Γράφει η Ελένη Αδαμοπούλου,
Η κοινωνία μας είναι τόσο σύνθετη που συχνά οι άνθρωποι νιώθουν την ανάγκη να ξεφύγουν από ό,τι τους απασχολεί, από ό,τι τους ενοχλεί, είτε είναι κάποιο θέμα στο σχολείο, στη δουλειά, στην προσωπική ζωή , είτε είναι ένα ενδοοικογενειακό πρόβλημα. Για να «ξεφύγεις» από οτιδήποτε σε απασχολεί υπάρχουν και εύκολοι αλλά και δύσκολοι τρόποι. Δυστυχώς, όμως, πολλοί νέοι επιλέγουν έναν τρόπο ο οποίος μπορεί να φαίνεται εύκολος αλλά είναι ένας τρόπος που οδηγεί στην αυτοκαταστροφή. Και δεν είναι καταστροφικός μόνο για την ψυχική υγεία αλλά και για την πνευματική και το σημαντικότερο είναι επικίνδυνος ή και μοιραίος για τη σωματική υγεία.
Πολλοί νέοι, λοιπόν, επιλέγουν ως άμεση, «εύκολη» λύση τις εξαρτήσεις. Και δεν είναι μόνο το κάπνισμα, αλλά και οι παράνομες ουσίες -όπως η ηρωίνη, η κοκαΐνη- το αλκοόλ, η κατάχρηση ηρεμιστικών και αγχολυτικών χαπιών, εισπνεόμενες ουσίες, ακόμα και τα τυχερά παιχνίδια και ο κυβερνοεθισμός. Με αυτόν τον τρόπο προσπαθούν να ξεφύγουν από την πραγματική ζωή η οποία τους είναι δύσκολη και δεν μπορούν να την αντιμετωπίσουν. Έτσι λοιπόν, αποφασίζουν να καταφύγουν σε έναν δικό τους κόσμο, ο οποίος κατά την άποψη τους είναι υπέροχος χωρίς προβλήματα και δυσκολίες. Πού οφείλεται, όμως, η καταφυγή των νέων στις εξαρτήσεις;
Η απάντηση βρίσκεται ανάμεσα σε πολλούς παράγοντες και αυτοί είναι οι εξής:
- Η λανθασμένη διαπαιδαγώγηση των ατόμων από μικρή ηλικία.
- Η χαλάρωση του οικογενειακού θεσμού. Δηλαδή, απουσιάζει ο σεβασμός ανάμεσα στα μέλη της οικογένειας και συχνά κυριαρχεί η αδιαφορία ή η αδυναμία επίλυσης των προβλημάτων μέσω του διαλόγου. Για παράδειγμα, ένα διαζύγιο στην οικογένεια, θα ταράξει σε μεγάλο βαθμό την ψυχολογική κατάσταση των παιδιών και θα φέρει μεγάλες αλλαγές στη ζωή τους και ακόμα περισσότερες, αν το διαζύγιο προέρχεται από κάποιο είδος κακοποίησης, όπως βίαιης συμπεριφοράς ή σεξουαλικής παρενόχλησης.
- Η μείωση της επικοινωνίας, η αποξένωση, η μοναξιά. Συγκεκριμένα, πολλά άτομα έχουν προβλήματα επικοινωνίας και για αυτό το λόγο αδυνατούν να ενταχθούν σε μία κοινωνική ομάδα και έτσι προτιμούν να ενταχθούν σε μία αντικοινωνική ομάδα, όπως αυτή των ναρκωτικών. Με αυτόν τον τρόπο αποξενώνονται και καταλήγουν να ζουν μοναχικά είτε από δική τους επιλογή είτε επειδή κάποιος άλλος αποφασίζει για αυτούς.
- Η αντίδραση ενάντια στο κοινωνικό κατεστημένο είναι, επίσης, μια μορφή «ανεξαρτητοποίησης», «φυγής», μία προσπάθεια των νέων να «διαφοροποιηθούν» από τους μεγάλους, τους οποίους αμφισβητούν.
- Η διαθεσιμότητα των ουσιών. Δηλαδή, η παρέα με χρήστες ουσιών είναι επιβαρυντική για τον νέο καθώς, μπορεί εύκολα να παρασυρθεί. Το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση που οι γονείς κάνουν χρήση και κατάχρηση ουσιών.
- Συναισθήματα, όπως έντονη πίεση και άγχος, χαμηλή αυτοεκτίμηση, πλήξη, έντονη παρορμητικότητα. Πολλές φορές τα άτομα έχουν υπέρμετρες και μη ρεαλιστικές προσδοκίες, δεν έχουν όρια, δεξιότητες, αποτυγχάνουν στο σχολείο, αδυνατούν να διαχειριστούν έντονα συναισθήματα. Ωστόσο, υπάρχουν και άτομα τα οποία δεν νιώθουν συναισθήματα και προσπαθούν συνεχώς να αναζητήσουν ευτυχία και ευχαρίστηση.
Δυστυχώς, οι νέοι- θύματα των εξαρτήσεων οδηγούνται σταδιακά προς την πλήρη καταστροφή και για αυτό τον λόγο η κοινωνία πρέπει να λάβει άμεσα δράση προσφέροντας βοήθεια στους εξαρτώμενους νέους δίνοντάς τους ευκαιρία με τη δωρεάν απεξάρτηση, ευκαιρία σε επαγγελματικό και κοινωνικό τομέα για να ζήσουν σε ένα καλύτερο μέλλον. Πάνω από όλα, οι νέοι χρειάζεται να μάθουμε να αγαπούμε τον εαυτό μας , να αποκτήσουμε περισσότερη αυτοπεποίθηση πιστεύοντας στον εαυτό μας και τις δυνατότητες μας.
