Είναι η αγάπη ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή?
Η λέξη αγάπη μπορεί να αναφέρεται σε μία πληθώρα διαφορετικών συναισθημάτων, καταστάσεων και συμπεριφορών. Τα συναισθήματα αυτά μπορούν να ποικίλουν από την επιθυμία για ρομαντική αγάπη, την πλατωνική αγάπη που ορίζει τη φιλία, την οικογενειακή αγάπη μεταξύ ατόμων με συγγενικούς δεσμούς έως και τη θρησκευτική αγάπη και αφοσίωση. Η μεγάλη αυτή ποικιλία των χρήσεων και εννοιών της λέξης, σε συνδυασμό με την πολυπλοκότητα των συναισθημάτων που περιλαμβάνει, καθιστά δύσκολο τον ορισμό της αγάπης συγκριτικά με άλλες συναισθηματικές καταστάσεις. Βέβαια, εδώ, μπορούμε να πούμε, ότι η αγάπη είναι ένα συναίσθημα έντονης στοργής και προσωπικής αφοσίωσης.
Η αλήθεια είναι ότι η αγάπη είναι ένα ταξίδι από πληγή σε πληγή , αλλά όχι πάντα. Υπάρχουν και κάποιες εξαιρέσεις με άτομα που έχουν ζήσει την πραγματική αγάπη , χωρίς να έχουν πληγωθεί ποτέ. Βλέποντας αυτούς τους ανθρώπους , μπορεί οποιοσδήποτε να πει με σιγουριά και ειλικρίνεια ότι είναι ευτυχισμένοι.
Βέβαια, για να μπορέσουμε να έρθουμε και εμείς στη θέση αυτών των ανθρώπων , πρέπει να προσέξουμε ιδιαίτερα τις πράξεις που κάνουμε και τα λόγια που λέμε. Εμείς παίρνουμε την ευθύνη πως θα καταλήξουμε. Το ίδιο ισχύει και για τους ανθρώπους που βρίσκονται απέναντί μας.
Όταν αγαπάμε , πολλές φορές λέμε πως έχουμε βρει τον κατάλληλο άνθρωπο για να περάσουμε την υπόλοιπη ζωή μας, πως έχουμε βρει το άλλο μας μισό, ότι θα μείνουμε για πάντα μαζί, ότι αυτά που αισθανόμαστε για τον άλλον δεν μπορούμε να τα εκφράσουμε με λόγια, ότι είμαστε ολοκληρωμένοι με τον άνθρωπο αυτόν και πως τίποτα δεν μπορεί να μας χωρίσει . Είναι λόγια που τα λέμε πολύ συχνά και συνεχώς.
Ποτέ όμως δεν ξέρουμε τι μπορεί να συμβεί στην συνέχεια, στο μέλλον. Τις περισσότερες φορές, καταλήγουμε να πληγωνόμαστε από τους ανθρώπους που πιστεύαμε ότι δεν θα το κάνανε ποτέ αυτό σε εμάς. Τσακωμοί που έχουν σαν αποτέλεσμα τους χωρισμούς είναι αυτά που δεν μπορούμε ποτέ να ξεπεράσουμε και μας στιγματίζουν για όλη την ζωή μας.
Από τα λάθη μας μαθαίνουμε, γι αυτό δεν πρέπει ποτέ ξανά να τα επαναλάβουμε.
Δήμητρα Γάτση
