Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα
Και είδα και θαύμασα
Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ” εικόνα και ομοίωσή μου:
Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή
και γαλήνιοι αμφορείς
και λοξές δελφινιών ράχες
η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος
<< Κάθε λέξη κι από “να χελιδόνι
για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος >> είπε
Και πολλά τα λιόδεντρα
που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως
κι ελαφρό ν” απλώνεται στον ύπνο σου
και πολλά τα τζιτζίκια
που να μην τα νιώθεις
όπως δεν νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου
αλλά λίγο το νερό
για να “χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του
και το δέντρο μοναχό του
χωρίς κοπάδι
για να το κάνεις φίλο σου
και να γνωρίζεις τ” ακριβό του τ” όνομα
φτενό στα πόδια σου το χώμα
για να μην έχεις πού ν” απλώσεις ρίζα
και να τραβάς τους βάθους ολοένα
και πλατύς επάνου ο ουρανός
για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη.

ΑΥΤΟΣ
ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!

Ο. Ελύτης, Το Άξιον Εστί, Ίκαρος

Βασιλική Κοτρώτσιου

 Πηγή εικόνας: https://slideplayer.gr/slide/5649976/