Τα νέα του Πλάτωνα

Οικονομική κρίση. Ένας όρος που στις μέρες μας ακούγεται και υπάρχει παντού.

Συνεχίζει να «μαστιγώνει» τη χώρας μας , σε όλους τους τομείς και θα συνεχίσει να το  κάνει εάν δεν βρούμε τα πραγματικά αίτια.

Αλήθεια, τι οδήγησε στη σημερινή κατάσταση μια χώρα με τόσο βαριά ιστορία στις πλάτες της, που έφερε πρώτη στο φως τη Δημοκρατία, που πίστευε πως το μέτρο είναι το παν;

«Πᾶν μέτρον ἄριστον» έλεγαν οι πρόγονοί μας και εμείς καιρό τώρα έχουμε χάσει το μέτρο.

Υπερβολές  και σπατάλες, όσα και να έχουμε θέλουμε παραπάνω , έφτασε η Ελλάδα να χρωστάει τεράστια ποσά, τα οποία για να μπορέσει να τα ξεχρεώσει, γίνονται περικοπές μέχρι και στα απαραίτητα.

Οι μισθοί όλο πέφτουν, οι συντάξεις οριακές για να ζήσει ένας συνταξιούχος, οι φόροι έρχονται ο ένας μετά τον άλλο, ενώ αν κάνεις μια βόλτα στο κέντρο θα δεις κόσμο να πεινάει και να ψάχνει τα σκουπίδια. Οι απλοί πολίτες , προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα αξιοπρεπώς με τα ελάχιστα.

Δύσκολο πράγμα.

Άνεργοι που έχασαν τις δουλειές τους και δεν μπορούν να συντηρήσουν τις οικογένειές τους.

Μέχρι και η υγεία πλέον θεωρείται πολυτέλεια, αφού πολλοί  δεν έχουν ασφάλιση.

Κι εμείς τα παιδιά , όσο παιδιά  κι αν είμαστε, καταλαβαίνουμε τι συμβαίνει γύρω μας. Προσπαθούμε  όσο μπορούμε να μη ζητάμε περιττά πράγματα ώστε να μην επιβαρύνουμε την οικογένειά μας.

Ποιος φταίει όμως; Είναι εύκολο να ρίχνουμε ευθύνες ο ένας στον άλλον και να καθόμαστε άπραγοι να βλέπουμε τον κάθε πολιτικό που εκπροσωπεί διαφορετικές απόψεις να μιλάει για κείνη την ανάπτυξη που ακόμα δεν έχει έρθει.

Κι όμως εκείνος ο «ξεσηκωμός» που έχουν ανάγκη  οι Έλληνες δεν έρχεται. Απλά περιμένουμε, να φτιάξουν τα πράγματα χωρίς προσπάθεια. Φταίμε όλοι εμείς που δεν «επαναστατούμε» για το δίκιο μας.

Τελικά μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν σε άλλες χώρες χρόνια νωρίτερα αναβάλλονται συνεχώς στην Ελλάδα. Αποτέλεσμα; Ν α μένει μια ολόκληρη χώρα πίσω.

Μια χώρα όχι παραγωγική πλέον, με αμέτρητους φόρους, μείωση μισθών, οριακές συντάξεις. Η μόνη λύση είναι οι προσπάθειες για πραγματική ανάπτυξη.

Ας μην ελπίζουμε για το καλύτερο. ΑΣ ΠΑΛΕΨΟΥΜΕ ΓΙ’ΑΥΤΟ.

ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΥ ΘΕΟΔΩΡΑ Γ1