Από τους μαθητές του Α2  Μπεΐνογλου Ιωάννα, Σαββίδη Θεοχάρη, Σεϊταρίδου Μάρθα

Η Παγκόσμια Ημέρα των Ηλικιωμένων, γνωστή και ως «Παγκόσμια Ημέρα για την Τρίτη Ηλικία» εορτάζεται κάθε χρόνο την 1η Οκτωβρίου. Όμως όλοι έχουμε χρέος να θυμόμαστε αυτούς τους ανθρώπους και να τους φροντίζουμε καθημερινά κι όχι μόνο τη συγκεκριμένη ημέρα.

Οι ηλικιωμένοι αξίζουν ν’ αντιμετωπίζονται θετικά από τις νεώτερες γενιές. Χωρίς αυτούς δε θα υπήρχαμε, είναι οι πρόγονοί μας, οι ρίζες μας. Αν και πλέον δεν εργάζονται προσφέρουν ανεκτίμητη βοήθεια στα παιδιά και στα εγγόνια τους. Εμείς τα παιδιά απολαμβάνουμε τις στιγμές που περνάμε με τους παππούδες μας, τις λιχουδιές που έχουν πάντα κρυμμένες για μας, τις όμορφες ιστορίες που μας διηγούνται. Και το σπουδαιότερο δε μας χαλάνε ποτέ το χατίρι!

Δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι οι άνθρωποι αυτοί δεν είναι εκεί μόνο για να προσφέρουν. Χρειάζονται και οι ίδιοι βοήθεια και συμπαράσταση. Οι ηλικιωμένοι είναι ευάλωτοι και το σώμα τους δε μπορεί να αντεπεξέλθει σ’ αυτά που εμείς θεωρούμε αυτονόητα. Συχνά είναι σωματικά αδύναμοι, ανήμποροι, νιώθουν μόνοι. Βασανίζονται από σκέψεις σχετικά με το πόσο χρήσιμοι είναι στη ζωή και πόσο μεγάλο βάρος αποτελούν για τα παιδιά τους. Χρειάζονται τη φροντίδα και τη στήριξη των δικών τους ανθρώπων, των παιδιών τους, των ανθρώπων της διπλανής πόρτας, όλων μας. Πρέπει να τους σεβόμαστε, να τους φερόμαστε με τον καλύτερο τρόπο,  να τους προσέχουμε, να αντιμετωπίζουμε με υπομονή τις ιδιοτροπίες τους.

Ενσυναίσθηση σημαίνει να νιώθεις το πώς νιώθει ο άλλος. Ας αναλογιστούμε πως θα νιώθουμε, όταν στο μέλλον βρεθούμε στην ίδια θέση και κανείς δε θα νοιάζεται για μας. Σίγουρα κάτι τέτοιο δε θα ήταν και πολύ ευχάριστο. Έτσι αν δείτε έναν ηλικιωμένο κουβαλήστε τα ψώνια του, βοηθήστε τον να περάσει το δρόμο, παραχωρήστε του τη θέση σας, μιλήστε μαζί του με ευγένεια, ρωτήστε τον πράγματα για το παρελθόν, ακούστε τις συμβουλές του. Σίγουρα θα νιώσετε κι εσείς καλύτερα με τον εαυτό σας. Άλλωστε οι ηλικιωμένοι έχουν πείρα ζωής, καθώς πέρασαν πολλά κι από αυτούς μπορούμε να διδαχτούμε. Μπορούν να δουν τον κόσμο με άλλα μάτια, να χαρούν με απλά πράγματα που εμείς οι νέοι συχνά παραβλέπουμε και που δεν έχουμε ακόμη την ωριμότητα που χρειάζεται για να τα εκτιμήσουμε.

Ας δείξουμε στους παππούδες και τις γιαγιάδες μας αγάπη και σεβασμό κι ας το κάνουμε τώρα! Ίσως αύριο να μην είναι πλέον εδώ!

Από τις μαθήτριες του Γ1 Αβραμίδου Παρθένα και Λαβαντσιώτη Ελένη

Τα Greeklish  από τις λέξεις greek (ελληνικά) και english (αγγλικά) είναι η ελληνική γλώσσα γραμμένη με το λατινικό αλφάβητο.

   Στο παρελθόν ήταν δύσκολη η αναγνώριση των ελληνικών  χαρακτήρων από υπολογιστές, γιατί δεν παρείχαν ανάλογη υποστήριξη όλα τα υπολογιστικά συστήματα. Για να μπορέσουν να επικοινωνήσουν οι Έλληνες χρήστες, είχαν να επιλέξουν μεταξύ δυο λύσεων: ή να χρησιμοποιήσουν τη γλώσσα του Internet, τα αγγλικά, ή να πλάσουν μια δική τους γλώσσα. Αυτό το δεύτερο έκαναν όσοι άρχισαν να γράφουν με τα greeklish.

   Tα greeklish δεν είναι ένα καινούργιο φαινόμενο που γεννήθηκε στο διαδίκτυο. Αντίθετα είναι μια πρακτική που εμφανίστηκε σε διαφόρους τόπους και εποχές και εφαρμόστηκε από διάφορες ελληνικές κοινότητες με διαφορετικούς τρόπους. Μια ιδέα για την προϊστορία της γραφής αυτής μας δίνει το παρακάτω απόσπασμα από κείμενο του Κώστα Καρθαίου το 1934:
«Υπάρχουν κείμενα της βυζαντινής εποχής γραμμένα με λατινικούς χαρακτήρες. Επίσης, στην Κρήτη και στην Κύπρο κατά τον Μεσαίωνα τα λαϊκά τραγούδια γράφονταν με λατινικούς χαρακτήρες. Αργότερα, από το 1800, πολλά ελληνικά βιβλία τυπώθηκαν στη Σμύρνη με λατινικούς χαρακτήρες. (…)Οι Λεβαντίνοι της Σμύρνης, που μιλούσαν όλοι ελληνικά, αλλά δυσκολεύονταν να μάθουν την απελπιστική ορθογραφία μας, χρησιμοποιούσαν πάντα τους λατινικούς χαρακτήρες για να γράψουν τα ελληνικά. Αργότερα, τους μιμήθηκαν οι Χιώτες και άλλοι έμποροι του εξωτερικού που έγραφαν τα γράμματα και τα τηλεγραφήματά τους στα ελληνικά, αλλά με λατινικούς χαρακτήρες. Αυτή η φραγκοχιώτικη γλώσσα χρησιμοποιούνταν και από Έλληνες για να γράψουν σε άλλους Έλληνες που κατοικούσαν στη Σμύρνη, στο Λονδίνο ή αλλού».

   Αν και τα τελευταία χρόνια δεν παρατηρείται η εξάπλωση τους εξακολουθούν να υφίστανται. Πολλοί είναι αυτοί που τα χρησιμοποιούν και θεωρούν ότι τους εξυπηρετούν, αλλά αρκετοί είναι και οι πολέμιοι τους που επισημαίνουν τους κινδύνους από τη χρήση τους, κυρίως στις νεότερες ηλικίες.

Λόγοι για τους οποίους χρησιμοποιούνται τα greeklish:

•  Εξοικονόμηση χρόνου.
•  Αποτελούν γρήγορο και βολικό εργαλείο επικοινωνίας.
•  Είναι το καταφύγιο των ανορθόγραφων.
•  Αποτελούν μόδα.
•  Είναι μια συνήθεια.

Τα αρνητικά που επιφέρει η χρήση των greeklish:

•  Αύξηση ορθογραφικών και συντακτικών λαθών στο γραπτό λόγο.
•  Φτωχαίνει και υπεραπλουστεύει το λεξιλόγιο.
•  Δύσκολη και κουραστική ανάγνωση.
•  Ροπή προς τη χυδαιότητα.
•  Απομάκρυνση από τη μητρική μας γλώσσα ή αποξένωση από την ελληνική γραφή λόγω οπτικοποίησής της.

   Πλην ελαχίστων  εξαιρέσεων  σήμερα, οι ελληνικοί χαρακτήρες υποστηρίζονται θαυμάσια στο διαδίκτυο. Επομένως  δεν υπάρχει λόγος χρήσης των greeklish.Το να γράφει κάποιος greeklish, αφ’ ενός υποδηλώνει μια ασέβεια προς τους αναγνώστες, με την έννοια ότι τους ταλαιπωρεί κατά την ανάγνωση κι αφ’ ετέρου δηλώνει μια έλλειψη σεβασμού και προς το ίδιο του το γραπτό.

   Άλλωστε, όπως είπε και ο καθηγητής Γ. Μπαμπινιώτης: «Δεν είναι απλό εργαλείο η γλώσσα, είναι ο πολιτισμός μας, είναι η ιστορία μας, είναι η σκέψη μας, είναι η νοοτροπία μας, είναι η ταυτότητα μας. Πάνω από όλα η γλώσσα είναι αξία». Όταν οι νέοι χρησιμοποιούν τα  greeklish δεν καλλιεργούν τη μητρική τους γλώσσα, δεν εμπλουτίζουν το λεξιλόγιό τους, απλά προσπαθούν να κρύψουν την ανορθογραφία τους με το πρόσχημα ότι ακολουθούν τη μόδα. Όμως, όπως σωστά έχει ειπωθεί, «μαγκιά» δεν είναι να γράφεις γρήγορα ή να προσπαθείς να καλύψεις τις αδυναμίες σου οχυρωμένος πίσω απ’ αυτή τη γραφή αλλά  είναι να προσπαθείς να γράφεις σωστά ελληνικά.

ΠΗΓΕΣ:

http://www.newsbomb.gr/ellada/news/story/225208/greeklish-i-nea-mastiga-tis-ellinikis-glossas#ixzz51Un7krDR
http://www.newsbomb.gr/bombplus/blogs/story/223454/giati-prepei-na-peite-ohi-sta-greeklish#ixzz51Unhh4GL
http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=394959

Από την Αναστασία-Βέρα Κουκουρδή, μαθήτρια του Β2

Πλέον στην εποχή που ζούμε ένα σοβαρό πρόβλημα που επηρεάζει την κοινωνία είναι η παιδική εργασία. Εκατομμύρια παιδιά σε ολόκληρο τον πλανήτη είναι αναγκασμένα να επιβιώνουν κάτω από αντίξοες συνθήκες που κανονικά ένα μικρό παιδί δεν θα έπρεπε να τις βιώνει. Καθημερινά πολλά ανήλικα παιδιά βγαίνουν στους δρόμους σαν επαίτες για να βγάλουν τίμια το ψωμί τους. Εκτίθενται σε πολλούς κινδύνους και από πολύ μικρή ηλικία συνηθίζουν στις κακουχίες.

Αν κάποιος όμως εμβαθύνει στο θέμα θα αναρωτηθεί γιατί αυτά τα παιδιά είναι μόνα τους στους δρόμους και πού βρίσκονται οι γονείς τους. Τότε θα καταλάβει ότι πολλές φορές οι γονείς είναι αυτοί που αναγκάζουν τα παιδιά με απειλές να βγουν έξω στη σκληρή κοινωνία. Αυτό τις περισσότερες φορές συμβαίνει λόγω των οικονομικών προβλημάτων των ανθρώπων με αποτέλεσμα να φτάνουν στην ζητιανιά. Άλλος ένας σημαντικός παράγοντας είναι η ορφάνια. Δηλαδή αν το παιδί μείνει μόνο του είτε επειδή οι γονείς του έχουν πεθάνει είτε επειδή το έχουν εγκαταλείψει θα αναγκαστεί να δουλέψει.

Είναι γνωστό ότι η κοινωνία μας με την πάροδο των χρόνων γίνεται πιο σκληρή πιο απάνθρωπη. Ο καθένας κοιτάει το συμφέρον του και το πως θα περνάει καλά. Σπάνια κοιτάει γύρω του και συνήθως αδιαφορεί. Γι’ αυτό λοιπόν τα μικρά παιδιά που εργάζονται και ζητάνε τη βοήθειά μας, τη στήριξή μας και την ζεστασιά που κανένας δεν τους την έχει δώσει εισπράττουν μόνο σκληρότητα, αδιαφορία και αγανάκτηση. Ελάχιστοι είναι αυτοί που τους προσφέρουν βοήθεια χωρίς ανταμοιβή.

Η παιδική ηλικία για τους περισσότερους από εμάς θα μας μείνει στο μυαλό σαν μία από τις καλύτερες ηλικίες. Τα σχολικά χρόνια είναι ανέμελα, ξέγνοιαστα χωρίς πολλές ευθύνες και ανησυχίες. Για άλλα παιδιά η παιδική ηλικία θα χαραχθεί στο μυαλό τους ως μία ηλικία που γνώρισαν από πρώτο χέρι, την εκμετάλλευση, το συμφέρον και τη βιοπάλη με τον χειρότερο τρόπο. Δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τι θα πει σχολείο, μόρφωση, παιχνίδια με τους φίλους και τους συμμαθητές στο προαύλιο, τσακωμοί οι οποίοι καταλήγουν με γέλια.

Οι επιπτώσεις της παιδικής εργασίας στο σώμα μπορεί να είναι πολύ σοβαρές. Τα παιδιά όταν αναπτύσσονται δεν πρέπει να έρχονται σε επαφή με υψηλές θερμοκρασίες,  δυνατούς θορύβους, με φυτοφάρμακα, χημικές ουσίες, μικρόβια, λιπάσματα και τέλος να μεταφέρουν βαριά φορτία. Όλα αυτά μπορούν να οδηγήσουν μέχρι και σε ακρωτηριασμό. Όσον αναφορά τις επιπτώσεις που προκαλεί στην ψυχή είναι εξίσου κακές εφόσον προκαλούνται ψυχικά τραύματα ειδικά αν γίνεται εξαναγκαστικά. Επιπλέον υπάρχουν κάποιοι νόμοι οι οποίοι λένε ότι παιδιά που είναι κάτω από την ηλικία των δεκαπέντε απαγορεύεται να εργάζονται. Επιπρόσθετα, κάποιες χώρες έχουν κάνει μερικές εκστρατείες κατά της παιδικής εργασίας, οι οποίες άλλες ήταν επιτυχημένες και άλλες αποτυχημένες.

Συνοψίζοντας, η παιδική εργασία είναι στίγμα για τον πολιτισμό και επιπλέον είναι δυστυχώς ένα καθημερινό πρόβλημα των σύγχρονων κοινωνιών. Πρέπει όμως με κάποιο τρόπο να τελειώσει, γιατί πολλά παιδιά στερούνται βασικά πράγματα και τέλος στιγματίζονται για μια ζωή.

Από την Παναγιώτα Βογιατζή, μαθήτρια του Β1

Οικονομική κρίση είναι το φαινόμενο κατά το οποίο μια οικονομία χαρακτηρίζεται από μια διαρκή και αισθητή μείωση της οικονομικής της δραστηριότητας. Όταν λέμε οικονομική δραστηριότητα αναφερόμαστε σε όλα τα μακροοικονομικά μεγέθη της οικονομίας, όπως η απασχόληση, το εθνικό προϊόν, οι τιμές, οι επενδύσεις κ.λπ.

Η Ελληνική Οικονομία σήμερα

Το 2009, η Ελλάδα είχε την δεύτερη χαμηλότερη κατάταξη στην ΕΕ σύμφωνα με τον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας και κατατάσσεται 81η παγκοσμίως. Η χώρα υποφέρει από υψηλά επίπεδα πολιτικής και οικονομικής διαφθοράς και χαμηλής ανταγωνιστικότητας συγκριτικά με τους Ευρωπαίους εταίρους της. Λόγω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, ο ρυθμός μεγέθυνσης της οικονομίας γύρισε σε αρνητικό πρόσημο το 2009, για πρώτη φορά από το 1993. Μέχρι το τέλος του 2009, ως αποτέλεσμα του συνδυασμού της διεθνούς οικονομικής κρίσης και εσωτερικών παραγόντων (ανεξέλεγκτης σπατάλης), η ελληνική οικονομία αντιμετώπισε την πιο σοβαρή της κρίση από το 1993, με το υψηλότερο δημόσιο έλλειμμα καθώς και το δεύτερο υψηλότερο χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ στην ΕΕ. Το δημόσιο έλλειμμα και τα αυξανόμενα επίπεδα χρέους οδήγησαν στα μέσα του 2010, στη βοήθεια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, που συγκρότησαν από κοινού μηχανισμό βοήθειας για την Ελλάδα.

Επιπτώσεις στην κοινωνική και οικονομική ζωή

Η οικονομική κρίση προκαλεί δραματικές επιπτώσεις στην κοινωνική ζωή, δεδομένου ότι η μείωση ή και η απουσία εισοδήματος προκαλεί απώλειες στην ευημερία και ωθεί μεγάλα τμήματα του πληθυσμού στη φτώχεια. Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης διαφοροποιούνται όχι μόνο μεταξύ των χωρών, όπου οι χώρες χαμηλής και μέσης ανάπτυξης πλήττονται σε μεγαλύτερο βαθμό από τις αναπτυγμένες χώρες, αλλά και στο εσωτερικό των χωρών, έτσι ώστε οι χειρώνακτες εργάτες και τα άτομα με χαμηλή εκπαίδευση να υφίστανται τις πλέον δυσμενείς επιπτώσεις σε σχέση με τα άτομα υψηλής εκπαίδευσης της μεσαίας και ανώτερης τάξης.

Πως βιώνουν οι έφηβοι την κρίση

Η οικονομική κρίση βιώνεται από τους εφήβους ως παράγοντας άγχους, που έρχεται και επικάθεται σε εκείνο που αναδύεται έτσι και αλλιώς, εξαιτίας της εφηβείας. Ο ένας παράγοντας έκλυσης άγχους, η εφηβεία, πυροδοτεί τον άλλον -οικονομική κρίση- και αντίστροφα. Στη συνέχεια μυριάδες συναισθήματα αναφύονται.

Το κοινωνικό μήνυμα όμως που δέχεται ο έφηβος είναι αντιφατικό. Ο νέος ακούει τη φράση «Δεν είσαι πια παιδί», γεγονός που το ίδιο του το σώμα μαρτυρεί, ενώ ταυτόχρονα η κοινωνία τον κρατά σε μια παρασιτική, μη ανεξάρτητη θέση, που μοιάζει με εκείνη του παιδιού. Η κοινωνία ευνουχίζει το νέο, κοινωνικά και ψυχοσεξουαλικά αφού του «απαγορεύει» να ξεδιπλώσει την ψυχοκοινωνική του ωριμότητα.

Οι έφηβοι επίσης νιώθουν μια ολική καταστροφή, μια ολική κατάρρευση. Η απώλεια της ζωής που είχαν πριν τη κρίση τους προκαλεί θλίψη και πόνο. Ακόμα και η απώλεια της προηγούμενης εικόνας της χώρας σε παγκόσμιο επίπεδο.

Συμπεράσματα

Οι οικονομικές πολιτικές των τελευταίων δεκαετιών έφεραν την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας. Μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν σε άλλες χώρες πολλά χρόνια νωρίτερα αναβάλλονταν συνεχώς στην Ελλάδα. Η έλλειψη μεταρρυθμίσεων είναι ιδιαίτερα οδυνηρή για τη νέα γενιά. Η παιδεία που παρέχεται στους νέους υστερεί σε σύγκριση με τα διεθνή πρότυπα. Μετά από την ολοκλήρωση των σπουδών τους, οι νέοι αντιμετωπίζουν δυσκολίες κατά την είσοδό τους στην αγορά εργασίας, καθώς το περιοριστικό ρυθμιστικό πλαίσιο αποθαρρύνει τις επενδύσεις και τη δημιουργία θέσεων εργασίας. Όταν τελικά οι νέοι βρουν δουλειά, οι φόροι που θα τους επιβληθούν θα είναι υψηλοί, ώστε να αποπληρωθεί το χρέος που συσσωρεύτηκε από προηγούμενες περιόδους, ενώ οι κοινωνικές εισφορές τους θα είναι αυξημένες, ώστε να καλύπτουν τις υφιστάμενες συντάξεις. Λόγω αυτής της κατάστασης ένα μεγάλο μέρος της νέας γενιάς έχει μεταναστεύσει στο εξωτερικό.

Εμείς οι νέοι άνθρωποι που ακόμα βρισκόμαστε στο στάδιο της υποχρεωτικής εκπαίδευσης ευελπιστούμε ότι η κατάσταση σύντομα θα βελτιωθεί και δεν θα αναγκαστούμε να αναζητήσουμε μια καλύτερη τύχη στο εξωτερικό.

Πηγές Πληροφόρησης:

http://okeanis.lib.puas.gr/xmlui/bitstream/handle/123456789/2030/de_00166b.pdf?sequence=2

http://tvxs.gr/news/ti-na-kanoyme/pos-bionoyn-oi-efiboi-tin-krisi-tis-anastasias-adam-0

https://el.wikibooks.org/wiki/

Από τις μαθήτριες του Γ2  Φαίη Σκανίκα και Ιωάννα Ντόμι

Το graffiti είναι ένα κοινωνικό, νεανικό κίνημα που εκδηλώθηκε στις  δεκαετίας του ’60 και ’70 στις κακόφημες γειτονιές τις Νέας Υόρκης. Από εκεί μεταφέρθηκε σε ολόκληρο τον κόσμο  και έγινε τρόπος ζωής για πολλούς καλλιτέχνες.

Graffiti είναι η αναγραφή κειμένου όπως συνθημάτων ή η ζωγραφική σε επιφάνειες που συνήθως βρίσκονται σε δημόσιους χώρους (για παράδειγμα σε τοίχους, βαγόνια τρένων κ.α.).

Αρκετοί είναι αυτοί που όταν συναντούν ένα graffiti  στο δρόμο, σταματούν για να προσέξουν καλύτερα τις λεπτομέρειες και το νόημα πίσω από αυτό. Η αλήθεια είναι ότι πολλοί γκρίζοι και μουντοί τοίχοι σε μεγαλουπόλεις μεταμορφώθηκαν σε πολύχρωμους, γεμάτους φαντασία και ζωντάνια. Στον αντίποδα όμως δεν είναι λίγοι κι εκείνοι που κάνουν λόγο για βανδαλισμό και φθορά ξένης ιδιοκτησίας, ειδικά στις περιπτώσεις που τα «έργα τέχνης» του δρόμου στερούνται αδειοδότησης.

Η street art, αλλά κυρίως το graffiti έχει χρησιμοποιηθεί ως μια μορφή έκφρασης κοινωνικοπολιτικών και πολλές φορές επαναστατικών απόψεων και είναι απόλυτα συνδεδεμένο με πολυάριθμα κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα της ιστορίας σε διάφορες χώρες. Από την σχεδόν παρθένα του εμφάνιση στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο με την μορφή αντιφασιστικών συνθημάτων μέχρι την δεκαετία του 1960 κατά την διάρκεια της εξέγερσης των μαθητών στην Αμερική και από την πτώση του  τείχους του Βερολίνου το 1989 έως την σημερινή Ελλάδα του ΔΝΤ και του χρέους το graffiti είναι  ο μεγάλος εκπρόσωπος της  street art, αλλά και του εκάστοτε αντιστασιακού αγώνα.

Βέβαια, από την πρώτη στιγμή θεωρήθηκε παράνομο. Πλέον όμως, υπάρχουν κανόνες. Έχει ειπωθεί: Το γκράφιτι δεν είναι «παίρνω ένα σπρέι και μουτζουρώνω τους τοίχους». Θεωρείται είδος βανδαλισμού, όταν γίνεται χωρίς άδεια του ιδιοκτήτη της επιφάνειας ή όταν γίνεται σε αντίθεση με νομικούς περιορισμούς (προστασία κοινόχρηστων χώρων, μνημείων, γλυπτών κτλ). Με βάση την κείμενη ελληνική νομοθεσία, το γκράφιτι άνευ αδειοδότησης, θεωρείται αξιόποινη πράξη και σύμφωνα με τις διατάξεις  του ποινικού κώδικα, όποιος με πρόθεση καταστρέφει ή βλάπτει ξένη περιουσία τιμωρείται με φυλάκιση μέχρι δύο ετών.

Η γέννηση και η ανάπτυξη του Graffiti

Ιστορικά η λέξη graffiti, εμφανίστηκε ως όρος στα μέσα του 19ου αιώνα και προέρχεται από την ιταλική λέξη «graffiato» (γρατζουνισμένος). Χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά από αρχαιολόγους κατά την ανακάλυψη των επιγραφών στα ερείπια της Ρώμης και της Πομπηίας. Στην συνέχεια αφού κατοχυρώθηκε ως όρος, πέρασε από την αρχαιολογία και τα αρχαία μάρμαρα στις σύγχρονες πόλεις και τους τσιμεντένιους απρόσωπους τοίχους τους.

Το κίνημα ξεκίνησε από τη Νέα Υόρκη στις δεκαετίες του ’60 και ’70 από πιτσιρικάδες που έγραφαν το όνομα τους ή κάποιο ψευδώνυμο σε τοίχους, ταχυδρομικά κουτιά, καρτοτηλέφωνα, υπόγειες διαβάσεις στο μετρό. Η αρχική ονομασία του ήταν hitting ή tagging. Ο σημαντικότερος παράγοντας για την ανάπτυξή του ήταν ο ανταγωνισμός μεταξύ διάφορων ομάδων ή ατόμων, που μέσω της τέχνης τους δημοσιοποιούσαν διάφορες δηλώσεις ή διαχώριζαν τις περιοχές τους. Το 1974 ξεκίνησε μια ανταγωνιστική διάθεση για το ποιος είχε τις περισσότερες υπογραφές. Πιθανόν, αυτός να ήταν ο ΤΑΚΙ 183, μικρός Έλληνας που δούλευε στη Νέα Υόρκη (‘’TAKI’’από το όνομα του και ‘’183’’ από την διεύθυνση του). Όμως, οι writers δεν ήταν μόνο μικρά παιδιά αλλά και παρέες που ήθελαν να γίνουν γνωστές μέσα από αυτό το είδος επικοινωνίας. Αργότερα, έγινε κομμάτι της κουλτούρας του δρόμου και στα επόμενα χρόνια ταξιδέψε σε ολόκληρο τον κόσμο.

Στην περίπτωση της Ελλάδας το γκράφιτι εμφανίστηκε τη δεκαετία του ’80 αρχικά με πολύχρωμα σχέδια και μηνύματα πάνω στα βαγόνια του ηλεκτρικού και των τρένων.  Κύριος εκφραστής του ήταν o PALADIN, ενώ υπήρχαν και κάποιες ομάδες όπως οι NBW και οι TXC. Στην Ελλάδα του 2018 και της κρίσης, ιδιαίτερα στην Αθήνα, η τέχνη του γκράφιτι εκφράζει την αγανάκτηση μιας ολόκληρης γενιάς.

Τα graffiti  στον Κορινό

Υπάρχουν πολλά είδη graffiti . Στην περιοχή μας τον Κορινό βέβαια, μπορεί να μην βρεις graffiti  όπως εκείνα στις μεγάλες πόλεις, όμως υπάρχουν πιο απλά σχέδια εφήβων, όπως στιχάκια, ημερομηνίες ακόμη και λέξεις που χρησιμοποιούν συχνά, τις περισσότερες φορές με τρισδιάστατα γράμματα και γεμάτα χρώματα. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις που παιδιά πηγαίνουν και μουτζουρώνουν, γράφουν ή ακόμη και σβήνουν τελείως έργα μεγαλύτερων παιδιών (όπως το graffiti με τον Ντόναλντ Ντακ  στο σιδηροδρομικό σταθμό) με αποτέλεσμα να χάνονται αρκετά έργα  graffiti.

Τα περισσότερα graffiti  βρίσκονται στα βαγόνια των τρένων που περνούν από τον Κορινό. Αυτά δεν τα βλέπουν μόνο οι επιβάτες των τρένων, αλλά και οι κάτοικοι της περιοχής. Πρόσφατα επίσης μια ομάδα καλλιτεχνών από το εξωτερικό, επισκέφτηκε την περιοχή του Κορινού και μαζί με μαθητές δημιούργησαν ένα υπέροχο έργο γεμάτο χρώμα στους τοίχους δίπλα στην κεντρική είσοδο του Γυμνάσιου, την φράση: «Live your Life» (ζήσε την ζωή σου). Εκτός από τις ζωγραφιές στους τοίχους, πολλές φορές μπορεί να δει κανείς φράσεις και στιχάκια που εκφράζουν τους νέους ή απλά τα αφιερώνουν σε κάποιον δικό τους.

Έτσι λοιπόν, η τέχνη του graffiti, η οποία αμφισβητείται από πολλούς, για κάποιους άλλους, είναι ένα από τα μεγαλύτερα μέσα έκφρασης συναισθημάτων, ανησυχιών, αντιδράσεων και ιδεών σε ολόκληρο τον κόσμο.

Πηγές

https://el.wikipedia.org/wiki/Γκράφιτι

babushkagr.blogspot.com/2012/07/street-art.html

https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/…/grafiti-tehni-tou-dromou-i-vandalismos

Από την Κατερίνα Παπαδοπούλου, μαθήτρια του Γ2

Οι Γιατροί του Κόσμου – Ελλάδας ιδρύθηκαν το 1990 και αποτελούν μία ιατρική, ανθρωπιστική Μη Κυβερνητική Οργάνωση, μέλος του Διεθνούς Δικτύου των Γιατρών του Κόσμου το οποίο αποτελείται από 15 αντιπροσωπείες (Αργεντινή, Βέλγιο, Γαλλία, Γερμανία, Ελβετία, Ελλάδα, Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, Ηνωμένο Βασίλειο, Ιαπωνία, Ισπανία, Καναδάς, Λουξεμβούργο, Ολλανδία, Πορτογαλία και Σουηδία).

Αρχή της οργάνωσης είναι ότι κάθε ανθρώπινη ύπαρξη έχει δικαίωμα στην ανθρωπιστική βοήθεια, ανεξάρτητα από το φύλο, την καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό, τη θρησκεία, την ιδεολογία ή πολιτική πεποίθηση.

Από την αρχή της δράσης τους, οι Γιατροί του Κόσμου Ελλάδας έχουν δημιουργήσει πλήθος προγραμμάτων τόσο στο εσωτερικό της χώρας αλλά και στο εξωτερικό με στόχο την παροχή ιατρικών και άλλων υπηρεσιών σε περιθωριοποιημένες πληθυσμιακές ομάδες που δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας και χρειάζονται ιατρική περίθαλψη.

Οι γιατροί του κόσμου έχουν κάνει άπειρες αποστολές οι περισσότερες με επιτυχία τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Ελλάδα και είμαστε υπερήφανοι για αυτήν την σπουδαία δράση.

Ακόμα έχουν λάβει αρκετά βραβεία όπως:

• Βραβείο Λαμπρός Κανελλόπουλος Unisef
• Χρυσό βραβείο Healthcare Buses Awards 2017 για την προσφορά τους στην υγεία
• Βραβείο Superbrands
• Βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών
• Βραβείο «Εστία» από το Ίδρυμα Ωνάση

Τα μέλη του διοικητικού συμβουλίου κατά την περίοδο 2017-2019 είναι:

Πρόεδρος: Κανάκης Νικήτας, Οδοντίατρος

Α΄ Αντιπρόεδρος: Ανδρούτσος Αντώνης, Οικονομολόγος

Β΄ Αντιπρόεδρος: Βαρσάμη Ηρώ, Βιοπαθολόγος

Γεν. Γραμματέας: Αγγελίδης Χρήστος, Ορθοπεδικός

Ειδ. Γραμματέας: Κασσάρας Γεώργιος, Χειρουργός

Ταμίας: Σκολαρίκος Χρήστος, Προγραμματιστής – Χειριστής Η/Υ

Μέλος: Γιαννακόπουλος Ιωάννης, Φωτογράφος

Μέλος: Τζουβάρα Χαρίκλεια, Παιδίατρος

Μέλος: Διαμαντόπουλος Κωνσταντίνος, Ψυχίατρος

Με την οργάνωση αυτή μπορείτε να επικοινωνήσετε άμεσα μέσω της ιστοσελίδας τους στο διαδίκτυο http://mdmgreece.gr/

Ακόμα θα μπορούσατε να προσφέρετε κάποια δωρεά που σίγουρα θα την εκτιμήσουν.

Τέτοιοι άνθρωποι που δύσκολα συναντά κανείς στις μέρες μας αξίζουν πολλά συγχαρητήρια και είναι απαραίτητο να στηρίζουμε όλοι τις δραστηριότητές τους.

Από τον Χάρη Σαββίδη, μαθητή του Α2

Το άγχος είναι μια φυσιολογική σωματική και ψυχική αντίδραση. Συνήθως αγχωνόμαστε όταν δεν ξέρουμε ποιο είναι το αποτέλεσμα σε κάτι που συμβαίνει. Επίσης αγχωνόμαστε όταν δεν ξέρουμε πώς να αντιδράσουμε σε κάτι που έγινε. Στις μέρες οι ψυχολόγοι και οι ψυχίατροι ασχολούνται ιδιαίτερα με το άγχος που κυριεύει τα παιδιά κατά τη σχολική περίοδο.

Αρχικά ένα από τα κυριότερα αίτια του άγχους των μαθητών είναι το εκπαιδευτικό σύστημα καθώς οι εξετάσεις που υπάρχουν δεν αφήνουν περιθώρια στο μαθητή να αναπτύξει τις ικανότητες του και τις δεξιοτεχνίες του, περιορίζοντάς τον στην προσπάθεια απόκτησης καλού βαθμού.

Το οικογενειακό περιβάλλον επηρεάζει σημαντικά τον τρόπο σκέψης και τις επιλογές του μαθητή. Συχνά, καταπιέζει τον μαθητή να ακολουθήσει επαγγέλματα που δεν είναι της επιλογής του, δημιουργώντας του άγχος, ανασφάλεια και ανησυχία για το μέλλον του. Επίσης, παρά το υπερφορτωμένο πρόγραμμα του σχολείου, πολλές φορές ωθεί τον μαθητή να διαβάζει εξωσχολικά βιβλία, προκειμένου να εμπλουτίσει τις γνώσεις του. Έτσι ο μαθητής πιέζεται με αποτέλεσμα να μην είναι αποδοτικός στην τάξη.

Αξίζει να πούμε ότι οι καθηγητές συχνά ευθύνονται για το άγχος των μαθητών αφού, τους αναγκάζουν να ασχοληθούν αποκλειστικά με τα μαθήματα του σχολείου, λέγοντάς τους, πως ο μόνος τρόπος για να προοδεύσουν είναι η ενασχόληση τους με το διάβασμα των σχολικών μαθημάτων.

Το άγχος αποτελεί σημαντικό πρόβλημα για τους μαθητές εφόσον τους επηρεάζει αρνητικά σε όλη την σχολική τους πορεία. Απαιτείται η λήψη μέτρων προκειμένου να αντιμετωπιστεί έγκαιρα τόσο από τους ίδιους τους μαθητές, όσο και από τον κοινωνικό τους περίγυρο.

Οι εξωσχολικές δραστηριότητες συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του σχολικού άγχους καθώς ο μαθητής ασχολείται με κάτι διαφορετικό από το διάβασμα, τονώνοντας την αυτοπεποίθησή του και το αίσθημα της δημιουργίας. Με αυτόν τον τρόπο ο μαθητής αποκτά ψυχική δύναμη, αντιμετωπίζοντας τις σχολικές του υποχρεώσεις με ηρεμία και πιο αποτελεσματικά.

Το υπουργείο παιδείας γνωρίζοντας το άγχος των μαθητών και το υπερφορτωμένο ωρολόγιο πρόγραμμα τους, οφείλει να ενσωματώσει περισσότερες δημιουργικές δραστηριότητες και να αυξήσει τις ώρες του μαθήματος της γυμναστικής. Με αυτόν τον τρόπο, οι μαθητές θα  εκτονώνονται και θα αποβάλλουν το άγχος τους.

Η ανάγκη λήψης μέτρων για την καταπολέμηση του άγχους των μαθητών  κρίνεται απαραίτητη για τη διασφάλιση της ευρυθμίας και της δημιουργικότητας εντός του σχολικού περιβάλλοντος.

Από τους μαθητές της Α΄ τάξης Αγγελάκη Μαρία, Βαρσαμάκη Ζήση, Ζουκάν Φελίτσια, Ιορδανόπουλο Παναγιώτη

«Η φιλία είναι μια ψυχή που κατοικεί σε δύο σώματα» έγραψε ο αρχαίος φιλόσοφος Αριστοτέλης. Η φιλία είναι ό,τι σημαντικότερο έχουμε στη ζωή μας. Όλοι μας νιώθουμε την ανάγκη να επικοινωνούμε με τους άλλους, γιατί αυτό μας κάνει να νιώθουμε ευχάριστα. Οι πραγματικοί φίλοι δείχνουν εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλο, μοιράζονται τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Με αυτό τον τρόπο δε νιώθουν μόνοι, μαθαίνουν να υποχωρούν, να μην ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους και τα προσωπικά τους συμφέροντα, να μη λειτουργούν εγωιστικά και τελικά γίνονται καλύτεροι άνθρωποι. Αναρωτιέται κανείς: μήπως στην εποχή μας είναι δύσκολο ν’ αποκτήσουμε πραγματικούς φίλους;

Πραγματικός φίλος είναι αυτός που συγχωρεί τα λάθη σου, που σε αγαπά και σε αποδέχεται γι’ αυτό που είσαι κι όχι γι’ αυτό που θα ήθελε να είσαι. Αυτός που σε βοηθά και σε συμβουλεύει, όταν έχεις την ανάγκη του, σε προστατεύει ακόμη κι αν έρχεται σε  δύσκολη θέση. Άλλωστε η αληθινή φιλία φαίνεται στα δύσκολα. Εκεί που ο φίλος σου χρειάζεται τη βοήθειά σου κι εσύ του τη δίνεις απλόχερα. Η φιλία θέλει εμπιστοσύνη, σεβασμό και κατανόηση. Ο πραγματικός φίλος δε σε εκμεταλλεύεται με την πρώτη ευκαιρία. Δε σε ζηλεύει όταν σου συμβεί κάτι καλό, αλλά είναι εκεί για να μοιραστεί τη χαρά σου. Κρατάει τα μυστικά σου μόνο για τον εαυτό του και δε τα μοιράζεται με κανέναν άλλο.

Ποιος είναι ο ιδανικός φίλος; Αυτός που έχει αυτιά έτοιμα ν’ ακούσουν ανά πάσα στιγμή, χαρούμενα μάτια όταν σε βλέπει, καρδιά γεμάτη από αγάπη και ζεστασιά, χέρια διαθέσιμα για βοήθεια, κεφάλι γεμάτο ιδέες και συμβουλές, στόμα έτοιμο να σου χαρίσει ένα χαμόγελο, ώμους διαθέσιμους για ν’ ακουμπήσεις πάνω τους. Με λίγα λόγια φίλος είναι αυτός που θα είναι πάντα εκεί για σένα!

Της Κατερίνας Παπαδοπούλου, μαθήτριας του Β2

Έφτασε ξανά το Πάσχα, όμως μέσα στον κατακλυσμό μηνυμάτων, διαφημίσεων, προτιμήσεων, καταναλωτικών ειδών, προκύπτει το πρόβλημα του πραγματικού νοήματος των ημερών. Χάνουμε τις περισσότερες φορές το αληθινό νόημα της εορτής, το αντικαθιστούμε με υποκατάστατα, που είναι όλος αυτός ο καταναλωτικός θρίαμβος, συνειδητά ή ασυνείδητα προσπερνούμε την ουσία και μένουμε στο κέλυφος.

Πάσχα δεν είναι το αρνί, δεν είναι το κόκκινο αυγό, δεν είναι το τσουρέκι, δεν είναι η λαμπάδα, δεν είναι τα καινούρια ρούχα, δεν είναι η παρουσία μας στην Εκκλησία δέκα λεπτά πριν το «Χριστός Ανέστη» και ένα λεπτό μετά. Πάσχα δεν είναι η λατρεία του φαγητού, το πανηγύρι, ο χορός και το ποτό. Πάσχα δεν είναι οι σούβλες στο δρόμο, δεν είναι η ανταλλαγή ευχών, δεν είναι η επιστροφή στο χωριό. Ή, τουλάχιστον, δεν είναι μόνο αυτά.

Πάσχα είναι πάνω απ” όλα η γεύση της Βασιλείας του Θεού, η φωνή του Ουρανού που έρχεται μέσα μας, όταν μεταλαμβάνουμε στην Θεία Λειτουργία. Τότε η ψυχή μας, έστω και για λίγο, μεταμορφώνεται, ηρεμεί, νιώθει κάτι από την συγγνώμη και την αγάπη που ανατέλλει μέσα από τον Τάφο. Τότε, νιώθουμε πως μ” όλο τον κόσμο είμαστε αδέλφια, γιατί μετέχουμε του κοινού ποτηρίου της Ζωής.

Πάσχα είναι η αλλαγή της ζωής μας, η ανάστασή μας από τα πάθη και τις κακίες που μας δέρνουν. Δεν αξίζει να λέμε ότι ήρθε το Πάσχα κι εμείς δεν είμαστε συμφιλιωμένοι με το Θεό, το συνάνθρωπο, το γείτονα, τον εαυτό μας, ότι δεν νιώθουμε πιο ελεύθεροι από τα δεσμά της κακίας και του θανάτου. Πάσχα άλλωστε είναι η συντριβή του έσχατου εχθρού της ανθρώπινης φύσης, που είναι ο θάνατος. Πάσχα είναι η αφορμή για ενότητα, ενότητα μεταξύ των λαών και των κοινωνιών. Δεν γίνεται να λέμε ότι γιορτάζουμε την Ανάσταση και ο πόλεμος και η διχόνοια κυριαρχεί στις ψυχές μας.

Την ώρα του Πάσχα η φύση βάζει την πιο καλή και πιο γλυκιά της ώρα. Η Ανάσταση αποτελεί την κορυφαία γιορτή του πολιτισμού μας γιατί αποτυπώνει το θρίαμβο της αγάπης και της ζωής: ο Χριστός αγαπά τον καθέναν από μας και ζει αναστημένος για τον καθέναν από μας.

Του Χρήστου Ευφραιμίδη, μαθητή του Β1

Το Facebook είναι ιστοχώρος κοινωνικής δικτύωσης που ξεκίνησε στις 4 Φεβρουαρίου του 2004. Οι χρήστες μπορούν να επικοινωνούν μέσω μηνυμάτων με τις επαφές τους και να τους ειδοποιούν όταν ανανεώνουν τις προσωπικές πληροφορίες τους. Όλοι έχουν ελεύθερη πρόσβαση στο να συμμετάσχουν σε δίκτυα που σχετίζονται μέσω πανεπιστημίου, θέσεων απασχόλησης ή γεωγραφικών περιοχών. Η εγγραφή είναι δωρεάν, και όπως έχει δηλώσει ο δημιουργός του «είναι δωρεάν και θα είναι για πάντα».

Ο Μαρκ Ζάκερμπεργκ ίδρυσε το Facebook ως μέλος του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Αρχικά δικαίωμα συμμετοχής είχαν μόνο οι φοιτητές του Χάρβαρντ ενώ αργότερα επεκτάθηκε για την Ivy League (χαρακτηρισμός μιας ομάδας οκτώ ελίτ πανεπιστημίων των ΗΠΑ). Το όνομα της ιστοσελίδας προέρχεται από τα έγγραφα παρουσίασης των μελών πανεπιστημιακών κοινοτήτων μερικών Αμερικάνικων κολεγίων και προπαρασκευαστικών σχολείων που χρησιμοποιούσαν οι νεοεισερχόμενοι σπουδαστές για να γνωριστούν μεταξύ τους. Το 2005 το δικαίωμα πρόσβασης επεκτάθηκε σε μαθητές συγκεκριμένων λυκείων και μέλη ορισμένων μαθητικών κοινοτήτων, ενώ το 2006 η υπηρεσία έγινε προσβάσιμη σε κάθε άνθρωπο του πλανήτη που η ηλικία του ξεπερνούσε τα 13 χρόνια.

To Facebook όμως δεν είναι μόνο παίξε γέλασε. Υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι στο Facebook όπως:

1. Τα στοιχεία σας  μοιράζονται με ξένους.
2. Η προστασία προσωπικών δεδομένων και οι ρυθμίσεις επανέρχονται σε λιγότερο ασφαλή προεπιλεγμένη λειτουργία μετά από κάθε σύνδεση.
3. Οι διαφημίσεις μπορεί να περιέχουν κακόβουλο λογισμικό.
4. Οι πραγματικοί φίλοι σας, εν αγνοία σας, σας κάνουν ευάλωτους.
5. Απατεώνες δημιουργούν ψευδή προφίλ.
6. Οι πολύωροι χρήστες του Facebook έχουν χαμηλή συμμετοχή σε δημιουργικές δραστηριότητες κατά τον ελεύθερο χρόνο τους.
7. Οι περισσότεροι κατηγορούν το Facebook ότι προάγει τις επιφανειακές αόριστες σχέσεις και ότι δεν μπορούν να βρουν πραγματική στήριξη μέσω αυτού.
8. Το γλωσσικό επίπεδο των χρηστών του Facebook πολλές φορές κατρακυλάει σε ύβρεις και χυδαιολογίες, ενώ η ελληνική ορθογραφία παραχαράσσεται. Η  γλώσσα είναι ένα συνονθύλευμα αγγλικών, συντμήσεων και ελληνικών. Συχνή είναι η χρήση emoticons που όμως γίνονται δύσκολα στην αποκρυπτογράφησή τους και δυσχεραίνουν τη φόρτωση της σελίδας.
9. Σε χρήστες μικρότερης ηλικίας αναπτύσσεται ανταγωνισμός για το ποιος θα προσελκύσει περισσότερους φίλους, κυρίως του αντιθέτου φύλου.
10. Διακίνηση Ναρκωτικών.
11. Εγκλήματα στα Chat rooms (έχουν καταγραφεί πολλά περιστατικά προτροπής σε ομαδική αυτοκτονία στο Facebook).
12. Παιδική Πορνογραφία: Παιδόφιλοι, άτομα υπεράνω κάθε υποψίας, δεν διστάζουν να εκμεταλλευτούν τη θέση τους αλλά και τη σχέση τους (συγγένεια), για να ικανοποιήσουν το αρρωστημένο πάθος τους.

Κοινωνική ζωή

Το Facebook έχει επηρεάσει την κοινωνική ζωή και δραστηριότητα των ανθρώπων με ποικίλους τρόπους. Καθώς είναι διαθέσιμο μέσω πολλών φορητών συσκευών, το Facebook επιτρέπει στους χρήστες να βρίσκονται συνεχώς σε επικοινωνία με φίλους, συγγενείς και άλλους γνωστούς σε οποιοδήποτε μέρος του πλανήτη και αν βρίσκονται, αρκεί να έχουν πρόσβαση στο Διαδίκτυο. Έχει επίσης τη δυνατότητα να ενώσει ανθρώπους με κοινά ενδιαφέροντα και απόψεις μέσω ομάδων και άλλων σελίδων, κι έχει συμβεί να ενώσει μέλη οικογενειών και φίλους που είχαν χαθεί χάρη στην ευρέως διαδεδομένη χρήση του ιστότοπου.