Η καθημερινότητα πολλές φορές μας κουράζει και δεν μας αφήνει να δούμε την άλλη όψη των πραγμάτων. Να δούμε τι κρύβεται πίσω απο τις αναγκαίες μας συνήθειες. Φυσικά, δεν μπορούν να αρέσουν τα πάντα στους πάντες και να έχουν όλοι την αντοχή και την θέληση να τα ανακαλύψουν. Αυτό δεν σημαίνει πως θα πάψει να ενοχλεί μερικούς ανθρώπους αυτή η αδιαφορία προς την «συνήθεια» που αγαπούν. Συγκεκριμένα, θέλω να θίξω την στάση του μέγιστου πληθυσμού των ανθρώπων απέναντι σε έναν δημιουργικό τομέα αλλά και την στάση αυτών που είχαν το μεράκι να την ανακαλύψουν: την μαγειρική! Ένα τεράστιο κεφάλαιο με πολλές ενότητες που ελάχιστοι έχουν ξεφυλλίσει.
Μπορώ να κατανοήσω ότι ως άνθρωποι που είμαστε, κουραζόμαστε εύκολα και δεν μπαίνουμε στον κόπο να ασχοληθούμε με κάτι και να το ψάξουμε ή έστω να το δούμε διαφορετικά. Αυτό οφείλεται, λογικά, είτε στην έλλειψη χρόνου και σωματικής, κυρίως, κούρασης είτε απλά στην αδιαφορία για προσωπικούς λόγους του καθενός. Έχουμε συνηθίσει να υπάρχουν μερικά πράγματα στην ζωή μας και είναι περίεργο το να προσθέτουμε καινούργια. Οι αλλαγές πάντα τρομάζουν. Κατανοητό και σεβαστό απόλυτα. Επίσης, η πλειοψηφία του πληθυσμού έχει να σκεφτεί και την επαγγελματική του αποκατάσταση, που δυστυχώς στις μέρες μας δεν είναι δεδομένη. Ασχολούμαστε γενικά με πιο «σοβαρά» θέματα που δεν αφήνουν την προσοχή μας να αποσπαστεί. Η μαγειρική έχει τον ρόλο της ανάγκης. Κάτι, δηλαδή, που πρέπει να καλύψουμε για να επιβιώσουμε. Επομένως, φαίνεται λογικό, η ουσιώδης έννοια της μαγειρικής, να περνάει απαρατήρητη από τις ζωές των περισσοτέρων.
Αυτή όμως η αντιμετώπιση μπορεί να προκαλέσει προβλήματα στην ανάδειξη του κλάδου αυτού. Η αδιαφορία που δείχνουμε προς την μαγειρική ίσως μας κάνει να απομυθοποιήσουμε την αξία της και συνεπώς να την υποβιβάσουμε. Δεν συμβαίνει επίτηδες, όμως συμβαίνει. Εκτός αυτού, χάνουμε και την ευκαιρία να ανακαλύψουμε κάτι αρκετά ενδιαφέρον μιας και οι κλάδοι της είναι αρκετοί για να απασχολήσουν τους περισσότερους . Έχουμε αυτήν την ευκαιρία γιατί βρίσκεται στην καθημερινότητα μας. Περπατάμε στο δρόμο και έρχονται μυρωδιές από ανοιχτά παράθυρα, γυρνάμε σπίτια μας και βρίσκουμε μια κατσαρόλα γεμάτη φαγητό (ή αλλιώς την γεμίζουμε εμείς), βγαίνουμε έξω και βλέπουμε μαγαζιά γεμάτα κόσμο να την απολαμβάνουν. Βρίσκεται και θα βρίσκεται τόσο έντονα στην καθημερινότητα μας και εμείς την έχουμε βάλει στην λίστα με τα αναγκαία πράγματα. Κάπως έτσι προκαλείται ο υποβιβασμός της μαγειρικής. Δεν γίνεται συνειδητά αλλά προκαλεί την αρνητική πλευρά.
Παρ’όλα αυτά, υπάρχουν και οι άνθρωποι που την έχουν βάλει στην ζωή τους με διαφορετικό τρόπο. Μερικοί την έχουν σπουδάσει. Την επέλεξαν επειδή το ήθελαν και δούλεψαν για αυτήν. Έμαθαν πράγματα, διάβασαν, έκαναν πρακτική στις γνώσεις τους πάνω στον τομέα και την έβαλαν στην καθημερινότητα τους. Κάποιοι άλλοι, αποφάσισαν να ασχοληθούν μαζί της είτε από περιέργεια είτε από αγάπη είτε από αγανάκτηση για την ρουτίνα τους. Όλοι αυτοί λοιπόν, ασχολήθηκαν με κάτι ξεχωριστό για τους ίδιους. Με κάτι που το έψαξαν και του έδωσαν διαφορετική σημασία. Απέκτησαν μια άποψη πάνω σε αυτήν και πρόσθεσαν την δική τους πινελιά. Για αυτούς η μαγειρική αποτελεί το κίνητρο της ζωής τους. Το χρώμα που θέλουμε όλοι να φωτίσει την ζωή μας. Γιατί, μην ξεχνάμε, οι άνθρωποι που έχουν ασχοληθεί με πράγματα που εμπνέουν, μπορούν πολύ εύκολα να εμπνεύσουν και οι ίδιοι. Και αρκετές φορές σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Η μαγειρική είναι ένας καλός τρόπος να πειραματιστεί κανείς και να δει την διαφορετική όψη μιας αναγκαίας συνήθειας. Να βρει ίσως αυτήν την σπίθα που αναζητεί για την ζωή του. Δοκιμάστε να βρείτε την αφορμή που ψάχνετε πρώτα από πράγματα της καθημερινότητας σας. Φροντίστε όμως να βρείτε το καλύτερο μέσο που διαθέτετε. Γιατί όπως λέει και ένας σεφ: «Να θυμάστε πάντα ότι μια κάλη σαρδέλα αποτελεί καλύτερη επιλογή από έναν όχι και τόσο καλό αστακό.»
Επιμέλεια: Δώρα Παπαντοπούλου
