Τρίτου Ματιά

Και η όμορφη διήμερη απόδρασή μας έχει και συνέχεια….

Tη δεύτερη μέρα, μετά από ένα καλό πρωινό που μας έδωσε δύναμη, δεν μπορούσαμε να μην επισκεφτούμε ένα από τα ωραιότερα χωριά του Πηλίου, τις Μηλιές. Από το κέντρο του Βόλου μέχρι  το σημείο που ξεκινάει το ξακουστό τρενάκι του Μουτζούρη πήγαμε με το λεωφορείο και από εκεί και μετά κάναμε μια διαδρομή μέχρι την μεταλλική γέφυρα που κινείται το τρενάκι με τα πόδια. Πρώτη μας στάση σε αυτήν την διαδρομή ήταν ένας μικρός καταρράκτης, όπου απολαύσαμε τον ήχο του νερού που κυλάει ανάμεσα στις πέτρες και τα δέντρα. Ήταν υπέροχα και αισθανθήκαμε πάρα πολύ κοντά στη φύση, απολαμβάνοντας τη θέα.

Όταν φτάσαμε στην γέφυρα περάσαμε απέναντι από το μονοπάτι των πεζών όπου κανονικά  δεν θα έπρεπε να κοιτάμε κάτω γιατί ήταν πολύ ψηλά, αλλά οι έφηβοι ποτέ δεν κάνουν αυτό που είναι αυτονόητο γιατί έχουν περιέργεια. Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν το πόσο ψηλά βρισκόμασταν. Μπορεί να ήμασταν δίπλα σε γκρεμούς αλλά η γαλήνη και η ομορφιά της φύσης μας έκανε να το ξεχάσουμε.

Ευτυχής συγκυρία ήταν ότι στη διάρκεια της βόλτας μας συναντήσαμε το «Μουτζούρη», το παραδοσιακό τρενάκι του Πηλίου που ξεφυσώντας ανέβαζε στις Μηλιές ξένους τουρίστες που είχαν έρθει την προηγούμενη μέρα με κρουαζιερόπλοιο. Φυσικά δε χάσαμε την ευκαιρία να ανέβουμε στα βαγόνια του και να φωτογραφηθούμε.

Από το σταθμό των Μηλεών πήραμε το καλντερίμι και ανηφορίσαμε για την πλατεία του χωριού. Τα όμορφα παραδοσιακά σπίτια που συναντήσαμε στη διαδρομή των είκοσι περίπου λεπτών και η πανέμορφη και μαγευτική θέα μας αντάμειψαν για την κούραση. Εξάλλου, το ότι συναντήσαμε ηλικιωμένες γυναίκες να κάνουν τα ψώνια τους και να μην αγκομαχούν μας έκανε να ντρεπόμαστε να δείξουμε την κούρασή μας.

Στην πλατεία του χωριού πήραμε μια ανάσα και αμέσως μετά ακολούθησε η πιο ενδιαφέρουσα ίσως ξενάγηση του διήμερου, αυτή της εκκλησίας «Παμμεγίστων Ταξιαρχών» Τα όσα ενδιαφέροντα μας είπαν θα τα διαβάσετε στο άρθρο του «συναδέλφου».

Η βιβλιοθήκη των Μηλεών ήταν  ο τελευταίος σταθμός μας.»Θεραπεία ψυχή» είναι χαρακτηρισμός που ταιριάζει γάντι στον πλούτο που κρύβουν οι βιβλιοθήκες. Όταν, όμως, πρόκειται για τη Σχολή και Βιβλιοθήκη Μηλεών Πηλίου, ο χαρακτηρισμός γίνεται ακόμα πιο ακριβής, καθώς πρόκειται για την ονομασία που της χάρισαν οι ιδρυτές της. «Ψυχής Άκος» (θεραπεία ψυχής), λοιπόν, ονόμασαν τη Μηλιώτικη Σχολή ο Άνθιμος Γαζής, ο Γρηγόριος Κωνσταντάς και ο Δανιήλ Φιλιππίδης, τρεις από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του Νεοελληνικού Διαφωτισμού, που την ίδρυσαν το 1814 με στόχο τη δημιουργία ενός ανώτερου σχολείου στη γενέτειρά τους. Ήταν μια ευχάριστη έκπληξη το ότι παρακολουθήσαμε με προσήλωση μια ξενάγηση που αφορούσε βιβλία και χειρόγραφα, όμως τόσο ο ξεναγός όσο και τα εκθέματα τράβηξαν την προσοχή μας.

Η εκδρομή μας στις Μηλιές ήταν πολύ ωραία και διασκεδαστική και θα μας μείνει αξέχαστη .

Μαρία Χατζηβαϊνταρλή