Συγγραφέας: Άλκη Ζέη

Εκδόσεις: Μεταίχμιο

Ένα παιδί, ο Πέτρος, ηλικίας εννιά χρονών, ζει μαζί με την οικογένειά του με την οποία περνά πολλές και διασκεδαστικές ώρες. Η αδελφή του, η Αντιγόνη, δένει κάθε βράδυ τα μαλλιά της με κουρελάκια και κάθε φορά που ξυπνάει και λύνει τα κουρελάκια από τα μαλλιά της, είναι σαν κουνουπίδι. Ο πατέρας του στον τοίχο του σαλονιού έχει κρεμάσει έναν χάρτη με σημαιούλες, οι οποίες συμβολίζουν τις κατακτήσεις των Ελλήνων. Αντίθετα, ο φίλος του ο Θοδωρής, η χελώνα, δε ζει στο σπίτι, αλλά στο υπόγειο, παρ’ όλα αυτά όμως περνάει ευχάριστα μαζί του.

Αυτή είναι η καθημερινότητα του Πέτρου, μέχρι που φτάνει στο κατώφλι της Ελλάδας, ο πόλεμος. Όλα αλλάζουν. Η ζωή του ανατρέπεται. Το σχολείο κλείνει, ο θείος Άγγελος φεύγει για τον πόλεμο, η μαμά του μετρά τα τρόφιμα στα ντουλάπια. Τώρα βιώνει κάθε μέρα τον πόλεμο και την κατοχή.  Δεν το βάζει όμως κάτω.Με οδηγό τους αγαπημένους του ήρωες από την ελληνική ιστορία ο Πέτρος, με την αδελφή του και τους φίλους τους, δε διστάζει να πάρει μέρος στην Αντίσταση, σαμποτάροντας γερμανικά οχήματα, γράφοντας συνθήματα «ΠΕΙΝΑΜΕ! ΔΩΣΤΕ ΜΑΣ ΝΑ ΦΑΜΕ» στους τοίχους και έχοντας πάντα για σύνθημα ένα τραγούδι που φλογίζει τις καρδιές τους: Πάντα μπροστά μας, για μια καινούρια ζωή… 

Κι εμείς παρακολουθούμε τον μεγάλο του αυτό περίπατο γεμάτο περιπέτειες, στην Αθήνα της Κατοχής, στα δύσκολα εκείνα χρόνια της πείνας, των συσσιτίων, του φόβου, των διωγμών, έως την απελευθέρωση της Αθήνας τον Οκτώβριο του 1944 που θα τον βρει στους δρόμους, «άντρα πια, δεκατριών χρονών»!

Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο. Αξίζει να το διαβάσετε.