Τα νέα του Πλάτωνα

Ο φανατισμός των οπαδών ή αλλιώς χουλιγκανισμός ξεκίνησε τον 18ο αιώνα στην Αγγλία. Τότε οι οπαδοί των ομάδων διοργάνωναν σε πάρκα ή έξω από τα γήπεδα συναντήσεις θανάτου… Εφοδιασμένοι με ρόπαλα και οτιδήποτε το οποίο μπορεί να βλάψει τον άλλο, συγκρούονταν και νικητής αναδεικνυόταν η ομάδα που θα κατατρόπωνε την άλλη. Την εποχή εκείνη τέτοιου είδους συγκρούσεις ήταν συχνό φαινόμενο, το οποίο δυστυχώς εξαπλώθηκε σταδιακά σε ολόκληρο τον κόσμο, αφού συμβαίνουν πολύ συχνά πλέον λυπηρά γεγονότα σε όλα τα γήπεδα του κόσμου ,που αμαυρώνουν την ιστορία του παγκόσμιου αθλητισμού με πολλά θύματα είτε οπαδούς είτε φιλάθλους.

Πολλά είναι και τα γεγονότα που έχουν λάβει χώρα στην Ελλάδα και που είναι ακόμα ανεξίτηλα στις μνήμες των περισσότερων. Το πιο πρόσφατο συμβάν είναι ο θάνατος του 22χρονου Μιχάλη Φιλόπουλου,ο οποίος έφυγε άδικα σε ένα ραντεβού θανάτου μεταξύ οπαδών των δυο αιωνίων , στις 23/03/2007. Λίγο πιο παλιά όμως ακόμα και οι νεότεροι οπαδοί ξέρουν για τις 8 Φεβρουαρίου του 1981…όταν στη θύρα 7 του σταδίου «Καραϊσκάκης» μετά τη νίκη του ΟΣΦΠ επί της ΑΕΚ 21 άτομα έχασαν τη ζωή τους και εκατοντάδες τραυματίστηκαν .Το παιχνίδι είχε μόλις λήξει , αλλά οι πόρτες δεν είχαν ανοίξει και οι φανατικοί του ΟΣΦΠ  θελήσανε να μεταφερθούν στην άλλη θύρα με αποτέλεσμα να ποδοπατηθούν από τη βιασύνη και τη χαρά τους. Άλλο ένα αξέχαστο γεγονός είναι ο θάνατος ενός 17χρονου το 1991 έξω από το γήπεδο της Νέας Φιλαδέλφειας από μια φωτοβολίδα την οποία εκτόξευσε ένα 12χρονο παιδί της αντίπαλης ομάδας (!).

Είναι πολλές οι φορές που πάω στο γήπεδο και βλέπω ανθρώπους ηλικίας  ενός έως ενενήντα ετών να τραγουδάνε συνθήματα , να φωνάζουν, να ζητωκραυγάζουν, να χειροκροτούν, να επευφημούν τους παίκτες …με λίγα λόγια να ξεδίνουν κάθε φορά που πηγαίνουν να παρακολουθήσουν  από τον πιο ασήμαντο αγώνα μέχρι κάποιον που θα κρίνει τίτλο. Από την άλλη πλευρά όμως υπάρχουν και άνθρωποι (όλων των ηλικιών αλλά κυρίως 15-40) που βρίσκονται μέσα στη θύρα της ομάδας τους, σε όλα τα γήπεδα, και το μόνο που κάνουν είναι να τραγουδούν συνθήματα  δίνοντας ακόμη και την ψυχή τους. Αυτοί είναι μπορούμε να πούμε οι πιο πωρωμένοι με το σύλλογο που υποστηρίζουν, τον ακολουθούν παντού, τον στηρίζουν στις χαρές και στις λύπες και δε σταματάνε λεπτό να τραγουδάνε ρυθμικά, να κάνουν χορογραφίες(Κορεό),να κυματίζουν διάφορες σημαίες . Το μόνο κακό αυτών των ανθρώπων είναι ότι πολλές φορές χάνουν τα όρια αυτής της αγάπης και κάνουν πράγματα που βλάπτουν το σύλλογο, τους ίδιους αλλά και άλλης ομάδας οπαδούς . Κάτι που έχει συνέπειες από κάποιο χρηματικό πρόστιμο, μικροτραυματισμούς αλλά και το χειρότερο θανάτους…
Ο καθένας βέβαια έχει τη δικιά του οπτική και άποψη για τους οργανωμένους οπαδούς των ομάδων. Από τη μια είναι ωραία η ατμόσφαιρα που δημιουργούν, αλλά από την άλλη κάνουν πολλούς να φοβούνται να πάνε στο γήπεδο σε σημαντικά παιχνίδια, γιατί μπορεί να γίνουν επεισόδια .Βέβαια οι οργανωμένοι το μόνο που θέλουν είναι να στηρίξουν την ομάδα και να την υπερασπίζονται παντού και πάντα με όποιο αντίκτυπο.. .και χωρίς να έχουν (πάντοτε) την πρόθεση να βλάψουν κάποιον.

Κλείνοντας , κάτι αρκετά σημαντικό που όλοι πρέπει να λάβουμε  υπόψη μας είναι το γεγονός ότι το να υποστηρίζεις την ομάδα σου είναι πολύ καλό, αλλά πρέπει να έχεις όρια και να είσαι φίλαθλος με αθλητική παιδεία αλλά και παράδειγμα για οποιοδήποτε ,μικρό ή μεγάλο.

ΜΑΡΙΑ ΛΑΥΡΑΝΟΥ,Γ’1