Η Γαλατινή Κοζάνης στον πόλεμο του 1940 συμμετείχε με 12 αξιωματικούς και 200 οπλίτες. Στην κοινότητα της Γαλατινής τη νύχτα της 23ης Νοεμβρίου είναι συγκεντρωμένοι τέσσερεις άνθρωποι: ο δάσκαλος Παπαγεωργίου Δημ. , ο γραμματέας της κοινότητας Δεμίρης Μάρκος , ο κλητήρας Μπέλλος Ζήκος και ο παππούς Βουζιανάς Ιωάννης με τα μεγάλα μουστάκια και τη μακεδονική ενδυμασία. Διαβάζουν το γράμμα του στρατιώτου Καρανάσιου, που έχει φτάσει από το μέτωπο.

Ο δάσκαλος ανοίγει το γράμμα και διαβάζει :
«…βρισκόμασταν στη Μόροβα , όπου από ένα βλήμα σκοτώθηκαν οι χωριανοί μας, Γκαντώνας Δημήτριος, Τζιώρας Ζήκος, Γιαννής Λουκάς, Δολόπικος Φώτιος …
…και η φωνή του δασκάλου σταματάει, αλλάζει χρώμα, κόβεται η αναπνοή του, πέφτει το γράμμα από τα χέρια του, μένουν όλοι άφωνοι αλλά ο Μακεδονομάχος πάπους Βουζιανάς διακόπτει τη σιωπή …  «Διάβαζε, δάσκαλε, και τα παρακάτω» … ο δάσκαλος ανασαίνει βαθειά, ξαναπαίρνει το γράμμα στα χέρια και με μάτια γεμάτα δάκρυα και πνιγμένη φωνή συνεχίζει…
«Παπαγεωργίου Κωνσταντίνος (ο αδελφός του) … Βουζιανάς Δημήτριος ( γιός του πάππου Βουζιανά)» και ακουμπά το γράμμα στο τραπέζι.

Επικρατεί τραγική σιωπή . Ο ένας κοιτάει τον άλλον και όλοι στρέφονται προς το δάσκαλο και τον πάπο Βουζιανά.
Ο πάπους Βουζιανάς κουνάει ξαφνιασμένος το κεφάλι του …, δυο δάκρυα κυλάνε στο πρόσωπο του, κοιτάει στα μάτια τον δάσκαλο και ύστερα τους άλλους, βγάζει ένα στεναγμό και διακόπτοντας πάλι τη σιωπή λέγει:
«Ας σφίξουμε την καρδιά μας … στους πολέμους για την πατρίδα και βασιλιάδες σκοτώνονται … εμείς που έχουμε παιδιά θα δώσουμε και στην πατρίδα … τώρα να σκεφτούμε τι κάνουμε από εδώ και πέρα … γιατί η νύχτα είναι περασμένη …»

Και έφυγαν για τα σπίτια τους με την απόφαση, τη δυσάρεστη είδηση να την κοινοποιήσουν το πρωί, για να μην αναστατώσουν το χωριό τέτοια ώρα. Και κράτησαν το λόγο τους . Έφτασαν στα σπίτια τους φαρμακωμένοι, ξαγρύπνησαν . Πνίγοντας τον πόνο του ο πάπους Βουζιανάς δεν το είπε ούτε στη γυναίκα του που τον ρωτούσε κατ´ επανάληψη «Τί έχεις Γιάννη και είσαι πικραμένος …. γιατί δεν σε κολλάει ύπνος … γιατί αναστενάζεις …». Και κείνος, όπως και οι άλλοι δεν μίλησε παρά μόνο όταν ξημέρωσε.»

 

Πηγή κειμένου:

Βιβλίο «Αγώνες και τραγούδια της Γαλατινής», Νικόλαος Δεληγιάννης

μέσω Δημήτρη Τζιώρα και Βασιλικής Γκριτζέλη

 

Πηγή εικόνας

 

 

Επιλογή:

Ναούμα Μέτσιου