Kάποτε πολύ παλιά, χρόνια πάνε τώρα αρκετά,
στη μακρινή γνωστή σε όλους μας Βηθλεέμ,
ένας βασιλιάς γνωστός εν ονόματι Καισάρ,
διάταγμα έβγαλε αυστηρό: ‘’όλη η οικουμένη να απογραφεί στον τόπο της δικιάς της καταγωγής’’.
Έτσι κι ο Ιωσήφ όπως όλοι, γρήγορα πήγε να απογραφεί στην πόλη του Δαβίδ.
Μαζί του είχε τη μνηστή του Μαριάμ,
που ήταν έγκυος στον μικρό Χριστό.
Καιρό έμειναν εκεί κι ο Χριστός από τα σπλάχνα της ήταν πλέον έτοιμος να βγει.
Έψαχναν ώρες πολλές τόπο διαμονής να βρουν,
σαν ερχόταν η ώρα το παιδί να γεννηθεί.
Το καλύτερο που βρήκαν ύστερα από ώρα αρκετή ήταν μια φάτνη ταπεινή.
Σε μια φάτνη φωτεινή ο Χριστός το πρώτο βλέμμα του έριξε στη γη
και ήταν όντως το πιο γλυκό και λαμπερό,
που τον πάγο από τις καρδιές των ανθρώπων πήρε και την αγάπη έκρυψε εκεί.
Με σπάργανα η Μαριάμ τον τύλιξε,
και ζώα γύρω του βοσκοί εβάλαν να ζεστάνουνε γλυκά τη μικρή του την καρδιά.
Την νύχτα εκείνη άστρο φωτεινό με φως τύλιξε τον ουρανό
και μάγους τρεις οδήγησε στον μικρούλη τον Χριστό.
Να που ’φτασαν και οι μάγοι φέρνοντας σμύρνα, χρυσό και λιβάνι,
στα πόδια της Παναγιάς επέσαν και τα δώρα τους πρόσφεραν.
Νάσια Τσιτσιγάνη
Στέλλα Τσιτσιγάνη
Αφήστε το σχόλιο σας στο "Χριστουγεννιάτικο ποίημα: «Ο Χριστός στη Βηθλεέμ… «"