Συνάντηση με τον ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο

ΑΠΟ: ΘΩΔΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ - Οκτ• 19•14

Συνάντηση με τον ακαδημαϊκό Κωνσταντίνο Δεσποτόπουλο

του Νίκου Χριστόπουλου (Α3, Λύκειο)

δεσποτόπουλος  (1)

Το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014 μια μικρή ομάδα 7 παιδιών με τη συνοδεία της κυρίας Μέντη συγκεντρωθήκαμε στη Νέα Σμύρνη με προορισμό την Κυψέλη και το σπίτι του σμυρναίου στην καταγωγή Κωνσταντίνου Δεσποτόπουλου. Η ανυπομονησία και η αγωνία μας ήταν προφανής καθώς επρόκειτο να γνωρίσουμε έναν  άνθρωπο που γεννήθηκε πριν από έναν αιώνα στη Σμύρνη.

Ο εξαίρετος και πολύ ευγενικός κύριος Δεσποτόπουλος μας υποδέχθηκε με μεγάλη χαρά στο σπίτι του και, αφού βολευτήκαμε στην τραπεζαρία, άρχισε να μας μιλά για την ζωή του.

Κύριο θέμα δεν θα μπορούσε να είναι άλλο από την ανάμνηση της Σμύρνης και τα δραματικά βιώματα από την καταστροφή της το 1922. Ο Κωνσταντίνος Δεσποτόπουλος, όντας στην ηλικία των 9 ετών το έτος της καταστροφής, είχε ζωντανές αναμνήσεις της πόλης και του πολιτισμού της.  Μας περιέγραψε επίσης με  συναισθηματική ένταση την καταστροφή. Μας εξιστόρησε την είσοδο των Τούρκων στη Σμύρνη, την αγωνία όλων των ανθρώπων καθώς και την τύχη της οικογένειάς του, την οποία έκρυψαν τις πρώτες μέρες οι Γάλλοι γείτονές τους. Μαζί με το δίδυμο αδελφό του Αλέξανδρο και τη μικρή τους αδελφή, η μητέρα τους κατάφερε να περάσουν σαν πρόσφυγες στη Μυτιλήνη. Κατέφυγαν στο χωριό της αδελφής της, αργότερα ήρθε ο πατέρας τους και η οικογένεια ξανάσμιξε στο νησί.

Μας μίλησε με νοσταλγία για την πολιτιστική άνθιση, τις φαντασμαγορικές γιορτές, την οικονομική και πνευματική ανάπτυξη της Σμύρνης που ήταν μια πόλη αντάξια του χαρακτηρισμού «Η καλλίστη πασών». Μια πόλη όχι κοσμοπολίτικη αλλά ελληνική, όπως μας επισήμανε, τονίζοντας ότι η Σμύρνη αποτελούσε παράδειγμα προς μίμηση όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά και για όλη την Ευρώπη.

Αφοσιωμένοι στα λόγια του σπουδαίου αυτού ανθρώπου ακούγαμε τις δυσκολίες της προσφυγικής ζωής και  όλα τα δεινά που ακολούθησαν το ολοκαύτωμα. Στην συνέχεια αναφέρθηκε στη μαθητική του ζωή στην Αθήνα αλλά και τα βιώματά του την περίοδο του πολέμου και της γερμανικής κατοχής, μέσα στην οποία το ελληνικό έθνος ταλαιπωρήθηκε, βασανίστηκε αλλά ποτέ δεν υποχώρησε γιατί κανένας εχθρός δεν μπόρεσε να σβήσει την φλόγα του εθνικού αισθήματος των Ελλήνων.

«Έζησα δύο παγκόσμιους πολέμους, μία εθνική συμφορά, μια κατοχή φοβερή, τον εμφύλιο και την εξορία. Είχα την τύχη και επέζησα όπως είχα την τύχη να φοιτήσω στο 1ο Γυμνάσιο της Αθήνας στην Πλάκα». Τα λόγια του αυτά μαρτυρούν όλα τα δεινά αλλά και τον απαράμιλλο χαρακτήρα που παρά τις τόσες δυσκολίες κατάφερε να επιβιώσει και να διαπρέψει.

Με ενθουσιασμό μας μίλησε ακόμα για τους αρχαίους φιλόσοφους, τον Πλάτωνα και τον Αριστοτέλη, τα διδάγματα των οποίων τον στήριξαν σε όλη του την πολυκύμαντη ζωή. Θυμήθηκε ότι υπήρξε κι αυτός αθλητής, μια άσκηση που στάθηκε στη ζωή του πολύ χρήσιμη και τον προστάτεψε ιδιαίτερα από τα βασανιστήρια στην εξορία.  Όλα αυτά από έναν άνθρωπο που κουβαλάει στους ώμους του ιστορία ενός αιώνα και, αν και είναι στην ηλικία των 101, διατηρείται ακμαιότατος. Ακόμα θυμάμαι τα πρώτα του λόγια: «Μπορεί ο χρόνος να αλλοίωσε την ακοή μου, το μυαλό μου όμως έμεινε αναλλοίωτο!».

Μόλις τελειώσαμε τις ερωτήσεις μας βγάλαμε αναμνηστικές φωτογραφίες.  Μας χαιρέτησε εγκάρδια, λέγοντας τα τελευταία του λόγια που θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στο μυαλό μου: «Να προοδεύετε διαρκώς! Και μην ξεχνάτε, να αντιμετωπίζετε ότι σας φέρνει μπροστά σας η ζωή, τις δυσκολίες και τις λύπες με θετικότητα και επιμονή ενώ τις χαρές και τις ευτυχίες με μετριότητα μετριοφροσύνη!».

Σχολιάστε

Top