικής που ακούνε και θέλουν να περάσουν ο καθένας τις δικιές του απόψεις αγνοώντας την γνώμη του άλλου. Ένας ακόμα λόγος διαμάχης είναι η διαφωνία στην εξωτερική εμφάνιση του ατόμου (εύσωμος ή αδύνατος, όμορφος ή άσχημος). Ακόμα και σε μία ήρεμη συζήτηση «περί ανέμων και υδάτων» πάντα θα βρεθεί μία λέξη που θα ανάψει φωτιές.

    Βέβαια μετά από μία «διαμάχη», πολύ γρήγορα μπορεί να προκύψουν γέλια, αγκαλιές και χαρούμενες φωνές. Με αυτόν τον τρόπο γεννιούνται οι καλύτερες φιλίες. Αυτή είναι η εφηβεία, όλο εκπλήξεις και μαγεία!!!

Άραγε γιατί οι νέοι οι σοφοί

μαλώνανε πολύ;

Μαζεύτηκαν πολλοί

να κάνουν σύσκεψη τρανή

η απορία να λυθεί,

μα άκρη δεν θα βγει.

Αυτή είναι η εφηβεία

κανείς δεν την ξεχνάει

όσο χρόνος κι αν περνάει.

Τι εννοεί ως ομορφιά και όμορφο ένας έφηβος στην εποχή μου

Γράφουν οι μαθήτριες της Β” τάξης, Χαντζοπούλου Δέσποινα και Ματοπούλου Βασιλική

Society Killed the Teenager by EmmaCarson on DeviantArt

   Όπως είπε ο Τικ Νατ Χαν, «Το να είσαι πραγματικά  όμορφος σημαίνει πως πρέπει να είσαι ο εαυτός σου!». Δεν χρειάζεται να είσαι αποδεκτός από τους άλλους, αν είσαι αποδεκτός από εσένα τον ίδιο. Η κοινωνία όμως έχει αναγκάσει τους έφηβους να μην σκέφτονται με αυτόν τον τρόπο…

   Καθημερινά, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επηρεάζουν αρνητικά τους νέους. Προωθούν συνεχώς συγκεκριμένα πρότυπα ομορφιάς και παρουσιάζουν ως αναγκαία («must») την υιοθέτησή τους από όλους τους εφήβους. Περνούν στα παιδιά το μήνυμα πως το όμορφο είναι μόνο το εξωτερικό κάλλος, η εντυπωσιακή και κυρίως ακριβή ενδυμασία, το τέλειο πρόσωπο και άλλα σχετικά. Επίσης, οι έφηβοι εξαιτίας της φύσης τους αλληλοκρίνονται καθημερινά για την εμφάνισή τους, γι” αυτό και προσπαθούν να ταιριάξουν στα πρότυπα που προβάλλει και επιβάλλει η κοινωνία. Εκτός αυτών, το παρουσιαστικό στις μέρες μας παίζει καθοριστικό ρόλο στις σχέσεις των ανθρώπων, καθώς οι έφηβοι προτιμούν να είναι σε μια παρέα με άτομα που είναι εσωτερικά κενοί αλλά εξωτερικά «ωραίοι». Όμως αν τα μάτια μας έβλεπαν τις ψυχές μας αντί για τα σώματά μας, οι απόψεις μας για την ομορφιά θα ήταν εντελώς διαφορετικές και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων πιο ουσιαστικές.

   Η πραγματική έννοια της ομορφιάς είναι να σέβεσαι τον εαυτό σου και να τον αγαπάς αλλά ταυτόχρονα να νοιάζεσαι για τα προβλήματα των άλλων και να απλώνεις -όποτε μπορείς- ένα χέρι βοήθειας. Ένα πρόσωπο χωρίς ατέλειες δεν εγγυάται μια όμορφη καρδία ενώ η καλοσύνη και η γενναιοδωρία όντως καθιστούν κάποιον έναν όμορφο άνθρωπο. Η εσωτερική αρετή αντίθετα με την εξωτερική μένει άφθαρτη στο χρόνο και αναπτύσσεται καθημερινά. Επίσης, καλλιεργείται, βέβαια, στην αρχή της ζωής μας από τους γονείς και τους δασκάλους, έπειτα, όμως, μπορεί κάποιος να την εξασκεί μόνος του, χωρίς οποιαδήποτε παρέμβαση από άλλους εξωτερικούς παράγοντες.

   Καταλαβαίνουμε, λοιπόν, ότι η κοινωνία και η πολιτεία αξίζει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αντί να μειώνουν την αυτοπεποίθηση των νέων ανθρώπων, να τους επηρεάζουν θετικά και, ιδίως, να μην παρουσιάζουν την ομορφιά σαν κάτι συγκεκριμένο, κλείνοντάς την σε συγκεκριμένα «κουτάκια», σε αυτό που ονομάζουμε «στερεότυπα». Αλλά και εμείς οφείλουμε να μην κρίνουμε τους ανθρώπους από την εξωτερική τους εμφάνιση δίνοντας βάση στην εσωτερική ομορφιά, γιατί κυρίως αυτή μετράει.

Οι πιο συνηθισμένες ατάκες μαθητών και καθηγητών κατά τη διάρκεια της τηλεκπαίδευσης!

Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Ματίνα Κούγκα και Ευθυμία Ασίκη.

    meetings-webexΗ κρίση σχετικά με τον κορωνοϊό έχει γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας επηρεάζοντας πολλούς κλάδους, συμπεριλαμβανόμενης και της εκπαίδευσης. Ειδικότερα, τους τελευταίους μήνες, μετά την έξαρση της πανδημίας, τα σχολεία στη χώρα μας παρέμειναν κλειστά και το κράτος κατέφυγε στη λύση της τηλεκπαίδευσης, μιας πρωτόγνωρης αλλά και πιεστικής εμπειρίας για μαθητές και καθηγητές, αφού στους περισσότερους έλειψαν τα μαθήματα διά ζώσης. Ωστόσο, στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση υπήρξαν και αστείες στιγμές, καθώς και κάποιες χαρακτηριστικές ατάκες οι οποίες θα μείνουν σε όλους μας αξέχαστες!

   Από τη μεριά των μαθητών, λέγονταν αρκετές δικαιολογίες, οι οποίες είτε ανταποκρίνονταν στην πραγματικότητα είτε απλώς χρησιμοποιούνταν για να γλιτώσουν τα παιδιά το μάθημα. Πρώτη και καλύτερη; «Δεν σας ακούω!».  Δεν υπάρχει έστω και ένας μαθητής που να μην το έχει πει αυτό! Συνήθως τα παιδιά αντιμετώπιζαν τεχνικά προβλήματα και, συνεπώς, δεν άκουγαν τους υπόλοιπους συμμετέχοντες. Παρ’ όλα αυτά, δεν έλειψαν και οι στιγμές που έχαναν τη διάθεσή τους για το μάθημα και προσπαθούσαν να ξεφύγουν, χωρίς όμως να πάρουν τη φοβερή και τρομερή απουσία!

   Μία άλλη χιλιοειπωμένη φράση ήταν η εξής: «Κυρία/κύριε πέφτει το ίντερνετ, σας χάνω!». Εντάξει, δεν αρνούμαστε ότι σε αρκετά σπίτια λειτουργούσαν ταυτόχρονα πολλές ηλεκτρονικές συσκευές και η σύνδεση στο διαδίκτυο δεν ήταν και τόσο καλή, αλλά ελάτε, βρε παιδιά! Παραδεχτείτε το! Μια χαρά αρκούσε η σύνδεσή σας! Ίσως το πρόβλημα να ήταν σε εσάς -λέμε εμείς τώρα… Τέλος πάντων, συνεχίζουμε…

  Ακόμα μία ασυναγώνιστη ατάκα ήταν: «Δεν λειτουργεί το μικρόφωνό μου!». Λιγότερο γνωστή βέβαια, αλλά εξίσου «αναγκαία»! Πόσες φορές δε μας έχουν πιάσει αδιάβαστους οι καθηγητές και εμείς αποφύγαμε τις ερωτήσεις τους, γράφοντας στο chat ότι χάλασε το μικρόφωνο μας; Αμέτρητες! Υπάρχουν όμως και εξαιρέσεις, κατά τις οποίες, όντως εξαιτίας τεχνικών προβλημάτων οι μαθητές δεν μπορούσαν να μιλήσουν…

   Δε θα ρίξουμε εντούτοις όλο το βάρος στους μαθητές! Για να λέμε και του στραβού το δίκιο, έβαλαν και οι καθηγητές το χεράκι τους! Ένα μεγάλο ποσοστό αυτών δεν είχε εξοικειωθεί σε μεγάλο βαθμό με την τεχνολογία, με αποτέλεσμα να τα κάνουν θάλασσα! Η πιο γνωστή τους φράση: «Δε με ακούς; Βγες και ξαναμπές!». Ήταν η κλασική απάντηση στην πρώτη από τις παραπάνω ατάκες των μαθητών! Οι διδάσκοντες, δηλαδή,  τους συμβούλευαν να αποχωρήσουν από το μάθημα και να επανασυνδεθούν, με την ελπίδα να μπορέσουν τελικά να το παρακολουθήσουν διαθέτοντας ήχο. Όμως, ξεχνούσαν να το γράψουν στη συνομιλία, ώστε να ξέρουν τα παιδιά τι να κάνουν όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα στον ήχο τους, με αποτέλεσμα συχνά να μην λύνεται το πρόβλημα. Άλλες φορές πάλι, ρωτούσαν: «Παιδιά με ακούτε; Μιλήστε λίγο!». Δεν ήταν όμως ανάγκη να μάς το λένε αυτό, αφού, ούτως ή άλλως, σαν μαθητές του γυμνασίου που είμαστε, φημιζόμαστε για τη φασαρία που προκαλούμε στο μάθημα! (Ναι, όπως καταλάβατε θα βγάλουμε όλα τα άπλυτά σας στη φόρα!). Ωστόσο, στα διαδικτυακά μαθήματα μας είχαν πιάσει οι ντροπές και δεν τολμούσαμε να ανοίξουμε το μικρόφωνο! Αν όμως αντιμιλούσαμε (σπανίως βέβαια!), μας απειλούσαν με το γνωστό σε όλους: «Θα σε κάνω expel!», φράση η οποία αντιστοιχούσε στην προειδοποίηση για ωριαία αποβολή.

Συμπερασματικά, η τηλεκπαίδευση αποτέλεσε μία παράξενη εμπειρία για όλους μας. Στη διάρκειά της δεν έλειψαν στενόχωρες στιγμές, αλλά και ευχάριστα αστείες τόσο για τους μαθητές όσο και για τους καθηγητές. Δεν γνωρίζουμε αν και για εσάς αυτό το χρονικό διάστημα ήταν ευχάριστο ή όχι, το σίγουρο όμως είναι ότι εμάς θα μας μείνει αξέχαστο!

«Συν» Vs «μείον» της καραντίνας, σημειώσατε 2!

Γράφουν οι μαθήτριες της Γ” Γυμνασίου, “Ελενα Στεφούλη  &  Κατερίνα Μάρτου

  karantinaΤα σχολεία έκλεισαν! Για όλους τους εφήβους ήταν ευχάριστη και πολυαναμενόμενη εξέλιξη λόγω της κρίσης του κορωνοϊού! Ωστόσο, γρήγορα η χαρά τους μοιράστηκε ανάμεσα στα «θέλω» και στο «πρέπει», αφού μετά τις οδηγίες του Υπουργείου Υγείας και Παιδείας οι έφηβοι έπρεπε να διαχειριστούν και άλλα πρωτόγνωρα ζητήματα στην καθημερινότητά τους. Οι οδηγίες ήταν ξεκάθαρες :
«Απαγορεύονται έξοδοι και συναθροίσεις!»…

  Αρχικά, ας μην ξεχνάμε ότι ο έντονος και ο εξωστρεφής χαρακτήρας των νέων έπρεπε να περιοριστεί στα σπίτια και στις αυλές τους, με αποτέλεσμα να μη μπορούν να απολαύσουν τη συναναστροφή με τους φίλους και τις παρέες τους, τα απογεύματα στα πάρκα της γειτονιάς. Ακόμη,  ο αντιδραστικός χαρακτήρας των εφήβων προκαλεί συχνά καυγάδες μέσα στην οικογένεια καθενός. Επιπλέον, η ρουτίνα του εφήβου, οι αθλητικές δραστηριότητες ακόμα και τα φροντιστήρια άλλαξε εξ ολοκλήρου καθώς οι ίδιοι εγκλωβίστηκαν στα σπίτια τους. Βέβαια, η κατάσταση αυτή ήταν ακόμη πιο αρνητική για όλους τους ανθρώπους και τους νέους που ζουν στα μεγάλα αστικά κέντρα, όπου έτσι κι αλλιώς η ανθρώπινη επαφή και οι κοινωνικές σχέσεις είναι πολυτέλεια.

  Εκτός αυτών, ας μην ξεχνάμε την νέα μορφή εκπαίδευσης που έφερε τα «πάνω, κάτω» στον χώρο της μάθησης. Οι μαθητές όλων των ηλικιών έχουνε κληθεί να παρακολουθούν μαθήματα με τηλεδιασκέψεις, μέσα σε εικονικές αίθουσες πίσω από μία οθόνη. Όσο κι αν αυτό αποτελεί εξέλιξη από τεχνολογική άποψη, υπάρχουν πολλές αρνητικές συνέπειες. Είναι αλήθεια ότι δεν διαθέτουν όλοι οι μαθητές το απαραίτητο υλικό (υπολογιστές, τάμπλετ, κινητά τηλέφωνα), για να μπορούν να παρακολουθούν με ευκολία τα μαθήματα από απόσταση. Επίσης , το μαθησιακό επίπεδο των παιδιών διαφέρει, καθώς δεν είναι λίγοι αυτοί που αντιμετωπίζουν σοβαρές μαθησιακές δυσκολίες και χρειάζονται ειδική αντιμετώπιση. Κλείνοντας , πρέπει να τονίσουμε πως η εκτενής χρήση των τεχνικών πολυμέσων έχει φέρει πολλούς νέους ένα βήμα πιο κοντά στην εξάρτηση, με αποτέλεσμα να αδρανεί όλο και περισσότερο η σκέψη τους και να σπαταλιέται χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα ο πολύτιμος χρόνο τους .

  Οι έφηβοι όπως όλη η ανθρωπότητα αντιμετωπίζουν και αυτοί πρωτόγνωρες καταστάσεις και αλλαγές στην καθημερινότητα τους . Μάλιστα, λόγω της τρέχουσας κατάστασης, οι συνθήκες που καλούνται να αντέχουν καθημερινά γίνονται ακόμα πιο πιεστικές. Ευτυχώς, χάρη στο νεανικό χιούμορ και στη δημιουργικότητά τους καταφέρνουν ως σήμερα να ανταπεξέρχονται με επιτυχία!

Καλοκαίρι 2021 & κορωνοϊός

  Γράφουν οι μαθήτριες της Γ΄ τάξης, Μαββίδου Ελένη & Μοσχοπούλου Παναγιώτα

  summer-covid19Είναι πασίγνωστο ότι αυτήν την περίοδο περνάμε μια έντονη κρίση λόγω του κορωνοϊού. Βέβαια, προηγήθηκε μια περίοδος βελτίωσης της κατάστασης, από τον Μάιο της προηγούμενης χρονιάς μέχρι και τις αρχές του περασμένου Νοεμβρίου. Ωστόσο, τα πράγματα χειροτέρεψαν και πάλι. Σε πολλούς ανθρώπους κυριαρχούν φόβος και ανησυχία για την εξέλιξη της κρίσης, καθώς και θλίψη για τις ψυχές που χάνονται καθημερινά. Είναι φανερό, λοιπόν, πως παρόλη την πρόοδο που είχε σημειωθεί, το φετινό καλοκαίρι δεν θα είναι σε καμία περίπτωση ίδιο με τα προηγούμενα.

  Αρχικά, οι περισσότεροι άνθρωποι και κυρίως οι νέοι δεν λαμβάνουν υπόψη τους τα μέτρα που συστήνονται από την πολιτεία και θεωρούν ότι όλη αυτή η κατάσταση δεν θα τους επηρεάσει και δεν θα σταθεί εμπόδιο στις καλοκαιρινές τους διακοπές. Για παράδειγμα, στις παραλίες πιθανό να ξαναδημιουργηθεί συνωστισμός, κάτι που θα κάνει πιο έντονη την κρίση. Με άλλα λόγια, παρόλο που λαμβάνονται κάποια μέτρα, όπως έχει αποδειχθεί ήδη, δεν θα τα τηρούν όλοι, με επίσης πιθανή συνέπεια να επιβληθούν αυστηρότεροι περιορισμοί σε σύγκριση με την αρχή της πανδημίας. Επίσης, αναμένεται να επηρεαστεί αρνητικά ο τουρισμός, με αποτέλεσμα η οικονομία στην χώρα μας να παρακμάσει περισσότερο.

  Εκτός αυτών, η λειτουργία των κατασκηνώσεων εξαρτάται, επίσης, από την εξέλιξη της κρίσης. Είναι γνωστό ότι στις κατασκηνώσεις διαμένουν  μεγάλος αριθμός παιδιών, άρα είναι επικίνδυνο το ενδεχόμενο να αυξηθούν τα κρούσματα. Επομένως, υπάρχει σοβαρή περίπτωση να παραμείνουν κλειστές. Επιπλέον, πολλοί άνθρωποι προβληματίζονται σχετικά με την παρακολούθηση μουσικών συναυλιών και θεατρικών παραστάσεων, οι οποίες είναι πολύ πιθανό να μην πραγματοποιηθούν, γιατί η συγκέντρωση πλήθους σε αυτές δεν ευνοεί την τήρηση αποστάσεων, με συνέπεια την πιθανότητα εξάπλωσης του ιού.

  Για το καλύτερο, λοιπόν, της κοινωνίας, αφού το καλοκαίρι πλησιάζει, θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουμε την σοβαρότητα της κατάστασης και να υπομείνουμε με κουράγιο όλη αυτήν κατάσταση, ώστε να επιστρέψουμε άμεσα και οριστικά στην προηγούμενη φυσιολογική καθημερινότητά μας.

 

Σχέσεις γονέων και παιδιών

γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Χρυσούλα Σιαμπίρη και Μαριάννα Μπάλιου.

Όλοι μας γνωρίζουμε ότι η περίοδος της εφηβείας προκαλεί διάφορες εντάσεις ανάμεσα στους γονείς και στα παιδιά. Ας δούμε παρακάτω αναλυτικότερα τα προβλήματα που δημιουργούνται.

Η εφηβεία είμαι μια ηλικία που αλλάζει το κάθε παιδί, ψυχικά και σωματικά. Πρώτα απ’ όλα, υπάρχει αλλαγή στη συμπεριφορά του ,καθώς γίνεται συχνά επιθετικό και οξύθυμο ,αλλά και στην άποψή του για διάφορα θέματα που το απασχολούν. Επιπλέον, έχει διαφορετικές προτιμήσεις από τους γονείς του σχετικά με την εμφάνισή του, επειδή  πλέον το ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων. Ακόμα, αποφασίζει να κάνει παρέα με καινούρια άτομα, τα οποία όμως τις περισσότερες φορές υπάρχει περίπτωση να είναι μία κακή επιρροή για το ίδιο. Επίσης, παρατηρείται πως περνάει  τις πιο πολλές ώρες της ημέρας πάνω από μία οθόνη (κινητό , υπολογιστή κ.τ.λ.), με αποτέλεσμα την αντίδραση των γονιών του.

Από την άλλη πλευρά, οι γονείς προσπαθούν να  καταλάβουν και να  αντιμετωπίσουν με τον καλύτερο τρόπο τις ανησυχίες των παιδιών τους , διότι καταλαβαίνουν πώς περνάνε μία δύσκολη φάση της ζωής τους . Αντιμετωπίζουν  την αλλαγή της συμπεριφοράς , προσπαθώντας να κρατήσουν την ψυχραιμία τους, άσχετα αν πολλές φορές δεν τα καταφέρνουν. Όσον αφορά την εμφάνισή των παιδιών τους, στην αρχή αντιδρούν υπερβολικά ,αλλά στη συνέχεια ‘καταθέτουν τα όπλα’. Τέλος, οι πολλές ώρες στο κινητό ή σε άλλες ηλεκτρονικές συσκευές οδηγούν σε καυγάδες , με αποτέλεσμα τιμωρίες.

Συμπερασματικά, όπως είδαμε παραπάνω τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία της ζωής τους  περνάν δύσκολα  και οι γονείς θα πρέπει να δείχνουν κατανόηση και να μην τους πηγαίνουν συνέχεια κόντρα!

Αδιαφορία των εφήβων για το σχολείο: γιατί άραγε;

Γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου Εύα Τραγιαννοπούλου και Ελισάβετ Τσαρούχα

      Ένα από τα θέματα που σχετίζονται με το σχολείο είναι και η επίδοση των μαθητών. Όλο και λιγότερα παιδιά καταβάλλουν αξιόλογη προσπάθεια σχετικά με τα μαθήματα, προκειμένου να πετύχουν διάφορους στόχους

sxoleio2

 στη ζωή τους, και ακόμα λιγότερα θέλουν να αριστεύουν. Επίσης, το μεγαλύτερο ποσοστό των μαθητών δε νοιάζονται για τη σχολική τους ζωή, γι” αυτό και αδιαφορούν. Αλλά τι τους προκαλεί τέτοια αδιαφορία για το σχολείο και την επίδοσή τους σε αυτό;

Είναι αλήθεια ότι όλο και πιο συχνά τα παιδιά παίρνουν από το περιβάλλον τους και την κοινωνία το μήνυμα πως όση προσπάθεια και να καταβάλλουν να σημειώσουν υψηλές επιδόσεις και αριστεία, ποτέ δεν θα είναι αρκετό, για να πετύχουν τους στόχους τους. Κι εκτός αυτού, οι έφηβοι αντιλαμβάνονται ότι, ακόμα και να πραγματοποιήσουν κάποιους από τους στόχους τους, όταν πια βγουν στην κοινωνία, οι πιθανότητες επαγγελματικής αποκατάστασης είναι ελάχιστες έως και μηδαμινές. Είναι, λοιπόν, λογικό τα παιδιά να ‘‘βαραίνουν’’ από συναισθήματα απαισιοδοξίας, απογοήτευσης και μελαγχολίας. Αρκετά μεγάλο ποσοστό τους, μάλιστα, ‘‘πέφτουν’’ σε κατάθλιψη.

Ακόμα, στις μέρες μας η τεχνολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην ζωή κάθε ανθρώπου. Γι” αυτό, είναι πολύ δύσκολο να μην επηρεαστεί κάποιος από διάφορα πρότυπα, που προβάλλονται μέσω των social media. Είδωλα, όπως τραγουδιστές, μακιγιέρ και influencers, ‘‘σαρώνουν’’ το διαδίκτυο με εικόνες και βίντεο, στα οποία προβάλλεται η περιουσία τους και ο πολυτελής τρόπος ζωής τους. Είναι φυσιολογικό οι μαθητές να επηρεάζονται, ιδίως εξαιτίας της ψυχολογίας τους λόγω εφηβείας, νομίζοντας ότι μπορούν να ζήσουν κι αυτοί μία πολυτελή ζωή, δίχως να κοπιάσουν στη ζωή τους, όπως άλλωστε και τα «πρότυπά» τους.

Αυτοί είναι δύο από τους πιο σημαντικούς λόγους, για τους οποίους οι περισσότεροι μαθητές αδιαφορούν για το σχολείο και αμελούν τις σχολικές υποχρεώσεις τους. Επειδή, όμως, όλα τα προβλήματα των ανθρώπων έχουν ως βασική αιτία την αγωγή και επειδή το σχολείο προσφέρει αγωγή, ας ελπίσουμε ότι πρώτα η οικογένεια και η πολιτεία θα φροντίσουν για την κατάλληλη εκπαίδευση των εφήβων, για τη βελτίωση των σχολείων και κυρίως για την ψυχική τους υγεία.

«Smartphone/ Screen addiction», η σύγχρονη εξάρτηση των εφήβων

                                       γράφουν οι μαθήτριες της Β” Γυμνασίου, Ελένη Παναγιωτίδου και Ζωήνα Μιχαλοπούλου

  smartphoneΤην τελευταία δεκαετία παρατηρείται στην Ελλάδα θεαματική αύξηση των εφήβων  που δεν κατέχουν απλώς ένα κινητό τηλέφωνο αλλά ασχολούνται πολλές ώρες με αυτό, είτε για να επικοινωνούν με τους φίλους τους, είτε για να παίζουν παιχνίδια σε αυτό, είτε για να παρακολουθούν ιστοσελίδες ενδιαφέροντός τους. Η υπερβολική αυτή ενασχόληση έχει ήδη χαρακτηριστεί από πολλούς  ψυχιάτρους παγκοσμίως ως είδος εθισμού. Λόγω αυτού, πολλά παιδιά δυσκολεύονται να ενταχθούν ομαλά στην κοινωνία, γεγονός που συχνά τα οδηγεί  σε παραβατικές συμπεριφορές.

  Η διαρκής καταφυγή στο διαδίκτυο αποτελεί συνήθως ένδειξη αυξημένων εντάσεων ή δυσκολιών στο πλαίσιο της οικογένειας και επιθυμία του νέου να αποστασιοποιείται από το απαίσιο κλίμα που βιώνει στο σπίτι του. Στον χώρο του διαδικτύου, ο νέος -ιδίως ο έφηβος- αισθάνεται την ελευθερία να υιοθετεί και να διαμορφώνει μια προσωπικότητα διαφορετική από την πραγματική. Μολονότι ο διαδικτυακός εθισμός δεν αποτελεί ακόμη «επίσημη κατηγορία» στα εγχειρίδια ταξινόμησης ψυχικών διαταραχών, ωστόσο συγκεντρώνει εκείνα τα χαρακτηριστικά που αφορούν στους εθισμένους σε ουσίες και στον τζόγο. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι πολλοί ερευνητές, αναφερόμενοι στη «Spartphone/ Screen Addiction», εξισώνουν πια την έννοια της «ουσίας» με αυτήν του διαδικτύου. Παράλληλα, έρευνες περιγράφουν τον εθισμό στο διαδίκτυο και με όρους ψυχαναγκασμού. Σύμφωνα με αυτές τις έρευνες, ένα  παιδί εθισμένο στο διαδίκτυο τις περισσότερες φορές εμφανίζει τα ακόλουθα συμπτώματα:
•  Εξιδανίκευση του μέσου: Ο χρήστης θεωρεί τον ηλεκτρονικό υπολογιστή και το Διαδίκτυο το σημαντικότερο «κεφάλαιο» της καθημερινότητάς του.
• Τροποποίηση της διάθεσης: Σε όσους εθίζονται στα ηλεκτρονικά  παιχνίδια, παρουσιάζεται αύξηση της παραγωγής του νευροδιαβιβαστή του εγκεφάλου «ντοπαμίνη», η οποία συνδέεται με την ευχαρίστηση.
• Αίσθημα του ανικανοποίητου: Το άτομο χρειάζεται σταδιακά όλο και περισσότερες ώρες χρήσης του υπολογιστή, ώστε να νιώθει ευχαρίστηση.
• Σύγκρουση: Ενώ το παιδί αισθάνεται ότι έχει πρόβλημα, δεν μπορεί να κάνει κάτι, ώστε να περιορίσει τη χρήση του υπολογιστή.

   Όλα αυτά επιφέρουν, όπως είναι επόμενο, σοβαρές επιπτώσεις σε διάφορους τομείς της λειτουργικότητας του ατόμου. Μειώνεται ο χρόνος που περνάει ο έφηβος με την οικογένειά του, περιορίζονται τα χόμπι και οι κοινωνικές συναναστροφές του, αυξάνεται ο κίνδυνος εμφάνισης παχυσαρκίας, καθώς και διάφορων παθήσεων (οφθαλμικών και ορθοπαιδικών) λόγω των πολλών ωρών ακινησίας μπροστά στην οθόνη. Παράλληλα, οι εθισμένοι στο Διαδίκτυο νέοι παραμελούν τη σωματική τους υγιεινή ενώ απουσιάζουν συχνά από το σχολείο, με αποτέλεσμα ακόμη και να χάνουν την σχολική χρονιά.

   Δεν είναι ανάγκη, όμως, να φθάσουν τα πράγματα σε τέτοια άκρα. Συμπεριφορές όπως οι παραπάνω αποτελούν προειδοποιητικά καμπανάκια και οι γονείς πρέπει να έχουν ανοικτά τα αφτιά τους, ώστε να τα ακούν. Αν οι γονείς δουν ότι οι σχολικές επιδόσεις του παιδιού πέφτουν, χωρίς να υπάρχει άλλος λόγος εκτός από τη συνεχή ενασχόληση με τον υπολογιστή, αν καταλάβουν ότι το παιδί χάνει την κοινωνικότητά του και απομονώνεται, επιβάλλεται να αντιδρούν, να βρίσκουν τρόπους διαχείρισης της κατάστασης, θέτοντας ένα ξεκάθαρο πλαίσιο, για να απομακρύνουν τον έφηβο από την εμμονική ενασχόλησή του με το διαδίκτυο.

   Κλείνοντας, το συγκεκριμένο είδος εθισμού είναι σοβαρό, ώστε έχει  προκαλέσει έντονη ανησυχία ακόμα και σε κύκλους ειδικών, οι οποίοι ήδη καταβάλλουν προσπάθεια να περιορίσουν την ενασχόληση των εφήβων με τα κινητά και τα υπόλοιπα τεχνολογικά μέσα. Τελικά, το αρχαιοελληνικό «παν μέτρον άριστον» είναι ανάγκη επίκαιρη όσο καμία άλλη.

Καταπίεση εφήβων

γράφει η μαθήτρια της Γ” τάξης Γρηγοράκη Ιωάννα 

  Λαμβάνοντας υπόψη αποτελέσματα σχετικών ερευνών, ένα από τα πλέον αμφιλεγόμενα θέματα, που έχει καταλήξει αντικείμενο προσοχής και συζήτησης παγκοσμίως είναι η καθημερινή καταπίεση που βιώνουν τα παιδιά, και ιδιαίτερα οι έφηβοι, στα πλαίσια της οικογένειάς τους, από τους γονείς.

     Ως προς τις απόψεις που διατυπώνονται, είναι διαμετρικά αντίθετες. Αφενός μεγάλο ποσοστό των ερωτώμενων υποστηρίζουν ότι για τα παιδιά είναι απαραίτητες τόσο η ηθική ενίσχυση από τους γονείς όσο και η γενικότερη στήριξή τους. Αφετέρου, θα ήταν σημαντική παράλειψη να μην αναφερθούμε και στην άλλη όψη του νομίσματος δηλαδή στην άποψη ότι αρκετοί τρόποι γονεϊκής συμπεριφοράς, συντελούν στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των ανηλίκων, στερώντας τους την ευκαιρία να απολαύσουν ξένοιαστα την παιδική τους ηλικία, όπως από τη φύση αρμόζει.
Όσον αναφορά στην πρώτη άποψη, με την ενθάρρυνση των γονέων, οι νέοι καταβάλλουν προσπάθειες, ώστε να καλλιεργούν και να βελτιώνουν τα ταλέντα και τις ικανότητές τους. Μεταξύ άλλων, αναπτύσσεται στενότερη σχέση ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας, καθώς πυρήνα της σχέσεις γονέων και νέων αποτελούν η εμπιστοσύνη και η αλληλοκατανόηση. Τέλος, οι έφηβοι επιθυμώντας να ικανοποιούν όλο και περισσότερο τον εαυτό τους αλλά και τους γονείς τους, θέτουν υψηλούς στόχους στο σχολικό περιβάλλον, επιχειρώντας να επιτυγχάνουν όλο και καλύτερες επιδόσεις στα μαθήματα.
Από την αντίθετη πλευρά, υποστηρίζεται πως οι νέοι που προσλαμβάνουν υπερπροστατευτική αγωγή και βρίσκονται διαρκώς υπό πίεση, κατακλύζονται από συναισθήματα ενοχής, καταπιέζονται, μετατρέπονται με τον καιρό σε άβουλα όντα, εξαρτημένα από τους άλλους και ανίκανα να συμμετέχουν στη λήψη τον κατάλληλων αποφάσεων για τους ίδιους. Ένα άλλο εξίσου δυσάρεστο επακόλουθο είναι το γεγονός ότι εξαιτίας της έλλειψης αυτονομίας και της επακόλουθης παθητικότητας τους, διακρίνονται για τη χαμηλή αυτοπεποίθηση και για συμπλέγματα κατωτερότητας. Τέλος, δυστυχώς προάγεται αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των μαθητών, λόγω της επιδίωξης πρωτείων και της βαθμοθηρίας, που καταλήγουν αυτοσκοπός τους.
Αποτιμώντας, λοιπόν, τις παραπάνω όψεις του ζητήματος και τις συνέπειές του καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι οι γονείς οφείλουν να μην προβάλλουν τις ψυχικές ανεπάρκειες, τα απωθημένα και τις ανασφάλειες τους, στα παιδιά ούτε να πάψουν να επιβάλλουν σε αυτά την προσωπική τους κοσμοθεωρία, επιτρέποντας τα να διαμορφώσουν τη δική τους προσωπικότητα και να ζουν τα πιο αθώα τους χρόνια αυθόρμητα, δίχως καταπιέσεις και τους περιορισμούς που γεννά η γονική υπερπροστασία.

Top