…Ποντία γη! Γονυπετής απιθώνω τα χέρια σε τούτο το προσκυνηματικό ταξίδι ,
απιθώνω τα χέρια και σκύβω πάνω σου αργά ,
για να αφουγκραστώ τις ανάσες των μαρτύρων ,
να φανταστώ την εικόνα των πολλαπλών ταπεινώσεων μέχρι το Γολγοθά!
Σας φωνάζω, φωνάζω δυνατά, μα δε γροικώ φωνή καμιά!
Σωπαίνω ,ν’ ακούσω το δοξάρι της λύρας !
Σα να πέτρωσαν όλα σε τούτον τον τόπο, αφού οι διωγμοί ,οι σφαγές, από ατάκτους , από ορδές εχθρικές τον άδειασαν ,τον ρήμαξαν!
Ποντία γη! Δεν σε κατάκτησε η Ανατολή ,ούτε η Δύση, μονάχα εμείς, οι Πόντιοι όπου γης, γιατί σε κρατήσαμε στην καρδιά μας κι εκεί ανθίζεις μέσα απ’ τον πνιγμένο θρήνο!
Άννα Δεληγιάννη-Τσιουλπά
