γράφει η  Ελέζι Λεωνόρα, μαθήτρια της Γ” τάξης

    Το σύγχρονο εκπαιδευτικό σύστημα έχει αλλάξει πολύ σε σχέση με το εκπαιδευτικό σύστημα των προηγούμενων γενεών. Οι αλλαγές αυτές έχουν σίγουρα θετικά αποτελέσματα. Οι περισσότεροι μαθητές/τριές, όμως, πιστεύουν πως το σχολείο είναι βαρετό. Κι όμως, εκεί μαθαίνουν πολύ ενδιαφέροντα πράγματα.

    Αρχικά, η κοινωνικοποίηση του κάθε ατόμου οφείλεται στο σχολείο, διότι εκεί το παιδί γνωρίζει ανθρώπους και δημιουργεί φιλίες. Συναναστρέφεται με πολλά άτομα και προετοιμάζεται για τη μελλοντική κοινωνία των ενηλίκων. Ακόμη, η ύπαρξη του σχολείου ωθεί τον μαθητή να αναπτύξει γνώσεις που είναι σημαντικές στην καθημερινότητα. Τον βοηθάει, δηλαδή, να αντιμετωπίζει διάφορες καταστάσεις της ζωής του ,είτε αυτές είναι θετικές, είτε αρνητικές. Επίσης, το σχολείο αναπτύσσει τα ενδιαφέροντα του μαθητή και την ικανότητά του να ανακαλύπτει προς ποια κατεύθυνση θέλει να στραφεί. Έτσι, τον βοηθάει να επιλέξει επάγγελμα.

    Όμως, το εκπαιδευτικό σύστημα έχει και τα αρνητικά του. Ένα από τα αρνητικά είναι ότι διδάσκει μαθήματα, τα οποία δεν<< τραβούν>> το ενδιαφέρον του μαθητή. Τα κεφάλαια και οι ενότητες πολλών μαθημάτων είναι πολύ εξειδικευμένα, με αποτέλεσμα να φαίνονται στα παιδιά αρχικά βαρετά και στη συνέχεια δύσκολα . Παράλληλα, οι μέθοδοι διδασκαλίας είναι μερικές φορές απαρχαιωμένες, δηλαδή δίνεται βάρος κυρίως στις γραπτές εξετάσεις και στην αποστήθιση. Έτσι, πολλοί μαθητές/τριές αναγκάζονται να αποστηθίζουν  με σκοπό έναν καλό ή και άριστο βαθμό. Αυτό, όμως ,έχει ως αποτέλεσμα να μη μαθαίνουν πραγματικά.

   Τα προβλήματα του σχολείου λοιπόν, πρέπει να λυθούν άμεσα. Αρχικά, το Υπουργείο Παιδείας πρέπει να εμπλουτίσει το πρόγραμμα του σχολείου με περισσότερες δραστηριότητες. Με αυτόν τον τρόπο το παιδί αναπτύσσει και άλλα ταλέντα , εκτός των μαθημάτων και αντιλαμβάνεται τις προτιμήσεις του. Ταυτόχρονα, η διδακτέα ύλη πρέπει να μειωθεί. Τα μαθήματα πρέπει να είναι πιο προσαρμοσμένα στα ενδιαφέροντα των μαθητών, αλλά και οι καθηγητές πρέπει να βρίσκουν πιο ενδιαφέροντες τρόπους διδασκαλίας. Δεν υπάρχει λόγος τα παιδιά να έχουν διαρκώς άγχος για την βαθμολογία και σε αυτό θα τους βοηθήσει η κατάργηση των  εξετάσεων.

    Συμπερασματικά, το εκπαιδευτικό σύστημα μιας χώρας πρέπει να έχει ως βασικό στόχο τη δημιουργία νέων ανθρώπων που είναι καλλιεργημένοι πολύπλευρα. Συνεπώς, όλες οι αλλαγές του εκπαιδευτικού συστήματος πρέπει να έχουν αυτόν τον σκοπό.

της Δήμητρας Δελιοπούλου

Όλοι μας σίγουρα έχουμε παλιά και άχρηστα αντικείμενα στο σπίτι μας, που θέλουμε να τα πετάξουμε. Οτιδήποτε! Τρύπια υφάσματα, άδεια πλαστικά μπουκάλια, πλαστικά κουτάλια. Σκεφτείτε όμως καλύτερα, πως ίσως όλα αυτά τα άχρηστα αντικείμενα θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν με κάποιον έξυπνο τρόπο. Έτσι, πριν τα πετάξετε σκεφτείτε λογικά λαμβάνοντας υπόψιν σας τις παρακάτω ιδέες.

Όμορφη λάμπα από πλαστικά μπουκάλια και κουτάλια:

1ο βήμα:

2ο βήμα:

30 βήμα:

4ο βήμα:

Τα δικά σας παπούτσια:

1ο βήμα:

2ο βήμα:

Διακοσμητικά από χαρτί τουαλέτας:

1ο βήμα:

2ο βήμα:

3ο βήμα:

του Οδυσσέα Σαποζνίκοφ

Με τον όρο Τρεις Ιεράρχες, αναφερόμαστε συνοπτικά στους τρεις επιφανείς Αγίους και θεολόγους, Βασίλειο τον Μέγα, Ιωάννη τον Χρυσόστομο και Γρηγόριο τον Ναζιανζηνό, που η εκκλησία για τη σοφία τους, την προσφορά τους και τη χριστιανική τους ζωή τους τιμά στις 30 Ιανουαρίαου κάθε έτος.  Ας γνωρίσουμε τη ζωή του καθενός.

Βασίλειος ο Μέγας

Ο Άγιος Βασίλειος ή αλλιώς Βασίλειος Καισαρείας, υπήρξε επίσκοπος Καισαρείας και θεωρείται ως «Πατέρας της Εκκλησίας»  και ένας από τους μεαλύτερους θεολόγους της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Η συμβολή του στον Χριστιανισμό ήταν μεγάλη και σ΄” αυτόν αποδίδεται και η «θεία λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου». Ο Μέγας Βασίλειος σπούδασε στην Αθήνα και ασχολήθηκε με τη μελέτη των κλασσικών συγγραφέων και της ελληνικής φιλοσοφίας,  Η συμβολή του στην ανάπτυξη των γραμμάτων και της φιλανθρωπίας ήταν τεράστια και γι” αυτό τον κατέστησαν ως μια από τις μεγαλύτερες μορφές της Χριστιανικής παράδοσης. Χαρακτηριστικό του ήτανί η ίδρυση και λειτουργία ενός κοινωνικού φιλανθρωπικού συστήματος, του Πτωχοκομείου ή Βασιλειάδα. Ο Μέγας Βασίλειος πεθαίνει τη 1η Ιανουαρίου 379 σε ηλικά 50 ετών καταπονημένος από την ευρεία δράση που ανέπτυξε σε πολλούς τομείς της χριστιανικής μαρτυρίας καθώς και την ασκητική ζωή, την οποία ακολουθούσε.

Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Γνωστός και ως Ιωάννης της Αντιόχειας, υπήρξε ο πιο χαρισματικός ρήτορας της εποχής του λόγο του αξεπέραστου χαρίσματός του στην ομιλία. Διετέλεσε Αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως και αφιέρωσε τη ζωή του στην ανάπτυξη της φιλανθρωπίας. Διακρίθηκε για το σπουδαίο ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο που διενήργησε. Στη ζωή του υπήρξε υπόδειγμα ασκητή ενώ δεν παρέλειπε να καταδικάζει εκείνους τους ιερείς που πλούτιζαν από την ιδιότητά τους. Ασκούσε η σκληρή κριτική στους Αυτοκράτορες, με αποτέλεσμα  η αυτοκρατορική αυλή τον κυνήγησε,  τον εξόρισε και τελικά πέθανε εκδιωγμένος το 407.

Γρηγόριος ο Ναζιανζηνός

Γνωστός και ως Γρηγόριος Θεολόγος υπήρξε Αρχιεπίσκοπος  Κωνσταντινούπολης τον 4ο αιώνα. Είχε σημαντικό αντίκτυπο στη διαμόρφωση της Τριαδικής θεολογίας μεταξύ ελληνόφωνων και λατινοφώνων θεολόγων και που έγινε γνωστός ως «Τριαδικός Θεολόγος». Τα περισσότερα από τα έργα του επηρεάζουν τους σύγχρονους θεολόγους, ειδικά όσον αφορά τα τρία Πρόσωπα της Αγίας Τριάδας. Υπήρξε φίλος του Μεγάλου Βασιλείου.  Εκτός από εξαιρετικός θεολόγος όμως, υπήρξε και πολύ καλός ποιητής, αφού έγραψε αρκετά ποίηματα με θεολογικά και ηθικά θέματα. Πέθανε το 390 αφήνοντας στην Χριστιανοσύνη πολλά πνευματικά έργα , επιστολές , συγγράμματα , και ποιήματα.

πηγή: http://www.iefimerida.gr/news