Πρόκειται για το ερωτικό-μαθηματικό μηθιστόρημα του Τεύκρου Μιχαηλίδη.

Ο πρωτοπρόσωπος αφηγητής μας πηγαίνει σαρανταπέντε χρόνια πίσω, καλοκαίρι του 1970, όπου μετά την απόλυσή του από τον στρατό, δέχεται πρόσκληση από ένα συμφητητή και φίλο του να κάνουν διακοπές στην Σέριφο, στο πατρικό του, την οποία και δέχεται. Εκεί γνωρίζει μία όμορφη κοπέλα, την Ερνεστίν, την οποία και ερωτεύεται με την πρώτη ματιά. Μετά την γνωριμία τους , ο νεαρός ζητά να μάθει με έντονο ενδιαφέρον για αυτην και την οικογένειά της.

Έτσι, γυρνάει τον χρόνο πίσω στην Σέριφο του 1916, στην εξέγερση των μεταλλωρήχων ,  η Μαριγώ ,γιαγιά της Ερνεστίν , ερωτεύεται έναν Γάλλο μηχανικό, στον Α’ και Β’  Παγκόσμιο πόλεμο, στο πανεπιστήμιο γκετιγκεν, οι Εβραίοι καθηγητές διώχντονται και στο Παρίσι όπου ένας μαθηματικός-αξιωματικός Γερμανός ερωτεύεται την Δανάη , μαμά της Ερνεστίν, ο οποίος και ξεκινάει έρευνα για ένα ανοικτό μαθηματικό πρόβλημα που συνδέει όλα αυτά τα γεγονότα, το λεγόμενο πρόβλημα των τεσσάρων χρωμάτων.

<<Ποιος είναι ο ελάχιστος αριθμός χρωμάτων που χρειάζεται για να χρωματιστεί ένας χάρτης επίπεδος, φανταστικός ή πραγματικός, έτσι ώστε δύο χώρες να μην έχουν το ίδιο χρώμα. Το πρόβλημα αυτό παίδεψε για πολλά χρόνια πολλούς μαθηματικούς για να αποδήξουν ότι τέσσερα είναι τα χρώματα. Παρ’ όλα αυτά στον 20ο αιώνα με την χρήση του ηλεκτρονικού υπολογιστή αποδήχτηκε , κάτι που δημιούργησε αμφιβολίες κατά πόσο αποδεκτή είναι μια τέτοια απόδειξη.>>

Αυτό το πρόβλημα βάζει τον έρωτα την Ερνεστίν και του νεαρου αφηγητή σε μια δοκιμασία που μετά από 15 χρόνια θα έχει αίσιο τέλος(1985).