Το Ολοκαύτωμα των Εβραίων αποτελεί μια από τις μαύρες σελίδες της ανθρώπινης ιστορίας. Περίπου έξι εκατομμύρια Ευρωπαίοι Εβραίοι σκοτώθηκαν από Γερμανούς Ναζί και τους συνεργάτες τους κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτό που την κάνει πιο παράλογη και απάνθρωπη από άλλες εγκληματικές διώξεις εναντίον ανθρώπινων ομάδων είναι ο μεθοδευμένος σχεδιασμός και η χρήση επιστημονικών μεθόδων εξόντωσης (μαζικές απελάσεις από όλες τις χώρες, στρατόπεδα συγκέντρωσης, μαζικές δολοφονίες) από μια κατά τα αλλά ευρωπαϊκή πολιτισμένη χώρα.
Σε αυτόν τον παραλογισμό που ξεπερνούσε το παράλογο του πολέμου υπήρξαν άνθρωποι που βρήκαν τρόπους να προστατεύσουν τις εβραϊκές οικογένειες. Με κίνδυνο της ζωής τους έκρυψαν τους διωκόμενους και κατάφεραν να τους γλυτώσουν από βέβαιο θάνατο. Είναι οι επονομαζόμενοι από τους Εβραίους Δίκαιοι των Εθνών, ένας τιμητικός τίτλος για όσους βοήθησαν. Ανάμεσα σε αυτούς και 355 Έλληνες.
Μια τέτοια Ελληνίδα που βοήθησε μια εβραϊκή οιικογένεια να σωθεί λέει χαρακτηριστικά: «εγώ και οι αδερφές μου δεν είμαστε ήρωες, είμαστε άνθρωποι και αυτό που συνέβαινε ήταν απάνθρωπο…»
Τα μηνύματα μιας τέτοιας πράξης είναι πολλά: αποδοχή, σεβασμός, ενσυναίσθηση, αλληλεγγύη, αγάπη…αξίες και στάσεις ζωής απαραίτητες ώστε να μπορούμε να πούμε ΠΟΤΈ ΞΑΝΑ.
Ζωή Τακαβάκογλου
