Συχνά αισθανόμαστε πως το στρες, το άγχος και η έντονη ανησυχία μας κυριεύει. Ξέρουμε όμως τι είναι στ’ αλήθεια το άγχος; Το άγχος επιστημονικά αναφέρεται σε ένα είδος δυσάρεστης συγκίνησης όπως είναι και η θλίψη ή ο θυμός. Το άγχος όμως διακρίνεται από αυτά, γιατί συνδέεται πάντοτε με έναν επαπειλούμενο κίνδυνο. Έτσι, αν νιώσουμε ότι κάτι απειλεί την ζωή μας, λέμε πως έχουμε άγχος, δηλαδή έντονη ανησυχία για το τι πρόκειται να συμβεί στην πορεία και στην εξέλιξη μιας κατάστασης.

  Ας επικεντρωθούμε όμως λίγο στην ηλικία των 17-18 ετών. Είναι η ηλικία κατά την οποία οι νέοι καλούνται να πάρουν σημαντικές αποφάσεις για την ζωή τους, ενηλικιώνονται, πιθανόν να εργάζονται ήδη. Στην Ελλάδα συγκεκριμένα σε αυτή την ηλικία οι έφηβοι ολοκληρώνουν τα μαθητικά τους χρόνια (finally) και σαφώς, όπως είναι σε όλους μας γνωστό, καλούνται να δώσουν πανελλήνιες για να περάσουν στη σχολή της αρεσκείας τους. Βέβαια υπάρχουν και μαθητές, οι οποίοι επιλέγουν να μην δώσουν, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν ανησυχούν για την εξέλιξή τους.

  Φυσικά μετά από αυτή τη φάση δεν έρχεται το τέλος του κόσμου. Η ζωή για τα νέα παιδιά είναι όλη μπροστά τους και οι πανελλήνιες δεν είναι ο μόνος δρόμος για να κάνει κανείς τα όνειρά του πραγματικότητα. Σε αυτή την ηλικία λοιπόν παρατηρείται αυξημένο άγχος στα άτομα. Αν ρωτάτε την άποψή μου θα απαντούσα, κακώς! Πολύ κακώς!

  Ποιοι ακριβώς έχουν κάνει τις πανελλήνιες να φαίνονται σαν το τέλος του κόσμου στα δικά μας μάτια; Η κοινωνία; Το εκπαιδευτικό σύστημα; Η οικογένεια; Οι καθηγητές; Το σίγουρο είναι πως όλοι θα πρέπει να αναθεωρήσουμε κάποιες αντιλήψεις στην ζωή μας, μικροί και μεγάλοι. Δεν φτάνει μόνο η νεολαία να ανοίξει τα μάτια της. Θέλοντας και μη, οι παραπάνω έχουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των επιθυμιών των εφήβων, ανάλογα με τις επιρροές.

  Άλλοι ξεκινάνε το διάβασμα για τις πανελλήνιες γεμάτοι αισιοδοξία νιώθοντας περισσότερo έτοιμοι από ποτέ και με τη σκέψη ότι «Μία χρονιά είναι, τα δίνουμε όλα και μετά τα καλύτερα έρχονται». Άλλοι είναι τόσο επηρεασμένοι από απόφοιτους προηγούμενων χρόνων, που δεν κατάφεραν να περάσουν, και ήδη από την αρχή σκέφτονται την αποτυχία. Έτσι γίνεται ακόμα πιο δύσκολο το ταξίδι των εννέα μηνών  για αυτούς. Και οι μεν και δε, κάπου στη μέση της χρονιάς και το τέλος κυρίως, νιώθουν πως δεν αντέχουν άλλο, νιώθουν πως όλα είναι τόσα πολλά και δύσκολα που οι πιθανότητες αποτυχίας ολοένα και αυξάνονται. Ουφ! Και μόνο στην σκέψη αυτή, οι πανελλήνιες φαντάζουν ολόκληρος Γολγοθάς. Και όλοι ξέρουμε πως υπάρχουν και αυτές οι στιγμές που όλη αυτή η πίεση μας κάνει να ξεσπάμε στους γονείς μας. Τι τραβάνε όμως και αυτοί; Εύγε μπαμπά και μαμά, είστε ήρωες!

  Υπάρχουν δε και οι μαθητές που έχουν πάρει την απόφαση πως οι πανελλήνιες δεν είναι στα σχέδια τους. Αλλά και αυτοί με την σειρά τουςέχουν τις δικές τους ανησυχίες. Το μέλλον απαιτεί να το κυνηγήσεις και να το διεκδικήσεις για να μπορέσεις να ζήσεις νιώθοντας ευτυχισμένος.

 Το Λύκειο τελειώνει και μέσα στη χρονιά υπάρχει και το ζήτημα της ενηλικίωσης. Σε κάποιες χώρες του εξωτερικού όταν ένας νέος κλείσει τα δεκαοκτώ του χρόνια φτάνει η στιγμή για αυτόν να κάνει τη δική του ζωή, να πάει στο δικό του σπιτάκι και να εργαστεί. Στην Ελλάδα το παραπάνω δεν συμβαίνει (όλοι θέλουμε τα  φαγητά της μαμάς). Όμως, αυτά τα παιδιά που αποφάσισαν να μην δώσουν τις εξετάσεις για να περάσουν σε κάποια σχολή, έχουν να σκεφτούν το εξής ερώτημα με το που τελειώσει η χρονιά: «Και τώρα τι; Ποια είναι η συνέχεια;». Και φανταστείτε μάλιστα θείες, θείους και γονείς μαζί να αγχώνονται ακόμα πιο πολύ και να σε ταράζουν και εσένα ακόμα περισσότερο.Μιλάμε με λίγα λόγια για έναν πανελλήνιο χαμό!

  Παιδιά ας ηρεμήσουμε λιγάκι. Αρχικά, δεν ξέρω αν σας έχουν ενημερώσει αλλά η ζωή είναι γεμάτη εξετάσεις. Δεν θα είναι οι πανελλήνιες η τελευταία μας! Στη πορεία μας και στην εξέλιξή μας θα χρειαστεί πολλές φορές να εξεταστούμε και να δοκιμάσουμε τις αντοχές και τις δυνατότητές μας. Οι πανελλήνιες δεν είναι ξαναλέω το τέλος του κόσμου! Πέρα από την ευκαιρία που έχουμε για να ξανά δώσουμε, πιστεύω υπάρχουν κι άλλοι δρόμοι να κάνεις αυτό που ποθείς,αρκεί να το θες ολόψυχα. Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν είναι δυνατόν να υπάρχουν στην ζωή μόνο επιτυχίες. Σκεφτείτε λίγο, η ζωή θα ήταν τόσο βαρετή. Δεν θα υπήρχε αυτό το κάτι που θα σε κάνει να παλέψεις ακόμα περισσότερο για να το πετύχεις ή που θα σε κάνει να σκεφτείς να βρεις άλλους τρόπους για να κατακτήσεις αυτό που θες. Αυτό δεν σημαίνει όμως και ότι δεν υπάρχουν επιτυχίες! Όλα υπάρχουν. Στο παιχνίδι της ζωής υπάρχει ποικιλία και αυτό την κάνει τόσο ενδιαφέρουσα. Το θέμα είναι να βρεις κάτι που θα σε καλύπτει, που θα θέλεις να κάνεις στην ζωή σου και να προσπαθείς να το κάνεις απολαμβάνοντας κάθε στιγμή αυτής της διαδρομής. Απολαμβάνοντας τα εμπόδια, ξεπερνώντας τα με ένα τεράστιο χαμόγελο και απολαμβάνεις εννοείται και το ομαλό κομμάτι του δρόμου. Είτε έτσι, είτε αλλιώς θα βγεις κερδισμένος γιατί θα το έχεις ζήσει και αυτό. Ισχύει εντέλει και αυτό που λένε ότι η ζωή είναι εμπειρίες.

  Γίνεται πολύ εύκολα αντιληπτό πως το άγχος είναι περιττό και αν σκεφτεί κανείς όλα τα παραπάνω σίγουρα θα του φανεί και γελοίο. Χάνει κανείς πολλές πολύτιμες στιγμές της ζωής του εξαιτίας του ανθυγιεινού αυτού συναισθήματος. Βέβαια υπάρχει και το δημιουργικό άγχος, αλλά αυτό θα συζητηθεί κάποια άλλη στιγμή εν καιρώ.

  Τι λες λοιπόν; Εσύ σε τι κατάσταση βρίσκεσαι; Έχεις και εσύ αυτό το άγχος στην ζωή σου αυτή τη στιγμή; Αν ναι, μήπως έφτασε ο καιρός να σκεφτείς αν αξίζει;

  Θέλω να ελπίζω πως αυτό το άρθρο και βοηθήσει τους μαθητές της τρίτης λυκείου και αργότερα τους επόμενους μαθητές που σύντομα θα βρεθούν σε αυτή την τάξη.

Αναστασία Χωλοπούλου.