Από τον Παπαγιώργη Νίκο

Πριν από μερικά χρόνια έκανα ένα ταξίδι στην Αίγυπτο, για να επισκεφτώ τις αρχαίες πυραμίδες της. Έφτασα στην Αίγυπτο βράδυ αρκετά κουρασμένος, οπότε πήγα σε ένα ξενοδοχείο να ξεκουραστώ, ώστε την επόμενη μέρα να επισκεπτόμουν τις πυραμίδες.

Το πρωί της επόμενης μέρας βγαίνοντας από το ξενοδοχείο, ένας άντρας με λευκή κελεμπία με ρώτησε αν έψαχνα για μεταφορικό  μέσο.

Εγώ που όντως έψαχνα, του αποκρίθηκα :

-Ναι θα ήθελα ένα μεταφορικό μέσο για  να πάω στις πυραμίδες.

-Πολύ καλά, περάστε από δω.

Ο άντρας με την λευκή κελεμπία με πήγε σ” ένα στάβλο 100 μέτρα από το ξενοδοχείο. Μπαίνοντας μέσα στο στάβλο, αντίκρισα περίπου τριάντα καμήλες.

-Λοιπόν τι λέτε;

-Τι να σας πω, του  απάντησα, δεν έχω ανέβει ποτέ σε καμήλα. Είναι ασφαλές;

-Φυσικά και είναι ασφαλές, μην ανησυχείτε για τίποτα, άλλωστε όλοι οι τουρίστες έτσι ταξιδεύουν εδώ.

-Εντάξει τότε, θα ανέβω.

Έτσι μια και δυο ανέβηκα και αφού ο άντρας με την λευκή κελεμπία έδεσε την καμήλα του με την δικιά μου, ώστε να με καθοδηγήσει και να με πάει στον προορισμό μου, ξεκινήσαμε. Ξαφνικά στον δρόμο η καμήλα άρχισε να κλωτσάει από δω και από κει. Εγώ από τα δυνατά τραντάγματα, δεν τα κατάφερα κι έπεσα κάτω. Έκπληκτος και τρομαγμένος ο άντρας με την λευκή κελεμπία κατέβηκε να με σηκώσει και είπε:

-Συγχωρέστε με, σας παρακαλώ, δεν ξέρω γιατί έγινε αυτό!!!

-Δεν πειράζει είμαι εντάξει αλλά λέω να συνεχίσω με τα πόδια, άλλωστε δεν απέχουν και πολύ από δω οι πυραμίδες, ε; Ήδη τις  βλέπω. Τελικά, αφού περπάτησα για μερικά μέτρα, έφτασα στις πυραμίδες. Εκεί  για  καλή  μου  τύχη,  βρήκα  μια  ομάδα  τουριστών  που  με τον  ξεναγό  της  ήταν  έτοιμη  να  μπει στις  πυραμίδες. Οπότε  μπήκα  κι  εγώ  στην  ομάδα της  ξενάγησης. Ο ξεναγός μάς πήγε σε μια πολύ μεγάλη πυραμίδα. Ήταν τόσο καλοσυντηρημένη που θα μπορούσε κανείς να πει πως ήταν νεόδμητη !!! Μπήκαμε μέσα και επισκεφτήκαμε όλα τα δωμάτια. Στο τελευταίο δωμάτιο της πυραμίδας αντικρίσαμε τάφους και διάφορα φυλαχτά, τα οποία κατείχαν οι Φαραώ.

Αφού ρίξαμε μια ματιά, βγήκαμε από την πυραμίδα και πήγαμε πίσω στην είσοδο. Εκεί μας άφησε ο ξεναγός και μας είπε πως μπορούμε να κάνουμε ένα διάλειμμα για φαγητό. Ξαφνικά ακούσαμε κάποιον να ζητάει βοήθεια. Ήταν μια κυρία που φώναζε, γιατί ένας κλέφτης ντυμένος στα μαύρα είχε αρπάξει την τσάντα της και έτρεχε.

-Γρήγορα, ζητήστε την αρωγή της αστυνομίας, ενώ εγώ θα κυνηγήσω τον κλέφτη. Είπε ένας νεαρός που ήταν μαζί μας στην ξενάγηση.

Δεν έχασε ούτε λεπτό και ξεκίνησε να τρέχει πίσω του. Το ίδιο έκανα και εγώ. Έτρεχα και έτρεχα όσο πιο γρήγορα μπορούσα όμως ούτε τον κλέφτη έβλεπα ούτε και τον νεαρό που τον κυνηγούσε. Δεν μπορεί σκέφτηκα να χάθηκαν και οι δυο τόσο γρήγορα, κάτι δεν πάει καλά εδώ. Πώς στο καλό εξαφανίστηκαν αφού από πίσω τους ήμουνα. Έκατσα για λίγο και κοιτούσα τριγύρω. Ξαφνικά άλλοι δυο έφταναν τρέχοντας. Κρύφτηκα πίσω από ένα βράχο και τους παρακολούθησα. Σταμάτησαν. Τους είδα να πηγαίνουν σε κάτι άλλα βράχια που ήταν κοντά μου, να μετακινούν ένα βράχο και να μπαίνουν σε μια τρύπα. Το ίδιο έκανα και εγώ μετά από πέντε λεπτά. Αφού μπήκα μέσα, ακολούθησα κάτι αναμμένους πυρσούς που οδηγούσαν σε ένα αρκετά μεγάλο χώρο. Εκεί γύρω από ένα μεγάλο στρογγυλό τραπέζι είχαν συγκεντρωθεί οκτώ άτομα. Ανάμεσα τους ήταν και ο κλέφτης μαζί με τον νεαρό από την ξενάγηση και ο άντρας με την λευκή κελεμπία που ήταν και ο αρχηγός τους.  Στο τραπέζι είχαν απλώσει διάφορα τιμαλφή και νομίσματα, όλα προϊόντα λαθροχειρίας!!!

Είχα κρυφτεί καλά και τους άκουγα προσεκτικά.

-Για να δούμε τι έχουμε εδώ, δαχτυλίδια, κολιέ, σκουλαρίκια και νομίσματα. Μπράβο, καλά τα πήγαμε, δεν πιστεύω να σας ακολούθησε κανείς;

-Όχι, μόνο ένας τουρίστας αλλά μας έχασε.

-Βάλτε τα μέσα μαζί με τα άλλα, κλείστε ερμητικά το βαρέλι και ετοιμαστείτε να ξαναβγούμε.

-Μάλιστα αφεντικό.

Αμέσως βγήκα από την κρυψώνα μου και πήγαινα να βγω από το λημέρι τους αλλά ένας μεγαλόσωμος άντρας με έπιασε.

-Αφεντικό κοίτα τι βρήκα εδώ!

-Νόμιζα πως σας είχε χάσει και εσύ πώς τον άφησες να μπει;

-Εμμ εεε να πείνασα και είπα να πήγαινα να τσιμπούσα κάτι.

-Τόσο χοντρός που είσαι πώς να αντισταθείς! Τέλος πάντων, βάλτε τον στο κελί.

-Ε, δεν γίνεται  να το κάνετε αυτό, δεν έχετε κανένα δικαίωμα.

-Χαχαχα, δεν ξέρεις ποιοι είμαστε, ε; Καιρός να μάθεις. Εμείς  είμαστε η  σπείρα  της Αιγύπτου. Εδώ και  τρία συναπτά έτη κλέβουμε κοσμήματα, δεν υπακούμε στους νόμους, δε μας ενδιαφέρουν τα δικαιώματα που λες εσύ και καλύτερα να το βουλώσεις, αν θες να μην πάθεις κακό.

Με ρίξανε σε ένα κελί και βάλανε έναν κοντό άντρα να με φυλάει, ώστε να μην το σκάσω. Αφού πέρασε μια ώρα σκέφτηκα πως αυτός ο άντρας θα ήταν η λύση στο πρόβλημά μου, έτσι ξεκίνησα να του μιλάω.

-Δεν μου λες πώς και βάλανε εσένα να φυλάς αυτό το κελί;

-Τι είπες ξένε;

-Λέω πως δεν είσαι ικανός να φυλάξεις τούτο το κελί!

-Μπα και γιατί το λες αυτό;

-Μα είναι προφανές ότι εγώ είμαι πιο ψηλός, πιο δυνατός και πιο έξυπνος από σένα και εύκολα μπορώ να το σκάσω.

-Νομίζεις ξένε ότι είσαι πιο έξυπνος; Εγώ βλέπεις είμαι ο εγκέφαλος εδώ, αν δεν ήμουν εγώ στην σπείρα, δεν θα μπορούσαν να ληστέψουν ούτε τυφλό και αν νομίζεις πως θα το σκάσεις είσαι γελασμένος!

-Αλήθεια; Ε, τότε γιατί δεν σε κάνανε αρχηγό;

-Μόνος μου δεν ήθελα.

-Λες ψέματα, δεν σε κάνουν αρχηγό γιατί είσαι αδύναμος. Πάω στοίχημα πως ούτε εκείνο το βαρέλι δεν μπορείς να σηκώσεις.

-Α! ναι; Τώρα θα δεις!

Ο κοντός άντρας σήκωσε με τα χίλια ζόρια το βαρέλι που ήταν γεμάτο με χρυσαφικά αλλά αυτό έπεσε πάνω του.

-Αααα βοήθεια δεν μπορώ να το σηκώσωωωω……. με πλάκωσε….

-Χαχαχααα καλύτερα να περιμένεις μέχρι να γυρίσουν και οι υπόλοιποι, ώστε να σε βοηθήσουν και να δουν και αυτό το θέαμα εκτός και αν θες να κάνουμε μια συμφωνία και να γλυτώσεις και το ρεζιλίκι.

-Λέγε ξένε γρήγορα, γιατί θα σπάσουν τα πλευρά μου !!!

-Πέτα μου το κλειδί ώστε να βγω να σε βγάλω και μετά θα ξαναμπώ στο κελί.

-Και πού το ξέρω ότι θα μπεις πάλι στο κελί;

-Μην είσαι χαζός, κρατάς όπλο. Θέλω δεν θέλω θα μπω στο κελί ώστε μην μου ρίξεις!

-Δίκιο έχεις. Ορίστε πάρ΄το.

Αμέσως βγήκα του πήρα το όπλο και τον άφησα εκεί.

-Εεε τι κάνεις εκεί!

-Παίρνω το όπλο σου.

-Γκρρρ ανόητε, θα σε πιάσουν και θα σε σκοτώσουν. Βγάλε με από δω και θα τους πω να σου χαρίσουν την ζωή!

Τον αγνόησα και βγήκα από το λημέρι. Ξεκίνησα να τρέχω. Όμως η συμμορία ήταν από πίσω μου. Τελικά με έπιασαν και ο αρχηγός  τους με  ένα ελαφρύ μειδίαμα μου είπε:

-Ξέρεις αποδείχτηκες αρκετά έξυπνος και κατάφερες να ξεγελάσεις τον φρουρό, όμως πραγματικά πίστεψες ότι θα προλάβαινες να το σκάσεις έγκαιρα πριν φτάσουμε εμείς; Ειλικρινά πώς σου ήρθε αυτή η φαεινή ιδέα; Και τώρα τι θα κάνεις; Ακόμη και να ρίξεις με το όπλο, είμαστε εφτά και είσαι ένας.

Και ενώ κοίταζα το πιστόλι που ήταν στραμμένο προς εμένα, ένα καπνογόνο από το πουθενά έπεσε μπροστά μου. Κάλυψα το πρόσωπό μου και μέσα στον καπνό προσπάθησα να το σκάσω. Τα μέλη της σπείρας είχαν πέσει κάτω σχεδόν λιπόθυμα από τον πολύ καπνό. Μόνο ο αρχηγός τους κατάφερε να διαφύγει. Τελικά, βγήκα από τον καπνό και είδα τις ειδικές δυνάμεις της αστυνομίας να συλλαμβάνουν τους εγκληματίες. Αργότερα, ένα ασθενοφόρο ήρθε, με παρέλαβε και με πήγε στο νοσοκομείο, όπου η διαμονή μου κράτησε μια μέρα. Την επόμενη μέρα, ενώ πήγαινα στο αεροδρόμιο, στο δρόμο άκουγα διάφορα κοινότοπα φληναφήματα για το περιστατικό. Αυτή η εμπειρία ήταν τρομακτική και σίγουρα δεν θα την ξεχάσω εύκολα, όμως είμαι χαρούμενος που όλα τελείωσαν αίσια.

ΤΕΛΟΣ