Archive for: Δεκεμβρίου 2022
Μια χριστουγεννιάτικη ιστορία: Ένα ξεχωριστό Χριστουγεννιάτικο Δέντρο
Γράφει η μαθήτρια της Β΄ Γυμνασίου Λέσι Πρανβέρα
Ήταν Παραμονή Χριστουγέννων και ο Τίνκερ, το σκιουράκι, φορώντας τα πιο ζεστά του ρούχα, χουζούρευε στο σπιτάκι του, μέσα στη μεγάλη βελανιδιά. Κοιτούσε μια από τις εικόνες του βιβλίου του. «Αχ !» αναστέναξε κλείνοντας το βιβλίο.
Εκείνη τη στιγμή περνούσε απέξω χοροπηδώντας η κυρία Κουνελίτσα, και άκουσε τον Τίνκερ ν” αναστενάζει. Η κυρία Κουνελίτσα συμπαθούσε τον Τίνκερ και ήξερε ότι συνήθως ήταν πολύ χαρούμενος. Της φάνηκε λοιπόν παράξενο, που τον άκουσε ν” αναστενάζει.
«Τι σου συμβαίνει, Τίνκερ;» τον ρώτησε με γλυκιά φωνή.
Ο Τίνκερ έβγαλε το κεφαλάκι του στην κουφάλα του δέντρου. «Ε, να, είδα το ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δέντρο στο βιβλίο μου. Ήταν στολισμένο με γυαλιστερές μπάλες και όμορφα φωτάκια, που λαμπύριζαν σαν αστέρια».
Ο Τίνκερ έδειξε την εικόνα στην κυρία Κουνελίτσα. «Πραγματικά, είναι πολύ όμορφο», είπε αυτή. «Μακάρι να είχα κι εγώ ένα τόσο όμορφο δέντρο, αντί γι” αυτή τη βαρετή, καφετιά βελανιδιά», είπε ο Τίνκερ. «Μη στενοχωριέσαι, Τίνκερ», είπε η κυρία Κουνελίτσα.
«Σύντομα θα ξανάρθει η άνοιξη και το δέντρο σου θα γεμίσει όμορφα, καταπράσινα φύλλα».
¨Ναι, έχεις δίκια», αποκρίθηκε ο Τίνκερ. «Ωστόσο, πολύ θα ήθελα να ήταν πιο όμορφη η βελανιδιά μου, για τα Χριστούγεννα».
«Πήγαινε να πλαγιάσεις τώρα», είπε καλοσυνάτα η κυρία Κουνελίτσα. ¨Αύριο ξημερώνουν Χριστούγεννα».
Η κυρία Κουνελίτσα τον αποχαιρέτησε κι έφυγε. Όμως, δεν ήθελε να είναι ο φίλος της στενοχωρημένος τις μέρες των Χριστουγέννων. Μήπως μπορούσε, άραγε, κάπως να το βοηθήσει;
Στον δρόμο για το σπίτι της συνάντησε κι άλλα ζωάκια: τον Λαγό Χέρμπερτ, το Ποντικούλη Φρέντι και την Νταίζη, τη Σκιουρίνα. Τους είπε για το δέντρο που είχε δει ο Τίνκερ στο βιβλίο του, και πόσο στενοχωριόταν το σκιουράκι, που το δικό του δέντρο ήταν ολόγυμνο.
«Πολύ το συμπαθώ αυτό το σκιουράκι», είπε η κυρία Κουνελίτσα.
¨Θα ήταν υπέροχο να κάναμε γι” αυτόν κάτι το ξεχωριστό, φέτος τα Χριστούγεννα».
«Ναι, αλλά τι;» ρώτησαν ο Φρέντι και ο Χέρμπερτ με μια φωνή.
«Έχω μια ιδέα», είπε η Κουνελίτσα. «Ακολουθήστε με».
Το άλλο πρωί, ξημερώνοντας Χριστούγεννα, Ο Τίνκερ ξύπνησε από θορύβους και φωνές. Έσκυψε από το δέντρο του να δει ποιος έκανε όλη αυτή τη φασαρία – κι αντίκρισε τους φίλους του, που είχαν μαζευτεί γύρω από τον κορμό του δέντρου.
«Καλά Χριστούγεννα, Τίνκερ», φώναξαν όλοι μαζί. Ο Τίνκερ κοίταξε γύρω και δεν πίστευε στα μάτια του. Όσο εκείνος κοιμόταν, οι φίλοι του δούλευαν σκληρά για να του κάνουν έκπληξη.
Είχαν μαζέψει κουκουνάρια, μούρα, καρύδια, γκι και πουρναρόφυλλα. Κάποιες αράχνες, μάλιστα, είχαν υφάνει περίτεχνους ιστούς. Όταν τα ζωάκια συγκέντρωσαν όλα όσα χρειάζονταν, άρχισαν να στολίζουν το δέντρο.
Τώρα, τα δώρα τους κρέμονταν από τα κλαριά και η γέρικη βελανιδιά δεν ήταν πια γυμνή και βαρετή. Κι όταν άρχισε, σε λίγο, να χιονίζει, το δέντρο λαμποκοπούσε από τις ρίζες μέχρι την κορφή. «Είναι πανέμορφο», είπε ο Τίνκερ. «Πολύ πιο όμορφο από το δέντρο του βιβλίου. Σας ευχαριστώ όλους, πάρα πολύ. Κανείς άλλος δεν μου είχε κάνει ποτέ ωραιότερο χριστουγεννιάτικο δώρο».
Πως ένιωσα όταν έμαθα ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης
Γράφει η μαθήτρια της Β΄ Γυμνασίου Κουμαντζιά Βασιλική
Τα Χριστούγεννα είναι μια από τις πιο αγαπημένες γιορτές των παιδιών. Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί; Αυτό συμβαίνει διότι εκτός από το γιορτινό κλίμα που υπάρχει, την οικογενειακή ατμόσφαιρα, και τα ξεχωριστά φαγητά, υπάρχει ένα «έθιμο» μοιρασιάς δώρων, στο οποίο συγγενείς και φίλοι ανταλλάσσουν δώρα μεταξύ τους, όπως και λαμβάνουν δώρα κάτω από το δέντρο στις 31 Δεκεμβρίου. Το άτομο που παραδίδει αυτά τα τελευταία δώρα είναι ο Άγιος Βασίλης, ο οποίος δίνει χαρά σε όλους, ενήλικες και παιδιά. Όλα τα παιδιά στην παιδική τους ηλικία εύχονται να συναντήσουν τον Άγιο Βασίλη, όμως, αλήθεια, πώς θα ένιωθαν, εάν μάθαιναν ότι δεν υπάρχει;
Πριν από τρία χρόνια είχα πάει στην γιαγιά μου για το κυριακάτικο γεύμα με την οικογένεια μου την Πρωτοχρονιά, στο οποίο είχε έρθει και ο θείος μου από την Λήμνο. Εκεί, πριν σερβιριστεί το φαγητό, αρχίσαμε να μιλάμε για τα Χριστούγεννα. Δηλαδή, για το πώς νιώθουμε για αυτήν την γιορτή και κυρίως για το τι δώρο θέλουμε από τον Άγιο Βασίλη. Λίγες ώρες μετά, κατά τα μεσάνυχτα και ήμουν ακόμα στην γιαγιά μου, είχα ανυπομονησία, γιατί πίστευα, και μου είχαν πει οι γονείς μου, ότι τα μεσάνυχτα θα ερχόταν ο Άγιος, θα άφηνε το δώρο και θα έτρωγε τα μπισκότα που του είχαμε αφήσει μπροστά από το τζάκι. Με το που γυρίσαμε στο σπίτι, έτρεξα με χαρά προς το δέντρο, και μόνο που το αντίκρισα, κατάλαβα ότι δεν είχε έρθει. Η μητέρα μου, μου εξήγησε πως θα ερχόταν ο Άγιος Βασίλης μόνο όταν κοιμόμουν, ώστε να μην τον δω. Βέβαια, εγώ δεν την πίστεψα και για αυτό είχα κάτσει μέχρι πολύ αργά για να τον δω να αφήνει το δώρο. Αφού, λοιπόν, είχαν περάσει ώρες, είχα νυστάξει, ήθελα να κοιμηθώ, οπότε πήγα για ύπνο.
Την επόμενη μέρα, ξύπνησα, έπλυνα τα δόντια μου, έφαγα πρωινό και πήγα να δω το δέντρο. Όταν το κοίταξα, διαπίστωσα πως υπήρχαν δώρα από κάτω και ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη, έτοιμη να ανοίξω το δώρο μου. Τότε ήρθε η μητέρα μου και μου είπε ποιο δώρο ήταν δικό μου. Το πήρα, το άνοιξα και άρχισα να τσιρίζω από χαρά, γιατί είχα πάρει αυτό που ήθελα. Όμως είχα μια μεγάλη πάρα πολύ μεγάλη απορία, πώς ήξερε ο Άγιος Βασίλης, τι δώρο θέλω και πώς ήξερε η μαμά μου ποιο δώρο ήταν δικό μου. Έτσι, ρώτησα την μητέρα μου και μου είπε, ότι ο Άγιος Βασίλης ξέρει όλων τα δώρα και για αυτό τα φέρνει. Για το άλλο ερώτημα, μου είπε πως ήξερε για το δώρο μου, γιατί την είχε προσλάβει ο Άγιος Βασίλης για βοηθό του και ότι της είχε πει να μην το πει σε κανέναν, για να μην χαθεί η μαγεία των δώρων και ότι τελικά μου το είπε, γιατί ήξερε ότι θα ρωτούσα. Επίσης, την ρώτησα, γιατί φέρνει δώρα και για τους συγγενείς μας στο δέντρο μας και όχι μόνο σε εμάς, αφού όλοι έχουν ένα δέντρο για τα δώρα. Η μητέρα μου απάντησε λέγοντας μου ότι φέρνει σε όλων των συγγενών τα σπίτια και ότι αυτό δεν συμβαίνει μόνο σε εμάς.
Μήνες πέρασαν και άρχισα να έχω ακόμα περισσότερες ερωτήσεις σχετικά με τον Άγιο Βασίλη. Όλες τις απορίες μου τις μετέφερα στις φίλες μου στο σχολείο, οι οποίες μου απάντησαν γελώντας και λέγοντας μου ότι ο Άγιος Βασίλης δεν υπάρχει και ότι τα δώρα τα φέρνουν οι γονείς μας. Είχα τόσες απορίες, είχα πάθει σοκ, ήμουν πληγωμένη, διότι τόσα χρόνια οι ίδιοι μου οι γονείς έλεγαν ψέματα μπροστά μου. Όταν γύρισα σπίτι, άρχισα να ρωτάω τους γονείς μου αν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης. Αυτοί μου έλεγαν πως φυσικά και υπάρχει. Τότε άρχισα να αμφιβάλλω αν οι γονείς μου έλεγαν ψέματα ή αλήθεια ή οι φίλες μου, είχα μπερδευτεί. Αποφάσισα να τους ρωτήσω ευθέως και αυτό έκανα. Για μια στιγμή κοιτάχτηκαν μεταξύ τους, με αγκάλιασαν και μου είπαν πως λένε αλήθεια και εγώ είπα να τους πιστέψω.
Όμως, ένα χρόνο αργότερα αποφάσισα, όταν ήρθε ξανά η Πρωτοχρονιά, να το δω με τα ίδια μου τα μάτια, αν είναι αλήθεια. Οπότε, έκατσα και παρακολούθησα τους γονείς μου, για να δω αν λένε αλήθεια και αντίκρισα κάτι σοκαριστικό: είδα την μαμά μου να αφήνει τα δώρα κάτω από το δέντρο! Ένιωσα απαίσια, πληγωμένη και φυσικά άρχισα να κλαίω και έτρεξα στο δωμάτιο μου. Οι γονείς μου, με άκουσαν και άρχισαν να τρέχουν προς το μέρος μου. Δυστυχώς, ήταν πολύ αργοί και πρόλαβα να κλείσω την πόρτα ώστε να μην μου μιλήσουν. Τις επόμενες μέρες ήμουν χάλια. Δεν ήθελα να μιλήσω σε κανένα και ήμουν κλεισμένη στο δωμάτιο μου. Αυτό που με πείραξε είναι ότι πίστευα πως υπάρχει Άγιος Βασίλης και τώρα συνειδητοποίησα ότι δεν υπάρχει. Η παιδική μου ηλικία ένιωθα ότι καταστρεφόταν σιγά-σιγά και το πρώτο βήμα ήταν η αλήθεια για τον Άγιο Βασίλη. Φυσικά, μετά από λίγες μέρες βγήκα από το δωμάτιο μου και συζήτησα το θέμα με την οικογένεια μου, η οποία κατάλαβε, πως κατάλαβα, ότι δεν υπάρχει ο Άγιος Βασίλης και μου ζήτησε συγγνώμη για τα ψέματα που μου είχε πει.
Τα Χριστούγεννα είναι μια περίοδος γιορτών που βασίζεται, κυρίως, στον Άγιο Βασίλη και στη χαρά των παιδιών. Ωστόσο, πρέπει να υπάρχει ειλικρίνεια. Το συμβάν που συνέβη σε εμένα, μπορεί να συνέβη και να συμβαίνει και σε χιλιάδες παιδιά. Το συμπέρασμα, λοιπόν, του άρθρου αυτού είναι ότι πρέπει να λέει ο ένας την αλήθεια στον άλλο, ακόμα και αν αυτή πονάει, πριν να τη μάθει μόνος του.
Πως γιορτάζονται τα Χριστούγεννα στην Γερμανία
Γράφει η μαθήτρια της Β Γυμνασίου, Ευαγγελία Ραφαηλία Κουμαντζιά
Τα Χριστούγεννα στη Γερμανία είναι φανταστικά. Είναι μία από τις αγαπημένες περιόδους των Γερμανών και των τουριστών. Στολισμένα σπιτάκια, πολλά λαμπάκια, άρωμα καραμελωμένου μήλου και μπαχαρικών από το ζεστό κρασόμελο (Glühwein), χριστουγεννιάτικα τραγούδια , χαρούμενες παρέες στα περίπτερα των παραδοσιακών χριστουγεννιάτικων αγορών, συναυλίες σε θέατρα και εκκλησίες, είναι ένα μικρό κομμάτι από τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων.
Αρχικά, σε κάθε σπίτι υπάρχει το στολισμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο. Το έθιμο αυτό ξεκίνησε τον 16ο αιώνα στη Γερμανία. Τότε, τα έλατα ήταν διακοσμημένα με μήλα, καρύδια και λουλούδια χαρτιού . Ο μύθος λέει ότι ο Μάρτιν Λούθερ, ο μεταρρυθμιστής της εκκλησίας ,ήταν ο πρώτος που στόλισε με κεριά το Χριστουγεννιάτικο δέντρο του. Ένα βράδυ, αφού γύρισε σπίτι του , έβαλε μικρά κεριά στο Χριστουγεννιάτικο έλατο του σαλονιού του και έτσι δημιούργησε μία μαγική στιγμή για την οικογένεια του. Επίσης , η Γερμανία είναι γνωστή για τις Χριστουγεννιάτικες αγορές. Σε σχεδόν κάθε γερμανική πόλη, οι Γερμανοί φτιάχνουν την Χριστουγεννιάτικη αγορά (Weihnachtsmärkte). Από τα τέλη Νοεμβρίου μέχρι την παραμονή των Χριστουγέννων οι Γερμανοί στολίζουν τους πάγκους τους που παρέχουν αρχικά τρόφιμα και πρακτικές προμήθειες.
Τρίτο έθιμο είναι το κρασί Glühwein που σερβίρεται και αυτό στις Χριστουγεννιάτικες αγορές. Το κρασί αυτό είναι ένα παραδοσιακό Χριστουγεννιάτικο ποτό της Γερμανίας και κυριολεκτικά είναι το «λαμπερό κρασί». Είναι μια μεγάλη απόλαυση για τις κρύες χειμωνιάτικες μέρες των Χριστουγέννων.
Ένα έθιμο είναι και το στεφάνι Advent και οι Γερμανοί το γιορτάζουν τέσσερις εβδομάδες πριν τα Χριστούγεννα. Κάθε Κυριακή ανάβουν ένα κερί στο στεφάνι ,που πρώτη φορά δημιουργήθηκε από τον Johann Hinrich Wichern, Γερμανό πάστορα, ο οποίος ίδρυσε ένα ορφανοτροφείο στο Αμβούργο το 1833. Κατά τη διάρκεια των εβδομάδων που οδηγούσαν στα Χριστούγεννα, για να διευκολύνει την αναμονή των Χριστουγέννων για τα παιδιά, ο Wichern έφτιαξε το στεφάνι Advent και έτσι μετρούσαν την κάθε μέρα για τα Χριστούγεννα.
Τα γερμανικά Χριστούγεννα είναι γλυκά με το Stollen. Είναι ένα Γερμανικό κέικ αφράτο,με φρούτα, μπαχαρικά και ξηρούς καρπούς με μια επικάλυψη άχνης ζάχαρης. Το κέικ αυτό συνηθίζεται οι Γερμανοί να το τρώνε κάθε Χριστούγεννα και να το βγάζουν στις Χριστουγεννιάτικες αγορές.
Πρέπει να προσθέσουμε ότι ο Άγιος Νικόλαος στα γερμανικά ονομάζεται Nikolaus. Ο Άγιος Νικόλαος επισκέπτεται στις 6 Δεκεμβρίου τα σπίτια των παιδιών. Εκείνη την μέρα ,τα παιδιά αφήνουν το παπούτσι τους έξω από την πόρτα του σπιτιού τους. Ο Άγιος Νικόλαος πηγαίνει το απόγευμα από σπίτι σε σπίτι για να γεμίσει τα παπούτσια των παιδιών με γλυκά, πορτοκάλια, καρύδια, μπισκότα και σοκολατένιες μικρές φιγούρες του Άγιου Βασίλη.
Ένα τελευταίο έθιμο συμβαίνει την παραμονή των Χριστουγέννων στις 24 Δεκεμβρίου, που στη Γερμανία ονομάζεται η Ιερή Παραμονή . Τα παιδιά συνηθίζεται να μην βλέπουν το στολισμένο Χριστουγεννιάτικο δέντρο, μέχρι οι γονείς να το στολίσουν με τα μυστικά στολίδια. Επίσης, σε ένα παραδοσιακό βραδινό δείπνο στην Γερμανία σερβίρεται η Weihnachtsgans (χήνα) που συνοδεύετε με ζυμαρικά και κόκκινο λάχανο.
Κάπως έτσι συνηθίζουν να γιορτάζουντα Χριστούγεννα οι Γερμανοί.
Το νόημα των Χριστουγέννων μέσα από τα μάτια των εφήβων
Γράφουν οι μαθήτριες της Β’ τάξης: Σιγκούνα Θεοδώρα, Σαββίδου Κική & Χριστοδουλακίδου Παναγιώτα.
Τα Χριστούγεννα είναι μια γιορτή που την χαίρονται μικροί και μεγάλοι. Πόσο μάλλον οι έφηβοι, όπου οι περισσότεροι περιμένουν πώς και πώς να έρθουν τα Χριστούγεννα. Οι έφηβοι συνήθως περνάνε τις γιορτές των
Χριστουγέννων με τις οικογένειές τους αλλά και με τους φίλους τους. Ίσως όμως να μην αντιλαμβάνονται με σωστό τρόπο το νόημα των Χριστουγέννων. Περιμένουν τις Χριστουγεννιάτικες διακοπές, κυρίως, για να μην πηγαίνουν σχολείο, εκλαμβάνοντας λάθος τον σκοπό αυτών των δύο εβδομάδων. Τα παιδιά μικρότερων ηλικιών περιμένουν να έρθει αυτή η γιορτή, για να λάβουν δώρα και να περάσουν χρόνο με οικογενειακά τους πρόσωπα. Αντιθέτως, οι έφηβοι περιμένουν να κλείσουν τα σχολεία, για να ξεκουραστούν λίγο από το βάρος του διαβάσματος και κυρίως για να βολτάρουν καθημερινά με την παρέα τους.
Μετά την παιδική ηλικία, οι έφηβοι παύουν να δείχνουν το παραμικρό ίχνος ζήλου για το στόλισμα του δέντρου, την κοπή της Βασιλόπιτας, την ανταλλαγή δώρων και άλλων εθίμων αυτής της εποχής. Το μοναδικό πράγμα που απασχολεί τους νέους εκείνες τις μέρες γιορτής, είναι η στιγμή που θα συναντηθούν με τους φίλους τους σε κάποιο σπίτι ή πολύ πιο πιθανόν να πάνε σε κάποιο πάρτι μαζί. Πολλοί γονείς, όμως, απαγορεύουν στα παιδιά τους να συμμετέχουν σε τέτοιες δραστηριότητες, καθώς θεωρούν πως τις γιορτές πρέπει αποκλειστικά να τις περνάμε παρέα με την οικογένεια και τους συγγενείς. Τέτοιου είδους πρότυπα, που πολλοί άνθρωποι ακολουθούν, τείνουν να αλλάζουν με το πέρασμα των χρόνων. Έτσι λοιπόν, τέτοιοι παλιομοδίτικοι «κανόνες» φαντάζουν ξένοι στα σημερινά δεδομένα. Παλαιότερα, η μόνη έξοδος που επιτρεπόταν μέσα στις γιορτές, ήταν η επίσκεψη οικογενειών σε συγγενικά πρόσωπα, ενώ σήμερα είναι πολύ φυσικό να ταξιδεύουν οι γονείς με τα παιδιά τους στο εξωτερικό κάνοντας τα Χριστούγεννά τους να φανούν σαν όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Αυτή η κατάσταση θεωρείται μεγάλο «advantage» για τους εφήβους, καθώς το μόνο που ζητούν είναι να έχουν μια μικρή ελευθερία κατά την περίοδο των εορτών, ώστε να περάσουν χρόνο με την παρέα τους. Ουσιαστικά, οι νέοι δεν ζητάνε να εξαφανιστούν τελείως, αλλά αντιθέτως επιδιώκουν να μην παρευρίσκονται στο οικογενειακό τραπέζι περνώντας τον χρόνο τους με τους δικούς τους τρόπους διασκέδασης. Αυτό που έχει να κάνει ο γονιός είναι να ακούσει τα αιτήματα του παιδιού του και αναλόγως να κρίνει αν αυτά που λέει έχουν λογική. Είναι εξίσου σημαντικό για τους γονείς να καταλάβουν πως η επιθυμία των νέων, να περάσουν τις γιορτινές μέρες με φίλους, είναι ένας τρόπος μέσα από τον οποίο τα παιδιά νιώθουν ανεξάρτητα και εξασφαλίζουν μια κοινωνική, αλλά πάνω απ” όλα προσωπική ταυτότητα μέσα σε μία συνομήλικη ομάδα. Αξίζει να σημειωθεί πως στην εφηβεία είναι καλό τα παιδιά να ξεκινήσουν να αποκτούν κοινωνική ζωή και να γίνονται μέλη μιας ομάδας.
Παρόλα αυτά, όμως, υπάρχουν και κάποιοι έφηβοι «who they are keeping it simple». Το νόημα της φράσης είναι ότι προτιμούν να κάνουν τα πιο συνηθισμένα αλλά και τα πιο σημαντικά πράγματα, γιατί όλοι μας ξέρουμε πως από τα μικρά πράγματα πηγάζει η πραγματική ευτυχία του ανθρώπου. Αυτές οι συνήθειες είναι οι εξής:
- Περνούν περισσότερο χρόνο με τους γονείς τους δημιουργώντας αναμνήσεις μέσα από ευχάριστες στιγμές. Δεδομένο είναι πως περιμένουν με ανυπομονησία να γευτούν τα πεντανόστιμα πιάτα και χριστουγεννιάτικα γλυκά.
- Είναι ενθουσιασμένοι, διότι ανταλλάσσουν δώρα μεταξύ τους ως προς ένδειξη σεβασμού και χαίρεται ο ένας με την χαρά του άλλου.
Οι έφηβοι έχουν στο μυαλό τους τα Χριστούγεννα ως μια γιορτή χαράς, αγάπης, προσφοράς, αλληλεγγύης και διασκέδασης. Επιπλέον, περιποιούνται τον εαυτό τους για μια έξοδο ή για κάποιο οικογενειακό τραπέζι.
Το σχολείο που ονειρεύομαι
Γράφουν οι μαθήτριες της Β’ τάξης Φανή Νίτσιου και Παρθένα Παπαχατζή
Το σχολείο αποτελεί την κύρια πηγή της εκπαίδευσης και είναι πολύ σημαντικό για το μέλλον μας, οπότε πρέπει να υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για να μάθουμε και να πηγαίνουμε καθημερινά με όρεξη και θέληση να βρισκόμαστε στον χώρο του σχολείου. Αρκετά παιδιά, όμως, που πάνε στα ελληνικά σχολεία, συνεχώς έχουν παράπονα και θέλουν να γίνουν κάποιες αλλαγές. Εμείς, λοιπόν , θα θέλαμε να εκφράσουμε τις απόψεις μας και να σας παρουσιάσουμε το ιδανικό σχολείο για κάθε παιδί και έφηβο.
Μιας και στο σχολείο περνάμε τις περισσότερες ώρες της ημέρας θα θέλαμεοι αίθουσες να είναι πιο μεγάλες και καθαρές και πιο εξοπλισμένες .Επιπλέον, θα ήταν καλό να έχει διάφορους χώρους για όλες τις ανάγκες των μαθήματων και της ψυχαγωγίας μας, όπως επίσης πιο όμορφο προαύλιο που θα μπορεί να βοηθάει τις εξωτερικές δραστηριότητες. Το σχολείο πρέπει να καλύπτει όλες τις ανάγκες ,όπως θέρμανση, ηλεκτρισμό .Επίσης,είναι σημαντικό να έχουμε έναν χώρο τραπεζαρίας για να τρώμε.
Μια επιθυμία μας είναι ένα αξιοπρεπές και σχετικά βατό πρόγραμμα, με περισσότερους καθηγητές εξειδικευμένους που να αγαπούν την δουλειά τους και να δουλεύουν με μοντέρνους τρόπους διδασκαλίας. Παράλληλα ,θα θέλαμε οι καθηγητές να μας βοηθάνε ψυχολογικά και να έχουν μια καλή επικοινωνία με τα παιδιά και να τα αγαπάνε .Τέλος, θα έπρεπε να υπάρχει ένα μάθημα το οποίο θα μας προετοιμάσει στο πως θα βρούμε μια δουλειά στο μέλλον και θα μας διδάξει τα βασικά πάνω σε αυτό το θέμα.
Αφιέρωμα στον παλαιό κινηματογράφο της Αλεξάνδρειας
Γράφουν οι μαθήτριες της Β τάξης, Ηλέκτρα Μαλάμογλου και Θεοδώρα Μητσιάνη
Στην Αλεξάνδρεια Ημαθίας παλιότερα λειτουργούσε ένας κινηματογράφος ,που πλέον δεν υπάρχει ,και ονομαζόταν <<ΚΑΤΕΡΙΝΑ>>.
Ο κινηματογράφος πραγματοποίησε τα εγκαίνια στης 30-11-1969. Ένας εργαζόμενος του κινηματογράφου αναφέρει ότι<< χθες η ώρα 11:30 με 12:45 έγιναν τα εγκαίνια και υπήρχαν περίπου 2000 άνθρωπο που παρακολουθούσαν>> . Στην συνέχεια ήταν σημείο συνάντησης για όλους τους κατοίκους της πόλης, αλλά και για τους ανθρώπους από τα γύρω χωριά που προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τις καθημερινές συνήθειες τους.
Μετέπειτα ο κινηματογράφος έκλεισε και σε εκείνο το σημείο δημιουργήθηκε ένα καινούργιο στέκι για τους νέους , αλλά και για τους ενήλικες κατοίκους . Ονομαζόταν Kino club και είχε παιχνίδια, όπως μπιλιάρδο και ποδοσφαιράκι. Τα βράδια γινόταν κοσμοπλημμύρα, διότι πήγαιναν όλοι οι νέοι και μετατρεπόταν σε κλαμπ.
Το κτήριο βρισκόταν μέσα σε ένα στενό στο κέντρο της πόλης. Με το που περάσεις –ακόμη και σήμερα –μέσα από το στενό θα δεις μια μεγάλη αυλή που στο κέντρο έχει ένα σχετικά μεγάλο σιντριβάνι ,το όποιο έκανε και κάνει αισθητή την παρουσία του . Επίσης, ξεχάσαμε να σας πούμε ότι το κτήριο αυτό έχει κλείσει και δεν χρησιμοποιείται πλέον.
Θετικές και αρνητικές όψεις της διαδικτυακής φιλίας
Γράφουν οι μαθήτριες της Β΄ τάξης Λυδία Γεωργιάδου και Ελένη Κωστογλίδη
Σήμερα οι άνθρωποι στην καθημερινότητα τους έρχονται σε επαφή με το διαδίκτυο πολλές ώρες την ημέρα. Συνήθως τα παιδιά είναι αυτά που σερφάρουν και ασχολούνται περισσότερο με το διαδίκτυο. Μέσα από αυτό πληροφορούνται για οτιδήποτε τους ενδιαφέρει, επικοινωνούν με κοντινούς φίλους και ανθρώπους και παίζουν διάφορα παιχνίδια. Επιπλέον, γνωρίζουν και άλλους, άγνωστους γι” αυτούς ανθρώπους, συνήθως, μέσα από παιχνίδια ή και εφαρμογές, που δεν τους γνωρίζουν από κοντά, αλλά γίνονται φίλοι και αρχίζουν να επικοινωνούν συστηματικά. Οι άνθρωποι φυσικά βλέπουν την καλή και όμορφη πλευρά του διαδικτύου και λογικό είναι να τους αρέσει και να συνεχίζουν να το χρησιμοποιούν χωρίς κάποια φοβία, αλλά δεν ξέρουν ότι κρύβει επίσης και πολλούς κινδύνους τους οποίους πρέπει να τους γνωρίζουν.
Αρχικά, στο διαδίκτυο έχουμε τη δυνατότητα να στέλνουμε και να λαμβάνουμε εύκολα και γρήγορα μηνύματα, εικόνες ακόμη κι ήχους. Μέσα από τα παιχνίδια που παίζουμε, γνωρίζουμε νέους ανθρώπους με τους οποίους δενόμαστε και γινόμαστε φίλοι. Έτσι, λοιπόν, ανεβαίνει και η ψυχολογική μας κατάσταση και ξεχνιόμαστε από τα καθημερινά μας προβλήματα, εφόσον έχουμε την παρέα, την συντροφικότητα και έναν φίλο με τον οποίο πλέον επικοινωνούμε συστηματικά και γνωριζόμαστε καλύτερα. Επίσης, μέσω του διαδικτύου κοινωνικοποιούμαστε και καθώς συναναστρεφόμαστε και επικοινωνούμε καθημερινά με ξένους ανθρώπους, μαθαίνουμε να αποδεχόμαστε το διαφορετικό, αλλά ακόμη, αυξάνεται και το επίπεδο της μάθησης μας, καθώς αρχίζουμε να ενδιαφερόμαστε και για τον τρόπο ζωής άλλων λαών και πολιτισμών. Τέλος, οι φίλοι που έχουμε κάνει, αφού πλέον μας γνωρίζουν και έχουμε δεθεί, μάς στηρίζουν και αλληλοβοηθιόμαστε στα προβλήματα μας, καθώς εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον και ανοιγόμαστε σ” αυτούς.
Αντίθετα, όπως είπαμε, το διαδίκτυο και η επικοινωνία μέσω αυτού με άλλους ανθρώπους κρύβει μέσα του και πολλούς κινδύνους. Πρώτα απ” όλα, όταν επικοινωνούμε με οποιονδήποτε από το ίντερνετ, χάνονται όλα τα συναισθήματα και οι εκφράσεις ενός διαλόγου, καθώς δεν είναι λίγες οι φορές όπου μας λένε ψέματα για οτιδήποτε μπορεί κάνεις να φανταστεί. Επιπλέον, πολλά παιδιά πέφτουν θύματα παιδοφιλίας και εκβιασμών και αυτό πολλές φορές τα οδηγεί σε απόπειρες αυτοκτονίας πόσο μάλλον και σε δολοφονίες. Τέλος, οι άνθρωποι, που έχουν αναπτύξει σχέσεις με άλλους μέσω του διαδικτύου, είναι και αυτοί που συνήθως περνάν τις περισσότερες ώρες της ημέρας στο διαδίκτυο, πράγμα το οποίο τους οδηγεί σε διάφορα και πολλές φορές σοβαρά προβλήματα υγείας.
Έτσι, λοιπόν, συμπεραίνουμε ότι το διαδίκτυο παρόλο που έχει και τα καλά του, δεν είναι και ο ιδανικότερος χώρος για να αναπτυχθούν φιλίες μεταξύ ανθρώπων από όλη τη γη. Πρέπει να προσέχουμε με ότι και να ασχολούμαστε στο διαδίκτυο αλλά και να μην εμπιστευόμαστε εύκολα άγνωστους ανθρώπους!
Το σχολείο που ονειρεύομαι
Οι μαθήτριες της Β’ τάξεις Φανή Νίτσιου και Παρθένα Παπαχατζή
Θα θέλαμε να μοιραστούμε τις απόψεις για το σχολείο που ονειρευόμαστε εμείς και το κάθε παιδί
Το σχολείο αποτελεί την κύρια πηγή της μάθησης μας και πολύ σημαντικό για το μέλλον μας οπότε πρέπει να έχουμε τις κατάλληλες συνθήκες για να μάθουμε και να πηγαίνουμε καθημερινά με όρεξη και θέληση να βρισκόμαστε στον χώρο του σχολείου. Το θέμα αυτό έχει απασχολήσει αρκετά παιδιά που πάνε στα ελληνικά σχολεία συνεχώς έχουμε παράπονα και θέλουμε να γίνουν κάποιες αλλαγές. Εμείς λοιπόν θα θέλαμε να εκφράσουμε τις απόψεις μας και να σας παρουσιάσουμε το ιδανικό σχολείο για κάθε παιδί και έφηβο.
Μιας και στο σχολείο περνάμε τις περισσότερες ώρες τις ημέρας θα θέλαμε το σχολείο να είναι ποιο μεγάλο και καθαρό και με περισσότερες και ποιο εξοπλισμένες αίθουσες, επιπλέον θα ήταν καλό να έχει διάφορους χώρους για όλες τις ανάγκες των μαθήματων και της ψυχαγωγίας μας όπως επίσης πιο όμορφο προαύλιο που θα μπορεί να καλύπτει τις εξωτερικές δραστηριότητες. Το σχολείο πρέπει να καλύπτει όλες τις ανάγκες οπός θέρμανση ηλεκτρισμό κ.α. επίσης σημαντικό να έχουμε έναν χώρο τραπεζαρίας για να τρώμε
Μια επιθυμία μας είναι ένα αξιοπρεπές και σχετικά βατό πρόγραμμα, περισσότερους καθηγητές εξειδικευμένους που να αγαπούν την δουλειά τους και να έχουν μια καλή επικοινωνία με τα παιδιά και να τα αγαπάνε και να δουλεύουν με μοντέρνους τρόπους διδασκαλίας. παράλληλα θα θέλαμε οι καθηγητές να μας βοηθάνε ψυχολογικά και με τα μαθήματα. Για τέλος θα έπρεπε να υπάρχει ένα μάθημα το οποίο θα σε προετοιμάσει στο πως θα βρεις μια δουλειά στο μέλλον και θα σου διδάξει τα βασικά πάνω σε αυτό το θέμα
Τα προβλήματα που δημιουργούν οι άνθρωποι στη ζωή των ζώων
Γράφουν οι μαθήτριες της Β΄ Γυμνασίου: Νικολέτα Πετκάκη και Αναστασία Πανταζοπούλου
Υπάρχουν εκατομμύρια έντομα, ψάρια, αμφίβια, ερπετά, πουλιά και θηλαστικά αλλά μόνο ένα είδος ανθρώπου. Ο άνθρωπος μπορεί να κάνει καλά πράγματα για τα ζώα όπως να βοηθήσει στη διάσωση ειδών που απειλούνται με εξαφάνιση εκτρέφοντας περισσότερα ζώα και σώζοντας το περιβάλλον τους. Μπορεί ακόμα να κάνει τα άρρωστα ζώα υγιή και να φροντίζει ζώα που δεν μπορούν πλέον να ζήσουν στη φύση. Όμως, οι άνθρωποι μπορούν επίσης να προκαλέσουν βλάβη στα ζώα, σκόπιμα ή κατά λάθος.
Η λύπη, ο πόνος και τα συναισθήματα που έχουν τα ζώα είναι ίδια με τα συναισθήματα που έχουν οι άνθρωποι όταν τους φέρονται με παραμέληση, εγκατάλειψη και κακοποίηση. Αυτή η συμπεριφορά είναι ένα τρομερό έγκλημα που μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρή βλάβη ή ακόμα και στο θάνατο αθώων ζώων. Μερικοί ιδιοκτήτες δεν συνειδητοποιούν καν πότε κακοποιούν και παραμελούν τα ζώα τους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, όμως, οι ιδιοκτήτες σκόπιμα χτυπούν και βασανίζουν ζώα. Οι περισσότεροι άνθρωποι αγοράζουν ή υιοθετούν ζώα χωρίς να έχουν τη γνώση που είναι απαραίτητη για την κατάλληλη φροντίδα τους ή τον κατάλληλο εξοπλισμό και σε κάποιες περιπτώσεις χωρίς την οικονομική δυνατότητα να τα συντηρήσουν.
Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας που είναι απειλητικός για τα ζώα είναι οι καταστροφές που προκαλεί ο άνθρωπος. Οι άνθρωποι καταστρέφουν δάση, βουνά, θάλασσες, πεδιάδες που αποτελούν πηγή ζωής και σίτισης για εκατομμύρια ζώα, με σκοπό το χτίσιμο εργοστασίων, δημοσίων κτιρίων, σπιτιών και πολλά άλλα. Έτσι, τα ζώα οδηγούνται σε κρίσιμη κατάσταση, επειδή χάνουν το σπίτι τους, για παράδειγμα πολλά ζωύφια που ζούνε στο έδαφος, πούλια που ζούνε στα δέντρα κ.ά. Επίσης, αυτές οι δημόσιες εργασίες συνήθως προκαλούν μόλυνση στο περιβάλλον π.χ. κατά την διάρκεια των εργασιών, μπορεί, οι εργάτες να μην έχουν οικολογική συνείδηση, με αποτέλεσμα να γεμίζει ο χώρος σκουπίδια. Τα σκουπίδια είναι εχθρός για τα ζώα. Μπορούν να αποτελέσουν σοβαρή απειλή για τη ζωική αλυσίδα, τους ανθρώπους αλλά και όλα τα πλάσματα. Οι περισσότεροι άνθρωποι πριν πετάξουν στο έδαφος ή στην παραλία ένα σκουπίδι, σκέφτονται ότι είναι μόνο ένα σκουπίδι οπότε δεν θα είναι τόσο βλαβερό για το περιβάλλον. Δυστυχώς, εάν όλοι οι άνθρωποι έχουν αύτη την νοοτροπία, τότε ο κόσμος κάποια στιγμή θα γεμίσει με απορρίμματα και όσο θα αυξάνεται ο αριθμός των απορριμμάτων τόσο θα μειώνεται ο αριθμός των ζωών.
Ακολουθεί μια αναφορά στις πιο εξουθενωτικές καταστάσεις που μπορεί να περάσει ένα ζώο όπως δηλώνουν οι όροι «δοκιμές σε ζώα» ή «πειράματα σε ζώα». Πρόκειται για διαδικασίες που εκτελούνται σε ζωντανά ζώα για σκοπούς έρευνας σε διάφορους τομείς για παράδειγμα τον φαρμακευτικό, ιατρικό τομέα, τις βιομηχανίες κ.ά. Όλες οι διαδικασίες, ακόμη και αυτές που αναφέρονται ως «ήπιες», μπορούν να προκαλέσουν στα ζώα σωματική καθώς και ψυχολογική ταλαιπωρία. Τα περισσότερα ζώα θανατώνονται στο τέλος ενός πειράματος, αλλά μερικά μπορεί να επαναχρησιμοποιηθούν σε επόμενα πειράματα. Ακολουθεί μια επιλογή κοινών διαδικασιών με ζώα:
- Έκθεση σε φάρμακα και χημικές ουσίες σε επίπεδο που προκαλούν ασθένεια, πόνο, αγωνία ή θάνατο.
- Γενετική χειραγώγηση, π.χ. προσθήκη ή «απομάκρυνση» ενός ή περισσότερων γονιδίων.
- Εγκοπή αυτιού και κούρεμα ουράς για αναγνώριση.
- Σύντομες περίοδοι σωματικής συγκράτησης για παρατήρηση ή εξέταση.
- Στέρηση τροφής και νερού.
- Χειρουργικές επεμβάσεις ακολουθούμενες από ανάρρωση χωρίς το ζώο να την χρειάζεται.
- Πρόκληση τραυμάτων, εγκαυμάτων και άλλων τραυματισμών για τη μελέτη της επούλωσης, η πρόκληση πόνου για τη μελέτη της φυσιολογίας και της θεραπείας του.
- Δολοφονία με ασφυξία από διοξείδιο του άνθρακα, σπάσιμο του λαιμού, αποκεφαλισμό ή άλλα μέσα.
Και τέλος, η χρήση ζώων σε τσίρκο είναι μια περιττή και απάνθρωπη πρακτική που είναι επιβλαβής τόσο για τα ζώα όσο και για το κοινό. Σε αντίθεση με τους ανθρώπους που επιλέγουν να δουλέψουν σε τσίρκο, τα εξωτικά ζώα αναγκάζονται να λάβουν μέρος στην παράσταση. Ζώα που χρησιμοποιούνται σε τσίρκο έχουν τραυματιστεί και σκοτωθεί, και έχουν τραυματίσει και σκοτώσει ανθρώπους. Μια παρόμοια κατάσταση επικρατεί στους ζωολογικούς κήπους και στα ενυδρεία οπού τα ζώα κρατούνται αιχμάλωτα, ώστε να τα βλέπει ο κόσμος και να διασκεδάζει. Στις περισσότερες περιπτώσεις, τα ζώα στους ζωολογικούς κήπους ζουν πολύ δυστυχισμένη ζωή. Αυτό συμβαίνει, επειδή περιορίζονται σε μικρούς χώρους και συχνά αναγκάζονται να κάνουν κόλπα ή να διασκεδάσουν τους επισκέπτες. Πολλά ζώα στους ζωολογικούς κήπους έχουν ληφθεί από τους φυσικούς τους βιότοπους. Αυτό είναι σκληρό και αγχωτικό για τα ζώα, τα οποία συχνά μεταφέρονται σε μικρά κλουβιά και εκτίθενται δημόσια.
Το συμπέρασμα για την κατάσταση που επικρατεί στις μέρες μας είναι απογοητευτικό. Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι αδιαφορούν για τα ζώα και το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να τα βλάψουν, ενώ τα ζώα μπορούν μόνο να αγαπήσουν έναν άνθρωπο.
