Eίμαστε όλοι πρόφυγες
Πολύ συχνά τον τελευταίο καιρό ακούμε και διαβάζουμε στα μέσα μαζικής ενημέρωσης για την τεράστια ανθρωπιστική κρίση που έχει ξεσπάσει σε χώρες της Ασίας αλλά και της Αφρικής και που έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ανεξέλεγκτου κύματος μετανάστευσης κυρίως προς τις χώρες της Ευρώπης . Χιλιάδες άνθρωποι , η συντριπτική πλειοψηφία αυτών πρόσφυγες , αφήνουν τα σπίτια τους , τις περιουσίες τους , συγγενείς και φίλους και αναζητούν μια καλύτερη και κυρίως μια πιο ασφαλή ζωή.
Αυτή όμως η ασύλληπτη μετακίνηση ανθρώπινου πληθυσμού συνοδεύεται από πολλά και μεγάλα προβλήματα . Χιλιάδες ζωές χάνονται καθημερινά και το μεγαλύτερο ποσοστό αυτών είναι γυναίκες και παιδιά , η οικονομική εκμετάλλευσή τους είναι απερίγραπτη και πολλές φορές απάνθρωπη και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες αναγκάζονται να ταξιδεύουν πρωτόγονες . Όλα αυτά όμως έχουν δημιουργήσει και ένα επιπλέον πρόβλημα που μπορεί να φαντάζει ασήμαντο μπροστά στα υπόλοιπα αλλά θεωρώ ότι είναι εξίσου σημαντικό όσο και τα άλλα . Και αναφέρομαι στο φαινόμενο της ξενοφοβίας το οποίο άρχισε να αναπτύσσεται και να εξαπλώνεται σε πολλές ανεπτυγμένες χώρες και φυσικά και στη χώρα μας , την Ελλάδα, μια και είναι μία από τις κύριες πύλες εισόδου των προσφύγων στην Ευρώπη.
Σχεδόν πάντα , για να λύσεις ένα πρόβλημα , θα πρέπει να καταπολεμήσεις τις αιτίες που το δημιουργούν. Για να αντιμετωπίσουμε λοιπόν την ξενοφοβία θα πρέπει να καταλάβουμε εξαρχής ποιές συμπεριφορές κρύβονται πίσω από αυτή τη λέξη , στη συνέχεια θα πρέπει να ανακαλύψουμε τις αιτίες που τις δημιουργούν και στο τέλος «να τις χτυπήσουμε στη ρίζα τους» .
Τη λέξη ξενοφοβία, αν την αναλύσουμε ,θα διαπιστώσουμε ότι η έννοια της μάλλον είναι παραπλανητική. Αν και θα έπρεπε να περιγράφει μια καχυποψία και γενικότερα μια ιδιαίτερα επιφυλακτική στάση που έχει κάποιος απέναντι σε έναν ξένο , κυρίως μιας άλλης εθνικότητας , κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει.
Γιατί το λέω αυτό ? Γιατί οι άνθρωποι στην εποχή μας δεν φοβούνται από τη συμπεριφορά ενός ξανθού Ευρωπαίου, μιας σχιστομάτας Κινέζας ή ενός μελαχρινού Νοτιοαμερικάνου, αλλά φοβούνται έναν εξαθλιωμένο Σύρο πρόσφυγα, έναν μελαμψό άνδρα με τουρμπάνι ή μια μουσουλμάνα γυναίκα με φερετζέ .Πίσω λοιπόν από αυτά τα πρόσωπα δεν χρειάζεται να ψάξουμε πολύ για να βρούμε τί είναι αυτό που κρύβεται και δημιουργεί μια τόσο μεγάλη επιφυλακτικότητα και που φτάνει ορισμένες φορές στα όρια του φόβου απέναντι τους.
Πολλοί ισχυρίζονται ότι τα προβλήματα αυτά μπορούν να αντιμετωπιστούν με διάφορα μέτρα όπως , με την καλύτερη φύλαξη των συνόρων , με τη δημιουργία σύγχρονων κέντρων υποδοχής μεταναστών και προσφύγων , με την ανάπτυξη ενός δικτύου διακίνησης όλων αυτών των ανθρώπων με κρατικά μέσα μεταφοράς , με την ταυτοποίηση και την καταγραφή όλων όσων μετακινούνται, με την άμεση επαγγελματική τους αποκατάσταση στις περιοχές όπου θα προωθηθούν, κ.άλ. Οι ρίζες όμως του προβλήματος δεν είναι εκεί !
Κανένας άνθρωπος που ζει ελεύθερα , εργάζεται ανθρώπινα , αμοίβεται δίκαια και μπορεί να εξασφαλίσει τροφή και στέγη για την οικογένειά του , δεν θα ήθελε να εγκαταλείψει τον τόπο όπου ζει ! Κανένας άνθρωπος δεν θα άφηνε τη χώρα του αν εκεί υπήρχε δημοκρατία ,
δικαιοσύνη , ασφάλεια και αξιοκρατία !Κανένας δεν θα άφηνε το σπίτι του αν το κράτος ήταν σωστά οργανωμένο και του πρόσφερε παιδεία , περίθαλψη , κοινωνική ασφάλιση , ψυχαγωγία και άλλα βασικά αγαθά ! Το σημαντικότερο όμως όλων αυτών που θα έπρεπε να τονίσουμε ιδιαίτερα , είναι ότι κανένας μορφωμένος άνθρωπος που δεν καταπιέζεται , δεν αδικείται και ζει κάτω από συνθήκες ελευθερίας και ευημερίας δεν θα έφτανε ποτέ σε σημείο να αφαιρέσει τις ζωές ανθρώπων για να πετύχει κάποιον σκοπό ή να επιβάλλει την άποψή του !
Συνεπώς , η λύση του προβλήματος για μένα είναι πολύ απλή…
Παιδεία , δημοκρατία , κοινωνική ισότητα και ευημερία για όλους , για ένα πλανήτη χωρίς διακρίσεις και διαχωρισμούς όπου θα βασιλεύει η ειρήνη και η δικαιοσύνη !
Δάφνη Μαρκοπούλου
