Τη γλώσσα μου έδωσαν ελληνική
Η γλώσσα ήταν και είναι το βασικότερο εκφραστικό μέσο που έχουν στην διάθεσή τους οι άνθρωποι. Κάθε γλωσσικός κώδικας έχει δημιουργηθεί με βάση μια ιδεολογία , την οποία εκφράζει μοναδικά. Συνδέεται λοιπόν απερίσπαστα με την ανθρώπινη σκέψη , οπότε κάθε αλλαγή σε αυτήν , θετική ή αρνητική , επηρεάζει ανάλογα τον τρόπο σκέψης των ομιλητών της .Πολλοί στις μέρες μας υποστηρίζουν πως η ελληνική γλώσσα βρίσκεται σε κρίση, μια άποψη που συμμερίζομαι και εγώ.
Κατά την γνώμη μου , η ελληνική γλώσσα στις μέρες μας υποφέρει από διάφορους παράγοντες. Καταρχήν , οι φυσικοί ομιλητές της , στην πλειοψηφία τους , διακρίνονται από λεξιπενία . Διαθέτουν ένα πολύ φτωχό λεξιλόγιο που δεν μπορεί να υποστηρίξει πάντα τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους . Αυτή η γλωσσική ένδεια υποτιμά και υποβαθμίζει τη γλώσσα μας , η οποία περιλαμβάνει μία τεράστια ποικιλία λέξεων και εκφράσεων για κάθε περίσταση. Παράλληλα , ανησυχητική είναι και η μαζική εισβολή ξένων λέξεων στην καθημερινή μας επικοινωνία και ιδιαίτερα στην επικοινωνία των νέων .Η αλματώδης πρόοδος της τεχνολογίας έχει εισάγει πολλές νέες έννοιες , οι οποίες ορίζονται από αγγλικές λέξεις αφού επινοήθηκαν σε ξενικό περιβάλλον. Όλες αυτές οι έννοιες επισκιάζουν την ελληνική ταυτότητα της γλώσσας και θέτουν σε κίνδυνο την μακροπρόθεσμη επιβίωσή της . Τέλος , έντονη είναι και η τάση των εφήβων , κυρίως , να περιορίζουν το λόγο τους. Οι γρήγοροι ρυθμοί της ζωής και η έλλειψη χρόνου οδηγούν τους νέους στο να χρησιμοποιούν όσο το δυνατόν μικρότερο αριθμό λέξεων για να εκφραστούν. Επίσης , η ευρεία επικοινωνία μέσω διαδικτύου και άλλων τεχνολογικών μέσων συμβάλλει προς την ίδια κατεύθυνση. Έτσι ακόμα και αν τα άτομα αρχικά διαθέτουν ένα ικανοποιητικό λεξιλόγιο , τελικά … το ξεχνάνε αφού δεν το χρησιμοποιούν. Όλα αυτά λοιπόν απειλούν τον γλωσσικό μας πλούτο .
Η παραπάνω άποψη όμως δεν έχει υιοθετηθεί από το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας . Πολλοί πιστεύουν πως η εισαγωγή ξένων λέξεων και η επινόηση της « αργκό » δεν αποτελεί τίποτα παραπάνω παρά την φυσική εξέλιξή της . Η γλώσσα σύμφωνα με αυτούς είναι κάτι ζωντανό που δεν μένει σταθερό αλλά συνεχώς μεταβάλλεται . Δεν υπάρχει λοιπόν η πιθανότητα αφανισμού της στο μέλλον , αφού θα επιβιώσει μια παραλλαγμένη μορφή της .
Παρά τις δύο αντικρουόμενες απόψεις , η πρώτη με την οποία συμφωνώ , εκφράζει την ύπαρξη μιας κρίσης , που μπορεί παρ’ όλα αυτά να αντιμετωπιστεί. Αρχικά σκόπιμη θα ήταν η δημιουργία βιβλιοθηκών , έτσι ώστε να προωθηθεί η ανάγνωση λογοτεχνικών και ακαδημαϊκών κειμένων. Με αυτό τον τρόπο θα πυροδοτηθεί η διεύρυνση του λεξιλογίου των αναγνωστών , καθώς και η όξυνση της κριτικής σκέψης.Επιπλέον , θα έπρεπε να δοθεί βαρύτητα στην ορθότερη διδασκαλία της νεοελληνικής γλώσσας στους μαθητές όλων των τάξεων , με σκοπό την ολοκληρωτική κατάκτησή της από τη νέα γενιά . Τέλος , η σωστή χρήση της γλώσσας από τα πρόσωπα που έχουν κοινωνική επιρροή θα συντελούσε σε αυτή την προσπάθεια .
Συνοψίζοντας , η γλώσσα μας περνάει κρίση , εξαιτίας όλων των προηγούμενων λόγων . Παρόλα αυτά με την σωστή αντιμετώπιση από την πολιτεία και μία στοιχειώδη προσπάθεια από την πλευρά μας μπορεί να ξεπεραστεί.
Ιφιγένεια Κουτσουρνά
