Νυχτέρια, θεραπευτικές τεχνικές και άλλα παραδοσιακά….
Ένας πολύ σημαντικός τομέας της πολιτισμικής μας κληρονομιάς είναι τα ήθη, τα έθιμα και οι παραδόσεις του λαού μας.
Ένα παραδοσιακό έθιμο της παλαιότερης Ελλάδα, ήταν το νυχτέρι. Στο νυχτέρι δύο φίλοι συναντιόντουσαν στο σπίτι του ενός για όλο το βράδυ. Δεν χρειαζόταν να πει ο ένας πως θα πάει στον άλλο, σε αντίθεση με σήμερα που πρέπει να επικοινωνήσεις με κάποιον για να πας στο σπίτι του. Ένα νυχτέρι μπορούσε πολύ εύκολα να μετατραπεί σε ολόκληρο γλέντι και δεν ήταν λίγες οι φορές που συνέβη αυτό. Φυσικά κατά την διάρκεια του νυχτεριού οι φίλοι μόνο μιλούσαν και δεν έβλεπαν τηλεόραση ή έπαιζαν στα κινητά τους σε αντίθεση με σήμερα που δεν υπάρχει πλέον επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων.
Κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί έθιμο, και μάλιστα πολύ χαρακτηριστικό, είναι η παράδοση των Ελλήνων στις θεραπευτικές τεχνικές. Χρησιμοποιώντας προϊόντα από τη φύση μπορούσαν να θεραπεύσουν πληγές, στραμπουλήγματα και πόνους. Μερικά παραδείγματα αυτού του τρόπου θεραπείας είναι:
- Όταν κάποιος πονούσε στην πλάτη, έκοβαν ένα κομμάτι εφημερίδας, το τρυπούσαν, το έβρεχαν με πετρέλαιο και το τοποθετούσαν στην πλάτη του.
- Όταν κάποιος πονούσε στο χέρι ή στο πόδι, τότε έβαζε σε ένα μπολ ελιές, αλάτι και κρεμμύδι και τα χτυπούσε με το γουδοχέρι. Ύστερα το έδενε στο σημείο που πονούσε και το άφηνε 2-3 μέρες.
- Όταν υπήρχε στραμπούληγμα, για να το καταλάβουν, έπαιρναν το κρόκο από ένα αυγό και τον κυλούσαν αργά πάνω στο σημείο. Στο σημείο που υπήρχε το στραμπούληγμα, ο κρόκος έσπαγε και έτσι το καταλάβαιναν.
Τέλος, ένα έθιμο που σχετιζόταν με τον γάμο ήταν πως μετά την τελετή, η νύφη πήγαινε στα πεθερικά και είχε την υποχρέωση να πλύνει τα πόδια του πεθερού, αλλά ταυτόχρονα να μην έχει οπτική επαφή μαζί του, ως ένδειξη σεβασμού.
Όλες αυτές οι φυσικές τεχνικές μπορεί να ήθελαν υπομονή και χρόνο, αλλά πέρα από αποτελεσματικές ήταν και πιο υγιεινές από τα σημερινά φάρμακα. Γνωρίζοντάς τες , μόνο να κερδίσουμε έχουμε . Η επαφή με τον λαϊκό πολιτισμό μας δεν πρέπει να χαθεί, μπορεί να γνωρίσει στους νέους έναν τρόπο ζωής και μία αισθητική που βασιζόταν στο μέτρο, στην αρμονία και στον σεβασμό του περιβάλλοντος.
Αναστασία Μπλιάμπτη
