Editorial
Ζούμε σε ευημερούσες κοινωνίες αναμφίβολα, παρόλ” αυτά όλοι το νιώθουμε, ειδικά στα χρόνια της κρίσης πως η αβεβαιότητα, η σύγχυση, η ανασφάλεια έχουν εισβάλλει στη ζωή μας και βαραίνουν στους ώμους όλων μας, μικρών και μεγάλων. Στοιχείο που επιτείνει αυτή την αίσθηση είναι το δίχως άλλο η αθρόα μετανάστευση ειδικά των νέων ανθρώπων στο εξωτερικό προκειμένου να βρουν εργασία και να αξιοποιήσουν το όποιο ταλέντο τους, αφού στη χώρα τους αυτό μένει στα αζήτητα. Μελέτη που διάβασα κάποια στιγμή παρουσίαζε ως μόνη ακλόνητη βεβαιότητα το γεγονός πως οι νέοι άνθρωποι θα χρειαστεί στη διάρκεια της παραγωγικής φάσης της ζωής τους να αλλάξουν πάνω από μια φορά επάγγελμα. Άρα, τουλάχιστον δύο σταθερές στη ζωή του ανθρώπου, η δουλειά του και συνακόλουθα πιθανόν και ο τόπος κατοικίας του, παύουν να είναι σταθερές. Αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, καθώς ένας ζωντανός οργανισμός εξελίσσεται και προσαρμόζεται ανάλογα με τις συνθήκες.
Τη φράση «όπου γη και πατρίς» τη χρησιμοποιούμε για να δηλώσουμε πως ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει σε οποιοδήποτε σημείο της γης και να αγαπήσει τον καινούριο τόπο όπου εγκαταστάθηκε.Γιατί όμως αναφέρομαι σε μια τόσο παλιά αλλά και τόσο επίκαιρη φράση σε ένα τεύχος που είναι αφιερωμένο στην πόλη μας, στο Ωραιόκαστρο; Γιατί προφανώς πολλοί τόσο από τους νέους όσο και από τους παλιούς κατοίκους αυτής της πόλης προερχόμενοι από αλλού, όπως και εγώ άλλωστε, νιώθουν να τους εκφράζει αυτή η φράση. Πολλοί και ποικίλοι οι λόγοι που οδήγησαν τον καθένα από μας να επιλέξει το Ωραιόκαστρο ως (μόνιμο)τόπο κατοικίας. Το μόνιμο εντός παρένθεσης γιατί στην εποχή μας οι βεβαιότητες, όπως είπαμε, σπανίζουν.
Ο τόπος κατοικούνταν από αρχαιοτάτους χρόνους και οι αποδείξεις είναι τα διάφορα αρχαιολογικά ευρήματα που εντοπίστηκαν στην έκταση που καταλαμβάνει ο Δήμος Ωραιοκάστρου, όπως το Νεκροταφείο εποχής Σιδήρου στο Παλαιόκαστρο, η Villa Rustica, οι Βυζαντινοί Νερόμυλοι στο ρέμα της Αγίας Παρασκευής. Στα μνημεία αυτά ιστορούνται οι μνήμες και τα μνημεία της πόλης , από την αχλύ του μύθου ως τη σύγχρονη πραγματικότητα και η επίσκεψη, ιδιωτική ή οργανωμένη, αποσκοπεί να μυήσει τον επισκέπτη στα μυστικά της πόλης.
Πολλά και τα πλεονεκτήματα αυτού του τόπου. Είναι μια ανάσα από το κέντρο της πόλης αλλά σου προσφέρει την αίσθηση ότι δε σε πνίγει η πυκνή δόμηση, το καυσαέριο, η ηχορύπανση και ότι άλλο χαρακτηρίζει τα σύγχρονα αστικά κέντρα. Πολλές και οι ομορφιές του. Άλλες φανερές με την πρώτη ματιά και άλλες κρυμμένες σε στενά και γειτονιές που μόνο τυχαία μπορεί να ανακαλύψεις και να νιώσεις πως ζεις σε μια πόλη που παρότι κυκλοφορείς στους δρόμους της χρόνια τώρα δεν παύει να σε εκπλήσσει. Ένα σπίτι που η αρχιτεκτονική του θα σε μαγέψει, μια αυλή που τα χρώματα και τα αρώματα θα προκαλέσουν τις αισθήσεις ευχάριστα, μια γειτονιά που αποπνέει τον αέρα μιας άλλης εποχής. Η θέα από πολλά σημεία της πόλης μαγευτική , ένα μπαλκόνι στο Θερμαϊκό και απέναντι στον Όλυμπο. Η λίμνη του Ωραιοκάστρου, άγνωστη σε πολλούς, μια όαση που με το διπλανό πάρκο Καλόγερος δίνουν τη δυνατότητα στους κατοίκους και όχι μόνο να ανασάνουν. Ένα από τα θέλγητρα είναι το βουνό και τα μονοπάτια στα οποία μπορεί κανείς να κάνει πεζοπορία. Μέσα στην πόλη, με σημεία αφετηρίας δίπλα στις κατοικημένες περιοχές και όμως αν ακολουθήσεις αυτά τα μονοπάτια και ανηφορίσεις νιώθεις ότι βρίσκεσαι χιλιόμετρα μακριά από την πόλη.
Ένα τεύχος λοιπόν αφιερωμένο στην πόλη που σήμερα κατοικούμε. Το τι μας επιφυλάσσει το μέλλον δεν το γνωρίζουμε, γνωρίζουμε όμως πόσο τυχεροί είμαστε που αυτός ο όμορφος τόπος είναι ο τόπος μας και γνωρίζουμε όλοι μας πως και από μας εξαρτάται να τον βελτιώσουμε και τα όποια προβλήματα υπάρχουν να θέσουμε ως στόχο να τα επιλύσουμε και να κάνουμε το Ωραιόκαστρο μια πόλη μαγική, μια πόλη στην οποία αξίζει να ζεις και να είσαι περήφανος που είσαι κάτοικός της.
Tριάδα Εμμανουηλίδου
