Γεννήθηκε στα Βίλια Αττικής και ήταν αρβανίτισσα στην καταγωγή. Το πραγματικό της όνομα ήταν Έλλη Λούκου (το όνομα Λαμπέτη ήταν δανεισμένο από τους ήρωες του Αστραπόγιαννου στο ομώνυμο ποίημα του Βαλαωρίτη). Ο πατέρας της Κώστας Λούκος είχε μια ταβέρνα στα Βίλια και η μητέρα της ήταν η Αναστασία Σταμάτη. Είχε 6 αδέρφια, εκ των οποίων ένα δίδυμο αδελφό, που πέθανε από φυματίωση το 1941. Το 1928 η οικογένεια μετακόμισε στην Αθήνα.

Το Φεβρουάριο του ’43, λίγους μήνες μετά το πρωταγωνιστικό της ντεμπούτο στο θέατρο, γνωρίζει τον πρώτο (και μεγαλύτερο κατά ομολογία της) έρωτα της ζωής της, τον Θ. Σγουρδέλη, διπλωμάτη και ποιητή που ζούσε μόνιμα στη Γαλλία και βρέθηκε στην Ελλάδα λόγω του πολέμου.

Η σχέση τους κράτησε κάτι λιγότερο από 2 χρόνια. Έγραψε για χάρη της μια ποιητική συλλογή με τίτλο «Ατέρμονη πορεία προς τον ήλιο», την απομάκρυνε από το θέατρο και προσπάθησε να τη στρέψει στη ζωγραφική, αλλά όταν ξαναγύρισε στο Παρίσι εκείνη δεν τον ακολούθησε.

Με τον Αλέκο Αλεξανδράκη έζησαν πάλι έναν θυελλώδη έρωτα το καλοκαίρι του 1949 που διήρκεσε έξι μήνες και συμπρωταγωνίστησαν και στο θέατρο.

Ο γάμος της με τον Μάριο Πλωρίτη (ο οποίος παρέμεινε αιώνιος φίλος της και στάθηκε δίπλα της μέχρι το τέλος της ζωής της) το 1950 υπήρξε ατυχής. Χώρισαν το 1953, όταν γνωρίστηκε με τον Δημήτρη Χορν και μαζί έγραψαν μία από τις πιο λαμπρές σελίδες στην ιστορία του ελληνικού θεάτρου και κινηματογράφου και υπήρξαν αγαπημένο ζευγάρι στη ζωή και στη σκηνή.

Από τον Δ. Χορν χώρισε το 1959, όταν γνώρισε τον Αμερικανό συγγραφέα Φρέντερικ Γουέικμαν (Frederic Wakeman), τον οποίο παντρεύτηκε, αλλά χώρισε το 1976μετά από πολλά προβλήματα και όντας χρόνια σε διάσταση. Σημαντική γνωριμία στη ζωή της στάθηκε ο γνωστός ηθοποιός Κώστας Καρράς, με τον οποίο η Λαμπέτη ονειρευόταν για άλλη μια φορά τον γάμο και την οικογένεια.

Ο καρκίνος κάνει την εμφάνιση της στη ζωή της ηθοποιού το 1969, αφού της στέρησε τις αγαπημένες της αδερφές, τις οποίες έχασε όλες (εκτός από την αδερφή της Αντιγόνη, η οποία έζησε αρκετά χρόνια και μετά τον θάνατο της Έλλης) από καρκίνο του μαστού. Μετά την εγχείρηση (ολική μαστεκτομή) στην οποία υποβλήθηκε στις ΗΠΑ επιστρέφει και προσπαθεί να το ξεπεράσει.

Μια προσπάθεια υιοθεσίας από κοινού με τον Γουέικμαν, (της μικρής Ελίζας), της δημιούργησε πλείστα προβλήματα, όταν δικαστική απόφαση την υποχρέωσε να επιστρέψει το παιδί, μετά παρέλευση 4 χρόνων, στους φυσικούς γονείς του. Η περιπέτεια αυτή της δημιούργησε γενική κατάπτωση και μελαγχολία, που την κράτησε μακριά από το θέατρο.

Ο καρκίνος έκανε την επανεμφάνισή του μετά από 11 χρόνια, το 1980. Οι μεταστάσεις ήταν συνεχείς. Οι χημειοθεραπείες στις οποίες υποβλήθηκε έπληξαν τις φωνητικές της χορδές, με αποτέλεσμα σταδιακά να χάσει και τη φωνή της. Η τελευταία παράσταση στην οποία πρωταγωνίστησε στην Αθήνα ήταν τα «Παιδιά ενός κατώτερου Θεού» στον ρόλο της κωφής Σάρα.

Στις 3 Σεπτεμβρίου 1983 στις 7.30′ το πρωί άφησε την τελευταία της πνοή στο νοσοκομείο Mount Sinai Hospital των ΗΠΑ, όπου είχε μεταβεί λίγες εβδομάδες πριν. Στις 5 Σεπτεμβρίου 1983 η σορός της μεταφέρθηκε στην Αθήνα και στις 6 Σεπτεμβρίου 1983 κηδεύτηκε με δημόσια δαπάνη στο Α” Νεκροταφείο Αθηνών.

Το 1941 έδωσε εξετάσεις έπειτα από παρότρυνση του θείου της και απέτυχε τόσο στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου όσο και στη σχολή Κοτοπούλη. Η ίδια η Μαρίκα Κοτοπούλη όμως αναγνώρισε το ταλέντο της και την έκανε δεκτή στη σχολή της. Άλλαξε το επώνυμό της από Λούκου σε Λαμπέτη, όταν διάβασε το βιβλίο «Αστραπόγιαννος» του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Πρώτη της θεατρική εμφάνιση το 1942 στο έργο «Η Χάνελε πάει στον Παράδεισο» του Γκέρχαρτ Χάουπτμαν. Η συνεργασία της με το Θέατρο Τέχνης το διάστημα ’46-’48 είναι αυτή που την καθιερώνει ως εξαίρετη ηθοποιό. Ξεχώρισαν οι ερμηνείες της στον «Γυάλινο κόσμο», στην «Αντιγόνη» και στο πρώτο ανέβασμα του «Ματωμένου Γάμου» στην Ελλάδα, παράσταση για την οποία έγραψε τη γνωστή πλέον μουσική ο Χατζηδάκις. Ακολούθησαν οι συνεργασίες της με τον θίασο της Κατερίνας (1948) και το Εθνικό Θέατρο (1948). Από το 1949 ανήκει στο θίασο του Κ. Μουσούρη, όπου οι μεγαλύτερες επιτυχίες της ήταν το «Πεγκ καρδούλα μου» και η «Κληρονόμος», έργα που ξανανέβασε αρχές ’60.

Το 1952 συγκροτεί με τον Δημήτρη Χορν και τον Γιώργο Παππά τον θίασο Λαμπέτη – Παππά – Χορν και από το 1956 τον θίασο Λαμπέτη-Χορν. Ανέβασαν με μεγάλη επιτυχία κλασικά έργα, όπως το «Νυφικό κρεβάτι», «Αριστοκρατικός δρόμος», «Το παιχνίδι της μοναξιάς» και περιόδευσαν σε Αίγυπτο, Κωνσταντινούπολη και Κύπρο.

Μετά τον χωρισμό της με τον Χορν το 1959, συνεχίζει τη θεατρική της πορεία τη δεκαετία ’60 με δικό της θίασο, με μεγαλύτερή της επιτυχία το «Λεωφορείο ο πόθος» (της είχε στείλει και συγχαρητήρια επιστολή ο Σεφέρης) και το «Πέπσι» εμπορικά (έκανε 400 παραστάσεις, αριθμό ρεκόρ για την εποχή).

Όμως η πιο ώριμη επαγγελματική δεκαετία της ήταν του’70, παρόλα τα προσωπικά της προβλήματα. Ανέβασε με εξίσου μεγάλη επιτυχία από μιούζικαλ («Ιρμα», 1972) μέχρι Τσέχωφ(«Βυσσινοκηπος», 1974 με Παπαμιχαήλ). Το 1977 συνεργάστηκε στη «Φθινοπωρινή ιστορία» με τον Μάνο Κατράκη, που επιπλέον τους συνέδεε βαθιά φιλία. Ανεπανάληπτες οι ερμηνείες της στο «Δεσποινίς Μαργαρίτα», τη «Φιλουμένα Μαρτουράνο» και στα «Μονόπρακτα».

Τελευταία της παρουσία στο Θέατρο ήταν το 1981 στο έργο «Σάρα – Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» υποδυόμενη με επιτυχία την κωφάλαλη Σάρα.

Και στον ελληνικό κινηματογράφο οι επιτυχίες της δεν ήταν λίγες, ιδιαίτερα στο «Κορίτσι με τα μαύρα», «Κυριακάτικο ξύπνημα» αλλά και στο «Η Κάλπικη λίρα».

Για την ερμηνεία της στο «Τελευταίο ψέμα» ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA (British Academy of Film and Television Arts) A” γυναικείου ρόλου.

Θεατρογραφία

Θίασος Μαρίκας Κοτοπούλη

• 1942

Ιανουάριος: «Το ταξίδι του γάμου» του Κάρλο Ντε Φρις

Φεβρουάριος: «Αλάτι και πιπέρι» του Ρενέ Μορέλ

Νοέμβριος: «Η Χάνελε πάει στον παράδεισο» του Γκέοργκ Χάουπτμαν

• 1944

Μάρτιος: «Ο ψεύτης και η καλόγρια» του Κουρτ Γκετς

Απρίλιος: «Φουσκοθαλασσιές» του Δημήτρης Μπόγρη

Θιάσος Μιράντας Μυράτ - Κώστα Μουσούρη

• 1944

Αύγουστος: «Σκάνδαλο σε γυμνάσιο θηλέων» ή («Τόπο στα νειάτα»} του Λαντισλάς Φοντόρ

Οκτώβριος: «Χάιλ Χίτλερ»» των Δ. Ευαγγελίδη- Αλ. Σακελλάριου

• 1945

Ιανουάριος: «Η μεγάλη στιγμή» του Αλέκου Λιδωρίκη

Φεβρουάριος: «Οι έμποροι της δόξας» των Μαρσέλ Πανιόλ-Πολ Νιβουά

Μάρτιος: «Η κυρία προέδρου» των Μωρίς Ενεκέν-Πολ Βεμπέρ

Νοέμβριος: «Μποέμ» του Ρενάτο Μόρντο

Θέατρο Τέχνης

• 1946

«Εμείς κι ο χρόνος» του Τζων Πρίσλεϊ

Νοέμβριος: «Γυάλινος Κόσμος» του Τένεσι Ουίλιαμς

• 1947

Ιανουάριος: «Αντιγόνη» του Ζαν Ανούιγ

Απρίλιος: «Ο γάμος της Μπάρμπαρα» του Τζέιμς Μπάρι, - «Αίτηση γάμου» του Άντον Τσέχωφ, - «Στις θάλασσες του Βορρά» του Ευγένιου Ο” Νηλ

Μάιος: «Το φιόρο του Λεβάντε» του Γρηγόριου Ξενόπουλου

Δεκέμβριος: «Ζωή με τον πατέρα» των Χάουαρντ Λίντσεϊ- Ράσσελ Κρουζ

Οκτώβριος: «Ήταν όλοι τους παιδιά μου» του Άρθουρ Μίλερ

• 1948

Ιανουάριος: «Ο ανακριτής έρχεται» του Τζων Πρίσλεϊ

Απρίλιος: «Ο Ματωμένος Γάμος» του Φεδερίκο Γκαρθία Λόρκα

Λαμπέτη-Κακογιάννης, από τις πρόβες της παράστασης «Δεσποινίς Μαργαρίτα»

Θίασος Κατερίνας

• 1948

Ιούνιος: «Ο Απόλλων του Μπελάκ» του Ζαν Ζιρωντού

Ιούλιος: «Χρυσή μου Ρουθ» του Νόρμαν Κράσνα

Εθνικό θέατρο

• 1948

Νοέμβριος: «Ο κουρέας της Σεβίλλης» του Μπωμαρσαί

• 1949

Φεβρουάριος: «Οι Φοιτητές» του Γρηγόριου Ξενόπουλου

Θίασος Μουσούρη

• 1949

Οκτώβριος: «Η κληρονόμος» των Ρουθ και Αύγουστου Γκετς

• 1950

Ιανουάριος: «Ανθρώπινη φωνή» του Ζαν Κοκτώ

Απρίλιος: «Ένας αξιοθαύμαστος υπηρέτης» του Τζέιμς Μπάρι

Δεκέμβριος: «Πεγκ, καρδούλα μου» του Τζ. Χάρτλεϊ Μάνερς

• 1951

Νοέμβριος: «Χαμένοι στο σκοτάδι» του Πωλ-Βίνσεντ Κάρολ

Δεκέμβριος: «Το κουρέλι» του Ντάριο Νικοντέμι

Θίασος Γ. Παππά - Ελ. Λαμπέτη - Δημ. Χορν

• 1952

Οκτώβριος: «Βαθειά, γαλάζια θάλασσα» του Τέρενς Ράττιγκαν

Δεκέμβριος: «Ξενοδοχείο Η ευτυχία» του Μαρκ Ζιλμπέρ Σωβαζόν

• 1953

Φεβρουάριος: «Νόρα (Το σπίτι της Κούκλας)» του Ερρίκου Ίψεν

Μάρτιος: «Αγαπούλα» του Άρτουρ Σνίτσλερ

Οκτώβριος: «Τρεις άγγελοι» του Αλμπέρ Υσόν

Δεκέμβριος: «Γαλάζιο Φεγγάρι» του Χιου Χέρμπερτ

• 1954

Απρίλιος: «Ο άνθρωπος με την ομπρέλα» των Ντάινερ-Μόρουμ

• 1954 Νοέμβριος έως 1955 Φεβρουάριος. Περιοδεία στον Ελληνισμό του εξωτερικού

Θίασος Μουσούρη

• 1955

Οκτώβριος: «Πρόσκληση στον πύργο» του Ζαν Ανούιγ

• 1956

Φεβρουάριος: «Το τελευταίο βαλς» του Σόμερσετ Μομ

Απρίλιος: «Νυχτερινή επίσκεψη» του Ζίγκφριντ Γκέγιερ

Θίασος Ε. Λαμπέτη – Δημ. Χορν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

• 1956

Οκτώβριος: «Αριστοκρατικός δρόμος» του Τζέιμς Μπάρι

Νοέμβριος: «Βροχοποιός» του Ρίτσαρντ Νας

• 1957

Φεβρούαριος: «Ζιζή» της Αννίτα Λους

Οκτώβριος: «Το νυφικό κρεβάτι» του Γιαν ντε Νάρτογκ

• 1958

Μάρτιος: «Ένα ζευγάρι παπούτσια» του Κλωντ Μανιέ

Οκτώβριος: «Το παιχνίδι της μοναξιάς» του Ουίλιαμ Γκίμπσον

Νοέμβριος: «Ο Βαβάς» του Αντρέ Ρουσσέν

• 1959

Φεβρουάριος: «Η κυρία με τις καμέλιες» του Αλέξανδρου Δουμά

Απρίλιος: «Εραστής από χαρτόνι» του Ζακ Ντεβάλ

Θίασος Έλλης Λαμπέτη

• 1961

Οκτώβριος: «Το θαύμα της Άννυ Σάλλιβαν» του Ουίλλιαμ Γκίμπσον

Δεκέμβριος: «Πεγκ, καρδούλα μου» του Τζ. Χάρτλευ Μάννερς

• 1962

Μάρτιος: «Η μικρή μας πόλη» του Θόρντον Ουάιλντερ. Συμπρωταγωνιστεί ο Νίκος Κούρκουλος

Απρίλιος: «Ανοιξιάτικο τραγούδι» του Τζων Βαν Ντρούτεν

Νοέμβριος: «Οντίν» του Ζαν Ζιρωντού.

• 1962

Δεκέμβριος: «Η κληρονόμος» του Ρουθ Αυγούστου Γκετς

• 1963

Φεβρουάριος: «Σαμπρίνα» του Σάμιουελ Τέηλορ. Συμπρωταγωνιστεί ο Νίκος Κούρκουλος

• 1964

Μάρτιος: «Ατλαζένιο γοβάκι» του Πωλ Κλωντέλ – συμμετοχή στο Εθνικό θέατρο

Οκτώβριος: «Ξυπόλητη στο πάρκο» του Νηλ Σάιμον. Συμπρωταγωνιστεί ο Κώστας Καρράς

• 1965

Φεβρουάριος: «Λεωφορείο ο Πόθος» του Τένεσι Ουίλιαμς. Συμπρωταγωνιστεί ο Κώστας Καρράς

• 1966

Οκτώβριος: «Αγία Ιωάννα» του Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω.

Νοέμβριος: «Μαμζέλ Πέπσυ» της Πιερρέτ Μπρυνό.

Δεκέμβριος: «Θυμήσου τον Σεπτέμβρη» του Νόελ Κάουαρντ

• 1968-1969

«Σαράντα καράτια» του Πιερ Μπαριγιέ – Ζαν Πιερ Γκρεντύ.

• 1969

Δεκέμβριος: «Φράνκυ» του Μαρκ Κάρσον. Σκηνοθεσία δική της

• 1970

Φεβρουάριος: «Το άνθος του κάκτου» των Πιερ Μπαριγιέ-Ζαν Πιερ Γκρεντύ

Θίασος Ελ. Λαμπέτη - Λ. Κωνσταντάρα

• 1970

Οκτώβριος: «Τσιν τσιν» της Φρανσουά Μπιγιεντού

Νοέμβριος: «Μια λαίδη στο σφυρί» του Σώμερσετ Μωμ

Θίασος Ελ. Λαμπέτη

• 1971

Οκτώβριος: «Πέντε μονόπρακτα: Ζαν Κοκτώ «Η ψεύτρα»»-«Την έχασα»-«Ανθρώπινη φωνή», Αύγουστου Στρίντμπεργκ «Η πιο δυνατή», Κάθριν Μάνσφηλντ «Μις Μπριλ». Δημοτικό θέατρο Πειραιώς

Αύγουστος: «Ο λογαριασμός» της Φρανσουάζ Ντορέν

• 1972

Ιανουάριος: «Γλυκιά Ίρμα» των Αλεξάντερ Μπρεφόρ-Μαργκερίτ Μονό. Συμπρωταγωνιστεί ο Ντίνος Ηλιόπουλος. Η Λαμπέτη τραγουδάει ζωντανά για μοναδική φορά στη καριέρα της.

Οκτώβριος: «Η τυφλόμυγα» του Λ. Λίκμπορν. Συμπρωταγωνιστεί η Κατερίνα Ανδρεάδη

• 1973

Ιανουάριος: «Μικρές αλεπούδες» της Λίλιαν Χέλμαν. Συμπρωταγωνιστεί η Κατερίνα Ανδρεάδη – η τελευταία της εμφάνιση στο θέατρο

• 1974

Νοέμβριος: «Ο Βυσσινόκηπος» του Άντον Τσέχοφ - συνεργασία με Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος

• 1975

Οκτώβριος: «Δεσποινίς Μαργαρίτα»του Ρομπέρτο Αλτάιντε

• 1977

Νοέμβριος: «Φθινοπωρινή ιστορία» του Αλεξέι Αρμπούζοφ – συμπρωταγωνιστεί ο Μάνος Κατράκης

• 1978

Απρίλιος: «Έξι μονόπρακτα: Μπέρτολτ Μπρεχτ - «Η εβραία» (από το «Τρόμος και Αθλιότητα στο Γ’ Ράιχ), Αύγουστου Στρίντμπεργκ - «Η Πιο Δυνατή», Τσέχοφ -«Μια Ψυχούλα», Ζαν Κοκτώ - «Η ανθρώπινη φωνή», «Η ψεύτρα», «Ο Πιερότος («Την έχασα»)»»

• 1978-1979

Οκτώβριος: «Φιλουμένα Μαρτουράνο» του Εντουάρντο Ντε Φιλίππο. Συμπρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ

• 1980

Ιανουάριος: «Ντόλλυ» του Θόρντον Ουάιλντερ. Συμπρωταγωνιστεί ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ

• 1981 -1982

«Σάρα, Τα παιδιά ενός κατώτερου Θεού» του Μαρκ Μέντοφ. Συμπρωταγωνιστεί ο Λευτέρης Βογιατζής

Οι ταινίες

• 1946 «Αδούλωτοι σκλάβοι», σε σενάριο και σκηνοθεσία του Βίωνα Παπαμιχάλη.
• 1947 «Παιδιά της Αθήνας» ή «Οι σαλταδόροι», σε σενάριο Ίωνα Νταϊφά – Τίμου Μωραϊτίνη και σκηνοθεσία Τάκη Μπακόπουλου.
• 1949 «Διαγωγή μηδέν» ή «Σκάνδαλα στο Παρθεναγωγείο», σε σενάριο του Δημήτρη Γιαννουκάκη και σκηνοθεσία Γιάννη Φιλίππου και Μιχάλη Γαζιάδη
• 1951 «Ματωμένα Χριστούγεννα», σε σενάριο Γιώργου Ασημακόπουλου και σκηνοθεσία Γιώργου Ζερβού
• 1953 «Κυριακάτικο ξύπνημα», σενάριο και σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη
• 1954 «Η κάλπικη λίρα», σε σενάριο και σκηνοθεσία Γιώργου Τζαβέλλα
• 1956 «Το κορίτσι με τα μαύρα», σενάριο και σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη
• 1958 «Το τελευταίο ψέμα», σενάριο και σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη
• 1961 «Χαμένο κορμί» (The Wastrel), σενάριο Μιχάλη Κακογιάννη – Φρέντερικ Γουέηκμαν, σκηνοθεσία Μιχάλη Κακογιάννη
• 1968 «Μια μέρα, ο πατέρας μου» («One Day, My Daddy»), σενάριο και σκηνοθεσία Φρέντερικ Γουέηκμαν

 

Δισκογραφία

Έχει τραγουδήσει σε πρώτη εκτέλεση, στην θεατρική παράσταση «Γλυκιά Ίρμα» του 1972 τα:

«Αγόρι μου που `σαι μακριά», στίχοι Λευτέρης Παπαδόπουλος, μουσική Γιάννης Σπανός

«Θα σ΄ αγαπώ» στίχοι, Λ. Παπαδόπουλος – Γ. Σπανός (μαζί με τον Δημήτρη Μαλαβέτα)

«Ίρμα η γλυκιά», Λ.Παπαδόπουλος – Γ. Σπανός

«Στον ουρανό να σε βρω», Παπαδόπουλος – Γ.Σπανός (μαζί με Δημήτρη Μαλαβέτα)

• 1972:«Η Γλυκιά Ίρμα». Τα τραγούδια της παράστασης από την δισκογραφική εταιρεία COLUMBIA -ΕΜΙ
• 1983

«Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει Καβάφη». Δισκογραφική εταιρεία ΔΙΟΝΥΣΟΣ

«Η Έλλη Λαμπέτη διαβάζει από το κατά Ματθαίον Ευαγγέλιο και από τους Ύμνους και τα Εγκώμια της Μεγάλης Εβδομάδας». Δισκογραφική εταιρεία LYRA

• 1984

«Έξι μονόπρακτα», από την ομώνυμη θεατρική παράσταση του 1971. Δισκογραφική εταιρεία ΔΙΟΝΥΣΟΣ

• 1989

«Αποσπάσματα θεατρικού λόγου», δισκογραφική εταιρεία ΣΕΙΡΙΟΣ

Τηλεόραση

• 1979 «Κείμενα Μεγάλης Εδομάδας», 6 επεισόδια σε σκηνοθεσία Παντελή Βούλγαρη στην ΥΕΝΕΔ.

Απαγγελία της Έλλης Λαμπέτη από το «Κατά Ματθαίον» Ευαγγέλιο. ^[3]

Τιμητικές Διακρίσεις

• 1951 της απενεμήθη το έπαθλο «Κοτοπούλη» για την ερμηνεία της στα έργα «Η Κληρονόμος» και «Πεγκ, καρδούλα μου»
• 1961 «Αριστείον Κινηματογραφικής Αξίας» για τις ταινίες στις οποίες έπαιξε την περίοδο 1955-61.
• 1980 Βραβείο «Φεστιβάλ Ιθάκης»  για την πολυετή καλλιτεχνική της προσφορά.
• 1983 ο κινηματογράφος «Γρανάδα» μετονομάστηκε σε Θέατρο «Λαμπέτη».
• 2002 η «Ελληνική Εταιρεία Μαστολογίας» έδωσε το όνομα της ηθοποιού στο κέντρο ψυχοκοινωνικής υποστήριξης γυναικών με καρκίνο του μαστού.^[4]
• Για την ερμηνεία της στο «Το τελευταίο ψέμμα» ήταν υποψήφια για βραβείο BAFTA (British Academy of Film and Television Arts) A” γυναικείου ρόλου

Βιβλιογραφία

• 1983 «Έλλη Λαμπέτη: Η τελευταία παράσταση», της Φρίντα Μπιούμπι. Εκδόσεις Εξάντας.
• 1995 «Έλλη Λαμπέτη», των Μιχάλη Κακογιάννη και Μάριου Πλωρίτη. Εκδόσεις Ιτανός
• 1996 «Έλλη Λαμπέτη», του Φρέντυ Γερμανού. Εκδόσεις Καστανιώτη
• 2005 «Έλλη Λαμπέτη», του Φρίξου Ηλιάδη. Εκδόσεις Κοχλίας

Οι μαθητές που εργάστηκαν

Δήμου Δημήτρης

Καζάκη Ευαγγελία

Βίκυ Θεοδωροπούλου

Αλέξανδρος Δρόσος

Πηγές 

1. http://koyinta.gr/index.phpoption=com_content&task=view&id=211&Itemid=85&limit=1&limitstart=1
   
2. https://www.discogs.com/artist/806900-%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7-%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B7
3. http://www.retrodb.gr/wiki/index.php/%CE%9A%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B1_%CE%9C%CE%B5%CE%B3%CE%AC%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%95%CE%B2%CE%B4%CE%BF%CE%BC%CE%AC%CE%B4%CE%BF%CF%82
4. http://www.mastologia.gr/elli-labeti
5. https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7_%CE%9B%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%AD%CF%84%CE%B7