Στήλη: Βιβλία

Ελληνικά τοπία

  

                                 I. Κάστρο Πλαταμώνα

Ολόχρυση κορώνα, στεφανώνεις

την κεφαλή βασιλικής μορφής,

πληθωρικά αιωρούμενης

πάνω σε χρυσογάλανο θρόνο.

 

                                II. Ύδρα

Σπίτια θεμελιωμένα στα βράχια

κατρακυλούν ως το λιμάνι συντροφικά,

σκαρφαλωμένα το ένα στη ράχη τ’ αλλουνού,

μοναχικά και περίφανα,

με μάτια ολάνοιχτα στραμμένα

στο παιχνίδισμα του φωτός

πάνω στο ελαφρό ρυτίδωμα του νερού.

 

                                III. Σάμος

Πυγολαμπίδες σκαρφαλωμένες στην πλαγιά

γλιστρούν μαλακά ως την ακτή.

Καράβι η ψυχή ξανοίγεται

για ταξίδι μακρινό.

Η θάλασσα ακινητεί’

ασημένιος διάδρομος

διαγράφεται στα νερά της

ανοίγοντας της το δρόμο.

 

                                IV. Πέτρινα χωριά

Μεγάλο και μικρό Πάπιγγο

Πέτρινα χωριά στη ράχη της γης πελεκημένα

αγγίζουν τον προστατευτικό θόλο του ουρανού.

Λιτή, απέρριτη ομορφιά,

περήφανη αντοχή,/ σμιλευμένη στο ακονιστήρι του χρόνου.

Ψυχές δουλεμένες στο αμόνι

με υλικά ανθεκτικά.

Ψυχές ταξιδιάρικες, νοσταλγικές,

πνεύματα

χρεωμένα τη μοίρα του τόπου.

Πόσο η αγάπη σας επέστρεψε δημιουργική!

 

Ανδρεοπούλου Ευανθία

 

ΔΙΑΒΑΣΑ…

…το βιβλίο του Ζακ Λε Γκοφ «Το φαντασιακό στο Μεσαίωνα» (Μετάφραση Νικόλαος Γκοτσίνας, Κέδρος 2008)
    Η πρώτη εγγύηση γι’ αυτό το ενδιαφέρον βιβλίο είναι το όνομα του συγγραφέα του: Ζακ Λε Γκοφ: από τους σημαντικότερους ειδικούς της ιστορίας των Μέσων Χρόνων με παγκόσμια αναγνώριση, διευθυντής σπουδών στην Ανώτατη Σχολή Κοινωνικών Επιστημών της Γαλλίας, συνδιευθυντής των Annales.
    Αποτελείται από δοκίμια που έχουν δημοσιευτεί κατά καιρούς. Μερικοί τίτλοι: «Το θαυμαστό στη Μεσαιωνική Δύση», «Η έρημος-δάσος στη μεσαιωνική δύση», «Σώμα και ιδεολογία στη μεσαιωνική δύση», «Ο χριστιανισμός και τα όνειρα».

…το «Προφητολόγιον. Τα Λειτουργικά Αναγνώσματα από την Παλαιά Διαθήκη»
Ελληνική Βιβλική Εταιρία, Αθήνα 20092(Επιστημονικός υπεύθυνος Μιλτιάδης Κωνσταντίνου)

    Ένα καλαίσθητο βιβλίο που περιέχει το πρωτότυπο κείμενο των Ο΄ της Παλαιάς Διαθήκης και τη μετάφρασή του στη νεοελληνική των λειτουργικών αναγνωσμάτων που χρησιμοποιεί η Ορθόδοξη Εκκλησία.

    Αντιγράφω από τον πρόλογο του καθηγητή του ΑΠΘ Μιλτιάδη Κωνσταντίνου, που είναι ο επιστημονικός υπεύθυνος της έκδοσης: «Προφητολόγιον ονομάζεται το λειτουργικό βιβλίο της Ορθόδοξης Εκκλησίας στο οποίο περιέχονται οι περικοπές από την Παλαιά Διαθήκη που διαβάζονται κατά τις ιερές ακολουθίες του εκκλησιαστικού έτους, επειδή μέσα από τα κείμενα αυτά αποκαλύπτεται το σχέδιο του Θεού για τον κόσμο και προαναγγέλλεται η σωτηρία που μας φέρνει ο Χριστός».

Νίκος Παύλου

 

To σπίτι με τις δύο πόρτες, Βάσας Σολωμού-Ξανθάκη – Βιβλιοκριτική

      Η Βάσα Σολωμού-Ξανθάκη γεννήθηκε στα Αμπελάκια, όπου βρίσκεται το παλιό αρχοντικό της οικογένειας «το σπίτι με τις δύο πόρτες», που αναστήλωσε η ίδια. Σπούδασε Ιστορία και Αρχαιολογία στην Αθήνα, όπου και ζει. Έχει γράψει παιδικά βιβλία, διηγήματα αφηγήματα, νουβέλες, μυθιστορήματα, μεταφράσεις και άρθρα. Έχει τιμηθεί για έργα της από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά και την Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών. Η νουβέλα της, «Ο Γάμος», γνώρισε μεγάλη επιτυχία και ως θεατρική παράσταση από το Θεσσαλικό Θέατρο και το Κ.Θ.Β.Ε. «Το σπίτι με τις δύο πόρτες» κυκλοφόρησε το 2005 από τις εκδόσεις «Κέδρος».
     Το έργο αυτό, καθαρά βιωματικό, είναι μια κατάθεση ψυχής` ένα έργο με το οποίο προσπαθεί να ξορκίσει το κακό που χτυπούσε τη γενιά της, κάθε τέταρτο του αιώνα, όπως λέει η ίδια, αλλά  και την οικογένειά της. Ένα έργο εξομολογητικό και, ως εκ τούτου, ζωντανό και αληθινό. Βέβαια, στην προσπάθειά της να ανατρέξει στην ιστορία της γενιάς της, μπολιάζει την πραγματικότητα με το μύθο. Πραγματικότητα και μυθοπλασία σφιχταγκαλιασμένες δίνουν ένα συναρπαστικό υλικό που γοητεύει και προβληματίζει, καθώς πλαισιώνεται από τη βαθιά φιλοσοφική σκέψη της συγγραφέα.
     Στοιχεία ιστορικά που αφορούν τη γενέτειρά της, τα Αμπελάκια, συνοδεύουν την προσωπική ιστορία και εξαίρουν τη φυσιογνωμία της ιστορική αυτής κοινότητας ομόκεντρα με την ιστορία της οικογένειάς της που ζει και κινείται και υποφέρει στο σπίτι με τις δύο πόρτες.
     Νοσταλγία βασανιστική γίνεται η κινητήρια δύναμη για τη δημιουργία του έργου αυτού. Ανάγκη για βαθιά εξομολόγηση, για απολογισμό ζωής, καθώς πιστεύει πως σιγά – σιγά οδεύει προς το «πλήρωμα» του χρόνου. Μια πονεμένη ιστορία, η ιστορία της γενιάς της, βγαίνει στο φως. Δύσκολη απόφαση για τη συγγραφέα αλλά και ηρωική. Δεν είναι εύκολο να ανοίγεις διάπλατα τις «πόρτες» της ψυχής σου και να αποκαλύπτεις τις πληγές που προσπαθείς να τις επουλώσεις. Είναι μια ύστατη προσπάθεια όχι τόσο γιατρειάς της ψυχής, όσο ξορκίσματος του κακού. Λέει χαρακτηριστικά η συγγραφέας: «Να τα πω κι εγώ μια φορά να ξεσπάσω. Σα για να ξορκίσω τη συμφορά μιας ζωής να μην αφεθούν θανατερά υπόλοιπα’ ούτε οι σκοτεινές θεότητες της αβύσσου εκεί να οργιάζουν». Επιτακτική η ανάγκη να σταματήσει το κακό «Θα ψάξω να βρω ένα κλειδί………για να κλειδώσω για πάντα τη στενή του πόρτα, όπου απ’ έξω κλαίει ο Χοκ».
      Βασανιστική και η ανάγκη αποκατάστασης της αλήθειας για το θάνατο του πατέρα της, πολύ μορφωμένου δασκάλου και αγωνιστή των πανανθρώπινων ιδεών της Ισότητας και της Δημοκρατίας, που «συκοφαντήθηκε από τους συντρόφους του και στιγματίστηκε αντιδραστικός και εχθρός του λαού» με συνέπεια τη δολοφονία του. Εσωτερική λοιπόν επιταγή, χρέος, η «αναστήλωση» της τιμής του αδικοχαμένου πατέρα.
      Βαρύ όμως το φορτίο της ζωής της και ο αναγνώστης νιώθει την ανάγκη της να ξεχάσει, να σβήσει, αν ήταν δυνατόν, όλα όσα τη βασανίζουν μια ζωή «Και μια Σειρήνα πάνω από τον τάφο μου λίγη θα ήταν, που με το μαγευτικό τραγούδι της άλλων κόσμων αιώνια θα με κρατούσε μακριά απ` όλους και απ` όλα όσα έζησα. Μακάρι».
       Ο λόγος μακροπερίοδος, καλοσυνταγμένος μοιάζει με ποτάμι που τα νερά του ενισχύονται από πολλές πηγές ή παραπόταμους, που όμως δεν ξεστρατίζει, αλλά κυλά με καθαρά νερά προς τις εκβολές του. Έτσι και η συγγραφέας, καθώς πλημμυρίζουν τη σκέψη της ταυτόχρονα πάμπολλες μνήμες, προσπαθεί να συμπεριλάβει, όσο γίνεται, περισσότερες κάθε φορά μέσα στην περίοδο, την οποία υφαίνει πάνω σε στερεό στημόνι με χρυσοποίκιλτα υφάδια, πολύτιμα υλικά λογοτεχνικού έργου αξιώσεων.
      Η ίδια όμως αγωνιά μη τυχόν χαθεί η λογική σειρά και ο πραγματικός χρόνος της εξιστόρησης όλων όσων βίωσε: «Αλλά προτρέχω. Αυτή η σισύφεια πέτρα όλο ανεβοκατεβαίνει. Εκείνο που θέλω τώρα αμέσως όμως να πω, τιθασεύοντας την κλίση μου ν` αρχίζω από το τέλος…..».Ο πραγματικός χρόνος δεν τηρείται και ο αφηγηματικός χρόνος κάνει πολλά πισωγυρίσματα ή βιαστικός τρέχει σε κάτι που συμβαίνει αργότερα: «Αλλά, θεέ μου, πάλι έφτασα στο τέλος, ενώ είμαι στην αρχή της αφήγησής μου». Προσπαθεί να πιάσει τα νήματα των εξομολογήσεών της υποτάσσοντας τον αφηγούμενο χρόνο στις επιταγές του χώρου, καθώς αυτός παίζει πρωταγωνιστικό σχεδόν ρόλο στο σπίτι με τις δύο πόρτες. Η συγγραφέας έχει συναίσθηση του ότι οι απανωτές μνήμες έρχονται να την πνίξουν συγκινησιακά και μάλιστα κάποιες διατηρούνται θαμπά και χωρίς φυσική συνέχεια στον ιστορικό χρόνο, γι` αυτό ειλικρινά ομολογεί: «Ο φορτισμένος χώρος, όπως τούτος δω στο Τζαμωτό δωμάτιο που αναθυμιέμαι, είναι συμπυκνωμένος χρόνος! Ο χώρος τον διαβρώνει, τον ανακατεύει, τον ανακατατάσσει, τον σπάει σε χίλια κομμάτια, ανατρέπει τη διαδοχή. Είναι χρόνος, όπως ακριβώς βρίσκεται στο κεφάλι μας, θρυμματισμένος, ή όπως στα όνειρά μας ».
      Πληθωρική στην αφήγηση και στην περιγραφή, βιάζεται να τα πει όλα, να χωρέσει κοντά στα μεγάλα και τις μικρολεπτομέρειες, αφού η ευαισθησία της ξεχειλίζει και η αγάπη της εκδηλώνεται ίδια για τα σημαντικά και τις λεπτομέρειες.
        Η γραφή της κάποτε ειρωνική, ανελέητη, εκφράζει θυμό, όταν, για παράδειγμα, περιγράφει ανθρώπινους τύπους που μόνο άνθρωποι δε θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν (περίπτωση Ντάριο Φέστι). Όταν γίνεται σκωπτική, χρησιμοποιεί κυρίως ασύνδετα σχήματα και ο λόγος είναι χειμαρρώδης, χωρίς τις τσιριμόνιες του  «επίσημου», μακροπερίοδου λόγου.
       Βαθιά φιλοσοφική σκέψη διακόπτει την αφήγηση, καθώς η συγγραφέας κριτικάρει το παρόν συγκρίνοντας το με το παρελθόν, τα κοινωνικά συστήματα και καθώς ομολογεί πως η έπαρση οδηγεί στην ύβρη που προκαλεί τη νέμεση και επισύρει την τίση.
      Νοσταλγός της μικρής κοινωνίας, όπως της ιδιαίτερής της πατρίδας, είναι η συγγραφέας, γιατί εκεί οι άνθρωποι μπορούν να επικοινωνούν. Ποικίλες ανθρώπινες σχέσεις διαγράφονται στις σελίδες του μυθιστορήματος. Η φιλοξενία στο σπίτι με τις δύο πόρτες είχε κάτι από τα χαρακτηριστικά του αντίστοιχου θεσμού στην αρχαιότητα.
      Το έργο αυτό είναι ένας «Πακτωλός» πολύτιμων υλικών, εξομολογήσεων, ιστορικών πληροφοριών, κοινωνικών και πολιτικών ιδεών, αρχών ζωής, βιωμάτων και ανθρώπινων σχέσεων.
      Η συγγραφέας με το έργο αυτό κάνει έναν απολογισμό ζωής, αποτίνοντας φόρο τιμής σε αγαπημένα πρόσωπα και στον αγαπημένο τόπο καταγωγής της, τα Αμπελάκια.

Ανδρεοπούλου-Τσεργά Ευανθία

Ο σύγχρονος λόγος της Θεολογίας

ΑΝΟΙΓΜΑ ΣΤΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ

*Με άρθρα ποικίλης ύλης κυκλοφόρησε το νέο τεύχος του επιστημονικού περιοδικού «ΘΕΟΛΟΓΙΑ», που εκδίδεται από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος
Tου Χάρη Ανδρεόπουλου *
 xaan@theo.auth.gr
      Ανανεωμένο ποιοτικά, βελτιωμένο αισθητικά και με εμφανή το στόχο για το άνοιγμά του στην ευρύτερη επιστημονική κοινότητα και τη κοινωνία, κυκλοφορεί  το επιστημονικό περιοδικό «Θεολογία», στο νέο του – από τη περασμένη άνοιξη – ξεκίνημα, υπό την διεύθυνση του Συμβούλου του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, δρ. Θεολογίας, Σταύρου Γιαγκάζογλου. Η «Θεολογία», ένα περιοδικό με ιστορική διαδρομή άνω των 80 ετών, εκδίδεται, με την πρόνοια του Αρχιεπισκόπου, από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, με τη μορφή της επιστημονικής επετηρίδας.
      O κ. Γιαγκάζογλου διαδέχθηκε στη θέση του Διευθυντού Συντάξεως του επιστημονικού περιοδικού της Εκκλησίας της Ελλάδος, τον αποχωρήσαντα, μετά από πολυετή (26ετή) θητεία στη θέση αυτή, ομότιμο καθηγητή του πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ευαγ. Θεοδώρου, επιχειρώντας να χαράξει μια νέα πορεία που να ανταποκρίνεται στις προκλήσεις των καιρών για ένα περιοδικό το οποίο χωρίς να αποβάλει τον ακαδημαϊκό του χαρακτήρα μπορεί να γίνει πιο δυναμικό, αισθητικά πιο ελκυστικό και, κυρίως, πιο ενδιαφέρον για περισσοτέρους ανθρώπους. Να συνεχίσει να απευθύνεται, ως επιστημονική επετηρίδα, στους εξειδικευμένους επιστήμονες και ερευνητές, αλλά, εφεξής, να είναι προσιτό και στο χώρο πέραν των ειδικών, κυρίως, δε να διακονεί και να υποστηρίζει θεολογικά και ποιμαντικά το έργο της Εκκλησίας στο σύγχρονο κόσμο. Νομίζουμε ότι το πρώτο δείγμα αυτής της προσπάθειας, έτσι όπως σαρκώνεται στα τρία τεύχη της νέας πορείας, είναι πολύ ελπιδοφόρο.
ΜΕΛΕΤΕΣ
      Η «Θεολογία» θα κυκλοφορεί εφεξής σε τέσσερα (αντί των δύο μέχρι πρότινος) τεύχη ανά έτος. Από αυτά τα δύο θα είναι ποικίλης θεολογικής ύλης και τα άλλα δύο θα αναφέρονται σε συγκεκριμένα κάθε φορά θεολογικά αφιερώματα, ενδιαφέροντα και προσβάσιμα και από τον μέσο αναγνώστη. Σε κάθε τεύχος πέραν του αφιερώματος θα δημοσιεύονται: στη στήλη «Ιδιόμελα», ανεξάρτητες θεματικά θεολογικές μελέτες ή δοκίμια. Στη στήλη «Θεολογικά Χρονικά», αναφορά σε σημαντικά γεγονότα από τον διορθόδοξο και διαχριστανικό κόσμο, όπως συνοδικές συνδιασκέψεις, συνέδρια, επίσημοι διαχριστιανικοί διάλογοι, κ.α. Στη στήλη «Περιοδικά Ανάλεκτα» σύντομη επισκόπηση των ελληνικών και ξένων θεολογικών περιοδικών, στη στήλη «Βιβλιοστάσιον», βιβλιοκριτικά δοκίμια και παρουσιάσεις θεολογικών μονογραφιών, βιβλίων και λοιπών εκδόσεων. Τέλος, στη στήλη «Αναλόγιον», ενημερωτικό δελτίο πρόσφατων θεολογικών εκδόσεων.
      Μέχρι στιγμής, για το 2009, κυκλοφόρησαν τρία τεύχη, εκ των οποίων τα δύο (1ο και 3ο) ήταν ποικίλης ύλης και το 2ο θεματικό (για τον Συνοδικό θεσμό), ενώ το 4ο θα έχει αφιέρωμα με θέμα «Θεία Ευχαριστία και Εκκλησία» και θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Φεβρουάριο. Στα τεύχη του 2010 θα υπάρχουν, επίσης, αφιερώματα σε ζητήματα «Ποιμαντικής Θεολογίας» (όπως κατήχηση, κήρυγμα, μετάφραση κειμένων, γλώσσα της λατρείας, κ.λ.π.), σε ζητήματα για τη Κοινωνία των Πολιτών, τη Πολυπολιτισμικότητα, τη Βιοηθική, την Χρήση του διαδικτύου, την Οικολογία, κ.λ.π.
ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ
      Επίσης, ένα από τα τεύχη του 2010 θα είναι αφιερωμένο σε μια μεγάλη θεολογική προσωπικότητα του 20ου αιώνα, τον π. Γεώργιο Φλωρόφσκι, έναν φωτεινό θεολόγο, που δεν μπορούσε να κατανοήσει τη θεολογική του εργασία, ως πανεπιστημιακός, χωρίς τη σύνδεσή της με την Εκκλησία και θεωρούσε ότι θα πρέπει να παραμένει άρρηκτη η σχέση της (ακαδημαϊκής) θεολογίας με την Εκκλησία. Για την αξία αυτής της σχέσης, ο Διευθυντής του περιοδικού και Σύμβουλος του Π.Ι, δρ. Σταύρος Γιαγκάζογλου, μιλώντας (18/01/2010) στο Ρ/Σ της Ι. Μητρόπολης Λάρισας παραδέχθηκε ότι – και – στη χώρα μας υπήρξαν περίοδοι «υπερτροφίας» της ακαδημαϊκής θεολογίας, υπό την έννοια της λειτουργίας της ως ιστορικοφιλολογικής επιστήμης χωρίς σύνδεση με τη ζωή της Εκκλησίας. Στο ερώτημα «εάν μπορεί η Θεολογία να λειτουργήσει αυτόνομα ως ιστορικοφιλολογική επιστήμη» ο κ. Γιαγκάζογλου απάντησε θετικά, τόνισε, όμως, ότι «δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η πηγή της Ορθόδοξης θεολογίας είναι η ζωντανή εκκλησιαστική παράδοση, από την οποία αν πάρει «διαζύγιο» η Θεολογία τότε θα καταντήσει μια μουσειακή – αρχαιολογική επιστήμη, η δε Εκκλησία θα απωλέσει την κριτική συνείδησή της, διότι η Θεολογία υπηρετεί την Εκκλησία αλλά και η Εκκλησία δίχως την Θεολογία καταντά ένα ιεροκρατικός οργανισμός, ο οποίος στο τέλος δεν θα έχει τι να πεί πέρα από την επιτέλεση κάποιων τελετουργιών εν πολλοίς ακατανοήτων για τον μέσο άνθρωπο. Αρα», κατέληξε συμπερασματικά ο κ. Γιαγκάζογλου, «η Θεολογία και η Εκκλησία είναι από τη φύση τους συνδεδεμένες έτσι ώστε η μία να τροφοδοτεί την άλλη και αυτόν τον άξονα, αυτής της ζωτικής σχέσης θέλει να διακονήσει το περιοδικό «Θεολογία».
ΣΥΝΕΔΡΙΑ
      Το περιοδικό «Θεολογία» από την ερχόμενη άνοιξη θα ξεκινήσει σειρά θεματικών επιστημονικών σεμιναρίων κατ’ αρχήν στην Αθήνα και εν συνεχεία και στη Θεσσαλονίκη, τα οποία θα λειτουργούν με τη συμμετοχή 40 – 50 ατόμων ως θεολογικά εργαστήρια και ως forum θεολογίας. Επίσης, σε συνεργασία με την Ακαδημία Αθηνών, τις Θεολογικές Σχολές του ΕΚΠΑ και του ΑΠΘ, και τους φορείς των θεολόγων, ανέλαβε να διοργανώσει το 3ο διεθνές Συνέδριο Ορθόδοξης Θεολογίας, στην Αθήνα. Υπενθυμίζεται ότι το 1οΣυνέδριο είχε πραγματοποιηθεί στην Αθήνα το 1936, με τη συμμετοχή του π. Γ. Φλωρόφσκι, ο οποίος μάλιστα είχε καθιερώσει το σύνθημα «Επιστροφή στους Πατέρες» και το Β’ Συνέδριο είχε πραγματοποιηθεί το 1976 υπό την εποπτεία του αειμνήστου καθηγητού που θεμελίωσε στη χώρα μας τις Βιβλικές σπουδές, του Σάββα Αγουρίδη. Το 3ο Συνέδριο, σύμφωνα με τον σχεδιασμό προγραμματίζεται να πραγματοποιηθεί μετά από τρία χρόνια (2013) αποσκοπώντας σε καιρούς όπου έχουν επικρατήσει νέες κοινωνικές και ιδεολογικές συνθήκες να δώσει στην Ορθόδοξη Θεολογία την ευκαιρία να κάνει τις διαπιστώσεις της, να εκφράσει τη προφητική φωνή της παίρνοντας θέση απέναντι στα προβλήματα του ανθρώπου και του κόσμου και να χαράξει γραμμές για το παρόν και το μέλλον, να σαρκώσει την προφητική της φωνή στο σήμερα..
ΤΟ 3ο ΤΕΥΧΟΣ
      Το τελευταίο τεύχος του περιοδικού που κυκλοφόρησε είναι το 3ο και φιλοξενούνται σ’ αυτό λίαν ενδιαφέροντα άρθρα ποικίλης ὕλης. Στο προλογικὸ σημείωμά του, με τίτλο «Τὸ λειτούργημα του πρώτου στὴν Εκκλησία» ὁ Σταύρος Γιαγκάζογλου εξετάζει συνοπτικὰ τη φύση, τὸν χαρακτήρα καὶ τη σημασία του λειτουργήματος του πρώτου για τη ζωὴ της Εκκλησίας. Οι Χρήστος Τερέζης καὶ Σπύρος Παναγόπουλος στη μελέτη τους «Αγάπη καὶ εκκλησιαστικὴ ιεραρχία στον Διονύσιο Αρεοπαγίτη», η οποία ακολουθεί, εξετάζουν τις ποικίλες σημασίες που προσλαμβάνει η χριστιανικὴ έννοια της «αγάπης» στὸ έργο του Διονυσίου «Περὶ Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας».
      Στο κείμενο με τίτλο «Η περὶ της αναγνώσεως των ευχών της θείας Λειτουργίας παράδοση και οι σχετικὲς απόψεις του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου» ο Παναγιώτης Σκαλτσής ασχολείται με τον τρόπο (εκφώνως ή μυστικώς) της ανάγνωσης των λειτουργικών ευχών με βάση τις σχετικὲς απόψεις του αγίου Νικοδήμου Αγιορείτη. Ο Παντελής Καλαϊτζίδης (συντονιστής της Ακαδημίας Θεολογικών Σπουδών της Ιεράς Μητρόπολης Δημητριάδος) στο λίαν επίκαιρο άρθρο του «Πολυπολιτισμικὴ πολυθρησκευτικὴ κοινωνία και το κατηχητικὸ έργο της Εκκλησίας» διερευνά την ανάγκη προσαρμογής του κατηχητικού καὶ ποιμαντικού έργου της Εκκλησίας, προκειμένου αυτό νὰ μπορέσει να ανταποκριθεί στις διαφορετικὲς απαιτήσεις των συγχρόνων πλουραλιστικών κοινωνιών.
      Ο Χαράλαμπος Βέντης στο δοκίμιό του «The Eloquent Sounds of Silence: Contrasting Intimations of the Ineffable» (“Oι εύγλωττοι ήχοι της σιωπής: Αντικρουόμενοι υπαινιγμοί του ανείπωτου») προσφέρει μιὰ κριτικὴ ἀνάγνωση τῆς σημασίας τοῦ Wittgenstein γιὰ τον τρόπο διατύπωσης του θεολογικού λόγου, συζητώντας παράλληλα μὲ σύγχρονους ερμηνευτὲς του έργου του Αυστριακού φιλοσόφου. Ο Γεώργιος Ανανιάδης στο άρθρο του «Το πρόσωπο στὸν Ν. Μπερντιάεφ. Μιὰ προσέγγιση της έννοιας του προσώπου στο στοχασμὸ του Ν. Μπερντιάεφ» επιχειρεί μια παρουσίαση του τρόπου που αντιλαμβάνεται ο Μπερντιάεφ την έννοια του προσώπου. Ο Γεώργιος Βαρβατσούλιας στη μελέτη του «Η θεώρηση της μελαγχολίας στον William James και η έννοια της θλίψης στον Ποιμένα του Ερμά. Διαπραγμάτευση στὸ πλαίσιο της ψυχολογίας της θρησκείας», εξετάζει με βάση τους δύο αυτοὺς συγγραφείς τη μελαγχολία και τη θλίψη, δύο διαχρονικὰ ανθρωπολογικὰ ζητήματα του δυτικού πολιτισμού. Η Ιωάννα Στουφή – Πουλημένου εξετάζει στο άρθρο της «Χριστιανισμὸς και αρχαία τέχνη. Ρήξη ή σχέση διαλεκτική;» τη στάση των χριστιανών απέναντι στα αρχαία μνημεία, αλλὰ καὶ τὶς επιρροὲς που δέχθηκε η παλαιοχριστιανικὴ τέχνη ἀπὸ τὴν αρχαία.
      Στο μελέτημα «Μάξιμος Brankovic (1462-1516) Σέρβος Δεσπότης, Μητροπολίτης Οὑγγροβλαχίας, Αγιος», ο Γεώργιος Στυλιαράς ασχολείται με το έργο ενὸς σημαντικου αγίου τῆς Ορθόδοξης Εκκλησίας στὴ Σερβία. Τέλος, ο Δημήτριος Πάντος στὸ άρθρο «Ο Βλάσιος Σκορδέλης (1835-1900) και το Βουλγαρικὸ εκκλησιαστικό ζήτημα» εξετάζει τη συμβολὴ του Σκορδέλη στὴν πορεία του βουλγαρικού εκκλησιαστικού ζητήματος στὴ Φιλιππούπολη (σημερινὸ Plovdiv της Βουλγαρίας).
      Τὸ επόμενο (4ο) τεῦχος θα είναι αφιερωματικὸ με θέμα «Θεία Ευχαριστία καὶ Εκκλησία» και θα κυκλοφορήσει τὸν προσεχή Φεβρουάριο.
* Σημειώνεται ότι η ετήσια συνδρομή της «Θεολογίας» είναι για το εσωτερικό 40 ευρώ. Οι φοιτητές των Τμημάτων Θεολογίας και οι θεολόγοι εκπαιδευτικοί καταβάλλουν το ήμισυ της ετήσιας συνδρομής (20 €). Για περισσότερες πληροφορίες οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να απευθύνονται στα τηλ. 210 – 7273313 και στο e-mail: theologia@ecclesia.gr
 
* Ο Χάρης Ανδρεόπουλος είναι δημοσιογράφος – θεολόγος (),http://religiousnet.blogspot.comM.Sc. Eκκλησιαστικής Iστορίας και υπ. δρ. ΑΠΘ (http://www.auth.gr/theo), συνεργάτης του Ρ/Σ της Ιεράς Μητρόπολης Λάρισας (96,3 FM, http://www.imlarisis.gr/live.php ), της πύλης εκκλησιαστικών ειδήσεων «amen.gr» (http://www.amen.gr), αρθρογράφος της εφημερίδας «Ελευθερία» (http://www.eleftheria.gr). Υπηρετεί στο Γυμνάσιο Αρμενίου ν. Λάρισας ( ).http://gym-armen.blogspot.com
Top