ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΜΕ ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ KIDS SAVE LIVES ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΣΤΕΦΑΝΑΚΗ.
Στις 18 Φεβρουαρίου πήραμε συνέντευξη από τον πρόεδρο του kidssavelives κύριο Αναστάση Στεφανάκη, ο οποίος μας καλωσόρισε με χαμόγελο στον κόσμο του και μας έδωσε τη δυνατότητα να μάθουμε καινούρια πράγματα.
Στην αρχή ο Αναστάσης όπως του αρέσει να το αποκαλούν γιατί δεν του αρέσει ο πληθυντικός μας είπε πόσο πιστεύει στις δυνατότητες των παιδιών να μάθουν πρώτες βοήθειες και να βοηθήσουν έναν άνθρωπο. Πιστεύει επίσης ότι τα παιδιά θα αλλάξουν την Ελλάδα και θα την κάνουν πιο όμορφη και ασφαλή. “Για μένα τα παιδιά είναι μικροί ήρωες” μας είπε και ξεκινήσαμε την συνέντευξη.
ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ: Τί δουλειά κάνετε;
ΑΝΑΣΤΑΣΗΣ: Έχω κάνει αρκετές δουλειές στη ζωή μου. Τα τελευταία 15 χρόνια έκανα αυτό που σπούδασα και είμαι διασώστης στα ασθενοφόρα του ΕΚΑΒ (του 166).
ΔΗΜ: Πως είναι το μέρος που μένετε;
ΑΝΑΣΤ: Το μέρος που ζω είναι εξωτικό. Ζω στη Κασσάνδρα Χαλκιδικής. Όπως βλέπουμε το χάρτη η Κασσάνδρα είναι στο αριστερό πόδι. Εδώ έχουμε πάρα πολύ ωραίες παραλίες και κάθε χρόνο, ιδιαίτερα το καλοκαίρι, έρχονται εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες από όλη τη χώρα, αλλά και από άλλα κράτη. Βέβαια η Κασσάνδρα είναι όμορφη και τις τέσσερις εποχές. Πριν λίγες μέρες μας χιόνισε και ήταν πάλι πανέμορφη.
ΔΗΜ: Τί είναι το kidssavelives;
ΑΝΑΣΤ: Το kidssavelives είναι ένας ανθρωπιστικός οργανισμός. Μέσα από τη δουλειά μου είχα αναγνωρίσει ότι όσο και να πατάω το γκάζι στο ασθενοφόρο δεν προλαβαίναμε να βοηθήσουμε σε κάποια πραγματικά επείγοντα περιστατικά. Κάποιοι άνθρωποι δηλαδή που είχαν ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα υγείας, επειδή βρισκόντουσαν πολύ μακριά από μας, δεν προλαβαίναμε να βοηθήσουμε. Έτσι σκεφτήκαμε έξυπνα. Είπαμε “Ας εκπαιδεύσουμε μικρούς και μεγάλους σε όλα τα χωριά, σε όλα τα σχολεία, έτσι ώστε αυτοί να σώζουν ζωές μέχρι να φτάσει το ασθενοφόρο μας.” Να έχουμε δηλαδή βοηθούς. Το 2010 ξεκινήσαμε να εκπαιδεύουμε παιδιά στα σχολεία της Κασσάνδρας Χαλκιδικής. Αυτό το πράγμα πήγε πάρα πολύ καλά. Μετά μας ζητούσαν και από άλλα σχολεία της χώρας μέχρι που το 2016 κάναμε μια πρόταση στο υπουργείο παιδείας να μας δώσουν άδεια να μπαίνουμε στα σχολεία όλης της χώρας. Το υπουργείο παιδείας απάντησε θετικά κι έτσι ο ανθρωπιστικός οργανισμός kids save lives- Τα παιδιά σώζουν ζωές, έφτιαξε με το ίδιο όνομα ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα πάνω στις πρώτες βοήθειες με σκοπό να εκπαιδεύσουμε όλα τα παιδιά, σε όλα τα ελληνικά σχολεία. Αυτός ο οργανισμός δρα κυρίως με εθελοντές εκπαιδευτές.
ΔΗΜ: Τί είναι ΚΑΡΠΑ;
ΑΝΑΣΤ: Την ΚΑΡΠΑ δυστυχώς δεν την ξέρουμε πολύ στην Ελλάδα. Η ΚΑΡΠΑ είναι μια μικρή λέξη που όμως αφορά δυο τρεις μεγαλύτερες λέξεις. ΚΑΡΠΑ είναι τα αρχικά δυο τριών δύσκολων λέξεων που ονομάζονται ΚΑΡδιοΠνευμονική Αναζωογόνηση. Δύσκολες λέξεις που εσείς δεν χρειάζεται να τις ξέρετε. Αρκεί να ξέρετε τη λέξη ΚΑΡΠΑ. ΚΑΡΠΑ είναι όταν ένας άνθρωπος σταματάει να αναπνέει, σταματάει η καρδιά του κι εμείς με τα χέρια μας πιέζουμε πάνω στην καρδιά του. Και ας μάθουμε και κάτι καινούριο σήμερα. Η καρδιά δεν βρίσκεται αριστερά όπως ζωγραφίζουμε στις ζωγραφιές μας. Η καρδιά βρίσκεται ακριβώς στο κέντρο. Εδώ πατάμε με τα χέρια μας και ονομάζεται ΚΑΡΠΑ, μαζί με το φιλί της ζωής που δίνουμε που και που και μόνο στους δικούς μας ανθρώπους τώρα εν μέσω πανδημίας. Αυτό είναι η ΚΑΡΠΑ η βοήθεια ενός παιδιού ή ενός απλού πολίτη σε έναν άνθρωπο, ο οποίος τώρα δεν αναπνέει και δεν δουλεύει η καρδιά του κι εμείς του κάνουμε αυτό με σκοπό να ξεκινήσει πάλι η καρδιά του.
ΔΗΜ: Τί πρέπει να κάνουμε αν γλιστρήσουμε στο χιόνι;
ΑΝΑΣΤ: Καταρχήν να πω ότι εγώ θα χαιρόμουν να παίξω το χιόνι και να κάνω και αγγελάκια ειδικά αν το χιόνι είναι αφράτο. Αν το χιόνι είναι έτσι πιθανόν να μην χτυπήσουμε. Αν όμως είναι σκληρό επειδή έχει πάγο από κάτω, καλό είναι να καλέσουμε κάποιον μεγάλο να μας βοηθήσει. Ελπίζω να μην χτυπήσει κάποιος από το χιόνι. Εμένα το χιόνι μου αρέσει γιατί είναι πανέμορφο και μπορώ να παίξω μαζί του. Δεν το φοβάμαι ιδιαίτερα.
ΔΗΜ: Πόσο χρονών είστε.
ΑΝΑΣΤ: Είμαι πλέον 42, αλλά να ξέρεις ότι σε μερικά πράγματα αισθάνομαι ίσως πιο μικρός από σένα. Όταν βλέπω χιόνι, όταν υπάρχουν παιδιά γύρω μου π.χ οι ανιψιές μου, όταν πηγαίνουμε για μπάνιο στη θάλασσα, γίνομαι κι εγώ μικρό παιδί και μάλιστα γίνομαι και λίγο καρχαρίας και κυνηγάω τις ανιψιές μου.
ΔΗΜ: Επισκέπτεστε σχολεία;
ΑΝΑΣΤ: Από το 2010κάθε χρόνο ταξίδευα στα σχολεία όλης της χώρας. Από το Φεβρουάριο όμως που ήρθε ο κορωνοϊός στην Ελλάδα αναγκαστήκαμε να σταματήσουμε τα ταξίδι, αλλά σκεφτήκαμε να κάνουμε κάτι καινούριο. Από το Μάρτιο επισκέπτομαι σχολεία μέσω του υπολογιστή μου. Έχουμε κάνει 100 σεμινάρια μέσα από τον υπολογιστή μας σε διάφορα σχολεία της χώρας. Χθες είχαμε δέκα σχολεία κι ένα από αυτά ήταν από τη Γερμανία.
ΔΗΜ: Πως αισθάνεστε όταν σώζεται κάποιον άνθρωπο;
ΑΝΑΣΤ: Χαρά. Είμαι σίγουρος ότι καταλαβαίνεται κι εσείς γιατί αισθάνομαι χαρά. Είναι κάτι που με συγκινεί πάντα και είναι ένας λόγος για να ζει κανείς. Τη δουλειά μου τη συνάντησα κάπου στα 23 μου, που δήλωσα να μπω σε μια σχολή που δεν ήξερα πάρα πολύ καλά τι ακριβώς είναι. Όταν εκεί στη συνάντηση μου είπαν ότι μέσα από αυτή τη σχολή θα δουλέψεις κάποια στιγμή σε ασθενοφόρο και θα βοηθάς ανθρώπους, που κινδυνεύει η ζωή τους, έλαμψε ο τόπος. Ένιωσα ότι αυτό είναι πραγματικά ένας λόγος για να ζει κανείς. Να βοηθάει ανθρώπους. Και μέσα στη δουλειά μου, μου παρουσιάστηκαν πολλές ευκαιρίες για να βοηθήσω ανθρώπους και πάντοτε χαίρομαι και συγκινούμε όταν τα καταφέρνουμε.
ΔΗΜ: Πόσα χρόνια κάνετε αυτή τη δουλειά;
ΑΝΑΣΤ: Νομίζω ότι συμπληρώνω 14- 15 χρόνια.
ΔΗΜ: Πως εκπαιδευτήκατε εσείς;
ΑΝΑΣΤ: Το 2002 είχα κάνει τα χαρτιά μου για τη σχολή του ΕΚΑΒ. Ήταν 2- 2,5 χρόνια η σχολή. Ωστόσο αυτό δεν αρκούσε. Όταν το 2006 προσλήφθηκα στο ΕΚΑΒ και μπήκα στο ασθενοφόρο, κατάλαβα ότι αυτά που έμαθα ήταν λίγα κι έτσι, συμμετείχα σε πολλά σεμινάρια είτε από την Αμερική, είτε από Ευρώπη με σκοπό να μάθω τη δουλειά μου καλύτερα και δεν σταμάτησα ποτέ να μαθαίνω μέχρι και τώρα συνεχίζω να μαθαίνω πράγματα για τη δουλειά μου.
ΔΗΜ: Μπορείτε να μας πείτε μία περίπτωση που χρειάστηκε ΚΑΡΠΑ σε σχολείο;
ΑΝΑΣΤ: Μέχρι τώρα μέσα σε σχολείο δεν χρειάστηκε ΚΑΡΠΑ. Μέσα σε σχολεία υπήρξαν παιδιά τα οποία είχαν χάσει τις αισθήσεις τους και οι συμμαθήτριές τους ήξεραν τι έπρεπε να κάνουν και έβαλαν τη συμμαθήτριά τους σε πλάγια θέση ασφαλείας. Πριν λίγες μέρες ένα άλλο παιδιά έπαθε επιληπτική κρίση, έκανε σπασμούς μέσα στο σχολείο και η συμμαθήτριά του , η Εβίτα, η οποία έχει εκπαιδευτεί, ήξερε τι να κάνει. Μέσα σε σχολείο επίσης έχει γίνει πνιγμονή από ξένο σώμα. Δηλαδή ένα κομμάτι φαγητού πήγε σε λάθος δρόμο, τον έφραξε και ο μαθητής δεν μπορούσε να αναπνεύσει και με τα χέρια του ο δάσκαλος έσωσε αυτό το παιδί χτυπώντας το πίσω στην πλάτη και βγήκε το ξένο σώμα. Τέλος ξέρουμε ότι μαθητές εκτός σχολείου έχουν σώσει ζωές μέχρι και από πνιγμό.
ΔΗΜ: Χρειάστηκε ποτέ να κάνετε ΚΑΡΠΑ;
ΑΝΑΣΤ: Την πρώτη μέρα που ξεκίνησα τη δουλειά μου στο ΕΚΑΒ, στην Αθήνα, το πρώτο βράδυ, μετά από 3- 4 ώρες, έκανα για πρώτη φορά ΚΑΡΠΑ, όχι πλέον σε εκπαιδευτικές κούκλες αλλά σε έναν άνθρωπο, που σταμάτησε η καρδιά του. Πολλές φορές όταν φτάνουμε γρήγορα πανηγυρίζαμε γιατί οι άνθρωποι επέστρεφαν στη ζωή.
ΔΗΜ: Πως μπορώ να βοηθήσω κάποιον που πνίγεται στη θάλασσα;
ΑΝΑΣΤ: Στην Ελλάδα έχουμε μεγάλα προβλήματα με αυτό το θέμα. Ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν ξέρει να κολυμπάει και δεν έχει κολυμβητικά παιδεία, δεν ξέρουν τους κανόνες ασφαλείας. π.χ. Μπορεί να έχει φάει και να πάει αμέσως για κολύμπι. Αυτό δεν είναι σωστό γιατί μπορεί να πνιγεί. Αν εσείς κάποια στιγμή αναγνωρίσετε ότι κάποιος άνθρωπος, είναι μπρούμητα μέσα στη θάλασσα και κινδυνεύει, θα πρέπει να φωνάξτε έτσι ώστε κάποιος μεγάλος να τον βγάλει έξω. Από τη στιγμή που θα βγει έξω αυτό που του λείπει είναι αέρας, άρα θα πρέπει να μάθουμε μαζί με τη δασκάλα σας, πως να του δίνουμε το φιλί της ζωής. Το φιλί της ζωής είναι απαραίτητο αν θέλουμε να σώσουμε έναν άνθρωπο που πνίγηκε. Τώρα αυτό δεν είναι ασφαλές εν μέσω πανδημίας, δεν δίνουμε σε ανθρώπους αγνώστους.
Κυρίως στην Ελλάδα θα πρέπει να προβλέπουμε ένα πνιγμό. Οι περισσότερες περιπτώσεις είναι προβλεπόμενες. Μερικές φορές δεν σκεφτόμαστε και δεν χρησιμοποιούμε το μυαλό μας και κάνουμε πράγματα που δεν είναι σωστά. π.χ. Μπορεί να πέσουμε από μεγάλο ύψος μέσα σε μια πισίνα ή μέσα στη θάλασσα και να χάσουμε τις αισθήσεις μας και να πνιγούμε. Μπορεί να έχουμε μόλις φάει πάρα πολύ και να πέσουμε στα 100 μέτρα βάθος. Αυτό δεν είναι σωστό. Θα πρέπει σιγά, σιγά να πιστεύουμε στην πρόληψη, έτσι ώστε να αποφύγουμε τους πνιγμούς και να μην χρειάζεται να σώζουμε κάποιον. Έξυπνο δεν είναι αυτό;
ΔΗΜ: Πόσο σημαντικό είναι για εσάς αυτό που προσφέρετε;
ΑΝΑΣΤ: Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Όπως είπα είναι ένας όμορφος τρόπος για να ζει κανείς τη ζωή του. Είτε μέσα από τη δουλεία μου στο ασθενοφόρο, που βοηθάμε κάποιον που κινδυνεύει, είτε μέσα από την εκπαίδευση την οποία πιστεύω ακόμη περισσότερο γιατί εγώ κατά τη διάρκεια της ζωής μου σε ένα χρόνο μπορώ να βοηθήσω 300 ανθρώπους. Αν όμως εγώ γίνω η αιτία να εκπαιδευτούν κάποιες χιλιάδες παιδιά σαν κι εσάς, τότε οι άνθρωποι που συνολικά θα βοηθηθούνε θα είναι πολλοί περισσότεροι. Πιστεύω πάρα πολύ στην εκπαίδευση των παιδιών, των γονιών και των εκπαιδευτικών τους.
ΔΗΜ: Πως μπορώ να βοηθήσω σε μια πληγή που τρέχει αίμα;
ΑΝΑΣΤ: Υπάρχει μια οδηγία που λέγεται άμεση πίεση. Αυτό τώρα δεν το καταλαβαίνεται αλλά θα σας το πω απλά. Έχετε δώσει ποτέ αίμα; (ναιιιιι) Θυμάστε όταν ο γιατρός έβγαλε τη σύριγγα και σας είχε δώσει ένα βαμβακάκι ή μία γάζα και σας είπε να πιέστε για δύο λεπτά; Αυτό λοιπόν είναι ένα πολύ έξυπνο κόλπο, όταν θα βλέπετε να τρέχει αίμα από κάποιον άνθρωπο, στο κεφάλι, στο χέρι, στο πόδι. Θα πρέπει να πάρετε πολλές γάζες μαζί, αν δεν έχετε γάζες, δεν πειράζει πάρτε μια πετσέτα ή ένα καθαρό ύφασμα και πιέστε με δύναμη πάνω στο σημείο που ματώνει. Αυτό είναι ένα κόλπο και σε λίγα δευτερόλεπτα και σε λίγα λεπτά, αν πατάτε πάνω στο σημείο που ματώνει η αιμορραγία σταματάει κι έτσι σώζονται πάρα πολλοί άνθρωποι.
ΔΗΜ: Πως κάνουμε ΚΑΡΠΑ σε μια έγκυο;
ΑΝΑΣΤ: Είναι μια πολύ ωραία ερώτηση. Μια ιδιαίτερη ερώτηση. Θα προσπαθήσω να το πω όσο πιο απλό γίνεται. Και στους άντρες και στις γυναίκες κάνουμε με τον ίδιο τρόπο ΚΑΡΠΑ. Ωστόσο, όταν η γυναίκα έχει μια μεγάλη κοιλιά υπάρχει μια ξεχωριστεί οδηγία. Έτσι, όπως είναι η έγκυος γυναίκα ξαπλωμένη κάτω, την ανασηκώνουμε λίγο από την δεξιά μεριά της. Δηλαδή, πιέζουμε κανονικά την καρδιά της αλλά έτσι όπως είναι ξαπλωμένη θα πρέπει να την ανασηκώσουμε από τη δεξιά της πλευρά. Μπορούμε σε εκείνο το σημείο να της βάλουμε ένα μαξιλάρι.
ΔΗΜ: Θεωρείτε πως οι πρώτες βοήθειες θα πρέπει να είναι μάθημα στα δημοτικά σχολεία; Αλλά και στα γυμνάσια και στα λύκεια;
ΑΝΑΣΤ: Όταν ξεκινούσαμε το εθελοντικό μας έργο το 2010 δεν ξέραμε που θα πάει αυτή η ιστορία. Με το εθελοντικό έργο που κάναμε στα σχολεία, καταλάβαμε ότι όσο κι αν τρέξουμε, όσο κι αν δουλέψουμε πάλι δεν θα μπορέσουμε να εκπαιδεύσουμε όλα τα παιδιά σε όλα τα ελληνικά σχολεία. π.χ τα τελευταία 3- 3,5 χρόνια καταφέραμε να εκπαιδεύσουμε περίπου 70.000 παιδιά. Δεν αρκεί όμως. Γι” αυτό πέρσι, ταξιδέψαμε στην Αθήνα, στην υπουργό παιδείας κυρία Νίκη Κεραμέως και καταθέσαμε μια πρόταση να γίνει σχέδιο νόμου με σκοπό να γίνουν μάθημα πλέον στα ελληνικά σχολεία οι πρώτες βοήθειες. Ελπίζουμε κάποια στιγμή το υπουργείο παιδείας να το δεχτεί και να αναγνωρίσει ότι τα παιδιά στην Ελλάδα, δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου πρέπει απαραίτητα να μάθουνε πρώτες βοήθειες. Να μάθουν αρκετά πράγματα σχετικά με τον εθελοντισμό και την αλληλεγγύη στο συνάνθρωπο. Να αγαπάμε λίγο περισσότερο και να το δείχνουμε έμπρακτα στο συνάνθρωπό μας.
ΔΗΜ: Υπάρχει αποτέλεσμα από την εκπαίδευση στα παιδιά;
ΑΝΑΣΤ: Έμπρακτα φαίνεται ότι υπάρχει αποτέλεσμα. Το άμεσο αποτέλεσμα είναι ότι τα παιδιά γίνονται οι καλύτεροι πρεσβευτές των πρώτων βοηθειών Γιατί τους γονείς του, τους μεγαλύτερους γενικότερα, προσπαθούμε πολλά χρόνια να τους εκπαιδεύσουμε και δεν θέλουν να εκπαιδευτούν. Τα παιδιά μετά την εκπαίδευση τους, εκτός του ότι τα ίδια βοήθησαν σε πολλές περιπτώσεις και έσωσαν ζωές, έκαναν και κάτι ακόμη πολύ σημαντικό για την Ελλάδα. Πηγαίνοντας στο σπίτι τους πείσανε τους γονείς τους, οι οποίοι δεν θέλαν να εκπαιδευτούν στις πρώτες βοήθειες γιατί είχανε άλλες υποχρεώσεις μέσα στην καθημερινότητά τους και δεν θεωρούσαν τις πρώτες βοήθειες σημαντικές, να εκπαιδευτούν κι αυτοί. Άρα τα παιδιά αναλαμβάνουν έναν καινούριο ρόλο στην κοινωνία. Και των παιδιών που σώζουν ζωές, αλλά και των πρεσβευτών που διαδίδουν το μήνυμα στους μεγάλους.
ΔΗΜ: Δουλεύουν εθελοντικά πολλά άτομα στον οργανισμό;
ΑΝΑΣΤ: Κάτι που πήραμε απόφαση από την πρώτη στιγμή, χωρίς να αλλάξει ποτέ όσο βρίσκονται αυτοί οι άνθρωποι σε αυτόν το οργανισμό, είναι ότι όλοι προσφέρουμε έργο, από το πρωί ως το βράδυ, εθελοντικά. Αυτοί τη στιγμή είναι 830- 840 εθελοντές σε όλη την Ελλάδα και αποδεικνύεται ότι κάθε χρόνο πολλαπλασιάζονται. Αυτός ο αριθμός μεγαλώνει και πολλοί από αυτούς είναι έφηβοι που θέλησαν να εκπαιδευτούν και να γίνουν εκπαιδευτές και οι ίδιοι. Αυτό είναι πολύ καλό γιατί όσο μεγαλώνει η παρέα μας, τόσο μεγαλώνει και το έργο μας και πλέον ταξιδέψαμε σε περισσότερα σχολεία της χώρας και κάναμε κι άλλα πράγματα.
ΔΗΜ: Τί είναι ΚΑΡΠΑ κι αν μπορείτε να μας δείξετε κάποιες τεχνικές.
ΑΝΑΣΤ: “Έστω ότι αυτή είναι η καρδιά του ανθρώπου (μας δείχνει μία καρδούλα). Κανονικά χτυπάει κάθε δευτερόλεπτο, στέλνοντας αίμα σε ολόκληρο τον οργανισμό και ιδιαίτερα στον εγκέφαλο που έχει μεγάλες απαιτήσεις σε αίμα και σε οξυγόνο. Κάποια στιγμή στη ζωή μας αυτή η καρδιά μπορεί να σταματήσει. Το καλό είναι (οι επιστήμονες μας έχουν διδάξει) ότι η καρδιά μπορεί να ξεκινήσει και πάλι. Στην αρχή χρειάζεται δυο χέρια να πατάνε πάνω εκεί ακριβώς που βρίσκεται η καρδιά. Η καρδιά βρίσκεται στο κέντρο του στήθους. Άρα με τα παιδικά σας χεράκια θα πρέπει να βάζετε, το ένα σας χέρι πάνω στην καρδιά και το άλλο θα πλέξετε τα δάχτυλά σας από πάνω και μετά με όλη σας τη δύναμη θα πρέπει να πατάτε δυο φορές κάθε δευτερόλεπτο. Κάθε φορά που θα πατάτε την καρδιά θα την αναγκάζετε να δουλεύει. Τα χέρια σας την κάνουν να δουλεύει και μετά θα πρέπει να έρθει ένα μηχάνημα, το οποίο ονομάζεται απινιδωτής και να χορηγήσει ρεύμα στην καρδιά με σκοπό να μην έχει ανάγκη πια τα χέρια σας, αλλά να ξεκινήσει να δουλεύει από μόνη της. Κάπως έτσι σώζονται ζωές αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα. Κάπως έτσι σώθηκαν 22 άνθρωποι από τους συμμαθητές σας. Είχε σταματήσει η καρδιά τους, ήξεραν τι να κάνουν και ξεκίνησαν ΚΑΡΠΑ με τα χέρια τους και με το στόμα τους. Είχανε βοηθήσει αυτά τα σωτήρια μηχανήματα σε σχολεία ή στις γειτονιές. Τα μηχανήματα αυτά λέγονται αυτόματοι εξωτερικοί απινιδωτές.
ΔΗΜ: Τί μπορεί να κάνει μια καρδιά να σταματήσει να δουλεύει;
ΑΝΑΣΤ: Υπάρχουν διάφοροι λόγοι. Κυρίως είναι καρδιολογικής φύσεως. Δηλαδή η ίδια η καρδιά έχει προβλήματα. Συνήθως στα παιδιά σταματάει επειδή για κάποιο λόγο το παιδί μπορεί να σταματήσει να αναπνέει, είναι αναπνευστικά τα προβλήματα. Στους μεγάλους όμως συνήθως σταματάει επειδή η ίδια η καρδιά έχει προβλήματα. Τα πιο συχνά προβλήματα στις καρδιές των ενηλίκων ονομάζονται έμφραγμα και αρρυθμία. Αυτά είναι τα κύρια προβλήματα που αναγκάζουν την καρδιά να σταματήσει να χτυπά και σκοπός όλων μας είναι να την κάνουμε ξανά, γρήγορα να δουλέψει, έτσι ώστε να πάει στο νοσοκομείο και να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα της καρδιάς
ΔΗΜ: Πως ξέρουμε ότι δεν έχει κορωνοϊό;
ΑΝΑΣΤ: Δεν το ξέρουμε γι” αυτό στους αγνώστους πατάμε το θώρακα , αλλά δεν δίνουμε το φιλί της ζωής. Το φιλί της ζωής το δίνουμε μόνο στα μέλη της οικογένειας που συγκατοικούμε στο ίδιο σπίτι. Για την προστασία μας όταν κάνουμε ΚΑΡΠΑ φοράμε μάσκα και γάντια.
Στο τέλος της συνέντευξης ο Αναστάσης ζήτησε να κάνει και ο ίδιος κάποιες ερωτήσεις στα παιδιά, τις οποίες οι μικροί δημοσιογράφοι μας απάντησαν με χαρά.
Μία εκπληκτική συνέντευξη με έναν υπέροχο άνθρωπο με όραμα και όρεξη για δουλειά για να το πετύχει. Μάθαμε πολλά καινούρια πράγματα και πήραμε πληροφορίες που θα μας χρειαστούν στη ζωή μας.
Ευχαριστούμε Αναστάση!!!
Ευχαριστούμε Kids Save Lives!!!!
Ευχαριστούμε τους δημοσιογράφους μας στα σχολεία: 1) 14ο Δημοτικό Σχολείο Περιστερίου
2) 9ο Δημοτικό Σχολείο Καστοριάς
3) Δημοτικό Σχολείο Ευκαρπίας Κιλκίς
4) 4ο Δημοτικό Σχολείο Νέων Μουδανιών
5) Ολοήμερο Δημοτικό Σχολείο Αρναίας
