Γεννήθηκε στις 9 Μαρτίου του 1921 στην Αθήνα. Γονείς του ήταν ο γνωστός θεατρικός συγγραφέας και στρατιωτικός Παντελής Χορν και η Ευτέρπη Αποστολίδη. Η οικογένεια του Παντελή Χορν είχε τρία παιδιά, τον Γιάννη, τη Νανά που πέθανε σε ηλικία 7 ετών και τελευταίο, τον Δημήτρη Χορν. Νονά του ήταν η διάσημη ηθοποιός Κυβέλη, και μεγαλώνοντας σε ένα θεατρικό περιβάλλον, επόμενο ήταν να κάνει την πρώτη εμφάνιση στο θέατρο, από…μωράκι.!

Η πρώτη του εμφάνιση είναι στην αγκαλιά της Κυβέλης, στο έργο «Γειτόνισσες» του πατέρα του και η δεύτερη στην ηλικία των 4 ετών, όταν έπαιξε και πάλι με την νονά του, στη «Νόρα» του Ίψεν κάνοντας ένα απο τα μικρά παιδιά της ηρωίδας. (Με την νονά του, θα ξαναπαίξει ενήλικας πλέον, σε ηλικία 31 ετών, το 1954, στο έργο του Όσκαρ Ουάιλντ«Μια γυναίκα χωρίς σημασία»)

Μια ιστορικής αξίας φωτογραφία: Η Ρίτα Μυράτ με τη Μιράντα Μυράτ (κόρη του Μήτσου Μυράτ και της Κυβέλης, πρωτοστατούσα όπως και η μητέρα της στις μεγάλες θεατρικές παραγωγές και στο γυναικείο κίνημα της εποχής). Τα παιδιά είναι από δεξιά ο Δημήτρης Χορν(νονά του μεγάλου ηθοποιού ήταν η Κυβέλη Ανδριανού,μητέρα της Μιράντας), η Κυβέλη Ζωγραφίδου (κόρη της Μιράντας) , ο Γιωργάκης Παπανδρέου( ο παράνομος καρπός του έρωτα της μητέρας της Μιράντας Κυβέλης με το Γεώργιο Παπανδρέου) ,η Βάνα Φιλιππίδου (η άλλη κόρη της Μιράντας),η Κυβέλη Μαρίνου (κόρη της Ρίτας Μιράτ).

Την τρίτη του εμφάνισή του στο θέατρο, την κάνει σε ηλικία 14 ετών, όταν εμφανίζεται στο θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, στο θερινό θέατρο Παρκ, στο έργο «Μαμά Κολιμπρί» του Μπατάιγ.  Το 1937 εισάγεται στη δραματική σχολή του Εθνικού θεάτρου, δίνοντας εξετάσεις με το ποίημα του Βάρναλη, «Οι μοιραίοι».
Αποφοιτά το 1940 και συμμετέχει για πρώτη φορά επαγγελματικά, στην «Νυχτερίδα» του Γιόχαν Στράους με τον θίασο του Εθνικού θεάτρου στη Θεσσαλονίκη. 
Το 1942 και σε ηλικία μόλις 21 ετών, θα κάνει τον πρώτο του γάμο, με την Ρίτα Φιλίππου.
Τα επόμενα χρόνια θα συνεργαστεί με το θίασο της Μαρίκας Κοτοπούλη, και της Κατερίνας. Το 1944 συγκρότησε δικό του θίασο με τη Μαίρη Αρώνη και αργότερα με τη Βάσω Μανωλίδου.
Το 1943 θα πάρει μέρος στην πρώτη του κινηματογραφική ταινία, «Η φωνή της καρδιάς (ταινία, 1943)» σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου.

Με την Έλλη Λαμπέτη

Η ταινία είναι η πρώτη ταινία που γυρίστηκε μετά την εισβολή των Γερμανών στην Ελλάδα και είναι επίσης και η πρώτη παραγωγή της «Φίνος φιλμ». Τον αμέσως επόμενο χρόνο, το1944 θα πάρει μέρος στην ταινία τα «Χειροκροτήματα» του Γιώργου Τζαβέλλα.
Το 1945 συνεργάστηκε με το θίασο Μελίνας Μερκούρη και Νίκου Χατζίσκου στο έργο «Το πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι» του Όσκαρ Ουάιλντ».

Από το 1946 έως το1950 επέστρεψε στο Εθνικό Θέατρο.
Το 1950 θα παίξει στην τρίτη του ταινία, τον «μεθύστακα» του Γιώργου Τζαβέλλα, ταινία στην πρωταγωνιστεί ο Ορέστης Μακρής
Το 1951 φεύγει με υποτροφία ενός έτους του Βρεττανικού Ινστιτούτου για την Αγγλία. Μετά την Αγγλία φεύγει για την Αμερική όπου και ενημερώνεται για την παγκόσμια θεατρική κίνηση. 

Οδός Ονείρων…Μίνως Αργυράκης,Τάκης Χορν, Μάνος Χατζιδάκης,Αλέξης Σολωμός,Βασίλης φωτόπουλος

Γυρίζοντας, το 1952 συγκροτεί θίασο με τον Γιώργο Παππά και την Έλλη Λαμπέτη.

Απο εδώ χρονολογείται ο έρωτάς και η σχέση του με την Έλλη Λαμπέτη που θα κρατήσει για τα επόμενα 7 χρόνια. Η επαγγελματική συνεργασία του με την Λαμπέτη περιλαμβάνει τη δημιουργία δικού τους θιάσου αλλά και την κοινή τους εμφάνιση σε ταινίες που άφησαν εποχή. Κυριακάτικο ξύπνημα του Μιχάλη Κακογιάννη το 1954, την Κάλπικη λίρα του Γιώργου Τζαβέλλα το 1955 «και το Το κορίτσι με τα μαύρακαι πάλι του Μιχάλη Κακογιάννη το 1956.
Δημοφιλής ήταν και η ραδιοφωνική εκπομπή του με τίτλο «Ο Ταχυδρόμος Έφτασε». Με μια σουρεαλιστική ειρωνεία στη φωνή του, διάβαζε φανταστικά γράμματα ακροατών, σε κείμενα του Κώστα Πρετεντέρη. Ενώ συμμετείχε και σε πολλά ραδιοφωνικά θεατρικά έργα.
Το 1958 γυρίζει την επόμενη μεγάλη επιτυχία του στον κινηματογράφο, την ταινία «Μια ζωή την έχουμε» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Γιώργου Τζαβέλλα.

Ο ” Αρχιμάστορας Σόλνες” (1892) είναι το προτελευταίο έργο του Ίψεν και … το κύκνειο άσμα, του Δημήτρη Χορν, στο θέατρο “Διονύσια” το 1983. Εδώ με το δάσκαλο Αλέξη Σολωμό.

Το 1959 χωρίζει από την Έλλη Λαμπέτη και συνεχίζει την θεατρική του πορεία μόνος. Το 1960 γυρίζει την ταινία «Μια του κλέφτη» σε σενάριο και σκηνοθεσία του Δημήτρη Ιωαννόπουλου και με συμπρωταγωνίστρια την Κάκια Αναλυτή. Με την ερμηνεία του στην ταινία αποσπά το βραβείο Α” ανδρικού ρόλου, στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης την ίδια χρονιά 

 Το 1961 κερδίζει και το δεύτερο βραβείο του – Α” ανδρικου ρόλου – στο φεστιβάλ Θεσσαλονίκης με την ταινία «Αλίμονο στους νέους» του Σακελλάριου, ενώ το 1962 συμμετέχει στην ταινία (ένα είδος ντοκυμαντέρ) «Η Αθήνα τη νύχτα» 
Το 1967, παντρεύτηκε την Άννα Γουλανδρή (χήρα Παπάγου), η οποία είχε ήδη δύο παιδιά. Έζησαν μαζί μέχρι το θάνατο της το 1988. Με τη σύζυγό του ίδρυσαν το «Ίδρυμα Γουλανδρή – Χορν» σκοπός του οποίου είναι η μελέτη του ελληνικού πολιτισμού.

Διετέλεσε Γενικός Διευθυντής της ΕΡΤ την περίοδο 1974 - 1975. Υπήρξε στενότατος φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή.

Τιμήθηκε από την ελληνική πολιτεία με το μετάλειο του Χρυσού Σταυρού Γεωργίου Α’.Υλικό (Προγράμματα, δημοσιεύματα, φωτογραφίες, παρτιτούρες, ήχοι κ.α.) από όλες τις παραστάσεις του Χορν στο Εθνικό

ΜΕ ΤΗ ΜΕΛΙΝΑ ΜΕΡΚΟΥΡΗ ΚΑΙ ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΨΑΘΑ

Ο Δημήτρης Χορν τα τελευταία τέσσερα χρόνια (απ” το 1994), έπασχε από τη νόσο του Αλτσχάιμερ. Τελικά, πέθανε στις 16 Ιανουαρίου 1998, από καρκίνο. Κηδεύτηκε στο Α” Νεκροταφείο Αθηνών.
Το 2000 καθιερώθηκε αστη μνήμη του το Βραβείο Χορν, το οποίο απονέμεται στους καλύτερους πρωτοεμφανιζόμενους άνδρες ηθοποιούς κάθε χρονιάς.

O Δημήτρης Χορν είχε κάνει δύο γάμους, αλλά το κοινό τον είχε συνδέσει με την Έλλη Λαμπέτη, με την οποία έζησε έναν παθιασμένο έρωτα που έγινε ο λόγος που επισπεύσθηκε το διαζύγιο του Μάριου Πλωρίτη και της Λαμπέτη, αλλά και που ο Χορν πήρε διαζύγιο από την πρώτη του γυναίκα, τη Ρίτα Φιλίππου. «Την πρώτη μου γυναίκα, τη Ρίτα Φιλίππου, την απατούσα συνεχώς και της το έλεγα» έλεγε ο Χορν. Ο έρωτας με τη Λαμπέτη ήταν θυελλώδης, όμως δεν ήταν εκείνη η γυναίκα της ζωής του, όπως ομολογούσε και ο ίδιος. «Ήμασταν μαζί επτά χρόνια.

Βασίλης Παπανίκας (Λαντόλφο (Λόλο)), Κώστας Καστανάς (Μπερτόλντο (Φίνο)), Κώστας Κοσμόπουλος (Αριάλντο (Φράνκο)), Δημήτρης Χορν (Ερρίκος Δ’), Τάκης Βουλαλάς (Ορντούλφο (Μόμο)) στο Ερρίκος Δ΄ (1967) Εθνικό Θέατρο: Κεντρική Σκηνή

Αφόρητη ζηλιάρα. Δεν τολμούσα ούτε βλέμμα να ρίξω σε άλλη γυναίκα. Γινόταν χαλασμός. Ζήλευα κι εγώ ελεεινά. Όταν με άφησε, ήμουν σαν ταύρος εν υαλοπωλείω. Πληγώθηκε ο εγωισμός μου. Δεν μπορώ να πω πως δεν την αγάπησα. Και τη θαύμαζα πολύ ως ηθοποιό. Αλλά δεν ήταν η γυναίκα της ζωής μου».
»Ήταν ένας μεγάλος, σφοδρός έρωτας, αλλά το καταστάλαγμα της αγάπης ήταν με τη δεύτερη γυναίκα του, την Άννα Γουλανδρή. Νομίζω ότι την αγάπησε πολύ την Άννα, όπως και η Άννα τον αγάπησε πάρα πολύ» θα διηγείτο μετά το θάνατο του ηθοποιού ο έμπιστος γραμματέας του, Θεοδόσης Ισαακίδης.

Καρέ καρέ η μεταμόρφωση του Δημήτρη Χορν στην ταινία «Αλίμονο στους Νέους». Κάλεσαν Άγγλο μακιγιέρ για να κάνει τον Χορν να φαίνεται τουλάχιστον 35 χρόνια μεγαλύτερος

Υλικό (Προγράμματα, δημοσιεύματα, φωτογραφίες, παρτιτούρες, ήχοι κ.α.) από όλες τις παραστάσεις του Χορν στο Εθνικό

Βίντεο

Οι μαθητές που εργάστηκαν

Γεώργιος Συνοδινός

Γεώργιος  Σαχίδης

Κωσταντίνος Σαρίδης

ΠΗΓΕΣ

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CF%8D%CE%BB%CE%B7:%CE%9A%CF%8D%CF%81%CE%B9%CE%B1

http://www.elenasdiary.com/legend/4291-o-alithinos-megalos-erotas-tou-dimitri-xorn