Κάθε κοινωνία δείχνει έναν διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης ανθρώπων και καταστάσεων. Η ελληνική κοινωνία φαίνεται πως συμπεριφέρεται στα άτομα με αναπηρία και, γενικότερα, στα άτομα που εμφανίζουν «διαφορές» άδικα και πολλές φορές σκληρά!
Δυστυχώς στη χώρα μας είναι βαθιά εδραιωμένη η προκατάληψη απέναντι σε κάθε είδους «ξένο» και «διαφορετικό». Είναι ανήκουστο για μια χώρα που θεωρείται … αναπτυγμένη, άνθρωποι να βρίσκονται στο περιθώριο λόγω μιας ειδικής τους ανάγκης. Αν κάνουμε μια βόλτα στη γειτονιά μας, αμέσως μπορούμε να αντιληφθούμε πως η καθημερινή ζωή αυτών των ανθρώπων γίνεται ακόμη δυσκολότερη από τους υπόλοιπους ανθρώπους, που αδιαφορούν τελείως. Από το παρκαρισμένο αυτοκίνητο πάνω σε μια ράμπα που προορίζεται για άτομα με κινητικά προβλήματα μέχρι τη λεκτική ή σωματική επίθεση, εύκολα κανείς συμπεραίνει πως η ελληνική κοινωνία έχει αποτύχει σε μεγάλο βαθμό να διευκολύνει και να εντάξει στους κόλπους της άτομα με ειδικές ανάγκες.
Καθημερινά επιβεβαιώνεται η άποψη πως είμαστε όλοι διαφορετικοί. Το γεγονός πως οι διάφορές ορισμένων ανθρώπων σχετίζονται με τα μέλη του σώματός τους, με την ακοή ή την όρασή τους, με τη νοημοσύνη ή τον τρόπο που αντιλαμβάνονται τον κόσμο και όχι με το γούστο τους στα αυτοκίνητα ή το χρώμα των μαλλιών τους δεν θα έπρεπε να στέκεται εμπόδιο στην κοινωνικοποίησή τους.
Είναι καθήκον όλων μας να εξαλειφθούν τα στερεότυπα και όλοι οι άνθρωποι να έχουν ίσες ευκαιρίες στη ζωή!
