Σκέψεις με αφορμή μια φωτογραφία …

Σκέψεις με αφορμή μια φωτογραφία….  

                                                 ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΓΥΑΛΙΝΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

από τη Μαριάννα Σοφιάδου Γ4

Στέκομαι απόμερα, παρατηρώ προσεκτικά, κρίνω σιωπηλά. Μια βουβή πραγματικότητα βρίσκεται συνεχώς εδώ, μα δεν μπορούμε να δούμε καθαρά. Αυτή είναι η δύναμή της. Γίνεται αόρατη στα μάτια, άηχη στα αυτιά και δεν μπορούμε να την εγκλωβίσουμε στα δυο μας χέρια.

Μα εγώ τη βλέπω. Είναι πάντα εδώ, έχει φυλακίσει τα μυαλά, τις ψυχές μας. Έχουμε καταντήσει έρμαιά της. Την έχουμε κάνει συνήθεια, μια ψεύτικη ζωή. Αυτό είναι το πρόβλημά μας ως άνθρωποι, ζούμε μια ζωή που ζουν σώματα και τίποτα παραπάνω. Μια εικονική ζωή, μέσα από την αλλοίωση της κάμερας του κινητού. Μέσα από το χαμόγελο που θα προσφέρουμε στην κάμερα για ένα δευτερόλεπτο, ώσπου να βυθιστούμε ξανά στη μιζέριά μας. Μέσα από τέλειες φωτογραφίες που έχουν επισκιάσει τόσο πολύ το γεγονός, κάνοντας μας να χάσουμε την μαγεία της στιγμής και τελικά να μείνουμε με μια τέλεια φωτογραφία, χωρίς ουσία.

Γράφω αυτό το άρθρο με αφορμή ένα γεγονός που έλαβε χώρα στο Παρίσι καθώς το ρολόι σήμανε μεσάνυχτα για την Πρωτοχρονιά του 2024. Εκείνη την σκοτεινή νύχτα ο ουρανός φωτίστηκε από μια οπτασία πυροτεχνημάτων, δίνοντας ένα μοναδικό θέαμα στους ανθρώπους. Το λέω και θα το λέω για πάντα, αχάριστοι άνθρωποι. Αντί να απολαύσουν τη μαγευτική αυτή στιγμή, ένας ήταν ο στόχος τους, ποιος θα τραβήξει το ωραιότερο βίντεο. Επιφανειακό; Ναι. Συνειδητό; Ίσως.

Μακάρι οι άνθρωποι κάποια στιγμή να καταφέρουν να βρουν το πραγματικό νόημα στη ζωή τους, γιατί είναι τόσο όμορφη αλλά και τόσο σύντομη που είναι κρίμα να την σπαταλούν, τραβώντας απλά φωτογραφίες

                                                  Ζωή μέσα από την οθόνη 

                                                                   από τη Λαμπρινού Φανή Β2

    Στις μέρες μας το κινητό τηλέφωνο έχει γίνει ένα πολύ σημαντικό και χρήσιμο κομμάτι της ζωή μας. Οι άνθρωποι πολλές φορές το χρησιμοποιούν ως «προέκταση του χεριού τους» ακόμη και σε στιγμές που θα έπρεπε να απολαμβάνουν την ζωή και να χαίρονται την στιγμή, χωρίς να υπάρχει κάποια οθόνη μπροστά τους.

     Κάτι ανάλογο συνέβη και την Παραμονή της Πρωτοχρονιάς. Τη στιγμή που μπαίνει ο νέος χρόνος και μια φαντασμαγορική εικόνα από πυροτεχνήματα δημιουργείται στον ουρανό, χιλιάδες Γάλλοι ζουν αυτή τη στιγμή μέσα από την οθόνη του κινητού τους. Όπως είναι φυσικό, αυτή η εικόνα αυτή μου προκαλεί συναισθήματα κυρίως λύπης και απογοήτευσης. Είναι στενάχωρο ενώ οι άνθρωποι βλέπουν ένα τόσο όμορφο και μαγευτικό θέαμα κατά την διάρκεια της αλλαγής του έτους, αντί να αγκαλιαστούν και να το γιορτάσουν όλοι μαζί, να επιλέγουν να τραβούν βίντεο από το κινητό τους. Ο λόγος είναι συνήθως για να το ανεβάσουν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή για να το στείλουν σε γνωστούς και φίλους, προκειμένου να τους δείξουν πόσο καλά πέρασαν.