Από Μάιο …καλοκαίρι. Ο Μάιος είναι ο μήνας που σηματοδοτεί το τέλος της σχολικής χρονιάς. Τα μαθήματα ολοκληρώνονται, οι εκδρομές πληθαίνουν, διοργανώνονται εκδηλώσεις, παρουσιάζονται τα σχολικά προγράμματα και γενικά η διάθεση γίνεται πιο χαλαρή. Σύντομα θα ακολουθήσουν οι εξετάσεις και μετά οι καλοκαιρινές διακοπές, μια περίοδος ξενοιασιάς και ανάπαυλας μέχρι το ξεκίνημα της επόμενης χρονιάς. Ο γνωστός κύκλος που επαναλαμβάνεται με τον ίδιο τρόπο, ο οποίος όμως κάθε χρονιά έχει να προσφέρει κάτι διαφορετικό σε μαθητές και εκπαιδευτικούς σε επίπεδο εμπειριών. Νέες γνώσεις, καινούρια πρόσωπα, σημαντικές σχέσεις, ξεχωριστά γεγονότα.
Η φετινή χρονιά ήταν ιδιαίτερη για το σχολείο μας. Από τη μια πλευρά ήταν μια χρονιά πολύ δημιουργική με διάφορες δράσεις, εκδηλώσεις και έντονη εξωστρέφεια, στοιχεία που δείχνουν τον ζήλο και τη διάθεση εκπαιδευτικών και μαθητών, όταν συνεργάζονται σε κανονικές συνθήκες , μακριά από τηλεκπαίδευση, αποστάσεις και περιορισμούς. Από την άλλη, η ξαφνική και άδικη απώλεια ενός μέλους της σχολικής μας κοινότητας αποτέλεσε ένα βαρύ πλήγμα και μια βαθιά πληγή. Η φετινή Άνοιξη δεν έφερε το φως και τη χαρά αλλά το σκοτάδι και τον ψυχικό πόνο. Χρειάστηκε χρόνος, για να συνέλθουμε μικροί και μεγάλοι και να επανέλθουμε στην καθημερινότητά μας, στους κανονικούς ρυθμούς που επιβάλλει έτσι και αλλιώς η ζωή. Ωστόσο, όσα έγιναν μετά από αυτό το γεγονός και όσα θα ακολουθήσουν μέχρι το τέλος της χρονιάς, καλύπτονται από μια βαριά σκιά.
Φέτος ο κύκλος κλείνει με μια απουσία, με ένα αγκάθι στην καρδιά, με έναν αναπάντητο «γιατί» που αιωρείται αμήχανα πάνω από το σχολείο μας.
Ζωή Τακαβάκογλου
