Η Νεφέλη Τσαγγάρη παρουσιάζει την τραγικότερη αλλά και πιο ένδοξη μορφή της νεοελληνικής γλυπτικής, τον Γιαννούλη Χαλεπά.
Ο Γιαννούλης Χαλεπάς είναι για την νεοελληνική γλυπτική η μεγάλη τραγική της μορφή. Η καταγωγή του από οικογένεια με παράδοση στην μαρμαρογλυπτική τον συνδέει αμεσότερα με την εξέλιξη της νεοελληνικής γλυπτικής στον 19ο αιώνα, που αναπτύσσεται στην νεοϊδρυόμενη πρωτεύουσα του κράτους και συνδέεται με την ανοικοδόμησή της. Ως νεαρός ταλαντούχος καλλιτέχνης απέκτησε την τεράστια αναγνώριση, άλλα στη συνέχεια την τραγική μοίρα, την τρέλα και την απομόνωση, την μάνα που καταστρέφει τα έργα του, του απαγορεύει την γλυπτική και που πολλοί θέλουν να την ταυτίζει με την Μήδεια. Τέλος, η ανακάλυψη του γηραιού πλέον Γιαννούλη, η επιστροφή του με το εξαιρετικό έργο των τελευταίων χρόνων και η αναγνώριση. Διθυραμβικά σχόλια για την Κοιμωμένη του και συγκίνηση για την τραγική του μοίρα.
«Το μυστικό» – πριν από το 1927
«Μήδεια ΙΙΙ» – 1933
Αυτός είναι ο Χαλεπάς για το πανελλήνιο, μια μυθιστορηματική μορφή με χαρακτηριστικά αγίου, που εξακολουθεί να συγκινεί ειδικούς, καλλιτέχνες, αλλά και ένα ευρύτερο κοινό. Ωστόσο λίγο είναι γνωστό ότι το μεγαλύτερο μέρος του έργου του Χαλεπά δημιουργήθηκε στην Τήνο και στην Αθήνα μετά την επάνοδό του από το Ψυχιατρείο της Κέρκυρας, ότι το έργο αυτό έχει ξεχωριστή σημασία για την νεοελληνική γλυπτική και ότι συνδέεται στενά με το νησί της Τήνου. Τα εικοσιένα γλυπτά του Χαλεπά στην μόνιμη έκθεση του Ιδρύματος Τηνιακού Πολιτισμού στην Χώρα της Τήνου αποτελούν μοναδική μαρτυρία για την ποιότητα και το μέγεθος του έργου του.
«Μικρή αναπαυομένη» – 1935
Ο δημιουργός μπροστά στο αριστούργημά του…
