Μελισσοκομία ονομάζεται η τέχνη της εκτροφής των μελισσών. Οι μέλισσες έχουν την τάση να δημιουργούν φωλιές και να παραμένουν μέσα σε τρύπες, σε κουφάλες δέντρων κ.τ.λ.. Αυτό οδήγησε τον άνθρωπο στη σκέψη ότι είναι δυνατό να τις συλλάβει και να τις βάλει να ζήσουν μέσα σε κάποιο κουτί, που να μοιάζει με κουφάλα δέντρου ή με τρύπα σε βράχο, προκειμένου να παράγουν μέλι. Έτσι, σιγά-σιγά ο άνθρωπος άρχισε να ασχολείται με τη μελισσοκομία. Η μελισσοκομία είναι μία αρκετά παλιά παράδοση. Σε διάφορες ζωγραφικές παραστάσεις της Αιγύπτου, εικονίζονται άνθρωποι που ασχολούνται με τη μελισσοκομία. Στην Αρχαία Ελλάδα, επίσης, η μελισσοκομία βρισκόταν σε αρκετά υψηλό επίπεδο ήδη από την προϊστορική εποχή όπως δείχνουν οι σύγχρονες έρευνες. Άλλωστε από την εποχή αυτή υπάρχουν τα γραπτά του Αριστοτέλη για τη μελισσοκομία. Οι απόψεις αυτές εξακολουθούν να ισχύουν μέχρι και το μεσαίωνα. Ο μεσαίωνας δεν πρόσθεσε και πολλά καινούργια πράγματα στη μελισσοκομία, εκτός ίσως από τον καπνό, όταν επρόκειτο να ασχοληθεί κανείς μα τις μέλισσες, ώστε αυτές να μην αγριεύουν πολύ. Αργότερα η μελισσοκομία αποτέλεσε είδος ασχολίας των μοναχών στα μοναστήρια, όπου και αναπτύχθηκε σημαντικά.

ΤΟ ΜΕΛΙΣΣΙ

Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ, είναι η μητέρα όλου του μελισσιού. Είναι επίσης το μοναδικό αληθινό θηλυκό. Η άκρα ειδίκευσή της την κάνει μια ωοτόκο μηχανή. Η διάρκεια ζωής της είναι 2,3 με 4 χρόνια. Η βασίλισσα δεν μπορεί να γεννήσει πάρα μόνο αβγά για αρσενικά: έγινε αρρενότοκος (άγρια).

ΟΙ ΕΡΓΑΤΡΙΕΣ, ατελή θηλυκά, κάνουν όλες τις δουλειές από την πιο ευγενική ως και την πιο ταπεινή. Οι εργάτριες ζούν 48 ημέρες τον Ιούνιο, 20 ημέρες τον Ιούλιο και πιο πολύ το χειμώνα.

ΟΙ ΚΗΦΗΝΕΣ, αρσενικά των μελισσών, γεννιούνται την άνοιξη και πεθαίνουν πριν το χειμώνα. Οι κηφήνες ζούν από 28 ως 62 μέρες.

Βασίλισσα, εργάτριες και κηφήνες δεν μπορούν να ζήσουν πολύ καιρό χωριστά, η αλληλεξάρτησή τους είναι κάτι το πολύ βασικό στη μελισσοκομία.

 Μαρία Τσιτιρίδου