Τα σχολεία στη δεκαετία του  ’60 ήταν πολύ διαφορετικά από τα σχολεία σήμερα. Οι δάσκαλοι ήταν πολύ αυστηροί, χτυπούσαν τα παιδιά συνήθως με μια βέργα, σε περίπτωση που ήταν άτακτα ή δεν είχαν διαβάσει. Επίσης, τους τιμωρούσαν αν δεν ήταν σωστό το ντύσιμό τους και η προσωπική τους υγιεινή. Ακόμα, τα παιδιά ήταν υποχρεωμένα να παρευρεθούν στην εκκλησία κάθε Κυριακή με το σχολείο. Τα παιδιά πήγαιναν στο σχολείο και το Σάββατο και κυρίως τους ανοιξιάτικους μήνες 2 ώρες το απόγευμα. Διδασκόντουσαν Ελληνικά, Αριθμητική, Γεωγραφία, Γραμματική, Θρησκευτικά, Ιστορία, Φυσική και Πατριδογνωσία. Τα κορίτσια, επίσης, μάθαιναν εργόχειρο και τα αγόρια ξυλογλυπτική. Στο τέλος της χρονιάς τα κορίτσια έκαναν εκθέσεις με τις κατασκευές τους. Υπήρχαν οι σχολικές γιορτές και οι σχολικές επιδείξεις. Είχαν τετράδια και τα παιδιά στις πρώτες τάξεις έγραφαν με μολύβι, ενώ στις μεγαλύτερες με πένα. Τα θρανία ήταν ξύλινα και τα παιδιά έφερναν από το σπίτι τους ξύλα, για την ξυλόσομπα. Στη Γαλατινή επειδή υπήρχαν πολλά παιδιά, οι πρώτες τάξεις του Δημοτικού ήταν σε διαφορετικό κτίριο από τις υπόλοιπες τάξεις. Τέλος, το μεσημέρι τα παιδιά έτρωγαν από το συσσίτιο του σχολείου.

 

Αθανασία Γάντσιου, Χριστίνα Μανώλη, Ναούμα Μέντσιου, Ευαγγελία Πλιάκα

 

Πηγές κειμένου: Γιαγιάδες των μαθητριών

Ναούμα Μέτσιου
Ιωάννα Σκορδάρη
Ευαγγελία Πλιάκα
Αθανασία Γάντσιου

Εικόνα: Ναούμα Μέτσιου

Α