Οι κοινωνικοί προβληματισμοί μας έγιναν ποίηση…

Πολλές είναι οι σύγχρονες αντιηρωικές συμπεριφορές που μας ενοχλούν, όπως ο συμβιβασμός, ο αυταρχισμός, η βία, η υποκρισία, η εξαπάτηση, η ταπείνωση… Με εκφράσεις που δηλώνουν έντονη ειρωνεία εκφράσαμε τους κοινωνικούς προβληματισμούς μας με ποίηση…

«Τοίχος»EIKONA TOIXOS

Τοίχος
ανάμεσα στην
περηφάνια και
την απατηλή ευτυχία
Ατσάλινη αναλγησία.
Τοίχος γύρω
από τα
θωρακισμένα δωμάτια
του στυγνού
«είναι».
Τι μας έμεινε
λοιπόν
πέρα από ένα
ανάλαφρο «φαίνεσθαι»;
Άλλωστε
το κερί θα λιώσει
η φλόγα θα
σβήσει.
Τοίχος
των μουδιασμένων αναμνήσεων που
απαρνήθηκες.
Ένα πεφταστέρι!
Κάνε μια ευχή.

Γιάννης  Ζώραπας

 

«Σχήμα άρσης και θέσης»σκίτσο-ενός-ατόμου-με-το-παιδί-του-σε-έναν-περίπατο-113580890

Έχω παρατηρήσει
ότι καθόλου δεν μου αρέσουν
οι πατέρες
οι εθνικοί, οι θρησκευτικοί
καμιά φορά και οι
βιολογικοί.
Η προστασία τους
είναι
μια σκιά
ένα δίχτυ
σκόνης
ένα αποχρωματισμένο ροδοπέταλο
Δεν θυμάμαι
ή τουλάχιστον δεν
έχω παρατηρήσει
τέτοιους
πατέρες
να προστατεύουν
μόνο ίσως
σαν νονοί (της νύχτας)
όταν φέρονται
και τότε
όμως
μόνο
φυλάττουν Θερμοπύλες.

Ελένη Μελίδου

 

 

«Ζωές Προδομένες»

εικονα πορτα

Το χρυσό χερούλι
της ξύλινης πόρτας
θα κατέβει δειλά,
για να αποκαλύψει πάλι την αλήθεια.
Και το ερώτημα είναι·
τι δάκρυα θα αξίζει αυτή;
Χαράς,
ή Δυστυχίας.
Ή μήπως,
δεν αξίζει τίποτα
το παγωμένο τοπίο
του απέναντι παράθυρου;
Προδώσαμε τα συναισθήματα,
στο βωμό της φαινομενικής ευτυχίας,
και ο χρόνος πέρασε
χωρίς να μας αφήσει τίποτα.
Μόνο έκλεψε
τα όνειρά μας,
ενώ οι αξίες, μας εγκατέλειπαν.
Εκδίκηση να πάρουν, για την εσχάτη προδοσία.

Αντώνης Βάκρινος

 

 

 

«Αλγόριθμος»εικονα εντροπια

Εντροπία… το μέτρο της αταξίας ενός συστήματος
Φύση… τείνει προς τη μέγιστη εντροπία
Σταθερότητα ίσον Αταξία
Ποιοι είμαστε εμείς που θα αντιταθούμε σε αυτή
Ύβρις… νέμεσις… τίσις…
Αντίστροφη σταδιακή εξαφάνιση
Τυχεροί
έχουμε ακόμα το πρώτο
Σε έξαρση!
Άθικτη η κρυστάλλινη βρεφική μου ασπίδα
Έχω το προσωπείο
Ασφαλής και σήμερα
Επόμενη μέρα
Άλλη μια μέρα στο ναυάγιο
Μοναδικός επιζών
Εγώ
Επόμενος γύρος
Όπα λάθος… Επανάληψη!
Ξανά και ξανά και
Ξανά
Stop! Next…
Δολοφόνε,
Πόσα λουλούδια έχεις κόψει
Πόσα έχεις ξεριζώσει
και πόσα έχεις προσφέρει
Εγωκεντρικέ,
Αυτά θέλουν αγάπη
Μη, μη, μη
Αχ αυτός ο μπαξές
γεμάτος ματωμένα δάκρυα
χαμένες ψυχές
Cut! Next…
Ζαλίστηκα…
Ζήλεια
Πόσο ζηλεύω αυτή την κρυστάλλινη ομορφιά σου
Το κλειδί που ανοίγει όλες τις φαινομενικές ουσιώδεις πόρτες
Τι κατόρθωμα και αυτό
Πόσο ακριβά έχεις πληρώσει αυτές τις συμμετρικές αναλογίες
Πόσο θα συνεχίζεις
και για πόσο θα το πληρώνω και γω…
CUT!
Τέλος
Λαμπρίνα Θεοδώρου

Κάντε το πρώτο σχόλιο

Υποβολή απάντησης