Παναγιώτη δεν σε ξεχνάμε από τη Θεοδότα Γίδαρη

Παναγιώτη δε σε ξεχνάμε  

γράφει η Θεοδότα Γίδαρη Γ5

Θα ήθελα να πω δυο λόγια για τον Παναγιώτη.

Τον Παναγιώτη τον ήξερα τρία χρόνια.

Αυτό το παιδί με το που το έβλεπες, άνοιγε η ψυχή σου. Κάθε φορά που βγαίναμε όλοι μαζί για μπάσκετ ή όταν πηγαίναμε στις προπονήσεις, καταλάβαινες ότι είναι ένα παιδί πολύ ευγενικό, με  πολύ χιούμορ και έβλεπες ότι δεν  μαλώνει με κανέναν.

Εγώ προσωπικά είχα καθημερινή επαφή με τον Παναγιώτη. Μιλούσα μαζί του στο Instagram μετά το σχολείο. Τα απογεύματα πηγαίναμε για μπάσκετ. Όταν δεν είχαμε προπονήσεις και ήταν καλός ο καιρός βγαίναμε έξω. Τα καλοκαίρια ήμασταν όλοι μαζί.

Ο Παναγιώτης πολλές φορές με βοηθούσε στα προβλήματα που είχα.  Καθόταν μαζί μου  και μου έδινε λύσεις.

Ό,τι και να έλεγες σε αυτό το παιδί, σε βοηθούσε. Ποτέ  δεν έλεγε όχι σε κανέναν.

Άσχετα  με όλα αυτά που είχε περάσει, γιατί είχε χάσει την μητέρα του από καρκίνο σε πολύ μικρή ηλικία,  κατάφερε και στάθηκε στα πόδια του.

Ο Παναγιώτης,  εκτός από υπέροχος άνθρωπος ήταν και πολύ καλός αθλητής.

Όταν  άκουσα για τη σύγκρουση στα Τέμπη και έμαθα ότι ήταν μέσα ο Παναγιώτης και ο πατέρας του δεν το πίστευα. Δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ότι δεν θα ξαναέβλεπα αυτό το χαμόγελο, δεν θα γελούσαμε ξανά μαζί… Μέχρι και σήμερα δεν το έχω αποδεχτεί αυτό το γεγονός.

Ο Παναγιώτης θα ζει για πάντα μέσα μου, γιατί για μένα πάντα θα είναι ζωντανός… Χάρηκα που ήταν ένα κομμάτι της ζωής μου.

Θα τα ξαναπούμε, Παναγιώτη μου! Σε αγαπώ πολύ!

Καλό Παράδεισο..