Στιγμή, σταλμένη από ένα χέρι
που είχα τόσο αγαπήσει
με πρόφταξες ίσια στη δύση
σα μαύρο περιστέρι.

Ο δρόμος άσπριζε μπροστά μου,
απαλός αχνός ύπνου
στο γέρμα ενός μυστικού δείπνου…
Στιγμή σπυρί της άμμου,

που κράτησες μονάχη σου όλη
την τραγική κλεψύδρα
βουβή, σα νά είχε δει την Ύδρα
στο ουράνιο περιβόλι.

 

Του Γιώργου Σεφέρη
Από τον Νάσο Βότση
Πηγή: Η πύλη για την ελληνική γλώσσα                                                                                                                                                                  Πηγή εικόνας: pixabay