Ιστορίες από τους παππούδες μας

Το 1973 υπήρχε δικτατορία στη χώρα μας. Μια ομάδα φοιτητών αφού κλείστηκαν στο Πολυτεχνείο έφτιαξαν έναν ραδιοφωνικό σταθμό και καλούσαν τον κόσμο να βγει στους δρόμους για να ρίξουν αυτό το καθεστώς. Τότε κυβερνούσε ο δικτάτορας Παπαδόπουλος και έδωσε εντολή να βγει ο στρατός στους δρόμους για να εμποδίσει την εξέγερση του λαού. Βλέποντας ότι όλη αυτή την κατάσταση δε μπορούσαν να την ελέγξουν είπαν να μπει ο στρατός μέσα στο Πολυτεχνείο με ένα τανκ. Έτσι κι έγινε. Όρμησε το τανκ και υπήρξαν πολλά θύματα. Χάρη στην εξέγερση των φοιτητών χρωστάμε μέχρι σήμερα τη δημοκρατία στη χώρα μας. Τιμούμε τον αγώνα τους κάθε χρόνο στις 17 Νοεμβρίου.

Δέσποινα-Αλεξάνδρα Κουρούμαλου ( Δ1)

Ο παππούς μου όταν έγινε το Πολυτεχνείο εργαζόταν ως γιατρός σε ένα μεγάλο νοσοκομείο στην Αθήνα που το έλεγαν «Ρυθμιστικό». Η γιαγιά μου είπε ότι σήμερα λέγεται «Γ. Γεννηματάς».

Στις μέρες των αγώνων των φοιτητών και των πολιτών πολλοί πήγαιναν χτυπημένοι και τραυματισμένοι στο νοσοκομείο. Ο παππούς μου και άλλοι γιατροί τους βοηθούσαν και τους έκαναν καλά. Αυτό όμως κάποιοι από την δικτατορία το έκριναν σαν λάθος. Αναίρεσαν την άδεια άσκησης ιατρικής (επαγγέλματος) στον παππού μου και σε άλλους γιατρούς για να τους τιμωρήσουν.

Ήταν δύσκολες μέρες και χρόνια για όλο τον ελληνικό λαό.

Θάνος Δρυς ( Δ1΄)