Η πλαστική πολυθρόνα

εγώ5

 

Καθόταν σχεδόν όλη μέρα στην πλαστική πολυθρόνα. Ίσα που έκανε ένα φαΐ, σιδέρωνε τα απαραίτητα ρούχα, έπαιρνε μια σκούπα το σπίτι. Ύστερα καθόταν στην πλαστική πολυθρόνα, έξω στην αυλή. Κοιτούσε τα λουλούδια, τα δέντρα και τις μικρές κρυψώνες. Εκεί που έπαιζε και έτρεχε όλη μέρα αυτός μικρός. Κοιτούσε την εξώπορτα της αυλής, πώς τον ξεπροβόδιζε για το σχολείο, για το παιχνίδι και λίγο αργότερα για την κυριακάτικη έξοδο. Έφερνε στον νου της το γέλιο του, το χιούμορ του, τα πειράγματά του. Μέχρι εκείνη την ημέρα που σήκωσε το τηλέφωνο και της μίλησαν για το ατύχημα. Ένα άσπρο βαμβακερό τίποτα απλώθηκε μπροστά και κάλυψε τα πάντα. Τρία χρόνια τώρα η ίδια ιστορία. Σαν να μίκραινε, ένιωθε, σαν να συρρικνωνόταν ολοένα και πιο πολύ, τόσο ώστε να γίνεται μικρούλα μια σταλιά και να χώνεται εκεί στη ζεστή αγκαλιά της μάνας της.
Θα έμενε για πάντα εκεί στην πλαστική την πολυθρόνα. Σκεφτόταν πόσο περιττά είναι τα λόγια, οι λέξεις. Δε χρειαζόταν καμιά επικοινωνία. Οι σκέψεις ήταν αρκετές, το βλέμμα κι αυτό αρκετό για να συνεννοηθείς. Το έβλεπε, δε χρειαζόταν να πει τίποτα με τον άντρα της, τα έλεγαν όλα με τα μάτια.
Θα έμενε για πάντα εκεί στην πλαστική της πολυθρόνα αν την Κυριακή εκείνη δεν έδινε λίγη παραπάνω προσοχή στις λέξεις που έφτασαν στα αυτιά της. «Μάνα, έχασες έναν γιο. Θα χάσεις όμως και τον άλλον, αν δεν σηκωθείς από αυτή τη ρημάδα την πολυθρόνα».
Γύρισε με κόπο το κεφάλι και τότε πρόλαβε να δει τον μεγάλο γιο της να απομακρύνεται με τη φοιτητική βαλίτσα στο χέρι ενώ ο άντρας της του άνοιγε την πόρτα της αυλής. Λίγο αργότερα σηκώθηκε, φορτώθηκε την πολυθρόνα της και την έβγαλε στον κάδο με τα σκουπίδια. Σκούπισε την αυλή από άκρη σε άκρη κι όταν είδε τη γειτόνισσα να περνάει, σήκωσε θαρρετά το κεφάλι της και είπε «Καλημέρα». «Καλημέρα», της είπε και η άλλη και ας κόντευε να χαθεί ο ήλιος πίσω από τις πλαγιές. Έπρεπε από κάπου να αρχίσει, είχε πέντε μέρες καιρό μέχρι την Παρασκευή. Τότε που θα ερχόταν ο γιος της. Γιατί θα ερχόταν. Ή μήπως όχι;

 

Κωνσταντινίδου Σέβη

Μονοπάτια της Γραφής, εκδόσεις Εντύποις

Φωτογραφία: Κωνσταντινίδου Σέβη

 

 

Αφήστε το σχόλιο σας στο "Η πλαστική πολυθρόνα"

Σχολιάστε

Top