Για τον Παναγιώτη από τη Μαρία Γίδαρη

Για τον Παναγιώτη

γράφει η Μαρία Γίδαρη Γ5

Στο δυστύχημα των Τεμπών στις 28/02/2023 που έχασαν 57 άτομα τη ζωή τους έτυχε δύο από τα θύματα να είναι ένα παιδί από το σχολείο μας και ο πατέρας του. Αυτό το παιδί ήταν φίλος μου, ονομαζόταν Παναγιώτης Μπουρνάζης. Αυτός και ο πατέρας του έχασαν άδικα τη ζωή τους στα συντρίμμια του τρένου, όπως και δεκάδες άλλοι. Ο Παναγιώτης ήταν ένα από τα πιο νεαρά θύματα της τραγωδίας. Καθώς  η 1^η  Μαρτίου ήταν τα γενέθλια του Παναγιώτη, ο πατέρας του ήθελε να του κάνει δώρο μία ημέρα ακόμη στην Αθήνα, που είχαν επισκεφθεί για να δουν τον αδερφό του και την ολίγων μηνών ανιψιά του. Όπως ανέφερε ο αδερφός του σε ένα δελτίο ειδήσεων, η τελευταία τους φράση ήταν «τα λέμε το Πάσχα!», αγκαλιάστηκαν και έφυγαν για να επιβιβαστούν στο μοιραίο τρένο.

Ο Παναγιώτης ήταν ένα γλυκύτατο παιδί, γεμάτο όνειρα και όρεξη για ζωή. Βέβαια, είχε χάσει τη μητέρα του σε μικρή ηλικία, λόγω καρκίνου, κάτι που τον κρατούσε πίσω πάντα. Επίσης, ήταν ένας τρομερός και αξιοθαύμαστος αθλητής που έδειχνε με κάθε τρόπο πόσο πολύ αγαπούσε το μπάσκετ. Κάθε φορά που τον έβλεπες γέμιζε η ψυχή σου. Ήταν ένα παιδί πάντα χαμογελαστό και χαρούμενο. Επιπλέον, δεν έμπλεκε ποτέ σε τσακωμούς, ούτε μάλωνε ποτέ με κάποιον. Όλοι τον αγαπούσαν για αυτό που ήταν. Θα ήθελα, επίσης, να αναφέρω το πόσο ωραία περνούσαμε όλοι μαζί το καλοκαίρι παίζοντας μπάσκετ, γελώντας ξέγνοιαστα, χωρίς να μας ενδιαφέρει οτιδήποτε άλλο πέρα από το παιχνίδι.

Το πόσο πολύ στοίχισε η απουσία του, ξεκίνησε από τότε που ενημερώθηκε το σχολείο για το μοιραίο συμβάν. Η ατμόσφαιρα άχρωμη και καταθλιπτική, κλάματα και στεναχώρια  στα πρόσωπα όλων. Δε θα μπορέσουμε ποτέ να ξεχάσουμε αυτή τη χαμογελαστή και όμορφη παρουσία. Μακάρι να είναι καλά εκεί ψηλά με τους γονείς του. Η μόνη παρηγοριά είναι ότι είναι ξανά με τη μητέρα του που επιθυμούσε τόσο να δει.

Παναγιώτη μου λείπεις πολύ. Δε θα σε ξεχάσω ποτέ. Μακάρι να ξανά έχουμε την ευκαιρία να βρεθούμε όλοι μαζί. Όλα φαίνονται σαν ψέμα ακόμη.

Μας λείπεις πολύ και σ’ αγαπάμε!

αζί. Όλα φαίνονται σαν ψέμα ακόμη.

Μας λείπεις πολύ και σ’ αγαπάμε!