Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, Λευκές Νύχτες
γράφει η Ιουλιέτα Αντωνίου Γ6
Οι Λευκές Νύχτες του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι είναι ένα από τα πρώτα διηγήματα του συγγραφέα που δημοσιεύτηκε το 1848. Το έργο του αυτό πραγματεύεται την αποξένωση και την μοναχικότητα των μεγάλων πόλεων, την ανάγκη του κάθε ανθρώπου να ζήσει αλλά και να ξεφύγει από τη ζωή του. Εξιστορεί την περιπέτεια ενός νέου άντρα που ζει μόνος του στην Αγία Πετρούπολη της Ρωσίας.
Θεέ μου, μια ολόκληρη στιγμή ευτυχίας! Είναι αυτό πάρα πολύ λίγο τάχα για όλη τη ζωή ενός ανθρώπου;
Όταν η ζωή δεν έχει τίποτα να του προσφέρει, ο μόνος τόπος στον οποίο ξέρει να ζει είναι στα όνειρα του. Ξυπνάει όμως μια νύχτα, και γνωρίζει την Νάστινκα, η οποία ακόμη κι αν περιπλανιέται γύρω από τους δικούς της εφιάλτες, τον καταλαβαίνει.
Ζει μαζί της εκείνες τις τέσσερεις νύχτες, δοκιμάζει μια ζωή χωρίς την συνηθισμένη πλήξη της. Στις καλοκαιρινές αυτές λευκές νύχτες, βρίσκουν φως μεταξύ τους στα μαύρα μεσάνυχτα, γεύονται την αθώα μοναδικότητα που υπάρχει στην σχέση τους.
Αποκαλύπτουν ο ένας στον άλλον τις ιστορίες των αβίωτων ζωών τους, και μέσα σε αυτές τις βραδιές παραμένουν για αιώνες. Μόνο, που αυτός ερωτεύεται μαζί της, και καταπίνεται απόλυτα από την αγάπη του για αυτή. Η καρδία της ωστόσο, ανήκει σε κάποιον άλλο, και δεν μπορεί ποτέ να δοθεί σε αυτόν.
Και όταν φτάνει στην ακμή του βίου του, όταν είναι ένα βήμα μακριά από όλα όσα θα ήθελε πότε, πέφτει πίσω στην καθιερωμένη ζωή του. Γλιστρά η Νάστινκα από τα χέρια του και γυρνά ξανά στην ατελείωτη και σκληρή μοναξιά του.
Όμως, αυτές οι νύχτες υπογραμμίζουν την ύπαρξη του, και τον ικανοποιούν πλήρως αφού δεν θα μπορούσε να ζητήσει ποτέ τίποτε παρά πάνω από το πολύτιμο διάστημα στο οποίο κατάφερε να νιώσει τον παράδεισο στην μιζέρια που αποτελεί ο βίος του.
