«Η απώλεια του Μένη Κουμανταρέα»

ΑΠΟ: ΘΩΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - Δεκ• 10•14

                                            μκ

του Γιώργου Κατραούρα

Στις 6 Δεκεμβρίου 2014, μια δυσάρεστη είδηση σκόρπισε θλίψη στους ανθρώπους των γραμμάτων αλλά και στο ευρύ κοινό αφού ο συγγραφέας Μένης Κουμανταρέας δεν βρίσκεται πια στη ζωή… Ο καταξιωμένος, πολυβραβευμένος και  αγαπητός στους αναγνώστες  μεταπολεμικός πεζογράφος δολοφονήθηκε και βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του στην Κυψέλη, τα ξημερώματα  του περασμένου Σαββάτου.  Ο αποτρόπαιος θάνατός του συγκλόνισε το πανελλήνιο, ενώ  η στυγερή  δολοφονία δημιουργεί πολλά ερωτηματικά. Σύμφωνα με την έρευνα της αστυνομίας, ο δολοφόνος έστησε καρτέρι στον άτυχο συγγραφέα, τον γρονθοκόπησε στην είσοδο της πολυκατοικίας και τον ανάγκασε δια της βίας να ανεβούν μαζί στο διαμέρισμα. Δεν ξέρω αν θα ήταν εύστοχος ο παραλληλισμός του  θανάτου του με αυτόν ενός άλλου μεγάλου συγγραφέα του Κώστα Ταχτσή (1927-1988), ο οποίος  δολοφονήθηκε επίσης κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Βέβαια για τον Κουμανταρέα αναμένεται να δούμε τις εξελίξεις. Πάνω απ’ όλα, μου φαίνεται όμως αδιανόητο το γεγονός ότι ένας  συγγραφέας, που  στα 83του χρόνια ήταν δραστήριος και δημιουργικός,  έφυγε τόσο άδικα από τη ζωή.

256FF65A6B28A4075E60DDF904A8F0B0

 Ο Μένης Κουμανταρέας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1931. Το 1948 πήγε στο Λονδίνο και έμεινε εκεί για έξι μήνες. Τον επόμενο χρόνο αποφοίτησε από το Πρότυπο Λύκειο Αθηνών  και μετά παρακολούθησε μαθήματα στη Νομική και τη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, χωρίς όμως να ολοκληρώσει τις σπουδές του. Το 1972 έμεινε για ένα εξάμηνο στο Βερολίνο με υποτροφία για σπουδές. Επί  μια εικοσαετία εργάστηκε σε ναυτιλιακές και ασφαλιστικές εταιρίες, μέχρι το 1982. Μετά τη χρονιά αυτή βιοποριζόταν αποκλειστικά από τη συγγραφική του δραστηριότητα. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, μέλος του Δ.Σ. της Εθνικής Λυρικής Σκηνής και της Κρατικής Ορχήστρας Ελληνικής Μουσικής. Είχε τιμηθεί αρκετές φορές με το κρατικό βραβείο διηγήματος και μυθιστορήματος. Το πρώτο του βιβλίο, Τα μηχανάκια εκδόθηκε το 1962. Ακολούθησαν: Το αρμένισμα (1967), Τα καημένα (1972), Βιοτεχνία υλικών (1975), Η κυρία Κούλα (1978), Το κουρείο (1979), Σεραφείμ και Χερουβίμ (1981), Ο ωραίος λοχαγός (1982), Η φανέλα με το εννιά (1986), Πλανόδιος σαλπιγκτής (1989), Η συμμορία της άρπας (1993), Η μυρωδιά τους με κάνει να κλαίω (1996), Η μέρα για τα γραπτά και η νύχτα για το σώμα (1999), Δυό φορές Έλληνας (2001), Νώε (2003), Η γυναίκα που πετάει (2006), Θυμάμαι τη Μαρία (2007), Το show είναι των Ελλήνων (2008), Σ’ ένα στρατόπεδο άκρη ερημιά (2009), Ξεχασμένη φρουρά (2010), Οι αλεπούδες του Γκόσπορτ (2011), Θάνατος στο Βαλπαράϊζο (2013).

Να σημειωθεί πως το μυθιστόρημα Η φανέλα με το εννιά μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον σκηνοθέτη Παντελή Βούλγαρη (1987). Τελευταίο του βιβλίο υπήρξε Ο Θησαυρός του χρόνου, που εκδόθηκε λίγες μέρες πριν το θάνατό του, όπως και η νεανική του αλληλογραφία με τον συνομήλικό του συγγραφέα  Βασίλη Βασιλικό 1954-1960. Σε αυτήν τη βιβλιοπαρουσίαση είχα την τύχη να παρίσταμαι και έτσι με συγκίνηση θα θυμάμαι ότι είδα από κοντά έναν από τους αγαπημένους μου συγγραφείς.

Ο Μένης Κουμανταρέας ήταν ένας αυθεντικός Αθηναίος, ζούσε στην Κυψέλη, του άρεσε να κυκλοφορεί στον πεζόδρομο της Φωκίωνος Νέγρη και αγαπούσε πολύ την πόλη του, η οποία πρωταγωνιστούσε κυριολεκτικά σε όλο το συγγραφικό του έργο.

bh

 Η κηδεία του τελέστηκε στις 9 Δεκεμβρίου στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών με δαπάνη του Δήμου Αθηναίων. Παραβρέθηκαν άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης αλλά και πολύς απλός κόσμος που πήγε να του πει το τελευταίο αντίο. Ο ποιητής Δημήτρης Καλοκύρης, ως Πρόεδρος της Εταιρίας Ελλήνων Συγγραφέων, ανακοίνωσε τη θέσπιση ενός ετήσιου βραβείου στη μνήμη του, που θα απονέμεται σε νέους συγγραφείς.  Ας είναι ελαφρύ το χώμα  της πόλης που, τώρα πια, τον σκεπάζει.

Σχολιάστε

Top