του Άγγελου Μαγνήσαλη (Β2, Γυμνάσιο)
Την Κυριακή, 9 Φεβρουαρίου, η δυναμική ομάδα των πεζοπόρων του Γυμνασίου μας, με αρχηγούς τους καθηγητές μας κ. Λάμπρο Αθανασόπουλο και κ. Παντελή Διαμάντη επισκεφθήκαμε το όρος Κιθαιρώνας στον νομό Βοιωτίας. Η εκδρομή μας, παρά την αρχική ταλαιπωρία, πήρε ευχάριστη τροπή, καθώς συνέβησαν διάφορα απρόοπτα. Το πρωί καθυστέρησε ο οδηγός του λεωφορείου, τον περιμέναμε 45 λεπτά!
Όταν, επιτέλους, επιβιβαστήκαμε και φτάσαμε στο βουνό – μετά από μια διαδρομή χωρίς προβλήματα- αντιμετωπίσαμε τη δεύτερη τρικλοποδιά της τύχης. Ο δρόμος που ακολουθήσαμε ήταν λανθασμένος. Γυρίσαμε πίσω, πήραμε άλλο μονοπάτι, αλλά κι αυτό δεν ήταν το σωστό! Συνεχίσαμε τις προσπάθειές μας, ώσπου βρήκαμε το σωστό μονοπάτι. Η διαδρομή που πήραμε δεν θύμιζε βουνό, καθώς δεν περνούσαμε από δάσος αλλά κυρίως από γυμνές και απόκρημνες πλαγιές. Νιώθαμε σαν να βρισκόμαστε σε μια χαμένη χαράδρα γεμάτη με πουρνάρια στο… φεγγάρι!
Όταν η ομάδα ξαναμπήκε στο λεωφορείο και κατευθύνθηκε προς το εστιατόριο κανείς, ούτε ο πλέον αισιόδοξος ορειβάτης, δεν μπορούσε να προβλέψει τη συνέχεια. Η ταβέρνα βούιζε από μουσικές και επευφημίες προς τους χορευτές λαϊκών ασμάτων. Φαγητά και ποτά γέμισαν το τραπέζι και η διάθεση χτύπησε κόκκινο. Η ήρεμη ατμόσφαιρα που, εξαιτίας της πείνας, επικρατούσε στο λεωφορείο τώρα μετατράπηκε σε κέφι. Για να μην πολυλογώ, με μια κουβέντα μπορώ να περιγράψω την κατάσταση στην ταβέρνα: «πήρα σπίτι μου ένα κομμάτι πιάτο»!
