«Έκφραση αγάπης με το βλέμμα στα μονοπάτια της μνήμης»

Στα πλαίσια της ενότητας « Θέματα για συζήτηση και έκφραση / έκθεση σχετικά με την αγάπη και τον έρωτα » της Έκφρασης  Έκθεσης της Α΄ Λυκείου αποφάσισα να γράψω ένα γράμμα στους προγόνους μου.

Αγαπημένοι μου πρόγονοι,

Σε αυτό το γράμμα θα ήθελα να συλλέξω όλες τις σκέψεις μου για εσάς που δεν μου δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να σας τις πω.

Θέλω λοιπόν να ξέρετε ότι είμαι πολύ περήφανη για την καταγωγή μου. Παρόλο που δεν σας γνώρισα ποτέ είναι σαν να σας ξέρω μέσω πολλών διηγήσεων που έχω ακούσει για σας.

Όσο ήμουν μικρή όλοι οι μεγάλοι μου έλεγαν ιστορίες για τον τόπο καταγωγής μου και διάφορες περιπέτειες που είχατε περάσει μέχρι να έρθετε εδώ. Τότε δεν μπορούσα να εκτιμήσω την αξία από αυτά τα σοφά λόγια, γιατί δεν ήξερα το πόσο σημαντικά ήταν. Τώρα πλέον καταλαβαίνω τη βαρύτητά τους και με έχουν βοηθήσει στην ένταξή μου σε μια μεγαλύτερη ομάδα, τους Πόντιους. Ακόμη, μου έλεγαν για τα βάσανα που περνούσατε στην πατρίδα αλλά και στο δρόμο για την Ελλάδα και τις κακουχίες που ήταν η καθημερινότητά σας.

Με αυτόν τον τρόπο μου μάθατε να μάχομαι κι εγώ και να πιστεύω ότι όλα είναι δυνατά. Γιατί κανείς δεν πίστευε μετά από όλες αυτές τις δυσκολίες και την φτώχεια και έπειτα από τον μεγάλο ξεριζωμό σας ότι θα επιβίωνε κανείς από αυτή τη φυλή,  απ’ ό,τι φαίνεται όλοι σας είχατε πολύ περισσότερο σθένος και θέληση από ό,τι πίστευαν. Μπορεί να μην σας γνώρισα αυτοπροσώπως ,αλλά το μόνο αίσθημα που νιώθω είναι περηφάνια και ευγνωμοσύνη.»

Τέλος θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για την ευκαιρία που μου δώσατε να υπάρχω, γιατί ,αν δεν είχατε όλη αυτή τη δύναμη μέσα σας, δε θα φτάνατε ποτέ στην Ελλάδα και δε θα είχα υπάρξει ποτέ για να σας γράφω σήμερα αυτά τα λόγια

Γετερίδου Αναστασία, Α΄1