Του Δημήτρη Τσιλιβάκου
Μια αξεπέραστη λαϊκή φωνή! Μια ζωή γεμάτη δυσκολίες, μεγαλεία και απογοήτευση! Χωράνε όλα αυτά μέσα σε 2 ώρες και 15 λεπτά; Η ταινία – βιογραφία του Στέλιου Καζαντζίδη με τίτλο «Υπάρχω», σε σκηνοθεσία Γιώργου Τσεμπερόπουλου και με πρωταγωνιστή τον Χρήστο Μάστορα είναι εδώ. Με τα θετικά και τα αρνητικά της. Πάμε να τα δούμε…
Η πλοκή του έργου έχει ως εξής: Ο Στέλιος Καζαντζίδης βρίσκεται στο καΐκι του μαζί με έναν νεαρό και του διηγείται γεγονότα της ζωής του. Μέσα από αυτό το πρόσχημα, γίνεται μια προσπάθεια να σκιαγραφηθεί η ζωή του Καζαντζίδη, καθώς και οι άγνωστες πτυχές αυτής. Η ανακάλυψη του ταλέντου του από τον Μάνθο Βενέτη, μηχανικό της εποχής, οι θυελλώδεις έρωτες με τη Καίτη Γκρέυ και τη Μαρινέλλα, η καταξίωση του στα νυχτερινά κέντρα και η αποχώρησή του από αυτά, οι διαμάχες με τη δισκογραφική Columbia και τα πρώτα χρόνια της διαμάχης με την οικογένεια Μάτσα, ζωντανεύουν στη μεγάλη οθόνη.
Πρωταγωνιστής της ταινίας ο Χρήστος Μάστορας, ο οποίος αποδίδει με σεβασμό την προσωπικότητα και την «αύρα» του Στέλιου Καζαντζίδη, δίνοντας και το δικό του στοιχείο ενδόμυχα μέσα στη ταινία. Επίσης, απέδωσε εξαιρετικά αρκετά τραγούδια του Καζαντζίδη τα οποία έχουν θεωρηθεί αρκετά «δύσκολα», πόσο μάλλον για έναν, ως επι το πλείστον, ποπ τραγουδιστή. Ωστόσο, παρά την πολύ καλή προσέγγιση, είναι παραπάνω από εμφανές πως δεν κατάφερε να κάνει την ερμηνεία «δική του», παρά προσπάθησε να μιμηθεί τον Καζαντζίδη. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, πολλές φορές να υπερβάλλει. Ωστόσο, δε πρέπει να ξεχνάμε πως δε πρόκειται για έναν ηθοποιό, αλλά για έναν τραγουδιστή. Συνολικά λοιπόν, πρόκειται για μια αρκετά καλή παρουσία.
Όσον αφορά τη σκηνοθεσία, πρόκειται για μια εξαιρετική δουλειά του Γιώργου Τσεμπερόπουλου. Ο σκηνοθέτης, μέσα από τη ζωή του Στέλιου
Καζαντζίδη, αναδεικνύει μια ολόκληρη εποχή με όλα της τα στοιχεία. Τις συνθήκες ζωής, τη δύσκολη επαγγελματική ανέλιξη των τραγουδιστών της εποχής, ακόμα και τη νοοτροπία για τους ρόλους των δυο φύλων την εποχή που μεσουρανούσε ο Στέλιος Καζαντζίδης και τις συνέπειες που είχε (π.χ. τον παρ’ ολίγον περιορισμό της Μαρινέλλας στις δεύτερες φωνές στον Καζαντζίδη). Φυσικά, εκτός από τους χώρους και τα κουστούμια, καταφέρνει να αναδείξει κυρίως το κλίμα μιας παλαιότερης εποχής, κάτι ιδιαίτερα δύσκολο να αναπαραχθεί. Επιπλέον, ο σκηνοθέτης δεν επιχειρεί ούτε να αγιοποιήσει τον πρωταγωνιστή, ούτε να τον εκθέσει στο κοινό. Χειρίζεται πολύ λεπτά τα ζητήματα που πραγματεύεται η ταινία, περιγράφοντας τις πτυχές της ζωής του Καζαντζίδη, απόλυτα σεβόμενος τον ίδιο και τη μνήμη του, καθώς και όλα τα εμπλεκόμενα πρόσωπα.
Στα αρνητικά ίσως στοιχεία, θα πρέπει οπωσδήποτε να αναφερθεί η, ενδιαφέρουσα μεν, αλλά αρκετά αργή πλοκή. Η ταινία δε πραγματεύεται όλη τη ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, αλλά φτάνει κυρίως μέχρι το 1966 και τον χωρισμό του από τη Μαρινέλλα, ενώ εκτείνεται σε μικρό βαθμό και στα χρόνια της δικτατορίας, καταλήγοντας στην δημιουργία του τραγουδιού «Υπάρχω» ώς φινάλε. Ωστόσο, παραλείπεται μια σημαντική περίοδος της ζωής του πρωταγωνιστή, η οποία περιέχει τη σφοδρή διαμάχη με την οικογένεια Μάτσα, τη ρήξη με τον Χρήστο Νικολόπουλο, τον οποίο ο ίδιος ο Καζαντζίδης ανακάλυψε, τη μετανάστευση στην Αμερική και τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Επομένως, η πλοκή εξελίσσεται αρκετά αργά, καθώς η χρονική περίοδος που καλύπτει είναι δυσανάλογη της διάρκειας της ταινίας.
Τέλος, αξίζει να ειπωθεί ότι, στην ουσία, δεν μάθαμε κάτι συνταρακτικό για τον Στέλιο Καζαντζίδη από αυτή την ταινία, το οποίο δε γνωρίζαμε. Η βιογραφία δεν εστιάζει στον άνθρωπο Στέλιο Καζαντζίδη, όσο στην εκτενέστερη ανάλυση πτυχών της ζωής του που ήδη γνωρίζαμε ή την επιδερμική αναφορά σε άγνωστες πτυχές της. Αυτό ίσως να οφείλεται στο γεγονός πως το σενάριο της ταινίας στηρίζεται στη συνέντευξη του Καζαντζίδη στον δημοσιογράφο Γιώργο Λιάνη. Συνεπώς, η έλλειψη πολλών πηγών ώστε να συντεθεί πληρέστερα το σενάριο, το καθιστά μονοδιάστατο και ίσως επιφανειακό.
Συνοψίζοντας, πρόκειται για μια αρκετά καλή ταινία, της οποίας τα θετικά στοιχεία υπερκαλύπτουν τα περισσότερα αρνητικά. Το απόλυτα πετυχημένο καστ, σε συνδυασμό με την αρκετά ικανοποιητική απόδοση του πρωταγωνιστή και την εξαιρετική σκηνοθεσία, συμβάλλουν στη δημιουργία μιας βιογραφίας που, μπορεί να στερείται καθολικότητας, αλλά αποτελεί μια πετυχημένη σκιαγράφηση της ζωής ενός από τους μεγαλύτερους, αν όχι τον μεγαλύτερο, Έλληνες λαϊκούς τραγουδιστές. Προσωπικά, ήταν μια πολύ ευχάριστη εμπειρία και τη συστήνω σε όλους ανεπιφύλακτα!
