Πότε ακριβώς λειτούργησε το πρώτο δημοτικό σχολείο στη Γαλατινή δε γνωρίζουμε. Η προγιαγιά μου πήγε σχολείο το 1947.

Το πρωί πηγαίνανε τα παιδιά της Α΄,Β΄,Γ΄,Ε΄ τάξης καθώς και της ΣΤ΄. Υπήρχαν τέσσερις αίθουσες, οι μικρές ήταν στις τρεις τάξεις και η Ε΄,ΣΤ΄ ήταν μαζί σε μία αίθουσα γιατί υπήρχε έλλειψη δασκάλων. Εκείνα τα χρόνια όμως δεν πήγαιναν όλα τα παιδιά να φοιτήσουν γιατί οι γονείς δε θεωρούσαν απαραίτητη τη μόρφωση, τα κρατούσαν σπίτι για να κάνουν δουλειές.
Οι μαθητές εκείνα τα χρόνια φορούσαν ρούχα φτωχικά, μπαλωμένα και τα υποδήματά τους ήταν τσόκαρα ξύλινα με λάστιχα. Αργότερα άρχισαν να φοράνε τις ποδιές. Μπλε ρόμπα με άσπρο γιακά, τα κορίτσια μόνο. Τα αγόρια φορούσαν κανονικά τα ρούχα τους, κοντό παντελονάκι και συνήθως άσπρο πουκάμισο. Οι αίθουσες ζεσταίνονταν με ξυλόσομπες, τα ξύλα τα έφερναν οι μαθητές από τα σπίτια τους. Κάθε μέρα και ένα ξύλο o κάθε μαθητής.
Τα μαθήματα που διδάσκονταν εκείνα τα χρόνια ήταν ορθογραφία, ανάγνωση, έκθεση, θρησκευτικά. Για τετράδιο είχαν μια πλάκα, έγραφαν με κιμωλία και έσβηναν με σφουγγάρι. Μετά έγραφαν με πένα την οποία βουτούσαν στο μελάνι. Η τσάντα ήταν φτιαγμένη από υφαντό, το οποίο υφαίνονταν από τις γιαγιάδες ή τις μητέρες των παιδιών στον αργαλειό.
Οι δάσκαλοι ήταν πολύ αυστηροί και γι’ αυτό στην αίθουσα δεν ακουγόταν φασαρία και φωνές παιδιών γιατί ήξεραν ότι θα τα χτυπούσαν. Αν τα παιδιά πήγαιναν αδιάβαστα ή άγραφα τα χτυπούσαν με μία βέργα ή τα έβαζαν να στέκονται όρθια στη γωνία. Όμως προσπαθούσαν να δώσουν στους μαθητές να καταλάβουν τα μαθήματα με παραδείγματα.
Στο διάλειμμα τους έδιναν ένα ποτήρι γάλα, ψωμί με μαρμελάδα και μία βιταμίνη.
Έπαιζαν κρυφτό, κυνηγητό, πετροπόλεμο, μακριά γαϊδούρα κ.α.
Το καλοκαίρι, λίγο πριν σχολάσουν για διακοπές, έκαναν γυμναστικές επιδείξεις. Ό,τι μάθαιναν όλη τη σχολική χρονιά στην ώρα της γυμναστικής, το έδειχναν στη λήξη της χρονιάς.

 

Νάσια Τσιτσιγιάνη

Η κ. Θεοδώρα Παπαδηλέρη, η γιαγιά μου, μου έδωσε τις πληροφορίες.

Φωτογραφία: Βούλα Παπαιωάννου