Η εφηβεία είναι αναμφισβήτητα ένα κρίσιμο και σημαντικό στάδιο στη ζωή του ανθρώπου. Ο νέος πλέον καλείται να προχωρήσει στη διαδικασία διαμόρφωσης της προσωπικότητας του και να θέσει τα θεμέλια της ενήλικης ζωής του. Ακροβατεί ανάμεσα στο παιδί και στον ενήλικο, ανάμεσα στην ανεμελιά και την ανάληψη ευθυνών.Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με διάφορα άλλα προβλήματα που ταλανίζουν τους εφήβους,τον οδηγούν σε απόγνωση.
Αξίζει να αναφερθούμε στο γεγονός πως βάση διαφόρων ερευνών ένας στους επτά εφήβους υποφέρει από κάποια ψυχολογική ασθένεια και δυστυχώς σε λιγότερο από το 50% αυτών των εφήβων δίνεται η απαραίτητη και ενδεδειγμένη βοήθεια για την επίλυση των θεμάτων τους .
Είναι κοινό ‘’μυστικό’’ της ελληνικής κοινωνίας ότι οι έφηβοι στην πλειονότητα τους βιώνουν στιγμές έντονου άγχους ,το οποίο προκαλείται από διάφορες αιτίες όπως οι μαθητικές τους υποχρεώσεις, οι εξωσχολικές δραστηριότητες, οι διαπροσωπικές σχέσεις, οι σχέσεις με το αντίθετο φύλο, οι προσωπικές επιλογές, οι ανασφάλειες που προκύπτουν από τη διαφορετικότητα τους, η πίεση από το οικογενειακό περιβάλλον, η αποδοχή από τους συνομηλίκους του και πολλές άλλες αιτίες. Το άγχος των εφήβων, εάν δε αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να οδηγήσει σε πρώιμα στάδια κατάθλιψης.
Γιατί δε μιλάνε οι έφηβοι ;
Σημαντικό είναι να λάβουμε υπόψη τους λόγους οι οποίοι επηρεάζουν τους νέους στην επιλογή τους να μη στραφούν στην αναζήτηση βοήθειας.Κάποιοι από τους λόγους που συμβάλλουν σε αυτή τους την επιλογή, αποτελούν οι αρνητικές αντιδράσεις που μπορεί να λάβουν. Φοβούνται ότι μπορεί να μη τους δοθεί η ευκαιρία να εξηγήσουν τη βαρύτητα του προβλήματος τους, και απλά να θεωρηθεί από τους ενήλικες ως ένα ‘’μη σοβαρό’’ περιστατικό.Επιπλέον νιώθουν ανασφάλεια ότι πιθανόν θα χλευαστούν από τους συνομηλίκους τους,κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Μπορούν οι έφηβοι να λάβουν βοήθεια ;
Οι αντιλήψεις των εφήβων που εγκλωβίζονται στις αγωνίες τους, είναι αρκετά μακριά από την πραγματικότητα.Υπάρχουν αρωγοί οι οποίοι μπορούν ουσιαστικά να τους βοηθήσουν. Τέτοια πρόσωπα αποτελούν οι γονείς και άλλα άτομα από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Επιπλέον μια εναλλακτική μορφή βοήθειας αποτελεί το σχολικό περιβάλλον. Θα μπορούσαν να ζητήσουν βοήθεια από εκπαιδευτικούς, οι οποίοι έχουν κερδίσει την εμπιστοσύνη τους.
Έχουν τη δυνατότητα οι έφηβοι να ζητήσουν ανώνυμα βοήθεια ;
Είναι συχνό φαινόμενο σε τέτοιου είδους περιπτώσεις οι νέοι να διστάζουν να μιλήσουν, να μην αισθάνονται έτοιμοι να ανοίξουν την ψυχή τους σε άλλα άτομα, ή ακόμη να μην έχουν μια υγιή σχέση με την οικογένεια τους, προκειμένου να εκμυστηρευτούν τις βαθύτερες ανησυχίες τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις πάντα υπάρχει η επιλογή της ανώνυμης επικοινωνίας με γραμμές υποστηρικτικής καθοδήγησης, προσαρμοσμένες στις ανάγκες και στις ανασφάλειες των εφήβων,έτσι ώστε να βοηθηθούν από ψυχολόγους και από ειδικούς στον τομέα της ψυχικής υγείας .
Κάποιες από αυτές είναι :
- Εθνική γραμμή για τα παιδιά 1056( Το χαμόγελο του παιδιού )
- Γραμμή 11525 (Μαζί για το παιδί)
- Γραμμή ψυχολογικής στήριξης 11528 ( Δίπλα σου )
- Γραμμή SOS 15900
- Συνήγορος του παιδιού 800-11-32000
Στυλιανή Κυριαζή Γ4
