Είναι γενικά αποδεκτό ότι η ζωή μας έχει αλλάξει. Ειδικά με τα νέα μέτρα και τις πρωτόγνωρες συνθήκες που ζούμε όλοι. Καθημερινά διαβάζουμε άρθρα και συνεντεύξεις εργαζομένων οι οποίοι, δικαίως εκφράζουν την δυσαρέσκεια τους, λόγω της κρίσης που έχει δημιουργήσει η πανδημία.
Τους τελευταίους μήνες έχουμε στερηθεί πράγματα αυτονόητα, καθημερινά και απλά, όμως τεράστιας συναισθηματικής αξίας. Όσο και αν δεν συζητείται μια απλή αγκαλιά ή ένα χάδι, πράξεις αγάπης και στοργής, αξίζουν χίλιες φορές περισσότερο από οποιαδήποτε επιφανειακή συζήτηση. Υποθέτω όμως πως για να το καταλάβουμε αυτό έπρεπε να μας απαγορευτεί κάθε είδους επαφή. Όλοι κατά την διάρκεια της ζωής μας έχουμε σκοτεινές μέρες και το μόνο που αρκούσε, ήταν μια αγκαλιά και ένας καλός λόγος. Πλέον η πιο «ζεστή» πράξη που δεν είναι απαγορευμένη είναι … η οπτική επαφή.
Δεν αρκεί παρά μόνο μια γρήγορη σύγκριση για να νοιώσει κάποιος την τεράστια διαφορά και έλλειψη που βιώνουμε όλοι τους τελευταίους μήνες. Σίγουρα όλοι νοιώθουν την αλλαγή στην ζωή τους μετά την πανδημία, όμως οι έφηβοι πολύ πιο βιωματικά, καθώς στην εφηβεία τα συναισθήματα είναι έντονα και αλλάζουν διαρκώς. Δεδομένου ότι υπάρχει η τάση της υπερβολικής σκέψης, πολλοί έφηβοι έχουν οδηγηθεί στην κατάθλιψη και στην απομόνωση είτε από την οικογένεια τους είτε από φίλους και παρέες. Αυτό συμβαίνει καθώς τις περισσότερες φορές οι φιλίες μέσω κοινωνικών δικτύων «ψύχονται», με αποτέλεσμα μετά από ένα χρονικό διάστημα να χάνονται εντελώς.
Είναι όμως σημαντικό να θυμόμαστε πως είμαστε τυχεροί που εμείς και οι αγαπημένοι μας είμαστε υγιείς και να αντλούμε πάντα τα θετικά από τις καταστάσεις, για να αποφύγουμε τέτοιες καταλήξεις όπως οι παραπάνω… αν είναι δυνατό!
Dionne
